- 10 Mart 2019
- 222
- 435
-
- Konu Sahibi velvetrose
- #21
Kardeşinizin bipolar veya ona benzer bir problemi olabilir. Hediye yüzünden sizi engellemesi falan pek normal davranışlar değil. Okula gitmezse üstelemeyin, değişen bişey olmaz çünkü
Bu arada yanlış anlamayın polis vs demek çok sonraya kalsın, biz çok zor günler yaşdık kardeşim benim evime gelip eşyalarımı kırdı tehditler etti yüne de tehdit etmemiştm tatlı dille ikna etmeye çalışmıştım, öfkesini kontrol edemeyip annemle babama tokatlar atmaya başlayınca her şeyi göze aldım tehdit etmeyi de, ama önlem almazsanız bu işin sonu çok zor anneniz içinYanlış anlamazsanız kardeşiniz de bipolar olabilir, benim konularımı bir okuyun bence müsait olursanız kardeşimin ilk dönemi sizin kardeşinizinki gibiydi sonra önlem almadığımız alamadığımız için çok fazla çığırından çıktı
Benim babam da bipolar ama kardeşimde tanı konması çok uzun sürdü yani genetik geçişli sonuçta
Benim erkek kardeşimin de eve kapanma ve okula gütmeme ile başladı sonra şiddete kadar geldi, biz zorla hastaneye götürdük, daha doğrusu ben ya kendi isteğinle gidersin ya da polis zoruyla tehdidimle gitti
Ahh ahhh o kadar tanıdık kiŞımartılmaktan kastınız bilmiyorum zaten çok varlıklı insanlar değildik. Belki babasızlıktan ötürü gereğinden fazla hassasiyet gösterilmiş olabilir. Okula gitmeme sebebi sürekli bahaneler. Giyicek fazla kıyafetim yok dedi, tamam dedim alışverişe gittik bir kaç parça bir şey aldık. Bu sefer çok kilo aldım utanıyorum demeye başladı. Sanırım bazı özgüvensizlik problemleri içinde, bunun için de terapi önerdim ama istemedi
Teşekkür ederim bu ihtimalin üzerinde duracağım..Yanlış anlamazsanız kardeşiniz de bipolar olabilir, benim konularımı bir okuyun bence müsait olursanız kardeşimin ilk dönemi sizin kardeşinizinki gibiydi sonra önlem almadığımız alamadığımız için çok fazla çığırından çıktı
Benim babam da bipolar ama kardeşimde tanı konması çok uzun sürdü yani genetik geçişli sonuçta
Benim erkek kardeşimin de eve kapanma ve okula gütmeme ile başladı sonra şiddete kadar geldi, biz zorla hastaneye götürdük, daha doğrusu ben ya kendi isteğinle gidersin ya da polis zoruyla tehdidimle gitti
Teşekkür ederim bu ihtimalin üzerinde duracağım..
Üç çeşit bipolar tipi var anneniz sakinse onunla kıyaslamayın elbette bu olmayabilir başka bir sorunu da olabilir, Allah yardımcınız olsun, abla ve enişte olarak elinizden geldiğince ilgilenmişsiniz, ben size gelecekten yazıyorum gibi düşünün ve kardeşinizin her istediğini yapmaya çalışmayın çok pişman olursunuz ilk hedefiniz tedavi olsunTeşekkür ederim bu ihtimalin üzerinde duracağım..
anneniz bipolarsa kardeşinizde de olma olasılığı yüksek. bipolar kişiler herkeyi erteler ve hiçbir şeyin sonunu getirmez hep yarıda bırakır. doktora götürülmesinde fayda var bence bir şekilde ikna edin. bipolar demiyorum ama bu tarz hastalıklar genetik oluyor.Selam kızlar, kardeşim konusunda çok dertliyim sizlerle paylaşıp hem rahatlamak hem de akıl almak istiyorum.
Kardeşim ve ben babasız büyüdük, çok da zor zamanlar geçirdik. Annemin sağlık sorunları olsun, parasızlık olsun yani gerçekten zor bir çocukluğumuz oldu. Kardeşim benden 8 yaş küçük, bu yıl üniversiteyi kazandı özel bir üniversitede %50 burslu.
