Hanımlar merhaba. Size uzun zamandır kafamı kurcalayan bi konuyu danışmak istiyorum. Biraz uzun olacak lütfen sonuna kadar okuyun ve dışardan bi göz olarak bana yardımcı olun.
Biz eşimle 5 senedir evliyiz. 2 çocuğumuz var. Çok erken yaşlarda kaçarak evlendik. Eşim evlenmeden önce her türlü halta bulaşan arkadaş çevresi pek geniş asla rahat durmayan bi insandı. Böyle biriyle ne işin vardı dediğinizi duyar gibiyim çokta haklısınız fakat ergenlik dönemlerdi ne yazık ki. Maço tarzı erkeklerden hoşlanırdım. Ciddiyet de asla o yaşlarda düşünmediğim için sorun yoktu. Ama bazı durumlardan kaçarak evlenmek zorunda kaldık işte. Herneyse konuya gireyim.
Evliliğimizin 2. Senesinde annem karaciğer nakli olmak zorunda kaldı ve eşim karaciğerini verdi. Ben verecektim başka kimse yoktu eşim kabul etmedi benimki uyarsa ben vereceğim uymazsa sen verirsin dedi. O kadar ağrı yaşamasına rağmen 1 kez of demedi. Yeni ameliyat olmuşken 4 aydır falan, annem hala hastaneydi ve refakatçisi yoktu annemle kalmak zorunda kaldım ve oda tam 2 hafta boyunca aynı şehirde hastane yakınında otelde 1.5 yaşındaki oğlumuza baktı daha kendi ağrıları varken. Ve her Allah razı olsun diyene beni söyleyerek ona dua edin o vesile oldu olmasaydı ben sizi tanımazdım dedi. Defalarca tek başına başka şehirde annemin yanında refakatçi olarak da kaldı uzun süreler. Kendisi de tam iyleşmemişken. Babamdan başka kimsemiz yoktu babamda çalışmak zorunda kalıyordu masraflar için.
Ayrıca,
Eşim gerçekten harika bi babadır. Çocuklarının duşuna kadar aldırır, uyutur oynar ve çok sever, ilgilenir. Maddi durumumuz çok iyi olmamasına rağmen büyük çocuğum ne isterse illaki almaya çalışır. Benim gözüm çocukken hep çok dışarda kaldı çocuklarımın ki elimden geldiğince kalmayacak der.
Buna ek olarak evlendikten sonra asla bekar hayatını sürdürmedi. Sigara dışında hiçbir kötü alışkanlığı kalmadı. Evden işe gider işden eve gelir. 5 senede 2 kez arkadaşlarıyla aktıivitesi ya olmuş ya da olmamıştır. Onlarda bana haber vererek.
Ve cömerttir dışarıya çıkarsak ne yemek istersin canın ne çekiyor der hep, ben hastayken ilgilenir bana nane limon yapar çocuklara bakar, her akşam eve gelince istediğin bişey var mı der vs.
Onun dışında bu 5 senede son 6 aya kadar da problemimiz yoktu. Güzel giden de bir cinsel hayatımız vardı. İşteyken beni günde en az abartısız 7-8 kez arardı napıyorusn diye. Arada yemekler yapar, bazen de ev işlerine yardımcı olurdu. Hediyeler falan almazdı zaten durumuz da pek elverişli değildi. Arada sarılır güzel sözler söylerdi. Bişey alınacağı zaman bana danışmadan Yapmazdı ki hala öyle. Eşime herkesten çok güvenirdim taki 6 ay önceye kadar. Eşimin telefon kayıtlarında bi kızla olan kaydını gördüm 20 dakikalık bi konuşma. Araştırdım baya 10-15 günde bir 7-8 mesajlık konuşma ve o gün içinde aramalar sonrasında yine araya baya zaman girmeler olmuştu. Büyük bi kavga çıktı evde. Kızla bizzat görüştüm ve gerçekten sandığınız gibi bişey yok zaten yeni taşınıyoruz eşiniz bikaç kez paket getirince öyle ara ara normal abi kardeş gibi muhabbetimiz oldu dendi bana. Eşim kuryedir. Dünyam başıma yıkıldı. Sözde benden ve çocuklarındanda bahsedip çok sevdiğini söylüyormuş. Eşim başta inkar etse de suçu başkalarına sonrasında bana atmaya çalışsada en son ben babamla konuşup herkese rest çekip boşanma kararı aldıktan sonra gerçekleri itiraf etti ve oda kızın anlattıklarını anlattı. Ve asla ondan beklenilmeyecek bir hareket yapıp bildiğiniz ayaklarıma kapandı, öptü. Şeytana uydum sadece bi defalık affet bundan sonra sen ne dersen o ben seni çok seviyorum tarzın da şeylere söyledi. Eşimin muhafazakar bir ailesi var. Eşimde öyleydi inanır mısınız çocuklarımı alıp tek başıma bi parka gidemez, arkadaşlarımla bi yerde oturamazdım. Ve eve giren paranın hesabını bilemezdim. Bende baktım ki elde meslek yok baba evindende 2 çocukla bir hayır yok krizi fırsata çevireyim dedim. Öncelikle içimi aynen şu şekilde döktüm.
