İyi geceler hanımlar..
Neredeyse bir senelik evliyim, ve eşimle sürekli büyük küçük kavgamız oldu şimdiye kadar hele ki tüm özel günlerimizde nikah düğün gibi (çoğu benim yüzümden oldu). Ben 23 yaşındayım, eşim 27.
Ben almanyada yaşıyorum eşim Türkiye'den geldi buraya, bir sürü sıkıntısı var bundan dolayı dili öğrenme, yeni ortamlara girme, işe Başlama gibi üstüne bide ailesinin Özlemi, yalnız kalınmışlık hissi ve fesat akrabalar.. Bir de bir sürü boş konuşan insanlar oluyor etrafımızda ( ben çalıştığım o da henüz çalışmayıp dil kursuna gittiği için ). Yani bir sürü baştan can sıkıcı olaylar. Bu sorunlarla zaten mutluluğa 1-0 geride başlıyoruz ve bu olumsuzlukları beraber bir şekilde yenmeye çalışıyoruz. Haliyle kavga çok, tahammül hoşgörü azalabiliyor maalesef. Eşim normalde çok iyi kalpli, sabırlı, anlayışlı ve beni kendinden çok düşünen bir insan, bende yavaş yavaş evliliğe iki kişilik hayata alışmaya çalışıyorum. Kavgaların çoğu fevri konuşmalarımdan veya onu kendim kadar düşünmediğimden çıkıyor biliyorum. Sürekli başka şeylerden bahsediyoruz ve bi şekilde kavga çıkıyor çok gereksiz şeyler için. Farkındayız ama o yükseliyor ağır konuşuyor hakaretler suçlamalarda bulunuyor, bende susmuyorum yükseliyorum. İlk Zamanlar bana ağır konuştuğunda ilk tokadı ben atmıştım, o da Tokatla cevap verdi. Derken fiziksel şiddet az da olsa iki tarafta da arttı, en son dün yine vurdu ve sonunda öldüreyim mi seni diye Boğazımı sıktı kaç saniye nefessiz kaldığımı hatırlamıyorum bıraktığında ayaklarımın sallandığını şuurumun bi an gittiğini farkettim. Böyle şeyler asla ve asla beklemiyordum ondan! O da beklemiyordu. Şok oldum sonunda ilk defa annem gile gittim tabi anlatmadım herşeyi sadece kavga ettik dedim, annem bunları bilmiyor tabi geri geldim konuşmuyoruz şuan, muhattap olmak istemiyorum henüz. Nasıl kalıcı çözüleceğini ne yapacağımı bilmiyorum. Onu çileden çıkaran ben olduğumu biliyorum, kendi sıkıntılarını da biliyorum. Hatalarımızı da.. Ama böyle olmaması lazım.. Başka bir şekilde çözülebilir, yaşanabilir evliliğimiz.. Lütfen bana akıl verin, bi rayına oturttummu iyi gideceğine inanıyorum çünkü, hele başta saydığım dertlerimiz de azalınca.. Sevgiler
Neredeyse bir senelik evliyim, ve eşimle sürekli büyük küçük kavgamız oldu şimdiye kadar hele ki tüm özel günlerimizde nikah düğün gibi (çoğu benim yüzümden oldu). Ben 23 yaşındayım, eşim 27.
Ben almanyada yaşıyorum eşim Türkiye'den geldi buraya, bir sürü sıkıntısı var bundan dolayı dili öğrenme, yeni ortamlara girme, işe Başlama gibi üstüne bide ailesinin Özlemi, yalnız kalınmışlık hissi ve fesat akrabalar.. Bir de bir sürü boş konuşan insanlar oluyor etrafımızda ( ben çalıştığım o da henüz çalışmayıp dil kursuna gittiği için ). Yani bir sürü baştan can sıkıcı olaylar. Bu sorunlarla zaten mutluluğa 1-0 geride başlıyoruz ve bu olumsuzlukları beraber bir şekilde yenmeye çalışıyoruz. Haliyle kavga çok, tahammül hoşgörü azalabiliyor maalesef. Eşim normalde çok iyi kalpli, sabırlı, anlayışlı ve beni kendinden çok düşünen bir insan, bende yavaş yavaş evliliğe iki kişilik hayata alışmaya çalışıyorum. Kavgaların çoğu fevri konuşmalarımdan veya onu kendim kadar düşünmediğimden çıkıyor biliyorum. Sürekli başka şeylerden bahsediyoruz ve bi şekilde kavga çıkıyor çok gereksiz şeyler için. Farkındayız ama o yükseliyor ağır konuşuyor hakaretler suçlamalarda bulunuyor, bende susmuyorum yükseliyorum. İlk Zamanlar bana ağır konuştuğunda ilk tokadı ben atmıştım, o da Tokatla cevap verdi. Derken fiziksel şiddet az da olsa iki tarafta da arttı, en son dün yine vurdu ve sonunda öldüreyim mi seni diye Boğazımı sıktı kaç saniye nefessiz kaldığımı hatırlamıyorum bıraktığında ayaklarımın sallandığını şuurumun bi an gittiğini farkettim. Böyle şeyler asla ve asla beklemiyordum ondan! O da beklemiyordu. Şok oldum sonunda ilk defa annem gile gittim tabi anlatmadım herşeyi sadece kavga ettik dedim, annem bunları bilmiyor tabi geri geldim konuşmuyoruz şuan, muhattap olmak istemiyorum henüz. Nasıl kalıcı çözüleceğini ne yapacağımı bilmiyorum. Onu çileden çıkaran ben olduğumu biliyorum, kendi sıkıntılarını da biliyorum. Hatalarımızı da.. Ama böyle olmaması lazım.. Başka bir şekilde çözülebilir, yaşanabilir evliliğimiz.. Lütfen bana akıl verin, bi rayına oturttummu iyi gideceğine inanıyorum çünkü, hele başta saydığım dertlerimiz de azalınca.. Sevgiler