- Konu Sahibi Herseyguzelolacak38
- #21
merhaba hanımlar 29 yaşında 3 yaşında bir kız çocuğu annesiyim.sınıf öğretmeniyim.
5 yıl önce eşimle evlendik 7 yıllık bir flört hayatından sonra.lise 2 de başlayıp 25 yaşına kadar sevgiliydik.birbirimizi çok sevdik aynı memleketli olmamıza rağmen farklı şehirlerde üniversite okuduk ama bayramlarda tatillerde sürekli memlekete döner zaman geçirirdik uzaktan yıpratıcı bir ilişki yaşadık çünkü gerçekten telefondan 1-2 ay sevdiğin adamın yüzünü görmeden ilişkiyi yürütmek çok zordu ama biz zoru da başardık ve 7 yılın sonunda evlendik.
ilk ay hamile kaldım ve malesef dış gebelik oldum bebeğim ve sağ tüpüm alındı.çok korkmuştum tek tüple bir daha hamile kalamam diye 9 ay sonra tekrar hamile kaldım ve çoşükür bu kez normaldi ve güzel bir hamilelik dönemi geçirdim.ne olduysa bebeğimi doğurunca oldu.normal doğum beklerken ve günümüz tamamlanmışken bebeğin kalp atışlarının yüksekliğinden dolayı bebeğimi ani dolarak dünyaya getirdim sezeryan yoluyla.doğumdan çıkınca bana birşeyler oldu.özlemle bebeğimi bekleyen ben ondan ve kendimden nefret etmeye başladım evimi sevmiyordum artık insanlar bebeğim ben herşey ama herşey bana çok farklı görünüyordu derken bu problerler artıp intihara kalkışınca gitmediğimiz psikiyatri doktoru kalmadı.en sonunda fakülte psikiyatri kliniğine yatırdılar ve 1 ay burada şizofren hastalarıyla benim gibi intihara kalkışan kocasından dayak yiyen tecavüze uğrayanlarla aynı klinikte yattım.bu benim hastaneye ilk yatışımdı malesef daha devamı gelecek.eşim hep yanımdaydı evde kendimi tokatladığımda çıplak ayakla dışarı çıkıp kaçmaya çalıştığımda hiçbir zaman neden demedi çünkü ciddi olarak ben artık ben değildim sanki içimde başka bir güç beni yönetip hükmediyordu.bu ilk hastaneye yattığımda eşim benimle kaldı geceleri çünkü özel odaya alınmıştım kriz anlarımda hep yanımdaydı.günde 9 tane ilaç içiriorlardı ve yaşayan ölüydüm kolumu bile kaldıracak gücüm kalmamıştı.kızım bebeğim ise kayınvalidemdeydi onun yüzünü bile görmek istemiyordum sanki bütün bunların sebebi kızım gibi geliyordu o zamanlar .neyse doktorları ve kendimi kandırıp 1 ay sonra çıktım klinikten ama bitmedi malesef içimdeki ses.sürekli bana komut veriyordu kendini balkondan aşağıya at kalorifere kendini as vs.tabii bu sürede artık evimde değil annemde kaldık çünkü doktorlar yalnız olmama izin vermediler.
neyse fazla uzatmayım bu şekilde 2 defa daha farklı aralıklarla psikiyatri kliniğine yatırıldım intihar girişiminden .sonra böyle olmayacak dediler babamlar sürekli ilaç kullanmama rağmen hiçbir değişiklik olmuyordu bende.götürmedikleri hacı hoca kalmadı.en son bi hocaya gittik 5 saat yol çektik başka şehirdeydi.hoca sende büyü var dedi ve bana muska falan yazdı.başka şeylerde yapmamı söyledi.eve geldik her yeri aradık ve takı kutumun köşesinden gerçekten büüyü çıktı.benim 1.5 yılımı aldı hangi vicdansızın imansızın yaptırdığı bu büyü.büyüyü yaktık ve hocanın dedikleriyle 1 hafta sonra eski ben oldum evet bütün kullandığım zanax diazem cipralex akineton invega efexor vs bir sürü ilacı o an bıraktım kızlar.çünkü içimde artık ses yoktu beni yöneten bendim artık eski ben ..kızıma sarılabiliyordum onu öpüyordum parka götüyordum diğer anneler gibi içimde sevgi de oluşmaya başlamıştı artık ona karşı.şimdi mi?Allah a şükür çok iyiyim mesleğime 2 yıl aradan sonra tekrar geçen sene başladım.öğrencilerim var biricik kzıım var.tabii eşim.
gelelim eşim bana ne dedi?
büyü bulunup artık eski halime dönmüştüm ama ilaçlardan dolayı 55 kiloyla hamile kalan ben 75 e ulaştım.çirkin bakımsız ve yorgun bir kadındım.birgün eşim otururken temmuz a kadar 56 olmazsan cinsellik yok artık dedei.beynimden vurulmuşa dönmüştüm.nasıl olurda zor günlerimde bile yanımdan ayrılmayan tutkulu aşkla evlendiğim eşim benim vücudumu beğenmeyip bana zayıflamam için böyle birşey söylemiş olabilir.ardından sen beni 100 kilo olsam sever misin dedi?
evet severim ben seni 300 kilo olsan da severim .ünkü bedenini değil kalbini seviyorum dedim ve sinir krizi geçirdim orda .yaşadığım şeylere en yakından şahit olan eşim ilaçlardan kilo aldığımı bildiği halde bana cinsellik ve kiloyu bağdaştırdı.tabii benim kriz geçirdiğimi görünce ben seni gaza getirmek için dedim yoksa kilo vermek için uğraştığını biliyorum dedi ve benimle sabaha kadar ağladı.o gün karar verdim zayıflamaya yaklaşık 6 ayda (geçen sene bu zmanlar olmuştu olay) 13 kilo verdim.yüzmeye gittim ve diyet yaptım.hazirandan bu yana malesef veremedim hala 62 kiloyum ama eski halime göre hem güvenim tekrar geldi hemde daha hoş oldu.
ama kırık bir kalp bıraktı eşim geriye.56 değil 50 bile olsam ben onun yaşadığım onca şeyden sonra söylediği o cümleleri unutamam.sizce ne yapmalıyım kızlar 62 den 55 e inip sen bana cinsellik yok demiştin deyip 3 ay adamı bel altı cezalandırsam mı bilmiyorum?
o kadar yanına olan adama bu kadar vicdansızlık yapma.
