Erken yaşta evlenmek , erken yaşta boşanmak

Wannheda .!.:

Herkese iyi akşamlar ; boşanma aşamasındayım ancak endişelerim var ve bunları sizinle paylaşmak , tecrübelerinizden faydalanmak isterim. Ben 3 yıl önce 21 yaşımda evlendim ve eşimin de yaşadığı yer olan Ankara'da yaşamaya başladım. Aynı zamanda Hacettepe öğrencisi idim. Eşimin babası 5-6 ay içinde bize ev alacak diye kendileri ile aynı binada bir kiralık daireye taşındık. Okulum tezli olduğu için 2. sınıf bittikten sonra hem çalışmaya hem de açık öğretimden 2. bir bölüm okumaya başladım. Bu süreçte eşim işini bir türlü oturtamadı. Kendisi şuan 32 yaşında ve daha önce hep babası ile ticaret yapmıştı. Biz evlenince babasının ticari hayatı kötüye gitti ve işleri bıraktı. Eşim iş beğenmemeye , sürekli işe girip çıkmaya başladı ve hiç istikrarlı değildi. Yakınları iş bulsa bile kabul etmiyordu ve hayal dünyasında yaşıyordu yani. Neymiş telefon üretecekmiş , zengin olacakmış vs. Ben bu süreçte çalıştığım için eşime çok odaklanmadım , kendi kariyerim ve eğitimim için çabalamaya devam ettim. Sürekli bu konuda tartışmak yerine ona destek olmayı , yıkıcı değil yapıcı olmaya gayret ettim.. şimdi her iki üniversiteden mezun oldum , Mart ayında ise kpss çalışmak için işimden ayrıldım. Eşim 4 aydır hala iş beğenmemeye ve girdiği işlerden 3 hafta bile dolmadan ayrılmaya devam ediyor. Babasına dedim ki sizin bize ev sözünüz vardı en azından evimiz olursa ve ben atanırsam idare ederiz yolumuzu çizeriz vs.. bana torun verirseniz alırım dedi. Bardak benim için taştı artık ve maalesef eşime olan sevgim bitmeye başladı. Normalde beni çok sever , hiç kötü sözü gönül kırması yoktur. Hatta beni hep nazlar , toplum içinde över ama hayat böyle değil maalesef. Keşke yanımda işini bilen , hırslı , gayretli biri olsa demeye başladım.
Bu noktaya gelmemizde maalesef ailesinin de çok büyük payı var. Ben aileyi çok tanımadan evlendim , başlarda çok güler yüzlülerdi ve beni seviyorlardı , zamanla kıyafetime karışılmaya başlandı , pencerelerimi silmiyor olmamı falan eleştirdiler. Evet pencere silmeyi ihmal ettiğim doğru ama bunun sebebi hem haftada 6 gün çalışıyor olmam hem de öğrenci olmam idi. Görümcemin nişanı oldu ve benim anne babamı davet etmeyi unuttular.. sabırla bekledim hatırlayacaklar mı diye. Biz evlendikten sonra aileler sadece 2 kere bir araya geldiler , eşim ise 3 senede sadece bir kere benim memleketime geldi vs vs. Kısaca çok ilgisizler..
Eşimin bu düzensiz iş sürecinde kirayı hep benim birikmişlerimden ödedik bu arada. Yemeği de hep onun ailesinin evinde yedik. son 5 ayda tam 20 kilo verdim stres ve üzüntüden , kimse de kızım iyi misiniz bir ihtiyacınız var mı diye sormadı aynı binada olmamıza rağmen. Bunun sebebinin biraz tokgözlü olmam olduğunu düşünüyorum .
Evlenirken paraları olmasına rağmen onları hiç yormadım. Salon takımı ve tv bile aldırmadım. Evimde sadece L koltuğum , yemek masam ve yatak odası takımım var ve bir de beyaz eşyalar. Nişanımda bir küpe takmadılar , düğünümde bir kolyem olmadı hatta kayınvalidenin emanet inci küpelerini taktım , sabahında geri verdim.. böyle yaz yaz bitmez.

