- 21 Ağustos 2015
- 31.344
- 95.019
- 37
Bı tarzınız oldugunu bız burdan anlayamadık ama onemlı değil.Yoo bunu beklemiyorum bu çok sokak ağzı, tarzım değil
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
Bı tarzınız oldugunu bız burdan anlayamadık ama onemlı değil.Yoo bunu beklemiyorum bu çok sokak ağzı, tarzım değil
başıma ağrı girdi 3 yaşındaki çocuğa çok üzüldümBide kendi yaziyor burda "Adam hem beni aldatsın hem de ben çocukları alayım gideyim rahat mı etsin diye düşündüm" diye. Saka gibi.
Neyin mi acısı?Baba "rahat etmesin" diye birakmis 3 yasindaki cocugu. Onu düsünecek psikolojisinde ama gerisi mi cöküntü? Tabi ki. Kendi ayri kalmayi secmis o cocuktan. Neyin acisi?
Çocuğu bırakıp geldinizİnanın ben bittim benim ağlamaktan gözlerim kurudu ben gece gündüz uyuyamıyorum ben çocuğumu gözümden sakınırken bıraktım ama yaşadıklarım kolay değil bir anda bana travma yarattı kendisi istedi ki ben aldattım elimi kolumu sallayarak gideyim çocuklar sana kalsın
Peki güzel diyorsunuz da üç yaşındaki çocuğun durumuyla empati yapar mısınız bir de?Neyin mi acısı?
Bu kişinin içinde bulunduğu durumu şartları idrak edip nasıl bir buhran ve acı içerisinde olduğunu anlayamıyorsanız benim size diyecek bir şeyim yok.
Sizin anlayamadığınız nokta kadının şuan içinde bulunduğu durum.Kendi doğurduğunu ceza olsun, belki geri döner diye bırakan kadın gaddar değil de yanlış yapıyorsun çocuğu al demek mi gaddarlık?
Bakın benim de beş yaşında çocuğum var. 3 yaşındayken kardeşini alıp onu babasına bıraksam ne kadar etkileneceğini biliyorum. Üç yaş çocuğu her şeyi anlayan idrak eden uaş değildir. Annesini arar özler. O yaşta zaten kardeşi yeni olan, o kısma tam adapte olamamış bir çocuk var. Şimdi kardeşle anne gidince o çocuğun tek hissettiği terk edilme hissi, annesini görememe korkusu ve annesinin kardeşini tercih ettiğini hissetmesidir. Babasına bıraktı demeniz bı gerçeği değiştirmiyor. Bu ufacık çocuk şu an etkileniyor ve korkuyor.
Yetişkin bir insan nasıl evliliğinin bitmesinden etkileniyor ve üzülüyorsa bı çocuk da şu am bakım veren, güven veren kişisi tarafından terk edilme hissini yaşıyor. Yetişkin bir insanı bu kadar etkileyen o terk edilme hissiyle üç yaşında mücadele ediyor.
Anlayacak ne var?Neyin mi acısı?
Bu kişinin içinde bulunduğu durumu şartları idrak edip nasıl bir buhran ve acı içerisinde olduğunu anlayamıyorsanız benim size diyecek bir şeyim yok.
Durum aşk ile ya da mükemmel evlilik alakalı değil hanımefendi.7 senelık evlılıkte ask okadar kalıyor mu ya?Yemeden ıcmedem kesiliyırz falan:)
Sanırsın taze gelın:)
Neyse benım mukemmel evliliğim yok tabı nerden bılcem:)
Ben böyle durumlarda çocuklarla empati kuruyorum çünkü. O çocukları dünyaya getiren bizleriz, her kötü ihtimalde göğüs germeyi göze alarak yapıyoruz. Kocası ölse de kendini bırakamazdı. Bırakmaya hakkı yok. Ufak çocuğu olan kadının çocuğu için direnmeye önceliği ona vermeye mecburiyeti var.Sizin anlayamadığınız nokta kadının şuan içinde bulunduğu durum.
Sizin ona sen kötü annesin demeniz katkı sağlamıyor.
Çocuğunu alsaydı belki babasının yanında ki durumundan daha kötü bir halde olacaktı.
5 aylık bir bebek ve 3 yaşındaki bir çocuk aynı anda bu psikoloji ile nasıl idare edilir?
Benim 3 yaşına yakın bir oğlum var ve bir çocuğun ne şartlarda bakıldığını, bakabilmek için psikolojinin ve sağlığının ne kadar iyi olması gerektiğini çok iyi biliyorum.
3 yaşında bir çocuğun perişan ve sürekli ağlayan ne yapacağını bilmeyen bir annenin yanında da etkilenecek bu çocuk.
Ve bu insanda belki öyle belki böyle bu sorumluluğu bebeğini birlikte yaptığı babayla paylaşmış, bırakmış!
Çocuğu düşünürken es geçtiğiniz bir insan evladı var karşınızda!
Etten kemikten yapılmış, korkunç bir travmanın içinde çaresiz aldatılmış bir bayan var!
