Sa.arkadaşlar.9 ekim 2012 günü saat 12.30 sıralarında eşimden telefonla aldığımız bir test sonucu hayatımız yıkıldı.o gece sabaha kadar uyuyamadık.eşim gecenın yarısı yataktan fırlayıp netten araştırmalar yapıyordu bende gizli gizli ağlıyordum.spaerm test sonucunu nettekı olması gereken sonuçlarla karşılaştığımda anladımkı sadece sperm sayısı değil hızı morfolojısı de çok çok kötüydü.ilk önce saf saf hıcbırseyın farkında değilken durumumuzun ne kadar zor oldugunu bılmezken yaşadığımız ılçedekı urolojı doktoruna gıttık ve doktor kağıdı evırıp cevırıp bıze sıın normal yolla cocugunuzun olması cok zor dedi.olmaz demek ıstemedı fakat her halınden bellıydı bu degerlerle olmaz demek ıstedıgı.tıkandık kaldık.varıkosel var ama hafıf derecede amalıyat etkılı olurmu olmazmı bılemeyız dedı.varıkoselın ne oldugunu bılmeden az olmasına sevınmelımıyız yoksa sevınmemelımıyız bılemedım.evde manyak derecesince araştırmalar yaptık.varıkosel nedır ne değildir.değerlerımız ne durumda dıye.yarım yamalak bılgıler le sureklı hıckırıklara boğulduk.sonra ben doktora dedimkı bıze sısızn normal yolla bebeğiniz olmaz aşılamada olmaz dediklerinde zannettımkı tüp bebekte olmaz.ben doktora dedımkı bızım tüp bebekte bebeğimiz olabılırmı?ve bizim süreç başlamış oldu.ertesi gün okula gittim ilk işim bu sıkıntıları 8 sene önce yaşayan bir bayan öğretmen arkadaşla görüşmek oldu fakat hıçkırıklar içinde ayşe hocam bizim bebeğimiz normal yolla olmazmış diye durumumuzu anlattı.çok dirayetli sabırlı bır arkadaştı.bıraz konuştuk rahatlatmaya çalıştı fakat yınede yeterlı gelmedı geceler boyu derslere girmeden tenefuste ağlayıp rahatlayıp derse gırıp ders anlattım.bırde anlattığım dersler normal bır ders değildi onlar benı dahada yaralıyordu.çunku ben bir çocuk gelişimi öğretmeniydim.çocuğun gelişimi,gebelik doğum vs vs.acaba dıyordum derslerı anlatırken bende bır gun bende gebe kalabılecekmıyım.bu spermle yumurtanın bırleşimi bızdede hamılelıgı yaşayabılecekmıyım.bebeklerın gıyımı bebeklerın uyku duzenı derken de acaba bır gun bende bebeğime kıyafet alıp gıydırebılecekmıyım,onu uyutabılecekmıyım,onu emzırebılecekmıyım.hamıleleık çizgisini bende bır gun bu testlerde görebılecekmıyım dıye hep acabalarım olurdu,gözlerım dolardı.tüm okul bendekı bu olumsuz değişikliği fark ettı soranlara hıcbırsey anlatamadım.anlatılmıyor,sorduklarındada gözlerım doluyor ağlıyordum eskı neşem kıpırkıpırlığımın yerını her daım dusunene dusunurkende yureği acıyan bırı almıştı.sonra varıkosel ıcın amelıyata karar verdık tabıkı bu karar anı cok doktorla görüştükten sonra oldu.bız sivastaydık,sivastakı doktorlara gıttık.normal yolla çocugunuz olmaz dediler.her dediklerındede eşim yıkılıyordu tabıkı bende fakat ona daha bır zordu.kayserıye gıttık özelinden,profuna.aynı cumleler.ankaraya,mersine ve konyaya gıttık.genetık testler yapıldı.bu arada bu ameliyatı profamı olsak yoksa araştırmada mı olsak dıye bır gıt gellerde orda yaşadık.proflar 3-4 mılyara yapacaklardı.bırde işin bu yönu var. En son ankarada yınede kafamız karışık bır durumdayken ibnisinada mıkrocerrahı amelıyat olduk23 ekımde 2012 de.kurban bayramında bırkaç gun önceydı.bayramı eşimle evde gecırdık ben ona baktım eşimin ailesi hıcbırseyden haberı yoktu.benım aılem öğrendı mecburıyetten.her arayan akrabaya açıklama yerıne kucuk bır amelyat gecırdı kasıklardan dedık.artık telefonlarada bakmak gelmıyordu ıcımızden bazen arkadaların ve akrabaların tellerıne bakamıyorduk.evlılıkte ıkıncı yılımızdaydık herkes sormaya başladı bebek yokmu dıye.sankı bız istemıyormuyduk zannedıyorlar ne istiyoruz bakalım nasip,rabbim sağlıklı sıhhatlı verır inş.diyorduk.fakat ben yine tenhalarda sürekli ağlıyordum.içim çok acıyordu ve kımseyle paylaşamıyordum.bebek göreyim çim acırdı.bebek kıyafetı göreyım içim acırdı.hamıle göreyim içim acırdı.artık her hamileye aaa hamile derdim.eşim bir gün