Şimdi sizden asıl almak istediğim tavsiye şu konu ile ilgili ; beni aldatmadı , dövmedi . Kumarı ve alkolü yok. Ben boşanmak istiyorum ama burada eşleri için mücadele eden insanları okuyorum , içten içe utanıyorum. Eşimin yaşına göre hala çocuk olması , egolu olması , baba olmak istememesi vs beni çok yordu. Saygım kalmadı ona artık. Sırtımda yük olarak görüyorum.
Ben 21 yaşında evlenip 2 üni + iş hayatı ile uğraşırken onun bu rahatlığı midemi bulandırdı artık. Ben hala yaş olarak çok tecrübesizim. Tıpkı evlenirken yaptığım gibi fevri ve cahil hareket etmek istemiyorum ama 1 aydır ailemin evindeyim ve Ankaraya döneceğim diye stres oluyorum . Eşim ayrılmak istemiyor , beni çok sevdiğini söylüyor ama eksiklerini düzelteceğine dair hiçibir cümle kurmuyor. Ailemden uzağa taşınalım , yeni iş bulayım demiyor. Beni görmeye falan da gelmedi bu arada. Çok dağınık yazdım özür dilerim okuyanlardan

Genişletmek için tıkla...

Wannheda .!.:

Herkese iyi akşamlar ; boşanma aşamasındayım ancak endişelerim var ve bunları sizinle paylaşmak , tecrübelerinizden faydalanmak isterim. Ben 3 yıl önce 21 yaşımda evlendim ve eşimin de yaşadığı yer olan Ankara'da yaşamaya başladım. Aynı zamanda Hacettepe öğrencisi idim. Eşimin babası 5-6 ay içinde bize ev alacak diye kendileri ile aynı binada bir kiralık daireye taşındık. Okulum tezli olduğu için 2. sınıf bittikten sonra hem çalışmaya hem de açık öğretimden 2. bir bölüm okumaya başladım. Bu süreçte eşim işini bir türlü oturtamadı. Kendisi şuan 32 yaşında ve daha önce hep babası ile ticaret yapmıştı. Biz evlenince babasının ticari hayatı kötüye gitti ve işleri bıraktı. Eşim iş beğenmemeye , sürekli işe girip çıkmaya başladı ve hiç istikrarlı değildi. Yakınları iş bulsa bile kabul etmiyordu ve hayal dünyasında yaşıyordu yani. Neymiş telefon üretecekmiş , zengin olacakmış vs. Ben bu süreçte çalıştığım için eşime çok odaklanmadım , kendi kariyerim ve eğitimim için çabalamaya devam ettim. Sürekli bu konuda tartışmak yerine ona destek olmayı , yıkıcı değil yapıcı olmaya gayret ettim.. şimdi her iki üniversiteden mezun oldum , Mart ayında ise kpss çalışmak için işimden ayrıldım. Eşim 4 aydır hala iş beğenmemeye ve girdiği işlerden 3 hafta bile dolmadan ayrılmaya devam ediyor. Babasına dedim ki sizin bize ev sözünüz vardı en azından evimiz olursa ve ben atanırsam idare ederiz yolumuzu çizeriz vs.. bana torun verirseniz alırım dedi. Bardak benim için taştı artık ve maalesef eşime olan sevgim bitmeye başladı. Normalde beni çok sever , hiç kötü sözü gönül kırması yoktur. Hatta beni hep nazlar , toplum içinde över ama hayat böyle değil maalesef. Keşke yanımda işini bilen , hırslı , gayretli biri olsa demeye başladım.
Bu noktaya gelmemizde maalesef ailesinin de çok büyük payı var. Ben aileyi çok tanımadan evlendim , başlarda çok güler yüzlülerdi ve beni seviyorlardı , zamanla kıyafetime karışılmaya başlandı , pencerelerimi silmiyor olmamı falan eleştirdiler. Evet pencere silmeyi ihmal ettiğim doğru ama bunun sebebi hem haftada 6 gün çalışıyor olmam hem de öğrenci olmam idi. Görümcemin nişanı oldu ve benim anne babamı davet etmeyi unuttular.. sabırla bekledim hatırlayacaklar mı diye. Biz evlendikten sonra aileler sadece 2 kere bir araya geldiler , eşim ise 3 senede sadece bir kere benim memleketime geldi vs vs. Kısaca çok ilgisizler..
Eşimin bu düzensiz iş sürecinde kirayı hep benim birikmişlerimden ödedik bu arada. Yemeği de hep onun ailesinin evinde yedik. son 5 ayda tam 20 kilo verdim stres ve üzüntüden , kimse de kızım iyi misiniz bir ihtiyacınız var mı diye sormadı aynı binada olmamıza rağmen. Bunun sebebinin biraz tokgözlü olmam olduğunu düşünüyorum .
Evlenirken paraları olmasına rağmen onları hiç yormadım. Salon takımı ve tv bile aldırmadım. Evimde sadece L koltuğum , yemek masam ve yatak odası takımım var ve bir de beyaz eşyalar. Nişanımda bir küpe takmadılar , düğünümde bir kolyem olmadı hatta kayınvalidenin emanet inci küpelerini taktım , sabahında geri verdim.. böyle yaz yaz bitmez.

