Herkese merhaba, nasıl anlatsam bilmiyorum. 28'e girmek üzereyim. Neredeyse 8 yıllık bir ilişkim vardı. Yaklaşık 1,5 sene önce bitti. Çok uğraştım fakat tek taraflı daha fazla devam ettiremedim. Olan her şeyi kabullenecek kadar sevgim de kalmamıştı artık. Uzun bir süre kimseyi görmek istemiyordum hayatımda. Ama birden karşıma çıktı. Şiirler, şarkılar, daha önce hiç görmediğim centilmenlikler vs. Başımı döndürdü. Ama içimde hep erken olduğunu düşündüm. Yalan yok biten ilişkime dair en ufak bir his besleseydim bitirmezdim. Çoktan ölmüştü aramızdakiler de cenazeyi kaldırmak bana düştü sadece. Dolayısıyla aklım onda değildi ama yeni bir şeye de hazır değildim. Ama şimdiki erkek arkadaşımla tanıştığımız yerde kısıtlı bir zamanımız vardı ve eğer olmayacaksa bir daha hiç olmazdı ikimiz için de. Her şeyi benim için mükemmel hale getirmek istediğini söylüyordu sürekli. İnandım mı? Hayır ama en azından bu niyetle yola çıkması bile güzeldi. İlişkimiz başladıktan sonra değişti. Sevgisi değil ama kıskançlık krizleri başladı hala ara ara devam ediyor. En başından anlattığım halde bilmiyor gibi eski ilişkimi sürekli sorgulayıp hatırlatarak beni çok yıprattı. Kendimi anlattım. Ben böyle çocuksu şeylere tahammül edemeyecek kadar yıprandım açık konuştum. Bunların Bi kısmını bıraktı kıskançlık seviyesini de biraz olsun azalttı. Eğitimli fakat iş konusunda zaman kaybediyor, askerliği erteliyor, eğitimine de çok önem vermiyor. Açıkçası bunları bilinçli şekilde ertelediğini düşünmeye başladım. Ben hiç evlilik düşünmezdim. Yani kısa vadede değil. İlerde bakarız diye düşündüm hep. Fakat ilk zamanlar yaklaşımı sanki 1 seneye evleneceğiz gibiydi. Ben de yavaştan kendimi hazırlamaya başladım bu sürece hadi kızım korkma yapabilirsin gibi. Şimdi ise sadece kendisi ile ilgili planları 3 4 senelik. Açıkçası anlamıyorum. Hem planlar yapıyor şuraya gidelim vs. gibi. Hem de 3 4 senelik kendi planı var. İkimizin de geleneksel ailesi var. Bunları evlenmeden yapamayacağımız aşikar. Ben de evlenelim diye tutturacak adını bile anacak değilim ona karşı. Aksine ne kadar zor olduğunu ve cesaret isteyen bir şey olduğunu söylerim her seferinde dürüstçe. Şimdi sanki ben kovalıyorum gibi geri çekilmesine bir anlam veremiyorum. Yemek bilmez temizlik bilmez bir fatura yatırmamış bugüne kadar ev geçindirmek bilmez. Her şeyi ailesi ile yapıyor. Ben her şeyi kendim yaptım bugüne kadar. Şimdi tüm bunlar bana tuhaf geliyor. İlerde benim işime de karışmaya kalkarsalar diye korkuyorum çünkü izin vermem böyle bir şeye. Bir kaç kez bu durumun sorun olduğunu insanın kendine bakması gerektiğini söyledim açıkça. Düzeltmeye çalışıyorum diyor ama çok bir değişiklik yok. Aşk her şeye yetmez ben bunu öğrendim öncesinde. Fakat ne yapmalıyım ne demeliyim nasıl davranmalıyım kafam allak bullak. Evet seviyorum ama kimseye annelik yapacak değilim. Düzgünce kendimi ifade ediyorum ona da. Beni sevse önem verir bazı şeyleri düzeltir diye düşünüyorum. Yanlış bir beklenti mi? Tecrübeli ablalarımdan yardım bekliyorum. Böyle bir konuda ne yapardınız?
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Bana pek sağlam papuç gibi gelmedi. Karakteriyle ilgili değil tam olarak ama anlattıklarınızdan çıkardığım henüz bir çocuk gibi olduğu ki siz de zaten farkındasınız. Şimdi bunları tolere etseniz bile gelecekte sizi zorlar. Kendi işini kendi görmeyen ve sürekli bir şeyleri erteleyen insanlar tam bir olgunluğa sahip olmuyor. Evlilik düşünüyorsanız böyle birisi sizi pişman edebilir.
Aslida yeterince tecrübeyle sabit düsünceleriniz.Erkek arkadasiniz degismez bunu görün bilin oncelikle.Kabul edecekseniz de bu sekilde edin.Evlendikten sonra daha da bir rahatlıyorlar.Aileleri ile ilgili hele rahatsiz edici olaylara hicbirşey diyemez olursunuz.
İnce eleyin sık dokuyun ben olsaydım yarın bir gün bir de cocukla kafam allak bullak ne yapacağim diye kara kara düsünmektense ask acısı cekmeye razi gelirdim.
