Eşim Boğazımı sıktı nefessiz bıraktı! Ne yapayım yardım edin..

İyi geceler hanımlar..
Neredeyse bir senelik evliyim, ve eşimle sürekli büyük küçük kavgamız oldu şimdiye kadar hele ki tüm özel günlerimizde nikah düğün gibi (çoğu benim yüzümden oldu). Ben 23 yaşındayım, eşim 27.
Ben almanyada yaşıyorum eşim Türkiye'den geldi buraya, bir sürü sıkıntısı var bundan dolayı dili öğrenme, yeni ortamlara girme, işe Başlama gibi üstüne bide ailesinin Özlemi, yalnız kalınmışlık hissi ve fesat akrabalar.. Bir de bir sürü boş konuşan insanlar oluyor etrafımızda ( ben çalıştığım o da henüz çalışmayıp dil kursuna gittiği için ). Yani bir sürü baştan can sıkıcı olaylar. Bu sorunlarla zaten mutluluğa 1-0 geride başlıyoruz ve bu olumsuzlukları beraber bir şekilde yenmeye çalışıyoruz. Haliyle kavga çok, tahammül hoşgörü azalabiliyor maalesef. Eşim normalde çok iyi kalpli, sabırlı, anlayışlı ve beni kendinden çok düşünen bir insan, bende yavaş yavaş evliliğe iki kişilik hayata alışmaya çalışıyorum. Kavgaların çoğu fevri konuşmalarımdan veya onu kendim kadar düşünmediğimden çıkıyor biliyorum. Sürekli başka şeylerden bahsediyoruz ve bi şekilde kavga çıkıyor çok gereksiz şeyler için. Farkındayız ama o yükseliyor ağır konuşuyor hakaretler suçlamalarda bulunuyor, bende susmuyorum yükseliyorum. İlk Zamanlar bana ağır konuştuğunda ilk tokadı ben atmıştım, o da Tokatla cevap verdi. Derken fiziksel şiddet az da olsa iki tarafta da arttı, en son dün yine vurdu ve sonunda öldüreyim mi seni diye Boğazımı sıktı kaç saniye nefessiz kaldığımı hatırlamıyorum bıraktığında ayaklarımın sallandığını şuurumun bi an gittiğini farkettim. Böyle şeyler asla ve asla beklemiyordum ondan! O da beklemiyordu. Şok oldum sonunda ilk defa annem gile gittim tabi anlatmadım herşeyi sadece kavga ettik dedim, annem bunları bilmiyor tabi geri geldim konuşmuyoruz şuan, muhattap olmak istemiyorum henüz. Nasıl kalıcı çözüleceğini ne yapacağımı bilmiyorum. Onu çileden çıkaran ben olduğumu biliyorum, kendi sıkıntılarını da biliyorum. Hatalarımızı da.. Ama böyle olmaması lazım.. Başka bir şekilde çözülebilir, yaşanabilir evliliğimiz.. Lütfen bana akıl verin, bi rayına oturttummu iyi gideceğine inanıyorum çünkü, hele başta saydığım dertlerimiz de azalınca.. Sevgiler
ikinizde de şiddet meğli var.boşanmanızı tavsiye ederim ve sıkı bir yardım almadan da evlenmeyin bence bir daha.
 
Benim en anlamadığım şeylerden biri de "boşan diyenler sanki kocalarıyla çok mutlu, sanki el bebek gül bebek" diyenler. Evet öyleyiz belki ne biliyorsun. Belki bunları yaşayıp çekip giden kadınlar burada yazanlar, belki çok mutlu kadınlar. Herkes yanlış adamlarla evlenmiyor ya da herkes hatasında ısrar etmiyor. Ölüme varacak şeyler bunlar, neden kendini riske atsın kadın?
 
Konuyu yarısına kadar okuyabildim. :işsiz:Kendi kendine sebebi ve sonucu söylemişsiniz işte, siz zorlamışsınız adamı... nokta...