Ben de 1 sene önce evlendim. Tabii bu süreçlerde sağolsun aile büyüklerimiz pek kol kanat germediler biz bize başımızın çaresine baktık. Ben de okudum şu anda çalışıyorum, kardeşim de üniversite kazanınca eşim de sağolsun beraber okul ödemelerini hallederiz yeter ki okusun dedik. Benim derdim kardeşimin öfke problemleri, yaşadığı özgüvensizlikler ve ne yapacağımı bilememem. Daha önce bir çok kez psikiyatriste götürdük çünkü zorbalık yaşamıştı okulda. Üniversiteye kaydını yaptırdığımızda çok hevesliydi neredeyse bin kere teşekkür etti ama bu günlerde daha hala okula gitmedi. Türlü türlü bahaneler üretiyor ve gitmeyi reddediyor. Ruh halini de anlayamıyorum mesela yurt dışına gitmiştim ben oradan bir şey istedi, ben de aldım ama döndüğümde aldığım şeyi beğenmedi hiç benim için uğraşmamışsın özen göstermemişsin diye küstü her yerden engelledi beni. Sabır gösterdim her seferinde, yeter ki okuluna gitsin bi yerden tutunsun istedim ama en ufacık bir şeyde beni suçlayan bir tutuma bürünüyor beni hiç umursamıyorsun diye halbuki onun için yaptıklarım ortada. Eşim de çok sabır gösterdi, hatta yakın zamanda konuştu onunla okuluna git yeni ortam yeni insanlar sana iyi gelicek vs diye, tamam dedi ama bugün yine türlü bahaneler… çok şükür uyuşturucu, sigara alkol vs böyle alışkanlıkları yok sadece asosyal ve öfke problemi var. Psikolojik destek görmesi gerektiğini çok iyi biliyorum ama istemiyor, istemeyen insanı da zorla kolundan tutup götüremiyorsunuz..
Son günlerde eşimin de artık biraz sabrı taşmaya, söylenmeye başladı haklı olarak. Ben de farkındayım yeni bir aile kurdum, kök ailemin sorunlarını bu kadar yansıtmamalıyım ama gerçekten üzülüyorum. Açıkçası biraz daha bu şekilde gitmemeye devam ederse okul kaydını sildirmeyi düşünüyorum ama ya sonrası daha kötü olursa diye kararsızlıklar içindeyim. Bu arada annem bipolar hastası babamın ani ölümünden sonra, düzenli ilaç kullanan biri onun için de çok endişeleniyorum. Ne yapsam, nasıl bir yol izlesem akıl verin lütfen..
Annemin atak dönemleri oldu 2 kere hastaneye girdi maalesef ama son yıllarda çok sakin şükür. bir yandan ona da çok üzülüyorum kardeşimin bu halleri annemi de tetikler mi diye çok endişeliyimÜç çeşit bipolar tipi var anneniz sakinse onunla kıyaslamayın elbette bu olmayabilir başka bir sorunu da olabilir, Allah yardımcınız olsun, abla ve enişte olarak elinizden geldiğince ilgilenmişsiniz, ben size gelecekten yazıyorum gibi düşünün ve kardeşinizin her istediğini yapmaya çalışmayın çok pişman olursunuz ilk hedefiniz tedavi olsun
İlaçlara düzenli devam ediyorsa atakları daha hafif geçirir, benim babam bipolar kanser atlattı ve üzerine kardeşimin atakları ve öfkesiyle uğraşıyor, ama yaş ilerledikçe sakinleşiyorlar zatenAnnemin atak dönemleri oldu 2 kere hastaneye girdi maalesef ama son yıllarda çok sakin şükür. bir yandan ona da çok üzülüyorum kardeşimin bu halleri annemi de tetikler mi diye çok endişeliyim
Peki ben bu durumda nasıl bir yol izlemeliyim? Terapi gibi mi yoksa direkt psikiyatriste mi götürmeye çalışmalıyımİlaçlara düzenli devam ediyorsa atakları daha hafif geçirir, benim babam bipolar kanser atlattı ve üzerine kardeşimin atakları ve öfkesiyle uğraşıyor, ama yaş ilerledikçe sakinleşiyorlar zaten
Psikiyatriste götürmelisiniz, o zaten gerek görürse aynı anda bir psikologla da görüşün diyecekPeki ben bu durumda nasıl bir yol izlemeliyim? Terapi gibi mi yoksa direkt psikiyatriste mi götürmeye çalışmalıyım
Allah yardımcınız olsun öncelikle. Bence kaydını sildirmeyin ama kendinizi biraz geri çekin. O kadar zorluklar içinde elinden tutmuşsunuz kıymetinizi anlamalı ve yaşadığı hayatın kıymetini bilmeli. Allah anneciğinize de acil şifalar versinSelam kızlar, kardeşim konusunda çok dertliyim sizlerle paylaşıp hem rahatlamak hem de akıl almak istiyorum.
