- 2 Temmuz 2013
- 3.774
- 8.075
Bana da konu sahibi bundan korktuğu için sessiz gibi geldi. Böyle sakin olmasaydı kaç kere şiddet görmüştü kimbilir?
Bana da konu sahibi bundan korktuğu için sessiz gibi geldi. Böyle sakin olmasaydı kaç kere şiddet görmüştü kimbilir?Arkadaşım dört dörtlük insan yok elbet. Ama katlanılabilecek , alttan alınabilecek şeyler var bir de bunların yapılamayacağı şeyler var. Bu konudaki adam ne kadar saygısız , sevgisiz farkındasınız değil mi ? Bağırıyor diyor muhtelemen kadın onu sesiyle bastırsa iş şiddete gider. Yaşadım hariçten gazel okumuyorum inanın. Kadınız duygusalız hassasız diye her şeyi sineye çekersek göreceğimiz eziyet iki kat artar. Afiyet olsun size. Umarım yaparsınız ve o heriften alırsınız hakkinizi.
Evet aile terapisti iyi olur. Bana biraz sizde de sorun var gibi geldi sanki karsilikli bir durum. Daha yeni evlisiniz belki tam oturmadi rayina. Bunun icin cabalayin. Onu tanimaya ve ona gore davranmaya calisin tabi o da ayni sekilde. Uyum yakalamaya calisin. Cok alingan olmayin. Cok ciddi ters olmayin. O size nasil sirinlikler yapiyor siz de yapin. Bazi seyleri sakaya vurun her seyi ciddiye almayin. O sakaci ve fazla acik sozlu bir insan sanirim. Siz de saka kaldiramayan bir tipsiniz. Bu tarz bir uyumsuzluk var saniyorum. Size bagirmalari ise bunu da bahsettigim uyum icine girince zaten sirinliklerle tatliliklarla halledeceginize eminim. Size bagirmasina izin vermeyin.Merhaba,
ben Yurt disinda yasiyorum, 31 yasindayim ve iki senelik evliyim. Ondan önce 3 senelik beraberligimiz vardi ve hersey gercekten cok güzeldi. Narsist bir annem var ve hic konusmayan, bir seye karismayan bir babam, onlardan cok siddet gördüm büyüyene kadar ama sag olsun kayin validem cok iyi bir insan.
Esime gelince, onunla evlenmeyi düsününce aklimda hayatim gercekten cok farkliydi. Kendimi cok mutlu ve sansli hissediyordum ama malesef dügün günü bana bagirmasiyla basladi aramizdaki sorunlar. Dügünde bir resim icin sandalyeye oturmustum ve bunun icin bana "saygisiz" diye kizdi milletin icinde. Sonra da her gün ailesine gitmek istedi kalan esyalarini almak icin ve bende artik bu duruma kizinca, yine büyük kavgalar ettik. bu hep böyle devam etti ama kimseye birsey söylemedim. bana yasakladigi bir sey yok, birbirimize de cok hak taniyoruz. ama yine de kavga cikacak seyler oluyor nerdeyse her gün.
ailemi bana hep kötü davrandiklari icin kücük görüyor, ki annem kendisini cok cok sever. arkadaslarimi da pek sevmez, bundan dolayi da hep tartisiyoruz cünkü gidince yalniz gittigimde tabi soruyorlar "kocan nerde" diye. Arkadaslar ile disariya cikinca muhakkak bana kizacak, bagiracak bir konu buluyor ve beni rencide ediyor. bir sene önce bir ortak arkadas "benim karim benim en iyi dostumdur" dedi, benimki de "benim degil. karim karimdir" falan dedi yanimda ve arkadasin hanimi yaninda. sonra da üzüldügümde bana "milletin arasinda surat yaptin ayip" falan dedi, yine kavga patladi ve bu olayi unutamiyorum. biktim artik insanlarin bana acinasi bakisindan. bir kere de kuzeninin nisaninda "aman evlenmekte ne var" gibi laflar saydi, sonra yine "surat yapma" dedi. Gecen de ablamin yaninda kiyamet öyle fena koptu ki, alisverisleri onu beklemeden eve götürdüm diye. kavgada bana saydiklarini hala hazm edemiyorum "sen delisin, sen manyaksin, seni herkes birakti ve birakacak" ve o anda evden de gidecegini dedi ve hazirlandi. inanin rahatladim. ama gidisi 2 saat sürdü, sonra döndü. özür diledi... hep aynisi. ama artik affedene kadar yeni bir kavga patliyor ve artik ikimizde de mide kalmadi. ama benden hayatta ayrilmaz. güya cok seviyor. seven insan böyle kirar mi? annesine danismayi düsünüyorum ama korkuyorum. dügünümüz okadar güzeldi ki, insanlar bunu bize hala söylüyor. ama bir de bunu yaninda kavga ettigimizler degerlendirsin.
