Esim beni seviyor mu? Ne demek istiyor?

lesa3 .!.:

Kızlar akıl verin. Eşimin beni, onu sevdiğim kadar veya beni bu evliliğe tahammül ettirecek kadar sevmediğini hissediyordum. Sebebi, benim duygusal ihtiyacımı her hangi bir şekilde ciddiye almıyordu, ve ben nasıl hissettiğimi ve ne yapması gerektiğini daha önce defalarca kez anlattım en kolayından sevgi dolu bir sarılma, öpme vs. En son konuştuğumuzda düzelticem dedi aramız iyiydi sonra fark ettim ki yine ben çabalıyorum, onun tarafından sorun yok. İlişki için yakınlık gösteriyor sadece ben kendimi ezik ve değersiz hissediyorum. Eşim bu akşam ilişkiye girmek istedi tamam dedim karşı çıkmadım ama hevesli olmadığımı anladı ne oldu diye sordu. Bende bütün hafta yakınlık göstermeyip ilişkiye girmek garip hissettiriyor dedim ve kendimi uzun, sakin ve güzel bir şekilde açıkladım. Sevme, sevgini gösterme kapasiten varken, biz mutlu olabilecekken, sevilmeye layıkken bu duyguları yaşayamamak, üstüne sana duygusal anlamda ihtiyacım var demişken senin ciddiye almaman üzüyor dedim.

Durgunlaştı, senle aynı düşünmüyorum, ben kendimi düzeltsemde bir zaman sonra yine aynısı olacak, aklıma öpmek sarılmak gelmiyor felan dedi. Seni böyle arada derede bırakmakta haksızlık vs sonra sustu. Dedim ee peki ne çözüm önerirsin, bilmiyorum düşünelim yarın sabah konuşalım dedi. Tamam dedim, ama çok kırıldım beni beklemiyordum.

Ya ben mi abartıyorum? Ben içimden geldiği onu sevdiğim için birşeyler yaparken, o beni mutlu edecek şeyleri görev ve yük gibi görüyor. Beni anlamadı bile ve bu his beni öldürüyor. Konuşma sonunda öyle bir bakışı vardi ki sanki dünyanın en çözmesi zor sorununa yanıt arıyormuşum gibi umutsuzluğa kapıldı. Ben erkek olsam, eşim bana sevgisizlikten dert yansa ona sevgimi göstermek için bir şeyler yaparım. Bu erkekler için gerçekten çıkmaz yol mu yoksa bizde mi sorun var?

Genişletmek için tıkla...

Lori .!.:

Herkesin yapisi farkli. Onu boyle kabullenmen gerek. Bundan sonra yapsa sana sahte gelmezmi?

Genişletmek için tıkla...

lesa3 .!.:

Kızlar akıl verin. Eşimin beni, onu sevdiğim kadar veya beni bu evliliğe tahammül ettirecek kadar sevmediğini hissediyordum. Sebebi, benim duygusal ihtiyacımı her hangi bir şekilde ciddiye almıyordu, ve ben nasıl hissettiğimi ve ne yapması gerektiğini daha önce defalarca kez anlattım en kolayından sevgi dolu bir sarılma, öpme vs. En son konuştuğumuzda düzelticem dedi aramız iyiydi sonra fark ettim ki yine ben çabalıyorum, onun tarafından sorun yok. İlişki için yakınlık gösteriyor sadece ben kendimi ezik ve değersiz hissediyorum. Eşim bu akşam ilişkiye girmek istedi tamam dedim karşı çıkmadım ama hevesli olmadığımı anladı ne oldu diye sordu. Bende bütün hafta yakınlık göstermeyip ilişkiye girmek garip hissettiriyor dedim ve kendimi uzun, sakin ve güzel bir şekilde açıkladım. Sevme, sevgini gösterme kapasiten varken, biz mutlu olabilecekken, sevilmeye layıkken bu duyguları yaşayamamak, üstüne sana duygusal anlamda ihtiyacım var demişken senin ciddiye almaman üzüyor dedim.

Durgunlaştı, senle aynı düşünmüyorum, ben kendimi düzeltsemde bir zaman sonra yine aynısı olacak, aklıma öpmek sarılmak gelmiyor felan dedi. Seni böyle arada derede bırakmakta haksızlık vs sonra sustu. Dedim ee peki ne çözüm önerirsin, bilmiyorum düşünelim yarın sabah konuşalım dedi. Tamam dedim, ama çok kırıldım beni beklemiyordum.

Ya ben mi abartıyorum? Ben içimden geldiği onu sevdiğim için birşeyler yaparken, o beni mutlu edecek şeyleri görev ve yük gibi görüyor. Beni anlamadı bile ve bu his beni öldürüyor. Konuşma sonunda öyle bir bakışı vardi ki sanki dünyanın en çözmesi zor sorununa yanıt arıyormuşum gibi umutsuzluğa kapıldı. Ben erkek olsam, eşim bana sevgisizlikten dert yansa ona sevgimi göstermek için bir şeyler yaparım. Bu erkekler için gerçekten çıkmaz yol mu yoksa bizde mi sorun var?

