Bir tarafta sürekli her yere birlikte gitmek isteyen, mıçmıç olmak isteyen ve her şeye karışan eşimin ailesi, diğer tarafta ailesine mesafeliyim diye kendiside bana mesafeli davranan eşim. Eşim bu durumu bir türlü kabullenemedi. İlk başlarda bana hak verir gibi olsa da içten içe bunu yediremiyor artık anlıyorum. Ben ailesi ile normal konuşuyorum ama canım cicim modunda değilim eşim istiyor ki illa kv ve görümcelerle kanka gibi olalım. Aileside dünden razı buna zaten. Ailesine gittiğimizde yüzeysel konuşuruz, sofraya çaya hep yardım ederim surat asmam ama sanırım o istiyor ki çok sıcak davranayım. Peki onlar başta bana çok mu sıcak davrandı hayır hep bir eleştiri, laf sokmalar, eşimle başbaşa bir yere gitsek surat asıp tartışmalar, beni oğluna şikayet etmeler, temizlik ve yemek yapmam beklentileri… şimdi ben nasıl samimi olayım bu illa gerekli mi ? Öyle bir noktaya geldim ki artık midem bulanıyor bu durumdan. Üzüldüğüm şey eşimin beni anlamaması. O da ailesinin kafasında sanırım. Şuan konuşmamız gereken konular birlikte gelecek planlarımız, hayallerimiz vs olması gerekirken eşimin konuştuğu şeyler, biz artık hepimiz bir aileyiz, büyüklere hürmet etmek önemlidir gibi şeyler diyor sürekli. Ben hangi kadın kaynanasıyla dipdibe olmak ister sence hayali bu mudur diye sorduğumda ise belki olmak ister diyor. Gerçekten işine gelmediği için anlamak mı istemiyor yoksa salağa mı yatıyor anlamıyorum. Hiç ikimizle ilgili heyecanları yok. İlk evlendiğimizde elimi bile tutmuyordu ben alıştırdım. Ortamlarda yüzüme bakmıyordu, hoş hala bakmıyor. Bilmiyorum kızlar çok sıkıldım benim hayallerim heveslerim ne olacak peki… eskiden canlıydım hevesliydim şimdi benim de ruhum öldü. Ben bu kız değilim her geçen gün boğulduğumu ve öldüğümü hissediyorum. Bunları konuştuğumuzda bencil olan ben oluyorum bide… Sevgiliyken böyle değildi, yine çok akraba düğün falan gezen önem veren biriydi ama en azından benle ilgileniyordu, önemsiyordu. Ama şimdi sırf ailesi ile mıç mıç olmak istemiyorum diye bencil, nemrut kötü bir insan ilan edildim. Kendisi beni ailemden çevremden ayırırken bencil olmuyor ama dimi… o halde evlilik buysa bende kendi ailemle içli dışlı olmak istiyorum… onun memnuniyetsiz ailesi ile olacağıma kendi ailemle olurum daha iyi. Başbaşayken de sanki eşi değilim de askerlik arkadaşıyım gibi davranıyor hiç bir incelik yok. Arada güzel laflar söyler ama boş. Bir insanın hiç korkusudamı olmaz, evini yuvasını düşünmez. Başlarda bana hak veriyor gibi davranıyor ama içi öyle değil işte her defasında belli ediyor kendini. Ne yapmalıyım sizce