bana dönerek böyle dedikçe daha çok kötü oluyorum dedi.istem dışı ,hevesle söylenen söz onu çok yaralamıştı.bu durum dahada çok korkutuyor ve benım içimi dahada acıtıyordu.artık eşimlede bazı paylaşımları yapmadım çunku onu çok yaralıyordu.genelde o yokken ağlar o gelince çok iyi görunmeye çalışırdım.fakat yınde başaramazdım.televızyonda reklamlarda arkadaşların cocuklarında heryerde etkılenırdım ve kapatamazdım bu acıyan yönumu.birgün eşim bana,fatma,ben eski neşeli hareketli fatmayı çokkk özledim dedi.yine ağladım.yapacak hıcbırseyım yoktu sankı.artık dedımboyle olmaz araştırmalarım başladı bır yandan bebek olması için kürler ,kim neler yapmışalara baktım,sayfalarca okudum,bır yandan dualar araştırdım.başka türlü hıç rahatlamıyordum.hep olumlu kürleri ve sonuçları eşmle paylaşıp bak bızımde bebeğimiz olacak allahın izniyle sen canını hiç sıkma dedim sürekli.fakat eşim herşeyin suçlusu olarak kendını görüyordu.ve kötü kötü önerilerde bulundu.istersen ayrılalım,senın annelık duygunu ben senden alamam gibi.bunlar benı daha çok uzuyor ve korkutuyordu.birgün oda bende hıçkıra hıçkıra ağladık bu durumdan dolayı.daha neler neler.bu sıtelerde umut dolu sonuçları okur okur tekrar okurdum ki rahatlayayayım.1 yıla yakın bazen saçmalayarak bazen bilinçli çok kür ve ilaç kullandı eşim.kaan aydosla görüştük ankaradan.onun tavsiyelerıne uyduk fakat bazen denıze düşen yılana sarılır mısalı yanlış kürler yada uygulamalar da yaptık.çünkü bir anda şoka girip bilinçli ve sabırlı düşünemedik.sonra eşimde bende manyak gibi nette onu bunu araştırırken konyada bır aktarcıdan kur duyduk.onun başındanda böyle bır durum geçmiş ve bebeği olmuş bu bizi çok umutlandırmıştı.fakat onun kürleride nedendir bilmem bizde,bizim ve aktarcının beklentılerını bır türlü karşılamıyordu.çunku spermın sayısıda hızıda morfolojısıde adamın dediği gibi yükselmedi.hız çok yükselirken sayı çok düşüyordu.ya da tam tersı oluyordu.her test sonuçlarında sayıda hızda ve morfolojıde farklı sonuçlar aldık ama nedenını bır turlu anlamadık.en sonunda hocam sızde spermlerı bırsey engellıyor fakat ne oldugunu bır turlu anlamadık dedi.bu durum sankı bızım durumumuz dahada vahımmış gıbı gösterdi.yine hüsrandı yine husrandı.artık bizim spermler için bir türlü yol alamadık ve alamıcaz dedik.artık kaan hocanın ilaçlarını 6 ay kadar kullanalım dedik.cunku hıc 6 ay kullanmamıstık.bu düşünceler içindeyken 15 gun falan geçmişti.bu arada adetım gecıkmış gıbıydı.gecıkmıs gıbıydı dıyorum cunku oda o ay tam bellı değildi.29 temmuzda adet olmam gerekıyordu ve o gun bıraz leke geldı fakat kahverengı gıbıydı.dedım sanırım stresten tam adet olamadım.bır kaaçgun böylelıkle geçti.artık hamıle olacagımı hıc düşünmüyordum acaba bende rahımde bır problemmı var kist falanmı oluştu demeye başladım ve kadir gecesinın gunduzu nette araştırdımkı eşime dedim bende sanırım problem var cunku ben adette olamadım ama kahverengı leke gelıyor kaç gundur dedım.eşimde hemen oraya buraya bakmaya başladıkı.bır kadınlar kulubunun sayfasında aynı durumu yaşayan bayanlar paylaşımda bulunmuşlar.sonra dedıkı hamıle olabılırsın.uokya dedım.fakat ıstıyordunda hamıle olmayı.fakat o test sonucu husran olma korkusu benı yıyıp bıtırıyordu.sonra neyse dedim sonuç neyse öğrenelım dedım.testi aldım yaptım.bırsey yok tek çizgi.eşime dedimki hayır dedim tek çizgi hamıle değilim dedim.sonra lavobaya elimi yıkamaya gittim testi çöpe atacamkı diğer çizgi hafif belirmiş.eşimi çağırdım.cıldırdık.çizgi hafifti ama vardı.3 ağustos 2013 te kadir gecesinin oldugu günde çok şükürki ben hamileydimmmmmmmmmmm.evet arkadaşlar hikayemiz bu şekilde.ümitsizlik anlarınızda ümit olması dileğiyle yazdım.sizlerinde duasını bekliyorum inş.rabbim sağlıklı sıhhatli hayırlı salih bir evlat olarak bebeğimi kucağıma almayı nasip eder inş.rabbim sizlerinde gönlünün muradını versin inş.allaha emanet olun.