Genişletmek için tıkla...

lesa3 .!.:

Gelir tabiki ama potensiyeli olduğunu bildiğim için zoruma gidiyor çünkü eskiden böyle değildi. Daha ilgiliydi ama şimdi farklı o yüzden bu karakter meselesi değil maalesef, bizim ilişkimizin gidişatıyla alakalı. İlişkinin başındada aynı tavırda olsaydı karakter derdim ama değil..

Genişletmek için tıkla...

lesa3 .!.:

Kızlar akıl verin. Öncelikle eşim eskiden böyle değildi, daha anlayışlı, ılımlı, uyumlu, sevgisini gösteren biriydi. Ama artık öyle değil. Eşimin beni, onu sevdiğim kadar veya beni bu evliliğe tahammül ettirecek kadar sevmediğini fark etmeye başladım. Sebebi, benim duygusal ihtiyacımı her hangi bir şekilde ciddiye almıyordu, ve ben nasıl hissettiğimi ve ne yapması gerektiğini daha önce defalarca kez anlattım en kolayından sevgi dolu bir sarılma, öpme vs. En son konuştuğumuzda düzelticem dedi aramız iyiydi sonra fark ettim ki yine ben çabalıyorum, onun tarafından sorun yok. İlişki için yakınlık gösteriyor sadece ben kendimi ezik ve değersiz hissediyorum. Eşim bu akşam ilişkiye girmek istedi tamam dedim karşı çıkmadım ama hevesli olmadığımı anladı ne oldu diye sordu. Bende bütün hafta yakınlık göstermeyip ilişkiye girmek garip hissettiriyor dedim ve kendimi uzun, sakin ve güzel bir şekilde açıkladım. Sevme, sevgini gösterme kapasiten varken, biz mutlu olabilecekken, sevilmeye layıkken bu duyguları yaşayamamak, üstüne sana duygusal anlamda ihtiyacım var demişken senin ciddiye almaman üzüyor dedim.

Durgunlaştı, senle aynı düşünmüyorum, ben kendimi düzeltsemde bir zaman sonra yine aynısı olacak, aklıma öpmek sarılmak gelmiyor felan dedi. Seni böyle arada derede bırakmakta haksızlık vs sonra sustu. Dedim ee peki ne çözüm önerirsin, bilmiyorum düşünelim yarın sabah konuşalım dedi. Tamam dedim, ama çok kırıldım beni beklemiyordum.

Ya ben mi abartıyorum? Ben içimden geldiği onu sevdiğim için birşeyler yaparken, o beni mutlu edecek şeyleri görev ve yük gibi görüyor. Beni anlamadı bile ve bu his beni öldürüyor. Konuşma sonunda öyle bir bakışı vardi ki sanki dünyanın en çözmesi zor sorununa yanıt arıyormuşum gibi umutsuzluğa kapıldı. Ben erkek olsam, eşim bana sevgisizlikten dert yansa ona sevgimi göstermek için bir şeyler yaparım. Bu erkekler için gerçekten çıkmaz yol mu yoksa bizde mi sorun var?

Genişletmek için tıkla...

lesa3 .!.:

Kızlar akıl verin. Öncelikle eşim eskiden böyle değildi, daha anlayışlı, ılımlı, uyumlu, sevgisini gösteren biriydi. Ama artık öyle değil. Eşimin beni, onu sevdiğim kadar veya beni bu evliliğe tahammül ettirecek kadar sevmediğini fark etmeye başladım. Sebebi, benim duygusal ihtiyacımı her hangi bir şekilde ciddiye almıyordu, ve ben nasıl hissettiğimi ve ne yapması gerektiğini daha önce defalarca kez anlattım en kolayından sevgi dolu bir sarılma, öpme vs. En son konuştuğumuzda düzelticem dedi aramız iyiydi sonra fark ettim ki yine ben çabalıyorum, onun tarafından sorun yok. İlişki için yakınlık gösteriyor sadece ben kendimi ezik ve değersiz hissediyorum. Eşim bu akşam ilişkiye girmek istedi tamam dedim karşı çıkmadım ama hevesli olmadığımı anladı ne oldu diye sordu. Bende bütün hafta yakınlık göstermeyip ilişkiye girmek garip hissettiriyor dedim ve kendimi uzun, sakin ve güzel bir şekilde açıkladım. Sevme, sevgini gösterme kapasiten varken, biz mutlu olabilecekken, sevilmeye layıkken bu duyguları yaşayamamak, üstüne sana duygusal anlamda ihtiyacım var demişken senin ciddiye almaman üzüyor dedim.

Durgunlaştı, senle aynı düşünmüyorum, ben kendimi düzeltsemde bir zaman sonra yine aynısı olacak, aklıma öpmek sarılmak gelmiyor felan dedi. Seni böyle arada derede bırakmakta haksızlık vs sonra sustu. Dedim ee peki ne çözüm önerirsin, bilmiyorum düşünelim yarın sabah konuşalım dedi. Tamam dedim, ama çok kırıldım beni beklemiyordum.