Kardeşim ve ben babasız büyüdük, çok da zor zamanlar geçirdik. Annemin sağlık sorunları olsun, parasızlık olsun yani gerçekten zor bir çocukluğumuz oldu. Kardeşim benden 8 yaş küçük, bu yıl üniversiteyi kazandı özel bir üniversitede %50 burslu.
Ben de 1 sene önce evlendim. Tabii bu süreçlerde sağolsun aile büyüklerimiz pek kol kanat germediler biz bize başımızın çaresine baktık. Ben de okudum şu anda çalışıyorum, kardeşim de üniversite kazanınca eşim de sağolsun beraber okul ödemelerini hallederiz yeter ki okusun dedik. Benim derdim kardeşimin öfke problemleri, yaşadığı özgüvensizlikler ve ne yapacağımı bilememem. Daha önce bir çok kez psikiyatriste götürdük çünkü zorbalık yaşamıştı okulda. Üniversiteye kaydını yaptırdığımızda çok hevesliydi neredeyse bin kere teşekkür etti ama bu günlerde daha hala okula gitmedi. Türlü türlü bahaneler üretiyor ve gitmeyi reddediyor. Ruh halini de anlayamıyorum mesela yurt dışına gitmiştim ben oradan bir şey istedi, ben de aldım ama döndüğümde aldığım şeyi beğenmedi hiç benim için uğraşmamışsın özen göstermemişsin diye küstü her yerden engelledi beni. Sabır gösterdim her seferinde, yeter ki okuluna gitsin bi yerden tutunsun istedim ama en ufacık bir şeyde beni suçlayan bir tutuma bürünüyor beni hiç umursamıyorsun diye halbuki onun için yaptıklarım ortada. Eşim de çok sabır gösterdi, hatta yakın zamanda konuştu onunla okuluna git yeni ortam yeni insanlar sana iyi gelicek vs diye, tamam dedi ama bugün yine türlü bahaneler… çok şükür uyuşturucu, sigara alkol vs böyle alışkanlıkları yok sadece asosyal ve öfke problemi var. Psikolojik destek görmesi gerektiğini çok iyi biliyorum ama istemiyor, istemeyen insanı da zorla kolundan tutup götüremiyorsunuz..
Son günlerde eşimin de artık biraz sabrı taşmaya, söylenmeye başladı haklı olarak. Ben de farkındayım yeni bir aile kurdum, kök ailemin sorunlarını bu kadar yansıtmamalıyım ama gerçekten üzülüyorum. Açıkçası biraz daha bu şekilde gitmemeye devam ederse okul kaydını sildirmeyi düşünüyorum ama ya sonrası daha kötü olursa diye kararsızlıklar içindeyim. Bu arada annem bipolar hastası babamın ani ölümünden sonra, düzenli ilaç kullanan biri onun için de çok endişeleniyorum. Ne yapsam, nasıl bir yol izlesem akıl verin lütfen..
Çok üzüldüm inanınHemen hemen ayni problemleri yasadim. Özel okul ücretini biz de ödedik. okula hemen hemen hic gitmedi. Durumunda degisiklik olmazsa bizim gibi salaklik edip 2. yili ödemeyin bari. Bir tesekkür bile duymadik. Dünyanin parasini cöpe atmis olduk. Psikolog, dershane, okul vs ücretleri hep bosa gitti. Gidecekmis gibi yapip gitmedi hep. Kac tane tanidik ona is vermeyi teklif etti, kabul etmedi. Isleri ya kücümsüyor ya da zor buluyor. Biz yillardir hicbir cözüm bulamadik.
Sizin kardesiniz daha genc, umarim düzelir, hayatini kurar. Verebilecegim tek tavsiye, onun iyiligi icin evden cikmaya zorlayin. Ya tedavi ya okul ya is vs mutlaka bir seye zorunlu kalsin. Kendi iyiligi icin. Bu durum uzadikca icinden cikilmaz hale geliyor. Benimkinin gencligi tamamen bosa gecti gitti mesela. Benimkinde asil problem ailemin kiyamiyoruz diyerek herseye göz yummalari.
