Merhaba, 2 yaşında çocuğum var. Bulunduğumuz yerde bakacak kimsem yok. Kreşlere güvenemiyorum. Ayrıca çocuk derdini anlatabilene kadar istemiyorum, neler duyuyoruz. Allah tüm yavruları korusun. Eşimin kazancı artmasa da zaman zaman zorlansak da yetiyor aslında. Ama kendisi daha rahat etmek istediğini söylüyor. Her şey pahalandı malum. Ama sigarasından vazgeçmez. Babası gerektiğinde destek olur sağolsun. Benim mesleğim var, ama çok da alakalı işler yapmadım. Evlendiğimizde çalışıyordum, sonra ara verdim dil öğrendim, sınavlara girdim vs. Tam istediğim gibi bir işe girmiştim covid çıktı. Şimdi evden yapabileceğim işler bakmaya çalışıyorum. Eşim çok baskı yapıyor. Sürekli tarihler veriyor kendi çapında. Bi işe girmezsen çık git al çocuğu da git diyor. Çok soğutuyor kendinden de çalışmak fikrinden de. Kendini benimle bir tutuyor. Biraz sen çalış ben oturayım diyip gülüyor. Galiba en sonunda kalkıp gidicem, madem çalışmak zorundayım sana ne ihtiyacım var diyerek. İnanın ben kariyer insanıydım, ama çalışma şartları gerçekten hiç insancıl değil. Çalışırken de tüm param yola yemeğe kıyafete gidiyordu.