Beyniniz kıvrım kıvrım bahane üretim fabrikasına dönmüş ee şiddeti meşrulaştıran birine ne denir ki bu durumda? Yarın ölseniz sizin yüzünden öldürmüş olmayacak mı? (?) Adamda ne suç var yani? (?) Ama bak çok egzandrik bir çözüm sunulabilir bu olaya. Stres içinde garip, derdi tasası sizsiniz, ee öldüreyimmi de demiş zaten (!)... Hazır boğaz sıkma alıştırmaları da yapmışken 2 ay sonra kurban bayramı malum...nerden bulucam kurbanı derdine düşmesin zavallı... Adamcağıza söyleyin de kurban niyetine sizi kessin (!) kurtulsun adam elinizden... töbe töbe :ruh:
 
İyi geceler hanımlar..
Neredeyse bir senelik evliyim, ve eşimle sürekli büyük küçük kavgamız oldu şimdiye kadar hele ki tüm özel günlerimizde nikah düğün gibi (çoğu benim yüzümden oldu). Ben 23 yaşındayım, eşim 27.
Ben almanyada yaşıyorum eşim Türkiye'den geldi buraya, bir sürü sıkıntısı var bundan dolayı dili öğrenme, yeni ortamlara girme, işe Başlama gibi üstüne bide ailesinin Özlemi, yalnız kalınmışlık hissi ve fesat akrabalar.. Bir de bir sürü boş konuşan insanlar oluyor etrafımızda ( ben çalıştığım o da henüz çalışmayıp dil kursuna gittiği için ). Yani bir sürü baştan can sıkıcı olaylar. Bu sorunlarla zaten mutluluğa 1-0 geride başlıyoruz ve bu olumsuzlukları beraber bir şekilde yenmeye çalışıyoruz. Haliyle kavga çok, tahammül hoşgörü azalabiliyor maalesef. Eşim normalde çok iyi kalpli, sabırlı, anlayışlı ve beni kendinden çok düşünen bir insan, bende yavaş yavaş evliliğe iki kişilik hayata alışmaya çalışıyorum. Kavgaların çoğu fevri konuşmalarımdan veya onu kendim kadar düşünmediğimden çıkıyor biliyorum. Sürekli başka şeylerden bahsediyoruz ve bi şekilde kavga çıkıyor çok gereksiz şeyler için. Farkındayız ama o yükseliyor ağır konuşuyor hakaretler suçlamalarda bulunuyor, bende susmuyorum yükseliyorum. İlk Zamanlar bana ağır konuştuğunda ilk tokadı ben atmıştım, o da Tokatla cevap verdi. Derken fiziksel şiddet az da olsa iki tarafta da arttı, en son dün yine vurdu ve sonunda öldüreyim mi seni diye Boğazımı sıktı kaç saniye nefessiz kaldığımı hatırlamıyorum bıraktığında ayaklarımın sallandığını şuurumun bi an gittiğini farkettim. Böyle şeyler asla ve asla beklemiyordum ondan! O da beklemiyordu. Şok oldum sonunda ilk defa annem gile gittim tabi anlatmadım herşeyi sadece kavga ettik dedim, annem bunları bilmiyor tabi geri geldim konuşmuyoruz şuan, muhattap olmak istemiyorum henüz. Nasıl kalıcı çözüleceğini ne yapacağımı bilmiyorum. Onu çileden çıkaran ben olduğumu biliyorum, kendi sıkıntılarını da biliyorum. Hatalarımızı da.. Ama böyle olmaması lazım.. Başka bir şekilde çözülebilir, yaşanabilir evliliğimiz.. Lütfen bana akıl verin, bi rayına oturttummu iyi gideceğine inanıyorum çünkü, hele başta saydığım dertlerimiz de azalınca.. Sevgiler
Bu iyi kalpli,sabırlı anlayışlı adamla yakında hiç bir sorunun kalmayacak,kafana takma canım,adam seni toptan temize havale edecek...Dertlerin tümden yok olacak,moralini yüksek tut:bicak:
 