Çok teşekkür ederim sağolun..Allah yardımcınız olsun öncelikle. Bence kaydını sildirmeyin ama kendinizi biraz geri çekin. O kadar zorluklar içinde elinden tutmuşsunuz kıymetinizi anlamalı ve yaşadığı hayatın kıymetini bilmeli. Allah anneciğinize de acil şifalar versin
Okul kaydını dondurun. Beyfendi gitmek isterse çalışıp kendi ödesin. Bu devirde özel okul ücretinin burslu olsa dahi parasını karşılamak isteyen eş-enişte zor bulunur. Yarın bebeğiniz olur yatırım yaparsınız. Gitmeyeceği yere para saçmaya gerek yokSelam kızlar, kardeşim konusunda çok dertliyim sizlerle paylaşıp hem rahatlamak hem de akıl almak istiyorum.
Kardeşim ve ben babasız büyüdük, çok da zor zamanlar geçirdik. Annemin sağlık sorunları olsun, parasızlık olsun yani gerçekten zor bir çocukluğumuz oldu. Kardeşim benden 8 yaş küçük, bu yıl üniversiteyi kazandı özel bir üniversitede %50 burslu.
Ben de 1 sene önce evlendim. Tabii bu süreçlerde sağolsun aile büyüklerimiz pek kol kanat germediler biz bize başımızın çaresine baktık. Ben de okudum şu anda çalışıyorum, kardeşim de üniversite kazanınca eşim de sağolsun beraber okul ödemelerini hallederiz yeter ki okusun dedik. Benim derdim kardeşimin öfke problemleri, yaşadığı özgüvensizlikler ve ne yapacağımı bilememem. Daha önce bir çok kez psikiyatriste götürdük çünkü zorbalık yaşamıştı okulda. Üniversiteye kaydını yaptırdığımızda çok hevesliydi neredeyse bin kere teşekkür etti ama bu günlerde daha hala okula gitmedi. Türlü türlü bahaneler üretiyor ve gitmeyi reddediyor. Ruh halini de anlayamıyorum mesela yurt dışına gitmiştim ben oradan bir şey istedi, ben de aldım ama döndüğümde aldığım şeyi beğenmedi hiç benim için uğraşmamışsın özen göstermemişsin diye küstü her yerden engelledi beni. Sabır gösterdim her seferinde, yeter ki okuluna gitsin bi yerden tutunsun istedim ama en ufacık bir şeyde beni suçlayan bir tutuma bürünüyor beni hiç umursamıyorsun diye halbuki onun için yaptıklarım ortada. Eşim de çok sabır gösterdi, hatta yakın zamanda konuştu onunla okuluna git yeni ortam yeni insanlar sana iyi gelicek vs diye, tamam dedi ama bugün yine türlü bahaneler… çok şükür uyuşturucu, sigara alkol vs böyle alışkanlıkları yok sadece asosyal ve öfke problemi var. Psikolojik destek görmesi gerektiğini çok iyi biliyorum ama istemiyor, istemeyen insanı da zorla kolundan tutup götüremiyorsunuz..
Son günlerde eşimin de artık biraz sabrı taşmaya, söylenmeye başladı haklı olarak. Ben de farkındayım yeni bir aile kurdum, kök ailemin sorunlarını bu kadar yansıtmamalıyım ama gerçekten üzülüyorum. Açıkçası biraz daha bu şekilde gitmemeye devam ederse okul kaydını sildirmeyi düşünüyorum ama ya sonrası daha kötü olursa diye kararsızlıklar içindeyim. Bu arada annem bipolar hastası babamın ani ölümünden sonra, düzenli ilaç kullanan biri onun için de çok endişeleniyorum. Ne yapsam, nasıl bir yol izlesem akıl verin lütfen..
