merhaba arkadaşlar.
size birşey danışmak istiyorum. 7 yaşında bir oğlum var.ben 2-3 yıldır oğluma bir kardeş istiyorum.(zaman zaman kendi içimde kararsız kaldığım oldu ama özellikle bu sene daha da kararlıyım)ancak eşim istemiyor.
Bu konuyu ara ara açarım her sene ama hep konu eşimin istememesiyle kapanır.sebebi de şuymuş: hem ekonomik hem de psikolojik açıdan hazır değilmiş.(güleyim bari)
Çocuga bakacak onun yükünü çekecek olan hep benim .çünkü oğlumu da yalnız büyüttüm.maddi durumumuz da iyi aslında borçlarımız varsa da eşimin savurganlığı yüzünden yıllardır bitmiyor.kendisine dedimki senin maddi durumunun düzelmesini bekleseydik oğlumuz olmazdı.
Arkadaşlar ben hiç savurgan biri değilim.tutumluyum. hemde öyle lüks peşinde koşan illaki şu olacak bu olacak diyen birisi de değilim.borçsa şu devirde herkesin borcu var.aslında borç dediği de kendi savurganlığının borçları.
O kadar canım skılıdı. o kadar moralim bozuldu ki anlatamam.çünkü oğlum o kadar çok istiyor ki bir kardeş anlatamam.ben de çok istiyorum.
Eşime dedim ki : sen böyle yaparak hem benim hem de oğlumun hakkına giriyorsun.beni annelik hakkından onu da kardeş hakkından mahrum bırakıyorsun.bu konuda hakkımı sana helal etmiyorum.Bana dediki bir beş sene sonra düşünebiliriz. o zaman da bana yalvarsan da ben istemeyeceğim dedim(kızgınlıkla) düşünsenize oğlumla arasında 12 yaş fark olacak.tabi o zaman da ben istersem
(ben oğlumla kardeşi arsında çok yaş farkı olmasını istemiyorum.)
arkadaşlar sizce ben ne yapmalıyım bu durumda.fikirlerinize muhtacım o kadar üzgünüm ki anlatamam.birde eşime nasıl bir tavır almalıyım?şimdiden cevap yazacak arkadaşlarıma teşekkürlerimi sunarım.
size birşey danışmak istiyorum. 7 yaşında bir oğlum var.ben 2-3 yıldır oğluma bir kardeş istiyorum.(zaman zaman kendi içimde kararsız kaldığım oldu ama özellikle bu sene daha da kararlıyım)ancak eşim istemiyor.
Bu konuyu ara ara açarım her sene ama hep konu eşimin istememesiyle kapanır.sebebi de şuymuş: hem ekonomik hem de psikolojik açıdan hazır değilmiş.(güleyim bari)
Çocuga bakacak onun yükünü çekecek olan hep benim .çünkü oğlumu da yalnız büyüttüm.maddi durumumuz da iyi aslında borçlarımız varsa da eşimin savurganlığı yüzünden yıllardır bitmiyor.kendisine dedimki senin maddi durumunun düzelmesini bekleseydik oğlumuz olmazdı.
Arkadaşlar ben hiç savurgan biri değilim.tutumluyum. hemde öyle lüks peşinde koşan illaki şu olacak bu olacak diyen birisi de değilim.borçsa şu devirde herkesin borcu var.aslında borç dediği de kendi savurganlığının borçları.
O kadar canım skılıdı. o kadar moralim bozuldu ki anlatamam.çünkü oğlum o kadar çok istiyor ki bir kardeş anlatamam.ben de çok istiyorum.
Eşime dedim ki : sen böyle yaparak hem benim hem de oğlumun hakkına giriyorsun.beni annelik hakkından onu da kardeş hakkından mahrum bırakıyorsun.bu konuda hakkımı sana helal etmiyorum.Bana dediki bir beş sene sonra düşünebiliriz. o zaman da bana yalvarsan da ben istemeyeceğim dedim(kızgınlıkla) düşünsenize oğlumla arasında 12 yaş fark olacak.tabi o zaman da ben istersem
(ben oğlumla kardeşi arsında çok yaş farkı olmasını istemiyorum.)
arkadaşlar sizce ben ne yapmalıyım bu durumda.fikirlerinize muhtacım o kadar üzgünüm ki anlatamam.birde eşime nasıl bir tavır almalıyım?şimdiden cevap yazacak arkadaşlarıma teşekkürlerimi sunarım.
