Merhabalar hanımlar,
İkinci oğluma hamileyim. Bir de 9 yaşında bir oğlum var eşimin ilk eşiyle evliliğinden.
Hamile kalmadan oğlumla oturup konuştuk, onun rızasını aldık. Zaten çok zeki, anlayışlı bir çocuktur.
Geçen haftaya kadar da bir problemimiz yoktu. Ne olduysa o gün oldu. Kayınvalidem oturmaya gelmişti. Ben ilk kez bebek bakacağım. Zorluklarından ve güzelliklerinden bahsediyordu. "Gece altını ıslattığında uyanmak zor gelecek kızım ama uyanıp o güzel yüzünü görünce iyi ki de doğurmuşum diyeceksin ve tuhaf ama uykunu böldüğü için sevgin katlanacak." gibilerinden bir cümle kurdu. O an oğlumun gözleri parladı.
Bir gün sonra gece oğlum altını ıslatmış, feryat figan bağırıyor. Hemen oğlumu yıkadım, uyuttum yeniden.
Bu alt ıslatma olayı bu geceye kadar her gece oldu. Eşime psikiyatriste götürelim dediğimdeyse "Buncacık şeyde toparlanıp gidersek esas o zaman problem yaratmış oluruz." dedi her seferinde.
Dün geceye geliyorum, ben yine oğlumu yıkadım. Tam banyodan çıkıyoruz, eşim uyanmış. Banyo kapısında sıkıştırdı resmen oğlumu, nasıl bağırıyor... Oğlumu kaçırırcasına odasına götürdüm, onunla birlikte uzandım. Derken oğlum "Anne, babam ve sen beni daha fazla seveceksiniz sanmıştım ama şimdi babam benden nefret ediyor. Eğer siz de ayrılırsanız sakın beni bırakıp gitme." diyerek ağlamaya başladı. Öyle bir şey olmadığını, onu çok sevdiğimizi anlattım. Her zaman yanında olacağımızı söyledim. Oğlum uyudu daha sonra.
Eşim bir saat önce işe gitti. Oğlum uyuyor. Ama tabi benim gözüme şu saate kadar uyku girmedi. Çocuk ve ergen psikiyatristi arkadaşımı aradım az önce. Salı günü görüşeceğiz. Bu sorunu çözeceğimize inanıyorum. Oğlum çok anlayışlı dediğim gibi, bununla ilgili bir sıkıntım yok.
Esas derdime geleyim. Sabaha kadar düşünürken eşimin oğlumuza ne kadar tuhaf davrandığını ve bunun onu ne kadar etkilediğini daha iyi anladım. Mesela en basit örnek, bebeğin odası boyandı, eşim oğlumu odaya sokmuyor yahu. Pisletirmiş. İkisi de evlatlarımız. Eşim nasıl kardeş kayırıyor, bu kadar bencil ve duygusuz olabiliyor. İşte bunu aklım almıyor.
Kayınvalidem ve arkadaşları neredeyse her gün bebeğe bir şeyler alıyorlar ya da örüyorlar ve onları getiriyorlar. Her seferinde büyük oğlumu kast ederek "Anne, ona da ufak da olsa bir şeyler getirsen?" demekten dilimde tüy bitti. Artık evimde hazır minik hediyeler bulunduruyorum. Kayınvalidem küçük oğluma bir şeyler getirdiğinde büyük oğluma da babaannesi getirmiş gibi o hediyeleri veriyorum. Kayınvalidem ve gün arkadaşları bize geldiklerinde sürekli doğacak oğlumdan bahsediyorlar, büyük oğlum artık babaannesi geldiğinde odasından çıkmıyor.
Arada kalmaktan hakikaten yoruldum. Boşanmak istemiyorum, eşimi seviyorum ama bunlarla nasıl baş edeceğimi bilmiyorum artık.
Kırıcı olmak asla istemiyorum. Lütfen bu süreçte eşime ve kayınvalideme nasıl davranmam gerektiği konusunda yardımcı olun.
Şimdiden sonsuz teşekkürler.
okadar ıçten yazmışsın kı, oğluna karşı duyduğun sevgıyı hıssettım resmen