Yorumlarınız ile acıtmak yerine ,güzel ifadelerle size göre yanlış olanı anlatabilmeniz daha düşünceli olurdu bana göre.
Acı çeken birini sırf kendi doğrusunu dayatmak adına acımasızca eleştirmek evet çok büyük bir gaddarlık bunda hiç bir insanı yan göremiyorum.
Kusura bakmayın sizin çağın hastalığı psikolojiye bağlamak değil klavye başında yargı dağıtmaktır.Anlayacak ne var?
Küçüğünü almış büyüğünü bırakmış.
Büyüğünün suçu neydi?
Babası annesini aldatıysa bunda çocuğun günahı ne?
Adam çocukla rahat rahat diğer kadınlar görüşemesin diye el kadar çocuğu alet etmiş
Yok buhranmış yok bunalımmış
Yeni çağın hastalığıda herşeye psikolojiye bağlamak oldu
Öyle madem, o çocuğun psikolojisi nolacak?
Hakim boşanma davasında çok rahat evladından vazgeçmisin diyerek velayeti babaya verse yeridir
İşte o empatiyi daha güçsüz daha muhtaç olan çocukla yapmanızı öneririm.Kusura bakmayın sizin çağın hastalığı psikolojiye bağlamak değil klavye başında yargı dağıtmaktır.
Kimse sınanmadığı günahım masumu değildir hanım efendi, empati yapmak çok önemli bir yetenek ama ne yazık ki çağımızın hastalıklarından biri de empati yoksunluğu...
Şuan sağlıklı düşünemeyen ve acısı çok taze olan ne yapacağını bilmeyen bir insan var karşımızda.Ben böyle durumlarda çocuklarla empati kuruyorum çünkü. O çocukları dünyaya getiren bizleriz, her kötü ihtimalde göğüs germeyi göze alarak yapıyoruz. Kocası ölse de kendini bırakamazdı. Bırakmaya hakkı yok. Ufak çocuğu olan kadının çocuğu için direnmeye önceliği ona vermeye mecburiyeti var.
Babaanne de koca da işte, bu adamın izni bitince ne olacak peki? Konu komşu mu bakacak bakıcı kı tutulacak alelacele? Bu kadar fevri davranamaz bir anne.
şuan ne yazık ki ilk o çocukla empati yapmam çocuğa hiç bir katkı sağlamayacak.İşte o empatiyi daha güçsüz daha muhtaç olan çocukla yapmanızı öneririm.
Sizin dediğiniz gibi bakamayacak durumda olup almasa kimse bu kadar yüklenmezdi.Şuan sağlıklı düşünemeyen ve acısı çok taze olan ne yapacağını bilmeyen bir insan var karşımızda.
Öncelikle empatiyi ona yapıp sağlıklı düşünmeye teşvik etmek, izlemesi gereken doğru yolu göstermen inanın o çocuğun hayatına en olumlu etkiyi sağlayacaktır.
Yoksa annesini dibe çekecek yorumlar yapıp aşağılamak o çocuğa hiç bir katkı sağlamadığı gibi zararına olacaktır.
Anlatmak istediğim nokta bu ama yok kimsenin işine gelmiyor.
Kusura bakmayın sizin çağın hastalığı psikolojiye bağlamak değil klavye başında yargı dağıtmaktır.
Kimse sınanmadığı günahım masumu değildir hanım efendi, empati yapmak çok önemli bir yetenek ama ne yazık ki çağımızın hastalıklarından biri de empati yoksunluğu...
Bızde onu anlatmaya calısıyorz körü körüne vermeyın ıste.Evlendık 2 cocuk yapalım hayatımızı garantıye alalım ,adam baksın demesınler.Haa 2.kesın korunurken olmustur.Kk da kım dagıtıyosa o dandık prezervatıflerı hepsinin cocuklar korunurken oluyo:Durum aşk ile ya da mükemmel evlilik alakalı değil hanımefendi.
Aldatılmak, kandırılmak, içi çocuk verdiğim adamdan gördüğün haksız muamele, gelecek kaygısı, yalnızlık duygusu, çaresizlik duygusu, aşağılanmak diye uzar gider bu liste.
Ama siz kadının durumunun ve çektiği acının vahametinin farkında olamadığınız için bu kadar kolay dalgaya vurabiliyor ve eleştirebiliyorsunuz.
Ne diyeyim ALLAH iyi insanlarla karşılaştırsın bu bayanı ve selamet versin.
Karşınızda ki insanı yargılarken ne kadar sağlıklı düşünebileceğinde hesaba katmanız lazım.Sizin dediğiniz gibi bakamayacak durumda olup almasa kimse bu kadar yüklenmezdi.
Kendi ağzıyla çocuğu vereyim zorlansın, sersefil olsun diye yapan biri var. Amacı zorla kocayı geri getirmek. Kocayı zorla getirmek için çocuğu kullanmaktır bu. Ve ben buna çanak tutamam kimse kusura bakmasın