kavga etmedigimiz o nadir aralarda'da sirinlik, hosluk, tatlilik yapar. hastaligimi kontrol eder. bana istedigim seyleri alir. tatiller yapar. ama konu disariya cikmak olunca direk "bana terslik yapma ben baban degilim susmam" falan der. Hep insanlara rezil oluyorum ve aglayarak uyuyorum. cocuk istiyoruz ama kavga etmekten o duruma bile artik gelemiyoruz. degisecegini söylüyor ama inanmiyorum, cocugum benim gibi siddetli bir evde büyümesini de istemiyorum. sizce aile terapistine mi gitsek?
Etiketlesene yorumu çicek almıyor diye boşan yazılan yorumu hadi . Hodri meydanTabiki hayatım evlilikten ibaret değil. Sosyal, çalışan, aktif bir insanım.evlilik kurumunun kutsallığına inananlardanim.şimdi insanlar en ufak şeye boşan diyorlar.kocam bana çiçek almıyor boşan.kocam beni tatile götürmüyor boşan. Kocam özel günü unuttu boşan .zaten buradaki yorumlarla hareket eden yoktur herhalde.
+1010000000000Helal olsun kızlar yine bir evliliği kurtardınız. Toplum içinde bar bar bağırıp azarlayan, en hassas noktalardan vuran herifin (pardon beyefendinin) ne kadar mükemmel biri olduğunu konu sahibine hatırlattınız.
Yine siz kötü koca iyi oldu.
Zavallı olan sensin git ve aşşalık bir insan gibi yaşamaya devam et .Haha acaba bosansam senin gibi erkeklerden nefret eden biri olurmuyum diye düsündürdün beni canim… hep ayni sözleri geveliyorsun sanada gecmis olsun
Ohhhh kocasını da bir güzel aklamis ajfbbsbssBoşan diye yorum yazanların medeni haline bakmalı kesin çoğu boşanmış kadınlar asıl sevgisizligi siz yaşamışsın yoksa bu kadar kötü söylemlerin başka bir açıklaması olamaz
Çünkü kendisinin de yarasi var noopsiz konu sahibesimisiniz?
İnsan problemlerini yaşadığı sıkıntıyı eşine anlatamayacakta kime anlatacak koz olarak kullanmamalı yada cidden anlatmamak mi gerekli bilmiyorumAnnen ve babanı detaylı olarak anlatmakla baştan hatayı yapmışsın. Eşin annene benzeme diye kendiside babana benzemesin diye kendince önlemini almaya çalışıyor gibi geldi. "bana terslik yapma ben baban degilim susmam" bu lafından bunu anladım. "sen delisin, sen manyaksin, seni herkes birakti ve birakacak" lafından ailen ile ilişkiler ile bütün problemini ayrıntılı bir şekilde eşine anlattığını anlıyorum sen hatayı baştan yapmışsın.