Evet ben de böyle düşünüyorum ama herkesin iyiliğini fazlasıyla dert ettiğim için bana da sürekli dert oluyor ne yaptı gitti mi, gidecek mi, okuyacak mı ne olacak.. bir de annemle yaşadıkları için biraz da annemi düşünüyorum sonuçta evde kalıp bu ruh halinde yaşadığı sürece anneme de çok zarar veriyor. Bilemiyorum gerçekten çok zor bir durumKardeşinizin ebeveyni siz değilsiniz. Kendi hayatınızı mahvedeceksiniz ve eşiniz sonsuza kadar bu şekilde susup oturmayacak. Yapacağınız tek şey doktora götürmek. Eğer doktor annenizdeki gibi bir sağlık sorunu olduğunu tespit ederse tedavisine yardımcı olmak. Baktınız doktor kardeşiniz için bir sorun yok dedi o zaman alıp karşınıza konuşacaksınız. Kendisini düzeltmiyorsa kazık kadar adama maddi destek olmak zorunda değilsiniz. Okumayacaksa girip bir işe çalışacak. Sizde kendimi görüyorum. Annenizin hastalığı dışında (ki benim ki de depresyondaydı) her şeyimiz aynı. Kardeşim üniversiteyi kazanamadı bilgisayar oynamaktan. Şimdi de işe girip çalışmak zor geliyor. Kusura bakmasın ona her imkan sunuldu. Kendi tercihi bu. Bu saatten sonra da kimseye ebeveynlik yapamam kendi çocuğum dışında. Yeter artık yani. Çocukluğumdan beri annemi idare et, babamı idare et, kardeşimi idare et. Çocukluğumu yaşayamadım. Onun çektiği sıkıntıları siz de çektiniz unutmayın. O zaman yanınızda kim vardı?
Aynı sizin gibiydim. Ama baktım ki ben aileme ebeveynlik yapmaktan kendimi kaybetmişim. Onlar da alışmış sırtlarını bana yaslamaya, Vignette'e bişey olmaz demeye. Lütfen artık kendini düşün. Dediğim gibi kardeşinin rahatsızlığı varsa tabi ki destek ol ama yoksa artık bırak. Eşinle aran bozulunca ne yapacaksın?Evet ben de böyle düşünüyorum ama herkesin iyiliğini fazlasıyla dert ettiğim için bana da sürekli dert oluyor ne yaptı gitti mi, gidecek mi, okuyacak mı ne olacak.. bir de annemle yaşadıkları için biraz da annemi düşünüyorum sonuçta evde kalıp bu ruh halinde yaşadığı sürece anneme de çok zarar veriyor. Bilemiyorum gerçekten çok zor bir durum
Okul kaydını dondurun. Beyfendi gitmek isterse çalışıp kendi ödesin. Bu devirde özel okul ücretinin burslu olsa dahi parasını karşılamak isteyen eş-enişte zor bulunur. Yarın bebeğiniz olur yatırım yaparsınız. Gitmeyeceği yere para saçmaya gerek yok
Kardeşiniz de belli ki rahatsız annede bi polar teşhisi varmış belki de kardeşiniz de olabilir yeni çıkmaya başlamıştır.
Bence sizin rolünüz ablalık, hem anne hem baba hem abla derken dağılırsınız. Biraz kendi haline bırakın bakalım ne yapacak.
Çok isterse okumak kendi çalışsın hem çalışıp hem okuyabilir. Gene destek olursunuz. 18 yaşında böyle rest çekiyorsa kendi ekmeğini de kazanacak madem. Biraz akıllanması
Aynı sizin gibiydim. Ama baktım ki ben aileme ebeveynlik yapmaktan kendimi kaybetmişim. Onlar da alışmış sırtlarını bana yaslamaya, Vignette'e bişey olmaz demeye. Lütfen artık kendini düşün. Dediğim gibi kardeşinin rahatsızlığı varsa tabi ki destek ol ama yoksa artık bırak. Eşinle aran bozulunca ne yapacaksın?
Evet çok haklısınız. Zaten şu anda çocuğum yok ama aklımda sürekli çocuğum olduğunda ne yapacağım, böyle mi devam edecek çünkü dediğiniz gibi kendi çocuğumdan başka kaç kişiye ebeveynlik yapabilirim ki? Eşim de zaten gereğinden fazla sabır gösterdi onun yerinde başkası olsaydı çoktan resti çekmişti. Şimdi sizin durumlar nasıl peki? Kafanız biraz rahatladı mıAynı sizin gibiydim. Ama baktım ki ben aileme ebeveynlik yapmaktan kendimi kaybetmişim. Onlar da alışmış sırtlarını bana yaslamaya, Vignette'e bişey olmaz demeye. Lütfen artık kendini düşün. Dediğim gibi kardeşinin rahatsızlığı varsa tabi ki destek ol ama yoksa artık bırak. Eşinle aran bozulunca ne yapacaksın?