Eşim Boğazımı sıktı nefessiz bıraktı! Ne yapayım yardım edin..

Leylalyla .!.:

Haklısınız anneme anlattım onun da Ağrına gitse de o da aynılarını söyledi.. Tek başımıza denedik denedik çözemedik, olmazsa aile terapisti aramam gerekebilir..

Genişletmek için tıkla...

Leylalyla .!.:

Bu yaşananları kendime yediremiyorum hala da inanamıyorum.. Çok şükür ki hiçbir konuda bir bağımlılığım yok istersem bırakırım ama henüz ayrılmak istemiyorum.. Tabi yüzünü bile görmek istemiyorum şuan ne yemeğini pişiriyorum ne başka birşey, uzun bir süre bu böyle gider gitsin de hiçbir şekilde muhattap olmak istemiyorum. Saçma bulabilirler ama yine de ayrılık için erken buluyorum. Şöyle erken, bir daha olur herşeyini yırtar kırar atar defederim geldiği yere, bir daha asla o duruma gelmezse ne ala gelirse artık içimdeki kırıntılar da biter. Ben kimsenin kahrını çekmeye doğmadım, mutsuz olmak için yaşamıyorum evlenmedim. Ne yapayım ona da acıyorum senin de dediğim gibi ben çektirdim ona resmen, her gün tartışma konusu çıkardım küçük şeylerden o alttan aldı hep.. Ama doğru mu yaptığı asla, bir daha şiddet uygularsa biter. Beni daha çok anlayacağınızı düşündüğüm için size cevap verdim..

Genişletmek için tıkla...

Leylalyla .!.:

Bu yaşananları kendime yediremiyorum hala da inanamıyorum.. Çok şükür ki hiçbir konuda bir bağımlılığım yok istersem bırakırım ama henüz ayrılmak istemiyorum.. Tabi yüzünü bile görmek istemiyorum şuan ne yemeğini pişiriyorum ne başka birşey, uzun bir süre bu böyle gider gitsin de hiçbir şekilde muhattap olmak istemiyorum. Saçma bulabilirler ama yine de ayrılık için erken buluyorum. Şöyle erken, bir daha olur herşeyini yırtar kırar atar defederim geldiği yere, bir daha asla o duruma gelmezse ne ala gelirse artık içimdeki kırıntılar da biter. Ben kimsenin kahrını çekmeye doğmadım, mutsuz olmak için yaşamıyorum evlenmedim. Ne yapayım ona da acıyorum senin de dediğim gibi ben çektirdim ona resmen, her gün tartışma konusu çıkardım küçük şeylerden o alttan aldı hep.. Ama doğru mu yaptığı asla, bir daha şiddet uygularsa biter. Beni daha çok anlayacağınızı düşündüğüm için size cevap verdim..

Genişletmek için tıkla...

Mernur1325 .!.:

Sizi gerçekten çok ama çok iyi anlıyorum. Cok tartıştık bizde hep küçük şeylerden sebep hep ben oldum cnku canim sıkıldığı an kocama sardım. Sizin paylaşımınızi okurken sanki ben yaşamış gibi oldum elim ayağım buz kesti yorumsuz kalamadim. Bizler mutsuz olmak icin evlenmedik sevdiğimizle bir omur mutlu bir yaşam sürmek icin aile olmak icin evlendik kimsenin kahrını çekmek zorunda değilsin. Ayrılıp ayrılmamak size kalmış, iyice pişman ettirin ki bi daha size dokunamasin lutfen hayatınızı mahvetmeyin. Sizden özür diledi mi gerci bunun özrü olamaz ama .. ne diyelim ki

Genişletmek için tıkla...

Leylalyla .!.:

Dilemedi. Bende yüzüne dahi bakmıyorum. Bi kaç güne yalvarır da ne işe yarar.. Geri alamıyoruz ki Zamanı.. Salakça gelecek ama güç gösterisi yapmak için yaptığını düşünüyorum.. Adam değilsin felan dedikten sonra oldu bu. Ama mazeret asla değil. Son kez deneyecem, tabi benim tarafından hiçbir sıcaklık yakınlık göremeyecek sadece aynı evde duracam. Bir daha en ufak birşey olsa dahi annem gilin evine gidip bitirecem inşallah.. Size bir sorum olacak, siz ve kocanız ne yapıyor peki tartışma anında? Nasıl yatışıyor? Hep siz mi o ortamdan ayrılıyorsunuz? Almanya'da yaşamaktan dolayı gelen probleminizin zamanla düzeleceğine, buralara alışacağınıza inanıyor musunuz?

Genişletmek için tıkla...

Leylalyla .!.:

İyi geceler hanımlar..
Neredeyse bir senelik evliyim, ve eşimle sürekli büyük küçük kavgamız oldu şimdiye kadar hele ki tüm özel günlerimizde nikah düğün gibi (çoğu benim yüzümden oldu). Ben 23 yaşındayım, eşim 27.
Ben almanyada yaşıyorum eşim Türkiye'den geldi buraya, bir sürü sıkıntısı var bundan dolayı dili öğrenme, yeni ortamlara girme, işe Başlama gibi üstüne bide ailesinin Özlemi, yalnız kalınmışlık hissi ve fesat akrabalar.. Bir de bir sürü boş konuşan insanlar oluyor etrafımızda ( ben çalıştığım o da henüz çalışmayıp dil kursuna gittiği için ). Yani bir sürü baştan can sıkıcı olaylar. Bu sorunlarla zaten mutluluğa 1-0 geride başlıyoruz ve bu olumsuzlukları beraber bir şekilde yenmeye çalışıyoruz. Haliyle kavga çok, tahammül hoşgörü azalabiliyor maalesef. Eşim normalde çok iyi kalpli, sabırlı, anlayışlı ve beni kendinden çok düşünen bir insan, bende yavaş yavaş evliliğe iki kişilik hayata alışmaya çalışıyorum. Kavgaların çoğu fevri konuşmalarımdan veya onu kendim kadar düşünmediğimden çıkıyor biliyorum. Sürekli başka şeylerden bahsediyoruz ve bi şekilde kavga çıkıyor çok gereksiz şeyler için. Farkındayız ama o yükseliyor ağır konuşuyor hakaretler suçlamalarda bulunuyor, bende susmuyorum yükseliyorum. İlk Zamanlar bana ağır konuştuğunda ilk tokadı ben atmıştım, o da Tokatla cevap verdi. Derken fiziksel şiddet az da olsa iki tarafta da arttı, en son dün yine vurdu ve sonunda öldüreyim mi seni diye Boğazımı sıktı kaç saniye nefessiz kaldığımı hatırlamıyorum bıraktığında ayaklarımın sallandığını şuurumun bi an gittiğini farkettim. Böyle şeyler asla ve asla beklemiyordum ondan! O da beklemiyordu. Şok oldum sonunda ilk defa annem gile gittim tabi anlatmadım herşeyi sadece kavga ettik dedim, annem bunları bilmiyor tabi geri geldim konuşmuyoruz şuan, muhattap olmak istemiyorum henüz. Nasıl kalıcı çözüleceğini ne yapacağımı bilmiyorum. Onu çileden çıkaran ben olduğumu biliyorum, kendi sıkıntılarını da biliyorum. Hatalarımızı da.. Ama böyle olmaması lazım.. Başka bir şekilde çözülebilir, yaşanabilir evliliğimiz.. Lütfen bana akıl verin, bi rayına oturttummu iyi gideceğine inanıyorum çünkü, hele başta saydığım dertlerimiz de azalınca.. Sevgiler

Genişletmek için tıkla...

Leylalyla .!.:

İyi geceler hanımlar..
Neredeyse bir senelik evliyim, ve eşimle sürekli büyük küçük kavgamız oldu şimdiye kadar hele ki tüm özel günlerimizde nikah düğün gibi (çoğu benim yüzümden oldu). Ben 23 yaşındayım, eşim 27.
Ben almanyada yaşıyorum eşim Türkiye'den geldi buraya, bir sürü sıkıntısı var bundan dolayı dili öğrenme, yeni ortamlara girme, işe Başlama gibi üstüne bide ailesinin Özlemi, yalnız kalınmışlık hissi ve fesat akrabalar.. Bir de bir sürü boş konuşan insanlar oluyor etrafımızda ( ben çalıştığım o da henüz çalışmayıp dil kursuna gittiği için ). Yani bir sürü baştan can sıkıcı olaylar. Bu sorunlarla zaten mutluluğa 1-0 geride başlıyoruz ve bu olumsuzlukları beraber bir şekilde yenmeye çalışıyoruz. Haliyle kavga çok, tahammül hoşgörü azalabiliyor maalesef. Eşim normalde çok iyi kalpli, sabırlı, anlayışlı ve beni kendinden çok düşünen bir insan, bende yavaş yavaş evliliğe iki kişilik hayata alışmaya çalışıyorum. Kavgaların çoğu fevri konuşmalarımdan veya onu kendim kadar düşünmediğimden çıkıyor biliyorum. Sürekli başka şeylerden bahsediyoruz ve bi şekilde kavga çıkıyor çok gereksiz şeyler için. Farkındayız ama o yükseliyor ağır konuşuyor hakaretler suçlamalarda bulunuyor, bende susmuyorum yükseliyorum. İlk Zamanlar bana ağır konuştuğunda ilk tokadı ben atmıştım, o da Tokatla cevap verdi. Derken fiziksel şiddet az da olsa iki tarafta da arttı, en son dün yine vurdu ve sonunda öldüreyim mi seni diye Boğazımı sıktı kaç saniye nefessiz kaldığımı hatırlamıyorum bıraktığında ayaklarımın sallandığını şuurumun bi an gittiğini farkettim. Böyle şeyler asla ve asla beklemiyordum ondan! O da beklemiyordu. Şok oldum sonunda ilk defa annem gile gittim tabi anlatmadım herşeyi sadece kavga ettik dedim, annem bunları bilmiyor tabi geri geldim konuşmuyoruz şuan, muhattap olmak istemiyorum henüz. Nasıl kalıcı çözüleceğini ne yapacağımı bilmiyorum. Onu çileden çıkaran ben olduğumu biliyorum, kendi sıkıntılarını da biliyorum. Hatalarımızı da.. Ama böyle olmaması lazım.. Başka bir şekilde çözülebilir, yaşanabilir evliliğimiz.. Lütfen bana akıl verin, bi rayına oturttummu iyi gideceğine inanıyorum çünkü, hele başta saydığım dertlerimiz de azalınca.. Sevgiler

Genişletmek için tıkla...

befer .!.:

komik demedim nasil vardiniz boyle bir yargiya
herkesin kalbini iyi bilir
allaha emanet olun

Genişletmek için tıkla...