Merhaba, hemen konuya giriyorum; biraz detaylı anlaticam kusura bakmayın çok sinirliyim;
Şöyle bundan 4-5 ay öncesine kadar eşimle büyük sorunlarımız vardı, fiziksel olarak ona uzak hissetmem, onun yoğun işlerinden dolayı sürekli bana göre az istekli olması. Kendimi sürekli talep eden taraf hissetmem. Bu olaylarla ilgili büyük krizler sonrası çoğunluk kısmı değişti ben artık oluruna bırakmaya çalıştım, onun iş durumları rahatladı, istek seviyemiz eşitlendi, halimden de çok memnundum. Ta ki düne kadar.
Normalde 2 günde bir olan rutinimize 3 gün ara girdi, ikimizin farklı durumları çıkmıştı o yüzden bir türlü olmadı (normal olarak) dün gayet sakin geçirdik akşam için de plan yaptık.
Akşam oldu o geldi ben hazır bir şekilde onu bekliyordum. Beni gördüğünde güzel bir tepki vermek yerine söylediği ilk şey "hemen olmasa olur mu? Biraz dinleneyim" tepki vermemesine çok bozuldum ama neyse tamam dedim.
Onun dinlenip gelmesini bekledim o sırada da bana yorgunluk çöktü gözlerim kapadım dinleniyordum. Geldi beni öyle görünce bıkkın bir nefes verme sesiyle "uyuyacak mısın? Gündüz dedim o kadar yorgunsan iptal edelim diye, şimdi niye böyle uyuyor gibisin" ben de film orada koptu. Çünkü bu olaya kadar binbir hayalle gelip karsimdakini uykulu ve hayattan bezgin halde bulan hep bendim. İlk defa böyle bir benle karşılaştı, çünkü ben bugüne kadar hep hazırdım onu bekliyordum çünkü meraklı olan bendim. Aşırı derecede kırdı bu durum beni. Hormonel olarak da hassas bir dönemdeyi zaten.
"Hayır uykum yok sadece gözlerimi dinlendiriyorum" dedim. Sinirine hakim olmaya çalıştım çünkü bugüne kadar hep aşırı tepkilerimden haksız duruma düşmüştüm. Bu sefer hem kırgınlığın etkisi sinirden daha çoktu.
Yine bıkkın bıkkın "yorgunsan iptal edelim" dedi.
Ben de "hayır ben yorgun olunca dürüstçe söylüyorum senin gibi yorgunluğumu gözüne sokmaya gerek duymuyorum" dedim çünkü onun yaptığı hep buydu.
Sonra sustu sinirlendi muhtemelen ben de orada bayağı bi ağladım dediğim gibi duygusal bir dönemdeyim. 10dk sonra falan tamam ağlama yeter dedi teselli etmeye çalıştı sarıldı. Ben de bağırdım "nasılmış binbir hevesle gelip karşındakinin ölüden beter olması? Bugüne kadar hep ben bunu yaşadım." dedim. Neden benim gözlerimi kapamama bu kadar gıcık olduğunu ve bana trip attığını sordum. Normal bir şekilde sorduğunu iddia etti sert bir tavırla sorduğunu inkar etti. Bağırmama sinirlendi "artık duzelmezsin de, sinirini çıkaracaksın illa" gibi klasik cümleler kurdu hiç cevap vermeden kalkıp üzerimi değiştirdim o sırada o da kalktı salona gitti.
Ben geri yattım bir saat falan bekledim ağlaya ağlaya belki telafi ederiz diye ama gelmedi ben uyumuşum öyle. Bugün de kalktığından itibaren benimle konuşmadı normalde dayanamayıp illa ya o ya ben adım atarız bu sefer kırgın olduğum için adım atmak istemedim. En son yatma vakti gelince yatakta bekledim onu yine bir umut belki barisiriz diye ama geldi arkasını dönüp yattı. Aşırı sinirliyim şuan ona karşı. Resmen sadece gözümü kapattım diye saçma sapan bir muamele gördüm o bana geçmişte bunun bin katını yaşattı halbuki.
Bir gün boyunca konuşmayacak kadar hiç ilerletmezdi meseleleri. Sizce napabilirim, hata bende de ben mi göremiyorum? Aşırı saçma bir konudan olay çıktı resmen. Nasıl bir tavır tanınmalıyım çok sinirili ve kırgınım.
Ay şu söylediğiniz şeyler ne kadar saçma şeyler ya. Ne o öyle istemem yan cebime koy şeyleri. Bu insanlar konuşmayı biliyor ve gayet de konuşularak halledilecek bir konu. Araya mesafe girince iyi mi olacak sanıyorsunuz? Konu sahibi bu mesajı dikkate almazsınız diye umuyorum inşallah.
akşama olamayacagini hissedersek gün iicinde sıkıştırıriz araya dedi halime şükrettim. Hiç mi yorgun olmuyorsunuz canınız sıkkın işinizin olduğu zaman olmuyor?hayat size güzel herhalde . Sonra böyle zincirde bozulma olunca felaket bir olaymış gibi kalakaliyorsunuz