Tamam çek o zaman o andavalı, bize niye ağlıyorsun?Hanimlar cevaplariniz icin tesekkür ederim ama benim ilk sayfadaki soruya bakarsaniz eger, size bosanayim mi diye sormadim, sizce terapi yardim eder mi dedim… bosanmak benim icin de en son opsiyon cünkü yillarca beraber onca sey kuruyorsun, hayaller, rüyalar.. konu da zaten baya sapti cünkü fiziksel siddetten bile bahsediliyor, birisi bana yasadigini hak ettin falan diyor…
arada da gercekten mantikli tiyolar da var mesela ailemden dolayi böyle davranmasi yada kendini nedense ezik görebilmesi. Unutmayin severek evlendik diyorum ve cok keyifli günler de var, bundan dolayi herseyi cöpe atmak istemem. Ayrica ‚herif’ vs kelimeleri de gercekten seviyesiz olmus. ‚Magdur‘ benim ama siz muhtemelen kendi hayatinizda tanidiginiz kisileri benim esimle karsilastirip böyle agir ve küfürlü cümleler kurmaniz hic hos degil.
Konuya gelince, dedigim gibi evde olunca iyiyiz ve az önce uzunca konustuk ve cift terapisine acik baktigini ögrendim. Burda yazdiklarimi teker teker sakin bir sekilde kendisine de söyledim ve onun acisindan da dinledim… böyle davranmasinin yanlis oldugunu bilmem anlatabildim mi ama en azindan ikimizi de tanimayan, tarafsiz bir kisinin gecmisimizi analize etmesinde fayda vardir - bunu kabullendik. Yarindan itibaren bir kac cift terapistini arayip randevu almaya calisacagim
Ne öküzü herife alınıyor valla.madem seviyormuş biz aradan çekilelim.Öküz deme konu sahibi alınıyor kocişine öküz dedin diye
Karşılıklı saygı için kimsenin dört dörtlük olmasına gerek yok dört üçlük hatta dört ikilik biri bile yeterli. Canım ülkemde hep dış görünüş veya maaş dolgunluğu olarak koca seçip karakter es geçildiği için evlilikler mutsuz. Düzgün karakter normal tip/maaş ile yürümeyecek evlilik yok.Dört dörtlük erkek varsa adres gösterin bari millet onlarla evlensin.kadınlar yapı gereği duygusal ve hassas .Ben kısastan yanayım.benim koca benim parayı yedi şimdi de ben onunkisini yiyeceğim
Evet doğru düşünüyorsun ama evlilikte bazı şeyleri oturtmadan ailen hakkında eleştrisel hiçbir şey söylememek lazım diye düşünüyorum.İnsan problemlerini yaşadığı sıkıntıyı eşine anlatamayacakta kime anlatacak koz olarak kullanmamalı yada cidden anlatmamak mi gerekli bilmiyorum
Sana katılıyorum aleyhine kullanmak şerefsiliktir ancak bazen birkaç senelik evli olsa da bazı insanlar karşısındaki insanı tanıyamıyor maalesef. Evlilikte bazı şeyleri oturtmadan ailen hakkında kötü detaylı şeyler anlatmaman gerekiyor diye düşünüyorum. Önce evliliği oturt karşındakini tanı sonra anlat hala serefsizlik yapıyorsa zaten bırak gitsin adam onunla ömür geçmez.Kadın ne anlatırsa anlatsın bunu kişinin aleyhine kullanmak şerefsizliktir.o senin hayat arkadaşın derdini anlatırken bile hesap kitap mı yapacaksın?.hayat afkadaşı mı bu gardını alman gereken düşmanın mı? Sanki evli kalma zorunluluğu var.böyle olacaksa hiç olmasın. Bu arada PARDON kocayı savunmaya başlamışsın kusura bakma.mutluluklar dilerim.bir üyede daha aynı vakaya rastlamıştım.konuyu artik yorumlara kapat bari.
Merhaba,
ben Yurt disinda yasiyorum, 31 yasindayim ve iki senelik evliyim. Ondan önce 3 senelik beraberligimiz vardi ve hersey gercekten cok güzeldi. Narsist bir annem var ve hic konusmayan, bir seye karismayan bir babam, onlardan cok siddet gördüm büyüyene kadar ama sag olsun kayin validem cok iyi bir insan.
