- 28 Kasım 2008
- 6.205
- 59
- 158
- 39
- Konu Sahibi karadutsarabi
-
- #41
bütün arkadaşlar gibi bende size hayran kaldım. ne yüce gönüllü bir insansınız. Allahım onunla sizi taçlandırsın sizi hiç ayırmasın inşallah.
Annelik doğurmak değildir benim gözümde hiçbir zaman. siz p çocuğu benimsryip sarıldıkça üvey annelik yapmadıkça onlar bulmuşta bunuyor resmen. sizi destekleyip takdir edip, sizin doğrularınızı doğru kabul ediceklerine kendi kafalarına göre iş yapıyorlar.
kayınvalidenizin bari destek olması lazım.
eşiniz inançlı biri midir? eğer öyleyse onu korkutma yoluna gitseniz? yani demek istediğim işte eğer büyük oğlumuzu üzersek Allah da bizi küçük oğlumuzla sınar gibi şeylerle onu telkin etseniz?
oğlunuz annesiyle arası nasıl? giderse üzülür mü? ayrıca okullar açık nereye gidiyormuş?
eğer anlattıklarınızda samimiyseniz takdir etmemek mümkün değil ama eşinizle ilgili anlattıklarınızdan, eşiniz terkedilmişliğin acısını hala yaşıyor ve bunu oğlundan çıkarıyor.sizin tavrınızın babayı ve oğlu kendi aralarında bazı şeyleri çözmeye teşvik edici olmalı.anladığım kadarıyla fazla korumanız da ilişkilerini bozmuş olabilir...
Ne kadar güzel bir kalbiniz var.
şaşırmamak mümkün değil.
İnsanlar üvey evlattan yana dertleniren siz öz evladınızdan ayırt etmemişsiniz.
Umarım daim olur bu sevginiz.
Eşinizin psikoloğa gitmesi gerekli gibi....
Hanımlar, desteğiniz ve içten cümleleriniz için çok teşekkür ediyorum size.
Gelişmelerden bahsedeyim.
Oğlum saat 11'e doğru uyanmış. Yanıma geldi. Yalnızca oturuyor, hiç konuşmuyordu. Günaydın annecim dedim, günaydın anne dedi ama kesinlikle yüzüme bakmıyordu... Ağznı bıçak açmadı bir süre. Ben de kardeşin seninle konuşmak istiyormuş müsaitsen dedim. Yanıma gelip elini karnıma koydu. "Duyuyor musun, 'Babamız bazen sinirlenebiliyor. Ben de çok üzüldüm ama iyi ki sen varsın da ben senden güç alıyorum abi.' diyor." dedim. Oğlum gülmeye başladı, "Anne yaa ben bir şey duymuyorum." dedi. Öyle öyle konuşmaya başladı benimle.
Daha sonra dışarı çıktık. Çok güzel bir kahvaltı yaptık birlikte. Bu arada kendi rolümü geri çekmeye çalışıyorum. Çünkü ben bu kadar korumacı olursam eşimle ilişkilerine zarar verebilirim. O sebeple onu sıkmadan babasının onu ne kadar sevdiğiyle ilgili şeyler söyledim, güzel anılarımızdan bahsettim.
Eve dönerken eşim aradı. Eski eşini aramış, yanına yolluyorum diye. Yanımda oğlum var, tatlı bir sesle "Nasıl yani?" dedim. O da "Ben pazar günümü böyle saçma sapan geçirdim. Kaldıramıyorum artık. Biraz da anası baksın." dedi ve ben de eve geldiğinde konuşacağımızı söyleyerek kapattım. Oğluma da gerginliği hissettirmemeye çalıştım.
Bu arada eşimin eski eşiyle tanıştım evlenmeden önce. Kesinlikle kötü bir kadın değil. Yalnızca bazı duygularını yaşayamamış eşimle evlenirken ve anladığım kadarıyla daha sonra o bastırılmışlık açığa çıkmış. Şimdi İstanbul'da bir adamla beraber yaşıyor. Eşimle de o adama aşık olup İstanbul'a gitmek istediği için ayrılmışlar. Bize oğlumun annesi istediği an gelebilir. Ama ben oğlumu oraya gönderemem. Dünyanın binbir türlü hali var. Güvenemem. Yanındaki adamı tanımıyorum. Neler neler görüyoruz. O yüzden gitmesini hiç istemiyorum.
Eşim geldiğinde konuşacağım onunla...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?