Dedim ki ; ben senin çocuklarının annesiyim benimle bile çocuklarını doğru düzgün konuşmazken elalemin kızıyla ne münasebet konuşursun, ben senin gözlerinin içine bakıyorum 2 kelam edelim hoş vakit geçirelim diye ama senin umrunda değil bana 5 senelik karına çok gördüğün muhabbeti başka bir kızla yapıyorsun. Bizim daha yaşımız ne başımız ne 50 senelik çiftler gibiyiz ne sohbet ederiz ne çocuklarımız yalnız kalınca bişey yaparız sıradanlaştık, bu 5 sene boyunca bir hediyeyi bile çok gördün bana herşey maddiyat değil 50 liraya kolye dahi alır almak isteyen dedim. O an asla boynundan çıkarmadığı ve asla kimseye vermeyeceği kolyesini bana hediye etti ve izin verirsen sana bunu takmak istiyorum bu henüz başlangıç olacak dedi. Neyse ben bu dışarı çıkamama konusunu da paylaştım kendisiyle, kendine güvenmiyordun diye mi beni kısıtladın beni bugüne kadar dedim. Evimize giren paranın hesabını bile bilmiyorum diye de ekledim. Tabi ağlıyorum da o esnada. Hazmedemiyorum çünkü gencim, çevrem tarafından çok beğenilen ayrıca da çok da hoş sohbet biriyim. Gururum kırılmıştı tabi. Bana verdiği vaatler şunları.
1) artık maaşım yattığı gibi senin kartına atacağım. ( ve yapıyor)
2) istediğin yere gidebilirsin istediğinle görüşebilirsin. ( her yere çıkabiliyorum, arkadaşlarımla dışarda görüşebiliyorum artık)
3) bundan sonra sana süreki hediyeler alacağım. ( 6 aydır bana saat, çiçek. Kolye, künye, kıyafet takımı, 2 yüzük vs şeyler aldı)
4) her izin günümde dışarıya çıkacağız ev işlerinde yardım edeceğim dedi. ( bunda biraz tökezliyor ama olsun)
İşte bu şartlarla madem boşandıktan sonra daha iyi bir hayatım olamayacak bir de böyle deniyeyim dedim. Başlarda hazmedemedim tabi sürekli ben tarafından tartışmalar yüze vurmalar oldu. Her defasında o geldi gönül almak için. Öyle böyle zaman geçti. İlk zamanlar iş yerindeyken sürekli aradı muhabbet etti. Önceden nasılsın falan der kapatırdı ardık 20 dakika konuştuğumuz oluyor. Flört dönemine geldik resmen mesajlaşmalar falan. Ama bana yetmiyor. Geçmiş olayı atlatamadığım için hep daha fazlasını istedim. Atıyorum o gün bana 1 kez mi mesaj yazdı neden bir kez diyince müsait olamıyorum oldukça arıyorum, yazıyorum diyordu ki en fazla 2 saate bir aradı hakkını yememeyim ama ben sanki her zaman müsait olmalıymış gibi davranıyorum elimde olmadan o kızla nasıl konuştuysan mesajlaştıysan bana da yapacaksın ona müsaitdinde bana değil misin gibi. Ne zaman wpye girse internet açsa hesap sormalar. Biraz fazla takıldım atlatamıyorum.
Bi ufak tartışmamız oldu sinir olduğumu bildiği için direk telefon şifresini değiştirdi parmak izimi eklemiştim ama ben 1 hafta telefonuna gizli baktım hiçbişey yoktu yine.. İşte o olaydan sonra sarılmaları arttı. 5 senedir tek mesajımız yokken mesajlar atmaya başladı. Ara ara ben hatırlatsamda yinede hediyeler almaya başladı. Eve gelir işten sürekli bize kendi yemek yapar sofra kaldırır. Ara ara çay demler. Benimle sürekli şakalşır her mutfakta gördüğünde arkamdan sarılır, bebeğim küçük gece uyumuyor diye sabahları beni uyandırmaz kahvaltısız öper ve işe öyle gider. Parası oldukça plan yapar dışarıya çıkarmaya çalışır ( ha çıkıncada darlar biraz o ayrı tüm erkekler de var sanırım) genel olarak böyle yani. O olaydan sonra başka vukat görmedim 6 aydır. Ve hemen hemen ilişkimiz böyle. Tüm izin günlerini ufak işleri varsa halleder eve gelir hemen 1 saat içince ya dışarı çıkarız ya evde otururuz beraber. Tek kötü yanı telefonla sık ilgilenir dizisi var çalıştığı için izleyemiyor onu izliyor genelde. Böyle yani. İyiyken çok iyidir ama kavga edince bazen kırıcı olabiliyor. Kavgadan sonra ben ilk adımı atmam asla öyle bi huyum var o gelir hep yine bişey olmamış gibi sarılmaya falan çalışır. Şimdi hanımlar sizce bu adamın gözü hala dışarda mıdır? Beni seviyor mu? Ve o ilgi gösterdikçe daha fazlasını isteyen ve bunun için tartışma çıkaran yönümü nasıl zaptedebilirim? Mesela bugün çok erken saate ile gitmek zorunda kaldı 12 de geldi yemek yiyip çok yorgunum sabah da yone erken kalkmam gerekiyor deyip uyudu. İşten gelince sarılmıştı sadece. Ben için için görüyor musun bi benimle doğru düzgün 2 kelime etmeden uyudu diye gıcık oldum. Abartıyor muyum?
kendime güveniyorum okul zamanında çok başarılıydım, evlensem bile asla kitap okumayı bırakmadım, sık okurum yaptığım en iyi şey bu oldu sanırım. Okuldan devam edeceğim çocuklarım büyüyene dek, elimden geleni yapacağım baktım ki okul yolu olmuyor çocuklarım büyümüş olacak zaten en kötü asgari ücretle çalışırım. Az yer az içerim ama huzurla otururum evimde 