Düşünüyorum da kavga etsem, birime sinirlensem, çok damarıma basılsa, o gün her şey kötü gitmiş olsa, bütün paramı kaybetsem, aldatıldığını öğrensem vs.. aklıma bir insanın bogazını sıkmak gelmez.
Hiç birini tasvip etmiyorum ama insanlıktan çıktığım bir anı hayal ederek yazıyorum,
Belki vurmaya çalışırım, belki bir tokat atarım, hadi kendimi çok kaybettim üstüne bir şey fırlatırım ama nefessiz bırakacak kadar bogazını sıkmak nedir?
Benim asıl takıldığım konu insanların bunu normal bişeymiş gibi anlatması bir insan ba#ka bir insana ve yahut canlıya nasıl zarar vermek ister
 
Kocasi bogazını sıkmış ne yapayımmış? Ne mi yap gel biraz da şurdan sık de iyice bog de henuz nefes aliyorum de. Normal degilsiniz cok belli adam sizi oldirecek hala kendinizi sucluyosunuz bas tekmeye gitsin oturum da alamasin nerden bullursunuz bu ayilari
 
Bu
Çocuk yok değil mi?
Neden çektiğinizi anlayamadım böyle bir durumu? Hani bazı kadınlar çocuk için diyor benim çocuğum yok onu anlamıyorum ama makul herkes dediği için peki siz niye çekiyorsunuz?? Hiçbir elde tutulur yanı yok neredeyse ölecekmişsiniz....
neden çekiyorsunuz diye sormuşsunuz , bence bu tip kadınlar ya böyle adamlar bulurlarlar ya da buldukları her adamı bu kıvama getirirler, dayak yiyip yiyip aslında çok iyi biri derler, adam gerçekten iyi biriyse onu sen zıvanadan çıkartıyorsun, adam kötü biriyse bunu göremeyecek kadar aptalsın ve hakediyorsun demek geliyor içimden konu sahıbıne.. inşallah üremezler
 
Evlilik sanır ve emek işi zor günde de birbirine iki kişinin tahammül edebilmesini gerektirir ama gördüğüm kadarıyla sizin ilişkiniz henüz oturmamış birbirinizi yiyorsunuz daha şimdiden ya aile terapisti deneyin ya da oturun sorunlarınızı çözmeye çalışın konuşarak yoksa bu şekilde zor
 
Almanya ya geleli 14 ay oldu bende ve eşimde 23 yaşındayız ve eşinizi sizi gayet iyi anlayabiliyorum ben bi bayan olarak kendimi burada o kadar yalnız hissediyorum ki anlatamam. Aile ozlemi de cabası eşimin anne babası hariç diğer akrabalarla aramız yok bayramdan bayrama gorusurz. Sizin üzerinizde de yük var evin geçimi, ki bi bayan olarak çalışip evi geçindirmek kolay değildir, dil öğrenmek zaten zor . Bizde cok tartıştık sıkıntıdan eşimle uğraşırdım onun hassas olduğu konularda yüklenirdim ona hata hep Bndeydi gerçekten ama cok sükür bu noktaya gelmedik , Erkekler daha tahammülsüz eşinizin yaptığı kesinlikle ört pas edilemeyecek hazmedilemeyecek kadar büyük bisey bu konuda sert durun, sizi resmen nefessiz bırakmış Canilik senin o evde durman bile yanlış !! Gönder gitsin Geldiği yere şikayetçi ol, Almanya da yaşayan biri olarak kadın haklarını benden cok daha iyi biliyorsunuzdur, bi daha ki sefere daha kötüsünü yapmayacağı ne belli


