- 20 Kasım 2015
- 522
- 1.305
- 113
- Konu Sahibi Basi Agriyan Ordek
- #1
biz eşimin de benim de ailemden uzakta yaşıyoruz. eğer misafirimiz filan yoksa eşimle çok iyiyiz. ama memleketten biri geldiğinde eşim direk onunla ilgileniyor. yani misafir tabi ki onunla ilgilenecek ama bana hiçbir konuda fikrimi bile sormuyor. direk o kişiyle karar veriyor.
mesela 1.5 aydır yatılı bir bakıcımız var. daha önceden çok yakından tanıdığımız birisi bu. hafta sonu pikniğe gidecektik. götürülecek her şeye birlikte karar verdiler. bana sormadılar bile.
akşamları oturup survivor izliyorlar birlikte. ki bakıcımız gelemeden önce birlikte belgesel izlerdik akşamları
mesela ben doğumdan sonra 1 ay memleketime gittim. ilk 15 gün boyunca her gün mektup yazmış bana.(benim haberim yoktu gelince gösterdi.) sonraki 15 gün ben evde yokken misafirler gelmişti. telefonla aramıyordu bile o günlerde beni. mektuplar da o tarihten bir gün öncesinde bitmiş.
mesela erken yatıyorum akşamları belki o da gelir yanıma da biraz konuşuruz diye. ama o oturup survivor izliyor.
öğle araları yanıma gelir ama yanında arkadaşı ile. tamam seviyorum arkadaşını ama hiç yalnız dolaşmıyoruz öğle araları. sadece arkadaşı dışarı çıkmak istemezse yalnız kalabiliyoruz.
şimdi aklıma gelmeyen bir sürü böyle örnek var daha. ama kısacası eşimin bana hissetirdiği şu:
eğer başka seçenek yoksa seninle birlikte birşeyler yapabiliriz.
çok üzülüyorum. hatta buraya yazarken bile boğazım düğüm düğüm oldu. aslında sıkıcı bir insan değilim. ama son zamanlarda ev, çocuk, iş derken eskisi kadar neşeli olmayabilirim. ama bu koşuşturmada keşke biraz da o beni mutlu etmeye çalışsa.
ben bunları eşime hissettirmek istiyorum. ama kavga ederek, laf sokarak değil. gerçekten bunun beni üzdüğünü bilsin istiyorum. sizce nasıl anlatayım bu durumu eşime?
mesela 1.5 aydır yatılı bir bakıcımız var. daha önceden çok yakından tanıdığımız birisi bu. hafta sonu pikniğe gidecektik. götürülecek her şeye birlikte karar verdiler. bana sormadılar bile.
akşamları oturup survivor izliyorlar birlikte. ki bakıcımız gelemeden önce birlikte belgesel izlerdik akşamları
mesela ben doğumdan sonra 1 ay memleketime gittim. ilk 15 gün boyunca her gün mektup yazmış bana.(benim haberim yoktu gelince gösterdi.) sonraki 15 gün ben evde yokken misafirler gelmişti. telefonla aramıyordu bile o günlerde beni. mektuplar da o tarihten bir gün öncesinde bitmiş.
mesela erken yatıyorum akşamları belki o da gelir yanıma da biraz konuşuruz diye. ama o oturup survivor izliyor.
öğle araları yanıma gelir ama yanında arkadaşı ile. tamam seviyorum arkadaşını ama hiç yalnız dolaşmıyoruz öğle araları. sadece arkadaşı dışarı çıkmak istemezse yalnız kalabiliyoruz.
şimdi aklıma gelmeyen bir sürü böyle örnek var daha. ama kısacası eşimin bana hissetirdiği şu:
eğer başka seçenek yoksa seninle birlikte birşeyler yapabiliriz.
çok üzülüyorum. hatta buraya yazarken bile boğazım düğüm düğüm oldu. aslında sıkıcı bir insan değilim. ama son zamanlarda ev, çocuk, iş derken eskisi kadar neşeli olmayabilirim. ama bu koşuşturmada keşke biraz da o beni mutlu etmeye çalışsa.
ben bunları eşime hissettirmek istiyorum. ama kavga ederek, laf sokarak değil. gerçekten bunun beni üzdüğünü bilsin istiyorum. sizce nasıl anlatayım bu durumu eşime?