Şimdi sizden asıl almak istediğim tavsiye şu konu ile ilgili ; beni aldatmadı , dövmedi . Kumarı ve alkolü yok. Ben boşanmak istiyorum ama burada eşleri için mücadele eden insanları okuyorum , içten içe utanıyorum. Eşimin yaşına göre hala çocuk olması , egolu olması , baba olmak istememesi vs beni çok yordu. Saygım kalmadı ona artık. Sırtımda yük olarak görüyorum.
Ben 21 yaşında evlenip 2 üni + iş hayatı ile uğraşırken onun bu rahatlığı midemi bulandırdı artık. Ben hala yaş olarak çok tecrübesizim. Tıpkı evlenirken yaptığım gibi fevri ve cahil hareket etmek istemiyorum ama 1 aydır ailemin evindeyim ve Ankaraya döneceğim diye stres oluyorum . Eşim ayrılmak istemiyor , beni çok sevdiğini söylüyor ama eksiklerini düzelteceğine dair hiçibir cümle kurmuyor. Ailemden uzağa taşınalım , yeni iş bulayım demiyor. Beni görmeye falan da gelmedi bu arada. Çok dağınık yazdım özür dilerim okuyanlardan

Genişletmek için tıkla...

Camgulu .!.:

Herkes yazmış ama ben de yazayım tembel adamdan koca ya da baba olacağını düşünmüyorum. Bir ömür boyu bir başkasının yetişkin çocuğunu sırtına taşımak gibi bir şey bu.

Benzer durumda bir akrabamız vardı. O çocuk yaptı yıllarca kocasını çekti en sonunda dayanamadı çocuğu on yaşındayken boşandı.

Genişletmek için tıkla...

Wannheda .!.:

Herkese iyi akşamlar ; boşanma aşamasındayım ancak endişelerim var ve bunları sizinle paylaşmak , tecrübelerinizden faydalanmak isterim. Ben 3 yıl önce 21 yaşımda evlendim ve eşimin de yaşadığı yer olan Ankara'da yaşamaya başladım. Aynı zamanda Hacettepe öğrencisi idim. Eşimin babası 5-6 ay içinde bize ev alacak diye kendileri ile aynı binada bir kiralık daireye taşındık. Okulum tezli olduğu için 2. sınıf bittikten sonra hem çalışmaya hem de açık öğretimden 2. bir bölüm okumaya başladım. Bu süreçte eşim işini bir türlü oturtamadı. Kendisi şuan 32 yaşında ve daha önce hep babası ile ticaret yapmıştı. Biz evlenince babasının ticari hayatı kötüye gitti ve işleri bıraktı. Eşim iş beğenmemeye , sürekli işe girip çıkmaya başladı ve hiç istikrarlı değildi. Yakınları iş bulsa bile kabul etmiyordu ve hayal dünyasında yaşıyordu yani. Neymiş telefon üretecekmiş , zengin olacakmış vs. Ben bu süreçte çalıştığım için eşime çok odaklanmadım , kendi kariyerim ve eğitimim için çabalamaya devam ettim. Sürekli bu konuda tartışmak yerine ona destek olmayı , yıkıcı değil yapıcı olmaya gayret ettim.. şimdi her iki üniversiteden mezun oldum , Mart ayında ise kpss çalışmak için işimden ayrıldım. Eşim 4 aydır hala iş beğenmemeye ve girdiği işlerden 3 hafta bile dolmadan ayrılmaya devam ediyor. Babasına dedim ki sizin bize ev sözünüz vardı en azından evimiz olursa ve ben atanırsam idare ederiz yolumuzu çizeriz vs.. bana torun verirseniz alırım dedi. Bardak benim için taştı artık ve maalesef eşime olan sevgim bitmeye başladı. Normalde beni çok sever , hiç kötü sözü gönül kırması yoktur. Hatta beni hep nazlar , toplum içinde över ama hayat böyle değil maalesef. Keşke yanımda işini bilen , hırslı , gayretli biri olsa demeye başladım.
Bu noktaya gelmemizde maalesef ailesinin de çok büyük payı var. Ben aileyi çok tanımadan evlendim , başlarda çok güler yüzlülerdi ve beni seviyorlardı , zamanla kıyafetime karışılmaya başlandı , pencerelerimi silmiyor olmamı falan eleştirdiler. Evet pencere silmeyi ihmal ettiğim doğru ama bunun sebebi hem haftada 6 gün çalışıyor olmam hem de öğrenci olmam idi. Görümcemin nişanı oldu ve benim anne babamı davet etmeyi unuttular.. sabırla bekledim hatırlayacaklar mı diye. Biz evlendikten sonra aileler sadece 2 kere bir araya geldiler , eşim ise 3 senede sadece bir kere benim memleketime geldi vs vs. Kısaca çok ilgisizler..
Eşimin bu düzensiz iş sürecinde kirayı hep benim birikmişlerimden ödedik bu arada. Yemeği de hep onun ailesinin evinde yedik. son 5 ayda tam 20 kilo verdim stres ve üzüntüden , kimse de kızım iyi misiniz bir ihtiyacınız var mı diye sormadı aynı binada olmamıza rağmen. Bunun sebebinin biraz tokgözlü olmam olduğunu düşünüyorum .
Evlenirken paraları olmasına rağmen onları hiç yormadım. Salon takımı ve tv bile aldırmadım. Evimde sadece L koltuğum , yemek masam ve yatak odası takımım var ve bir de beyaz eşyalar. Nişanımda bir küpe takmadılar , düğünümde bir kolyem olmadı hatta kayınvalidenin emanet inci küpelerini taktım , sabahında geri verdim.. böyle yaz yaz bitmez.