Esime gelince, onunla evlenmeyi düsününce aklimda hayatim gercekten cok farkliydi. Kendimi cok mutlu ve sansli hissediyordum ama malesef dügün günü bana bagirmasiyla basladi aramizdaki sorunlar. Dügünde bir resim icin sandalyeye oturmustum ve bunun icin bana "saygisiz" diye kizdi milletin icinde. Sonra da her gün ailesine gitmek istedi kalan esyalarini almak icin ve bende artik bu duruma kizinca, yine büyük kavgalar ettik. bu hep böyle devam etti ama kimseye birsey söylemedim. bana yasakladigi bir sey yok, birbirimize de cok hak taniyoruz. ama yine de kavga cikacak seyler oluyor nerdeyse her gün.
ailemi bana hep kötü davrandiklari icin kücük görüyor, ki annem kendisini cok cok sever. arkadaslarimi da pek sevmez, bundan dolayi da hep tartisiyoruz cünkü gidince yalniz gittigimde tabi soruyorlar "kocan nerde" diye. Arkadaslar ile disariya cikinca muhakkak bana kizacak, bagiracak bir konu buluyor ve beni rencide ediyor. bir sene önce bir ortak arkadas "benim karim benim en iyi dostumdur" dedi, benimki de "benim degil. karim karimdir" falan dedi yanimda ve arkadasin hanimi yaninda. sonra da üzüldügümde bana "milletin arasinda surat yaptin ayip" falan dedi, yine kavga patladi ve bu olayi unutamiyorum. biktim artik insanlarin bana acinasi bakisindan. bir kere de kuzeninin nisaninda "aman evlenmekte ne var" gibi laflar saydi, sonra yine "surat yapma" dedi. Gecen de ablamin yaninda kiyamet öyle fena koptu ki, alisverisleri onu beklemeden eve götürdüm diye. kavgada bana saydiklarini hala hazm edemiyorum "sen delisin, sen manyaksin, seni herkes birakti ve birakacak" ve o anda evden de gidecegini dedi ve hazirlandi. inanin rahatladim. ama gidisi 2 saat sürdü, sonra döndü. özür diledi... hep aynisi. ama artik affedene kadar yeni bir kavga patliyor ve artik ikimizde de mide kalmadi. ama benden hayatta ayrilmaz. güya cok seviyor. seven insan böyle kirar mi? annesine danismayi düsünüyorum ama korkuyorum. dügünümüz okadar güzeldi ki, insanlar bunu bize hala söylüyor. ama bir de bunu yaninda kavga ettigimizler degerlendirsin.
kavga etmedigimiz o nadir aralarda'da sirinlik, hosluk, tatlilik yapar. hastaligimi kontrol eder. bana istedigim seyleri alir. tatiller yapar. ama konu disariya cikmak olunca direk "bana terslik yapma ben baban degilim susmam" falan der. Hep insanlara rezil oluyorum ve aglayarak uyuyorum. cocuk istiyoruz ama kavga etmekten o duruma bile artik gelemiyoruz. degisecegini söylüyor ama inanmiyorum, cocugum benim gibi siddetli bir evde büyümesini de istemiyorum. sizce aile terapistine mi gitsek?
Tam olarak böyle bir babayla büyüdüm, anneme bu şekilde davranırdı, aynısı. Sonra bana da yıllarca ciddi derecede psikolojik şiddet uyguladı ve ben anneme hep sordum neden evli kaldın, madem doğdum, neden hemen alıp gitmedin diye. Ben de ciddi psikolojik rahatsızlıklarla boğuşmak zorunda kaldım böyle bir eğitim sonrası. Eşinizin bu yaptığı size ciddi saygısızlık. Kesinlikle terapiste gitmelisiniz, eşiniz öfke kontrolünü sağlamayı ve size saygı göstermeyi öğrenmeli. Aksi halde yarın öbür gün çocuğunuz olduğunda o da kötü bir eğitime maruz kalacak ve aileyi iyice toparlayamayacaksınız, sizi temin ederim.Merhaba,
ben Yurt disinda yasiyorum, 31 yasindayim ve iki senelik evliyim. Ondan önce 3 senelik beraberligimiz vardi ve hersey gercekten cok güzeldi. Narsist bir annem var ve hic konusmayan, bir seye karismayan bir babam, onlardan cok siddet gördüm büyüyene kadar ama sag olsun kayin validem cok iyi bir insan.