Bu yaşananları kendime yediremiyorum hala da inanamıyorum.. Çok şükür ki hiçbir konuda bir bağımlılığım yok istersem bırakırım ama henüz ayrılmak istemiyorum.. Tabi yüzünü bile görmek istemiyorum şuan ne yemeğini pişiriyorum ne başka birşey, uzun bir süre bu böyle gider gitsin de hiçbir şekilde muhattap olmak istemiyorum. Saçma bulabilirler ama yine de ayrılık için erken buluyorum. Şöyle erken, bir daha olur herşeyini yırtar kırar atar defederim geldiği yere, bir daha asla o duruma gelmezse ne ala gelirse artık içimdeki kırıntılar da biter. Ben kimsenin kahrını çekmeye doğmadım, mutsuz olmak için yaşamıyorum evlenmedim. Ne yapayım ona da acıyorum senin de dediğim gibi ben çektirdim ona resmen, her gün tartışma konusu çıkardım küçük şeylerden o alttan aldı hep.. Ama doğru mu yaptığı asla, bir daha şiddet uygularsa biter. Beni daha çok anlayacağınızı düşündüğüm için size cevap verdim..
 
Evlilik sanır ve emek işi zor günde de birbirine iki kişinin tahammül edebilmesini gerektirir ama gördüğüm kadarıyla sizin ilişkiniz henüz oturmamış birbirinizi yiyorsunuz daha şimdiden ya aile terapisti deneyin ya da oturun sorunlarınızı çözmeye çalışın konuşarak yoksa bu şekilde zor

Haklısınız anneme anlattım onun da Ağrına gitse de o da aynılarını söyledi.. Tek başımıza denedik denedik çözemedik, olmazsa aile terapisti aramam gerekebilir..
 
Soru mu bu?? Hayır nasıl cesaret ediyorsunuz böyle olaylardan sonra aynı evin içine girmeye ben en çok onu anlayamıyorum! Ailenizde de böyle tartışmalar oluyordu ki kanıksamışsınız, tamamen olmasa da kısmen alışmışlık var bunun başka açıklaması olamaz?! Size biz soralım gözünüzün önünde bir kadın böyle dayak yese ona ne derdiniz?? Kendi tuhaf vicdan muhakameniz için mi adamı çıldırtıp boğazınızı sıktırdınız anlamadım, ben de çektirdim ona ondan böyle deyip durmuşsunuz. Şimdi o daha suçlu içiniz rahat mı? E öldürsün o zaman ben de adamı deli ettim dersiniz?
 
Soru mu bu?? Hayır nasıl cesaret ediyorsunuz böyle olaylardan sonra aynı evin içine girmeye ben en çok onu anlayamıyorum! Ailenizde de böyle tartışmalar oluyordu ki kanıksamışsınız, tamamen olmasa da kısmen alışmışlık var bunun başka açıklaması olamaz?! Size biz soralım gözünüzün önünde bir kadın böyle dayak yese ona ne derdiniz??

Haklısınız insanın kendi başına gelince dönmesi zor geliyor.. en azından şimdilik. Bakarım yine çok tartışılıyorsa düzelmiyorsa yapacak birşey yok çekip giderim..
 
Haklısınız insanın kendi başına gelince dönmesi zor geliyor.. en azından şimdilik. Bakarım yine çok tartışılıyorsa düzelmiyorsa yapacak birşey yok çekip giderim..
Bakın bir sonrakini beklemeniz ilginç, ona bu imkanı vermeniz ilginç, tuhaf bir adalet terziniz var oysa benim söylemek İstediğim hiçbir hatalı tavrınızın karşılığı "boğazınızın sıkılması" olmamalı. Hayatınız bu kadar mı değersiz? Neyin kısası bu, içinizde neyin bedelini ödüyorsunuz bu şekilde? Kadın cinayetleri böyle yaşanıyor zaten, onun elinin ölçüsünün insafına mı kalacaksınız?? Tutturmazsa bi dahakine fazla sıkar ölürsünüz, bu mu??
 
X