Şimdi sizden asıl almak istediğim tavsiye şu konu ile ilgili ; beni aldatmadı , dövmedi . Kumarı ve alkolü yok. Ben boşanmak istiyorum ama burada eşleri için mücadele eden insanları okuyorum , içten içe utanıyorum. Eşimin yaşına göre hala çocuk olması , egolu olması , baba olmak istememesi vs beni çok yordu. Saygım kalmadı ona artık. Sırtımda yük olarak görüyorum.
Ben 21 yaşında evlenip 2 üni + iş hayatı ile uğraşırken onun bu rahatlığı midemi bulandırdı artık. Ben hala yaş olarak çok tecrübesizim. Tıpkı evlenirken yaptığım gibi fevri ve cahil hareket etmek istemiyorum ama 1 aydır ailemin evindeyim ve Ankaraya döneceğim diye stres oluyorum . Eşim ayrılmak istemiyor , beni çok sevdiğini söylüyor ama eksiklerini düzelteceğine dair hiçibir cümle kurmuyor. Ailemden uzağa taşınalım , yeni iş bulayım demiyor. Beni görmeye falan da gelmedi bu arada. Çok dağınık yazdım özür dilerim okuyanlardan

Genişletmek için tıkla...

Wannheda .!.:

Herkese iyi akşamlar ; boşanma aşamasındayım ancak endişelerim var ve bunları sizinle paylaşmak , tecrübelerinizden faydalanmak isterim. Ben 3 yıl önce 21 yaşımda evlendim ve eşimin de yaşadığı yer olan Ankara'da yaşamaya başladım. Aynı zamanda Hacettepe öğrencisi idim. Eşimin babası 5-6 ay içinde bize ev alacak diye kendileri ile aynı binada bir kiralık daireye taşındık. Okulum tezli olduğu için 2. sınıf bittikten sonra hem çalışmaya hem de açık öğretimden 2. bir bölüm okumaya başladım. Bu süreçte eşim işini bir türlü oturtamadı. Kendisi şuan 32 yaşında ve daha önce hep babası ile ticaret yapmıştı. Biz evlenince babasının ticari hayatı kötüye gitti ve işleri bıraktı. Eşim iş beğenmemeye , sürekli işe girip çıkmaya başladı ve hiç istikrarlı değildi. Yakınları iş bulsa bile kabul etmiyordu ve hayal dünyasında yaşıyordu yani. Neymiş telefon üretecekmiş , zengin olacakmış vs. Ben bu süreçte çalıştığım için eşime çok odaklanmadım , kendi kariyerim ve eğitimim için çabalamaya devam ettim. Sürekli bu konuda tartışmak yerine ona destek olmayı , yıkıcı değil yapıcı olmaya gayret ettim.. şimdi her iki üniversiteden mezun oldum , Mart ayında ise kpss çalışmak için işimden ayrıldım. Eşim 4 aydır hala iş beğenmemeye ve girdiği işlerden 3 hafta bile dolmadan ayrılmaya devam ediyor. Babasına dedim ki sizin bize ev sözünüz vardı en azından evimiz olursa ve ben atanırsam idare ederiz yolumuzu çizeriz vs.. bana torun verirseniz alırım dedi. Bardak benim için taştı artık ve maalesef eşime olan sevgim bitmeye başladı. Normalde beni çok sever , hiç kötü sözü gönül kırması yoktur. Hatta beni hep nazlar , toplum içinde över ama hayat böyle değil maalesef. Keşke yanımda işini bilen , hırslı , gayretli biri olsa demeye başladım.
