- 20 Mart 2013
- 417
- 3
Kızlar günaydın gerçi güne nasıl başladım onu bile anlamadım ya neyse.
Eşim annesinin evimize evlendiğimizden bir yıl sonra yaptığı talihsiz ziyaretin ardından hala düzelemedi. Aramız bir türlü düzelmiyor. Uzun süredir alttan almaya çalışıyorum olmuyor, konuşmaya çalışıyorum olmuyor. Nasıl olacak bilmiyorum.
Bir süredir o nasıl davranıyorsa bende aynı şekidle davranıyordum yani o soğuksa soğuk samimiyse samimi vs...
Dün onca problem yaşamamıza rağmen annesini arayacaktım eşimi aradım cep telini almak için açmadı telefonunu. İş yerinde ne arar beni, nede mesaj atar ben arayıncada açmaz. Bende babasından aldım numarayı.
Ama dün cnm çok sıkıldı kendimi bir an yapayalnız hissettim. Sanki evli ama dulum, sanki eşim yok benim. Evleneli 2 yıl olmak üzere ama hala aynı. Bende mesaj attım ilgiye ihtiyacım olduğunu yazdım insanların eşlerinden iltifat işittiklerini ikinci bebeklerini beklediklerini yazdım.
İki yıl olacak bana ne bir hediye almıştır ne bir çiçek ne bir mesaj atar. Bir güzel sözü bile yok, dayanamıyorum artık. Ben mesajları attıktan sonra aradı bir kez açmadım akşam geldi yemeğini hazırladım konuşmadık gecede oturma odasında yattı bende sabaha karşı yanıma çağırdım.
Geldi arkasını döndü yine ben uğraştım birde uykum var diyip duruyor. Uyanıncada beni bir güzel azarladı gün içinde mesaj atmayacakmışım.
Bunların tek nedeni çalışıyor olmam eşim okumuş meslek sahibi bir bayan olmamdan nefret ediyor. Onca yıl emek ver oku sonrada suçmuş gibi bedel öde.
İşe gidince annemi aradım ağladım telde oda eşimi aramış mesele nedir olmaz böyle diye. Anneme bişi dememiş bana mesaj atıyor demin annenle kardeşin korusun seni yazmış bende bu iş böyle devam edecekse boşanalım yazdım onada cevap yazmadı.
Çok bunaldım eşimden nefret etmeye başladım artık. Birde sen bana hiç yaklaşmıyorsun diyor insanın içinden gelir mi allah aşkına
Eşim annesinin evimize evlendiğimizden bir yıl sonra yaptığı talihsiz ziyaretin ardından hala düzelemedi. Aramız bir türlü düzelmiyor. Uzun süredir alttan almaya çalışıyorum olmuyor, konuşmaya çalışıyorum olmuyor. Nasıl olacak bilmiyorum.
Bir süredir o nasıl davranıyorsa bende aynı şekidle davranıyordum yani o soğuksa soğuk samimiyse samimi vs...
Dün onca problem yaşamamıza rağmen annesini arayacaktım eşimi aradım cep telini almak için açmadı telefonunu. İş yerinde ne arar beni, nede mesaj atar ben arayıncada açmaz. Bende babasından aldım numarayı.
Ama dün cnm çok sıkıldı kendimi bir an yapayalnız hissettim. Sanki evli ama dulum, sanki eşim yok benim. Evleneli 2 yıl olmak üzere ama hala aynı. Bende mesaj attım ilgiye ihtiyacım olduğunu yazdım insanların eşlerinden iltifat işittiklerini ikinci bebeklerini beklediklerini yazdım.
İki yıl olacak bana ne bir hediye almıştır ne bir çiçek ne bir mesaj atar. Bir güzel sözü bile yok, dayanamıyorum artık. Ben mesajları attıktan sonra aradı bir kez açmadım akşam geldi yemeğini hazırladım konuşmadık gecede oturma odasında yattı bende sabaha karşı yanıma çağırdım.
Geldi arkasını döndü yine ben uğraştım birde uykum var diyip duruyor. Uyanıncada beni bir güzel azarladı gün içinde mesaj atmayacakmışım.
Bunların tek nedeni çalışıyor olmam eşim okumuş meslek sahibi bir bayan olmamdan nefret ediyor. Onca yıl emek ver oku sonrada suçmuş gibi bedel öde.
İşe gidince annemi aradım ağladım telde oda eşimi aramış mesele nedir olmaz böyle diye. Anneme bişi dememiş bana mesaj atıyor demin annenle kardeşin korusun seni yazmış bende bu iş böyle devam edecekse boşanalım yazdım onada cevap yazmadı.
Çok bunaldım eşimden nefret etmeye başladım artık. Birde sen bana hiç yaklaşmıyorsun diyor insanın içinden gelir mi allah aşkına