Ya ben mi abartıyorum? Ben içimden geldiği onu sevdiğim için birşeyler yaparken, o beni mutlu edecek şeyleri görev ve yük gibi görüyor. Beni anlamadı bile ve bu his beni öldürüyor. Konuşma sonunda öyle bir bakışı vardi ki sanki dünyanın en çözmesi zor sorununa yanıt arıyormuşum gibi umutsuzluğa kapıldı. Ben erkek olsam, eşim bana sevgisizlikten dert yansa ona sevgimi göstermek için bir şeyler yaparım. Bu erkekler için gerçekten çıkmaz yol mu yoksa bizde mi sorun var?

Genişletmek için tıkla...

lesa3 .!.:

Kızlar akıl verin. Öncelikle eşim eskiden böyle değildi, daha anlayışlı, ılımlı, uyumlu, sevgisini gösteren biriydi. Ama artık öyle değil. Eşimin beni, onu sevdiğim kadar veya beni bu evliliğe tahammül ettirecek kadar sevmediğini fark etmeye başladım. Sebebi, benim duygusal ihtiyacımı her hangi bir şekilde ciddiye almıyordu, ve ben nasıl hissettiğimi ve ne yapması gerektiğini daha önce defalarca kez anlattım en kolayından sevgi dolu bir sarılma, öpme vs. En son konuştuğumuzda düzelticem dedi aramız iyiydi sonra fark ettim ki yine ben çabalıyorum, onun tarafından sorun yok. İlişki için yakınlık gösteriyor sadece ben kendimi ezik ve değersiz hissediyorum. Eşim bu akşam ilişkiye girmek istedi tamam dedim karşı çıkmadım ama hevesli olmadığımı anladı ne oldu diye sordu. Bende bütün hafta yakınlık göstermeyip ilişkiye girmek garip hissettiriyor dedim ve kendimi uzun, sakin ve güzel bir şekilde açıkladım. Sevme, sevgini gösterme kapasiten varken, biz mutlu olabilecekken, sevilmeye layıkken bu duyguları yaşayamamak, üstüne sana duygusal anlamda ihtiyacım var demişken senin ciddiye almaman üzüyor dedim.

Durgunlaştı, senle aynı düşünmüyorum, ben kendimi düzeltsemde bir zaman sonra yine aynısı olacak, aklıma öpmek sarılmak gelmiyor felan dedi. Seni böyle arada derede bırakmakta haksızlık vs sonra sustu. Dedim ee peki ne çözüm önerirsin, bilmiyorum düşünelim yarın sabah konuşalım dedi. Tamam dedim, ama çok kırıldım beni beklemiyordum.

Ya ben mi abartıyorum? Ben içimden geldiği onu sevdiğim için birşeyler yaparken, o beni mutlu edecek şeyleri görev ve yük gibi görüyor. Beni anlamadı bile ve bu his beni öldürüyor. Konuşma sonunda öyle bir bakışı vardi ki sanki dünyanın en çözmesi zor sorununa yanıt arıyormuşum gibi umutsuzluğa kapıldı. Ben erkek olsam, eşim bana sevgisizlikten dert yansa ona sevgimi göstermek için bir şeyler yaparım. Bu erkekler için gerçekten çıkmaz yol mu yoksa bizde mi sorun var?

Genişletmek için tıkla...

KudrAlobar .!.:

Uzaklaşmaya neden olan bir sorun olmalı arada. İlgisini sevgisini gösteren adam sebepsiz yere bu hale gelmez. Asıl sorunu bulup çözmeniz gerekiyor.

Beni anlamadı diyorsunuz ama aslında anlamış. Sadece taleplerinizi karşılayamıyor ve bu konu sanırım onun kendi içinde de çözümsüz bir konu.

Bir de sürekli sözlerle ilgi sevgi dilenmek doğru gelmiyor bana. Davranışlarla yönlendirmek daha işe yarar bir teknik. Sarılmak istediğinizde gidin sarılın, öpmek öpülmek istediğinizde gidin öpün. Bunları sık sık yaptığınızda davranış oturacak, kendisi eksiklik hissedecektir zamanla. Bana sarıl, beni öp, bana ilgi göster demekten daha mantıklı bence.

Ben mesela her akşam sarılma zamanıııııı diye gidip yapışıyorum kocama. Sarılırken sohbet ediyoruz küçük küçük. Unutursam sitem ediyor sarılma zamanı yapmadın bu akşam diye. Ya da akşam gelince kapıda karşılıyorum öpüşüyoruz. Elimde ne iş olursa olsun bırakır karşılarım. Beş dakika balkonda oturur birer sigara içer günümüzün nasıl geçtiğini konuşuruz. Sonra o duşa gider ben işime devam ederim. Böyle rutinler önemli bence evlilikte.

Gözlemlediğim kadarıyla çoğu evlilikte kadın hep beklentisi olan taraf, erkek bu beklentiyi karşılamaya çalışan taraf. Erkeklerin de duygusal ihtiyaçları olduğunu unutuyoruz bazen. Ve ne kadar verirsek o kadar alırız. Karşımızdaki insan psikolojik problemleri olmayan normal bir insansa alma verme dengesi değişmez.

Genişletmek için tıkla...