Bu noktaya gelmemizde maalesef ailesinin de çok büyük payı var. Ben aileyi çok tanımadan evlendim , başlarda çok güler yüzlülerdi ve beni seviyorlardı , zamanla kıyafetime karışılmaya başlandı , pencerelerimi silmiyor olmamı falan eleştirdiler. Evet pencere silmeyi ihmal ettiğim doğru ama bunun sebebi hem haftada 6 gün çalışıyor olmam hem de öğrenci olmam idi. Görümcemin nişanı oldu ve benim anne babamı davet etmeyi unuttular.. sabırla bekledim hatırlayacaklar mı diye. Biz evlendikten sonra aileler sadece 2 kere bir araya geldiler , eşim ise 3 senede sadece bir kere benim memleketime geldi vs vs. Kısaca çok ilgisizler..
Eşimin bu düzensiz iş sürecinde kirayı hep benim birikmişlerimden ödedik bu arada. Yemeği de hep onun ailesinin evinde yedik. son 5 ayda tam 20 kilo verdim stres ve üzüntüden , kimse de kızım iyi misiniz bir ihtiyacınız var mı diye sormadı aynı binada olmamıza rağmen. Bunun sebebinin biraz tokgözlü olmam olduğunu düşünüyorum .
Evlenirken paraları olmasına rağmen onları hiç yormadım. Salon takımı ve tv bile aldırmadım. Evimde sadece L koltuğum , yemek masam ve yatak odası takımım var ve bir de beyaz eşyalar. Nişanımda bir küpe takmadılar , düğünümde bir kolyem olmadı hatta kayınvalidenin emanet inci küpelerini taktım , sabahında geri verdim.. böyle yaz yaz bitmez.

Şimdi sizden asıl almak istediğim tavsiye şu konu ile ilgili ; beni aldatmadı , dövmedi . Kumarı ve alkolü yok. Ben boşanmak istiyorum ama burada eşleri için mücadele eden insanları okuyorum , içten içe utanıyorum. Eşimin yaşına göre hala çocuk olması , egolu olması , baba olmak istememesi vs beni çok yordu. Saygım kalmadı ona artık. Sırtımda yük olarak görüyorum.
Ben 21 yaşında evlenip 2 üni + iş hayatı ile uğraşırken onun bu rahatlığı midemi bulandırdı artık. Ben hala yaş olarak çok tecrübesizim. Tıpkı evlenirken yaptığım gibi fevri ve cahil hareket etmek istemiyorum ama 1 aydır ailemin evindeyim ve Ankaraya döneceğim diye stres oluyorum . Eşim ayrılmak istemiyor , beni çok sevdiğini söylüyor ama eksiklerini düzelteceğine dair hiçibir cümle kurmuyor. Ailemden uzağa taşınalım , yeni iş bulayım demiyor. Beni görmeye falan da gelmedi bu arada. Çok dağınık yazdım özür dilerim okuyanlardan

Genişletmek için tıkla...