Esime gelince, onunla evlenmeyi düsününce aklimda hayatim gercekten cok farkliydi. Kendimi cok mutlu ve sansli hissediyordum ama malesef dügün günü bana bagirmasiyla basladi aramizdaki sorunlar. Dügünde bir resim icin sandalyeye oturmustum ve bunun icin bana "saygisiz" diye kizdi milletin icinde. Sonra da her gün ailesine gitmek istedi kalan esyalarini almak icin ve bende artik bu duruma kizinca, yine büyük kavgalar ettik. bu hep böyle devam etti ama kimseye birsey söylemedim. bana yasakladigi bir sey yok, birbirimize de cok hak taniyoruz. ama yine de kavga cikacak seyler oluyor nerdeyse her gün.
ailemi bana hep kötü davrandiklari icin kücük görüyor, ki annem kendisini cok cok sever. arkadaslarimi da pek sevmez, bundan dolayi da hep tartisiyoruz cünkü gidince yalniz gittigimde tabi soruyorlar "kocan nerde" diye. Arkadaslar ile disariya cikinca muhakkak bana kizacak, bagiracak bir konu buluyor ve beni rencide ediyor. bir sene önce bir ortak arkadas "benim karim benim en iyi dostumdur" dedi, benimki de "benim degil. karim karimdir" falan dedi yanimda ve arkadasin hanimi yaninda. sonra da üzüldügümde bana "milletin arasinda surat yaptin ayip" falan dedi, yine kavga patladi ve bu olayi unutamiyorum. biktim artik insanlarin bana acinasi bakisindan. bir kere de kuzeninin nisaninda "aman evlenmekte ne var" gibi laflar saydi, sonra yine "surat yapma" dedi. Gecen de ablamin yaninda kiyamet öyle fena koptu ki, alisverisleri onu beklemeden eve götürdüm diye. kavgada bana saydiklarini hala hazm edemiyorum "sen delisin, sen manyaksin, seni herkes birakti ve birakacak" ve o anda evden de gidecegini dedi ve hazirlandi. inanin rahatladim. ama gidisi 2 saat sürdü, sonra döndü. özür diledi... hep aynisi. ama artik affedene kadar yeni bir kavga patliyor ve artik ikimizde de mide kalmadi. ama benden hayatta ayrilmaz. güya cok seviyor. seven insan böyle kirar mi? annesine danismayi düsünüyorum ama korkuyorum. dügünümüz okadar güzeldi ki, insanlar bunu bize hala söylüyor. ama bir de bunu yaninda kavga ettigimizler degerlendirsin.
kavga etmedigimiz o nadir aralarda'da sirinlik, hosluk, tatlilik yapar. hastaligimi kontrol eder. bana istedigim seyleri alir. tatiller yapar. ama konu disariya cikmak olunca direk "bana terslik yapma ben baban degilim susmam" falan der. Hep insanlara rezil oluyorum ve aglayarak uyuyorum. cocuk istiyoruz ama kavga etmekten o duruma bile artik gelemiyoruz. degisecegini söylüyor ama inanmiyorum, cocugum benim gibi siddetli bir evde büyümesini de istemiyorum. sizce aile terapistine mi gitsek?