Wannheda .!.:

Herkese iyi akşamlar ; boşanma aşamasındayım ancak endişelerim var ve bunları sizinle paylaşmak , tecrübelerinizden faydalanmak isterim. Ben 3 yıl önce 21 yaşımda evlendim ve eşimin de yaşadığı yer olan Ankara'da yaşamaya başladım. Aynı zamanda Hacettepe öğrencisi idim. Eşimin babası 5-6 ay içinde bize ev alacak diye kendileri ile aynı binada bir kiralık daireye taşındık. Okulum tezli olduğu için 2. sınıf bittikten sonra hem çalışmaya hem de açık öğretimden 2. bir bölüm okumaya başladım. Bu süreçte eşim işini bir türlü oturtamadı. Kendisi şuan 32 yaşında ve daha önce hep babası ile ticaret yapmıştı. Biz evlenince babasının ticari hayatı kötüye gitti ve işleri bıraktı. Eşim iş beğenmemeye , sürekli işe girip çıkmaya başladı ve hiç istikrarlı değildi. Yakınları iş bulsa bile kabul etmiyordu ve hayal dünyasında yaşıyordu yani. Neymiş telefon üretecekmiş , zengin olacakmış vs. Ben bu süreçte çalıştığım için eşime çok odaklanmadım , kendi kariyerim ve eğitimim için çabalamaya devam ettim. Sürekli bu konuda tartışmak yerine ona destek olmayı , yıkıcı değil yapıcı olmaya gayret ettim.. şimdi her iki üniversiteden mezun oldum , Mart ayında ise kpss çalışmak için işimden ayrıldım. Eşim 4 aydır hala iş beğenmemeye ve girdiği işlerden 3 hafta bile dolmadan ayrılmaya devam ediyor. Babasına dedim ki sizin bize ev sözünüz vardı en azından evimiz olursa ve ben atanırsam idare ederiz yolumuzu çizeriz vs.. bana torun verirseniz alırım dedi. Bardak benim için taştı artık ve maalesef eşime olan sevgim bitmeye başladı. Normalde beni çok sever , hiç kötü sözü gönül kırması yoktur. Hatta beni hep nazlar , toplum içinde över ama hayat böyle değil maalesef. Keşke yanımda işini bilen , hırslı , gayretli biri olsa demeye başladım.
Bu noktaya gelmemizde maalesef ailesinin de çok büyük payı var. Ben aileyi çok tanımadan evlendim , başlarda çok güler yüzlülerdi ve beni seviyorlardı , zamanla kıyafetime karışılmaya başlandı , pencerelerimi silmiyor olmamı falan eleştirdiler. Evet pencere silmeyi ihmal ettiğim doğru ama bunun sebebi hem haftada 6 gün çalışıyor olmam hem de öğrenci olmam idi. Görümcemin nişanı oldu ve benim anne babamı davet etmeyi unuttular.. sabırla bekledim hatırlayacaklar mı diye. Biz evlendikten sonra aileler sadece 2 kere bir araya geldiler , eşim ise 3 senede sadece bir kere benim memleketime geldi vs vs. Kısaca çok ilgisizler..
Eşimin bu düzensiz iş sürecinde kirayı hep benim birikmişlerimden ödedik bu arada. Yemeği de hep onun ailesinin evinde yedik. son 5 ayda tam 20 kilo verdim stres ve üzüntüden , kimse de kızım iyi misiniz bir ihtiyacınız var mı diye sormadı aynı binada olmamıza rağmen. Bunun sebebinin biraz tokgözlü olmam olduğunu düşünüyorum .
Evlenirken paraları olmasına rağmen onları hiç yormadım. Salon takımı ve tv bile aldırmadım. Evimde sadece L koltuğum , yemek masam ve yatak odası takımım var ve bir de beyaz eşyalar. Nişanımda bir küpe takmadılar , düğünümde bir kolyem olmadı hatta kayınvalidenin emanet inci küpelerini taktım , sabahında geri verdim.. böyle yaz yaz bitmez.

Şimdi sizden asıl almak istediğim tavsiye şu konu ile ilgili ; beni aldatmadı , dövmedi . Kumarı ve alkolü yok. Ben boşanmak istiyorum ama burada eşleri için mücadele eden insanları okuyorum , içten içe utanıyorum. Eşimin yaşına göre hala çocuk olması , egolu olması , baba olmak istememesi vs beni çok yordu. Saygım kalmadı ona artık. Sırtımda yük olarak görüyorum.
Ben 21 yaşında evlenip 2 üni + iş hayatı ile uğraşırken onun bu rahatlığı midemi bulandırdı artık. Ben hala yaş olarak çok tecrübesizim. Tıpkı evlenirken yaptığım gibi fevri ve cahil hareket etmek istemiyorum ama 1 aydır ailemin evindeyim ve Ankaraya döneceğim diye stres oluyorum . Eşim ayrılmak istemiyor , beni çok sevdiğini söylüyor ama eksiklerini düzelteceğine dair hiçibir cümle kurmuyor. Ailemden uzağa taşınalım , yeni iş bulayım demiyor. Beni görmeye falan da gelmedi bu arada. Çok dağınık yazdım özür dilerim okuyanlardan

Genişletmek için tıkla...

sonundaoldu .!.:

Bana göre işsiz erkek=kumarbaz, alkolik, aldatan gibilerle eşit kefede. Bir dönem işsiz kalabilir işleri umduğu gitmez o ayrı ama adam evlendiğinden beri parazit gibi yaşıyor bu korkunç birşey. Hiç tahammülüm olmaz. Kayınbabadan ev istemeye utanmadınız mı? Evde kazık kadar oğlu oturuyor yaşlı başlı adam mı çalışıp ev alsın. Size de sizin nezdinizde diğer genç kızlara da küpe olsun. Daha ev kuramayan eve ekmek getiremeyen kişilerden eş olmaz uzak durulmalı. Allah korusun yani

Genişletmek için tıkla...

Wannheda .!.:

çok sayıda mülkleri var , bize zaten ev sözü vardı düğün hediyesi olarak. Böyle bir durum olmasa tabii ki adamın karşısına geçip söylemeyiz

Genişletmek için tıkla...

Benbirdost .!.:

Aşkım o seni alana kadar göz boyamak için yapılan palavra işte

Genişletmek için tıkla...

Wannheda .!.:

ayne öyleymiş , sonrasında ev için çocuk şartı koştu bize. Bu arada ben konuyu açalı 10 gün olmuş , herkes her şeyi kabullendi. Kimse kal yuvanız dağılmasın demedi onlardan :) iyi de oldu , çok ısrar etseler bana zor olurdu

Genişletmek için tıkla...

Wannheda .!.:

Herkese iyi akşamlar ; boşanma aşamasındayım ancak endişelerim var ve bunları sizinle paylaşmak , tecrübelerinizden faydalanmak isterim. Ben 3 yıl önce 21 yaşımda evlendim ve eşimin de yaşadığı yer olan Ankara'da yaşamaya başladım. Aynı zamanda Hacettepe öğrencisi idim. Eşimin babası 5-6 ay içinde bize ev alacak diye kendileri ile aynı binada bir kiralık daireye taşındık. Okulum tezli olduğu için 2. sınıf bittikten sonra hem çalışmaya hem de açık öğretimden 2. bir bölüm okumaya başladım. Bu süreçte eşim işini bir türlü oturtamadı. Kendisi şuan 32 yaşında ve daha önce hep babası ile ticaret yapmıştı. Biz evlenince babasının ticari hayatı kötüye gitti ve işleri bıraktı. Eşim iş beğenmemeye , sürekli işe girip çıkmaya başladı ve hiç istikrarlı değildi. Yakınları iş bulsa bile kabul etmiyordu ve hayal dünyasında yaşıyordu yani. Neymiş telefon üretecekmiş , zengin olacakmış vs. Ben bu süreçte çalıştığım için eşime çok odaklanmadım , kendi kariyerim ve eğitimim için çabalamaya devam ettim. Sürekli bu konuda tartışmak yerine ona destek olmayı , yıkıcı değil yapıcı olmaya gayret ettim.. şimdi her iki üniversiteden mezun oldum , Mart ayında ise kpss çalışmak için işimden ayrıldım. Eşim 4 aydır hala iş beğenmemeye ve girdiği işlerden 3 hafta bile dolmadan ayrılmaya devam ediyor. Babasına dedim ki sizin bize ev sözünüz vardı en azından evimiz olursa ve ben atanırsam idare ederiz yolumuzu çizeriz vs.. bana torun verirseniz alırım dedi. Bardak benim için taştı artık ve maalesef eşime olan sevgim bitmeye başladı. Normalde beni çok sever , hiç kötü sözü gönül kırması yoktur. Hatta beni hep nazlar , toplum içinde över ama hayat böyle değil maalesef. Keşke yanımda işini bilen , hırslı , gayretli biri olsa demeye başladım.
Bu noktaya gelmemizde maalesef ailesinin de çok büyük payı var. Ben aileyi çok tanımadan evlendim , başlarda çok güler yüzlülerdi ve beni seviyorlardı , zamanla kıyafetime karışılmaya başlandı , pencerelerimi silmiyor olmamı falan eleştirdiler. Evet pencere silmeyi ihmal ettiğim doğru ama bunun sebebi hem haftada 6 gün çalışıyor olmam hem de öğrenci olmam idi. Görümcemin nişanı oldu ve benim anne babamı davet etmeyi unuttular.. sabırla bekledim hatırlayacaklar mı diye. Biz evlendikten sonra aileler sadece 2 kere bir araya geldiler , eşim ise 3 senede sadece bir kere benim memleketime geldi vs vs. Kısaca çok ilgisizler..
Eşimin bu düzensiz iş sürecinde kirayı hep benim birikmişlerimden ödedik bu arada. Yemeği de hep onun ailesinin evinde yedik. son 5 ayda tam 20 kilo verdim stres ve üzüntüden , kimse de kızım iyi misiniz bir ihtiyacınız var mı diye sormadı aynı binada olmamıza rağmen. Bunun sebebinin biraz tokgözlü olmam olduğunu düşünüyorum .
Evlenirken paraları olmasına rağmen onları hiç yormadım. Salon takımı ve tv bile aldırmadım. Evimde sadece L koltuğum , yemek masam ve yatak odası takımım var ve bir de beyaz eşyalar. Nişanımda bir küpe takmadılar , düğünümde bir kolyem olmadı hatta kayınvalidenin emanet inci küpelerini taktım , sabahında geri verdim.. böyle yaz yaz bitmez.