Eşin,seni yalnızlaştırmaya çalışıp kendine muhtaç bağımlı hale getirmeye çalışan narsist kişilik bozukluğuna sahip birisi. Bu insana sakın çocuk yapma, düşünme. Var olan problemli bir evliliği çocuk düzeltmez. O yavruya da yazık olur. Hiç kimse değişmez bunu unutma. Eşin önce kendisi kendi mevcut durumunu kabullenip destek alsın, sonra çift terapisine gidersiniz. Kendi aşağılık kompleksini seni dibe çekerek gidermeye çalışıyor. Ruh hastası. Bırak gitsin annesine sende kafanı dinle. Bu insanlarla iletişim yöntemini değiştireceksin. Ne demek toplum içinde sürekli seni aşağılayan davranışlar. Bir daha ki sefere böyle durumlarda kavganızda filan sesi kaydet, git boşan.Bu durumda eşin kusurlu tazminat öder. Başka biriyle mis gibi hayat kur. Bir de şu var sen ailenden zaten rahatsızsın gidip aynı dinamikleri olan biriyle evlenmişsin. Önce sen kendini değiştirip dik dur ki tekrar hayatına alacağın kişi aynı dinamikte olmasın. Yoksa bumerang gibi hep aynı tip insanlar arasında dönersin farkında olmadan.Merhaba,
ben Yurt disinda yasiyorum, 31 yasindayim ve iki senelik evliyim. Ondan önce 3 senelik beraberligimiz vardi ve hersey gercekten cok güzeldi. Narsist bir annem var ve hic konusmayan, bir seye karismayan bir babam, onlardan cok siddet gördüm büyüyene kadar ama sag olsun kayin validem cok iyi bir insan.
Esime gelince, onunla evlenmeyi düsününce aklimda hayatim gercekten cok farkliydi. Kendimi cok mutlu ve sansli hissediyordum ama malesef dügün günü bana bagirmasiyla basladi aramizdaki sorunlar. Dügünde bir resim icin sandalyeye oturmustum ve bunun icin bana "saygisiz" diye kizdi milletin icinde. Sonra da her gün ailesine gitmek istedi kalan esyalarini almak icin ve bende artik bu duruma kizinca, yine büyük kavgalar ettik. bu hep böyle devam etti ama kimseye birsey söylemedim. bana yasakladigi bir sey yok, birbirimize de cok hak taniyoruz. ama yine de kavga cikacak seyler oluyor nerdeyse her gün.
ailemi bana hep kötü davrandiklari icin kücük görüyor, ki annem kendisini cok cok sever. arkadaslarimi da pek sevmez, bundan dolayi da hep tartisiyoruz cünkü gidince yalniz gittigimde tabi soruyorlar "kocan nerde" diye. Arkadaslar ile disariya cikinca muhakkak bana kizacak, bagiracak bir konu buluyor ve beni rencide ediyor. bir sene önce bir ortak arkadas "benim karim benim en iyi dostumdur" dedi, benimki de "benim degil. karim karimdir" falan dedi yanimda ve arkadasin hanimi yaninda. sonra da üzüldügümde bana "milletin arasinda surat yaptin ayip" falan dedi, yine kavga patladi ve bu olayi unutamiyorum. biktim artik insanlarin bana acinasi bakisindan. bir kere de kuzeninin nisaninda "aman evlenmekte ne var" gibi laflar saydi, sonra yine "surat yapma" dedi. Gecen de ablamin yaninda kiyamet öyle fena koptu ki, alisverisleri onu beklemeden eve götürdüm diye. kavgada bana saydiklarini hala hazm edemiyorum "sen delisin, sen manyaksin, seni herkes birakti ve birakacak" ve o anda evden de gidecegini dedi ve hazirlandi. inanin rahatladim. ama gidisi 2 saat sürdü, sonra döndü. özür diledi... hep aynisi. ama artik affedene kadar yeni bir kavga patliyor ve artik ikimizde de mide kalmadi. ama benden hayatta ayrilmaz. güya cok seviyor. seven insan böyle kirar mi? annesine danismayi düsünüyorum ama korkuyorum. dügünümüz okadar güzeldi ki, insanlar bunu bize hala söylüyor. ama bir de bunu yaninda kavga ettigimizler degerlendirsin.
kavga etmedigimiz o nadir aralarda'da sirinlik, hosluk, tatlilik yapar. hastaligimi kontrol eder. bana istedigim seyleri alir. tatiller yapar. ama konu disariya cikmak olunca direk "bana terslik yapma ben baban degilim susmam" falan der. Hep insanlara rezil oluyorum ve aglayarak uyuyorum. cocuk istiyoruz ama kavga etmekten o duruma bile artik gelemiyoruz. degisecegini söylüyor ama inanmiyorum, cocugum benim gibi siddetli bir evde büyümesini de istemiyorum. sizce aile terapistine mi gitsek?