Şimdi sizden asıl almak istediğim tavsiye şu konu ile ilgili ; beni aldatmadı , dövmedi . Kumarı ve alkolü yok. Ben boşanmak istiyorum ama burada eşleri için mücadele eden insanları okuyorum , içten içe utanıyorum. Eşimin yaşına göre hala çocuk olması , egolu olması , baba olmak istememesi vs beni çok yordu. Saygım kalmadı ona artık. Sırtımda yük olarak görüyorum.
Ben 21 yaşında evlenip 2 üni + iş hayatı ile uğraşırken onun bu rahatlığı midemi bulandırdı artık. Ben hala yaş olarak çok tecrübesizim. Tıpkı evlenirken yaptığım gibi fevri ve cahil hareket etmek istemiyorum ama 1 aydır ailemin evindeyim ve Ankaraya döneceğim diye stres oluyorum . Eşim ayrılmak istemiyor , beni çok sevdiğini söylüyor ama eksiklerini düzelteceğine dair hiçibir cümle kurmuyor. Ailemden uzağa taşınalım , yeni iş bulayım demiyor. Beni görmeye falan da gelmedi bu arada. Çok dağınık yazdım özür dilerim okuyanlardan

Genişletmek için tıkla...

Wannheda .!.:

çok sayıda mülkleri var , bize zaten ev sözü vardı düğün hediyesi olarak. Böyle bir durum olmasa tabii ki adamın karşısına geçip söylemeyiz

Genişletmek için tıkla...

sonundaoldu .!.:

Hediye verilir istenilmez. O an vermeyi düşünmüş planlamış sonradan da mantıklı gelmemiş olabilir. Borç alıp ödemese haklısınız. Onca şey yazdım buna mı takıldınız? Bence daha büyük sorun var. Eşiniz mesela!

Genişletmek için tıkla...

Browni- .!.:

5 6 ay sonra ev alicam diyen kisi zaten oyaliyordur
Pekala 5 6 ay once de alabilirdi
Cocuk olsun alcam diyen kisi yine atiyorum kiziniz oldu diyelim, oglan olsun alicam diye yan cizebilir
Guvenilmez yani
Asgari ucret bile aliyor olsa bi adam sabah kalkip isine gitmeli
Isi begenmedim diyip cikmasi da ailesine guvendigi icindir
Ailesinde yiyip icen adam da asla uzaga tasinmaz zaten
Nerden baksan ofsayt
Tek guzel sey henuz gencecik olman
Degerlendir en bastan basla hayata

Genişletmek için tıkla...

Mihrimah Sultann .!.:

Çok yanlış bir evlilik yapmışsın, maalesef sen eşinle değil ailesi ile evlenmişsin, ben olsam böyle parazit gibi bir adamla evli kalmazdım, eşin kesinlikle senin gibi eğitimli bir kadını haketmiyor, ayrıca sakın ha çocuk yapma zaten kendini bu evliliğe ve bu insanlara mahkum edersin ...

Genişletmek için tıkla...