Ask önemli uyum önemli evet velhasıl kelam hayattan beklentiler hedefler yasam sekilleri ortak yol olmadiginda mutsuzluk sonu.
Böyle bir adamla neden evlenmek istediğini anlamaya çalışıyorum.
İlişkideki beklentileriniz aynı gelmedi bana o yüzden gereksiz zaman harcamak istemiyorsanız açık açık konuşun. Illa evlilik baskısı olarak düşünmeyin bunu. Sorumluluk alabileceğine inancınız olmadığını, artık hayatınızda ciddi şeyler istediğinizi belirtin. Daha fatura bile yatırmayi bilmeyen birinin de evlilik düşüneceğini hiç sanmıyorum uzun vadede. Olgunlaşmasini beklersiniz olgunlaşınca da etrafa bakınmaya başlar olan sizin boşa giden yıllarınıza olur. Siz 28 yaşındaysanız o da aşağı yukarı aynı yaşlardadır diye var sayarak söylüyorum, neredeyse 30 yaşına kadar sorumluluk almamış biri sizi fazlasıyla yorar. Bunları düşünüp ona göre kararınızı verin
Askerligi ertelemesi falan mantıklı degil. Düzenli işi falan var mı? Kıskançlık konusunu ileride abartabilir. O geleneksel dedigin aile ileride senden gelinlik yapmayı bekleyecek. Buna hazır olmalısın.Soruna gelirsek, erkek arkadaşını düzeltmeye çalışma. Düzgün birini bul derim.
1 seneye yaklaşıyor
Siz de biliyorsunuz, karşınızda büyümemiş, büyümeyi de düşünmeyen bir adam var. Onu büyütmek ve törpülemek sizi yaşlandırır. Böyle bir fedakarlık yapmayın derim. Hayat boyu sizi uğraştıracağa benziyor. Birbirini seven insanlar birbirinin hayatını kolaylaştırır. Erkek arkadaşınız sanırım o olgunlukta değil.
Daha önceki ilişkim tam olarak böyleydi. Tam bir Oğlak sabrıyla büyümesini bekledim. Fakat o kıt beyniyle sürekli beni kandırdığını sanarak çeşitli ihanetler etti. En sonunda ruhum yaşlandı ve şunu dedim kendime: evet o genç ve tecrübesiz fakat sen de öylesin. Onun yaptıklarından birini yapsaydın o sana bu merhameti sabrı anlayışı gösterir miydi? Cevap:asla! Ve kendime ne büyük kötülük ettiğimi anladım. Gençliğime ve çocukluğuma üzüldüm. Ne kadar sevmiştim diye. Sanki kendi gençliğim benim çocuğummuş gibi o saflık aklıma geldikçe üzülüyor bazen ağlıyorum. Bu sefer şimdiki erkek arkadaşım diğerine göre çok çok olgun evet ama bununla 27 yaşında tanıştım öncekiyle 17 arada olgunluk farkı olması normal. Fakat yine de yaşımıza göre çocuksu hareketleri çok fazla. Ailenin küçüğü olması belki en büyük sebep. Şimdi bazen diyorum ki önceki tecrübeden dolayı mı sabrım ve anlayışım kalmadı acaba sevgilime karşı? Yoksa hiç kötü tecrübesi olmayan biri de benim gibi sıkılır mıydı tüm bunlardan? Ya da ikisi de normal de ben mi ruhen fazla yaşlıyım erkeklere karşı?
sevmek aşk güzel şeyler de ,ne karın doyurur nede uzun vadede tek başına mutluluk getirir.evlenmek bir gelecek kurmak istiyorsan öncelikle tabikide beğenmek iyi anlaşmak şart lakin sorumluluk sahibi sözlerinde tutarlı ERKEK vasfını tam anlamıyla taşıyabilmeli.gençlik aşka yelken açar ama olgunluk demir alacağı liman arar.bu adam senin demir atacağın liman gibi gözükmüyor. değişebilir mi evet oladabilir ama sen bunun için çabalamaktan yorulmayacaksan.ben ilişkilerde şunu anladım ki bir adam baştan netse öyle de gider.ben net olanı seçtim sevdiğimle değil sevildiğimle evlendim .şimdi ben en çok onu sevdim
bir erkekte en uyuz olduğum şey kendi işini kendi görememesi, her konuda aile eline bakması.
bu bile yeterli benim için ve bu tarz bir iki erkek arkadaşım var çevrede, tanıdım tanıyalı bir adım ileri gidemediler. aileden birine bir şey olsa, karınlarını doyuramaz, evin geçimini sağlayamaz, çalışmaya da çabalamazlar.
bu saatten sonra bence birini düzeltmeye çalışmak yerine, kendi fikir ve düşüncelerinize uyan biriyle ilişki yaşamanızı tavsiye ederim.
bu bile yeterli benim için ve bu tarz bir iki erkek arkadaşım var çevrede, tanıdım tanıyalı bir adım ileri gidemediler. aileden birine bir şey olsa, karınlarını doyuramaz, evin geçimini sağlayamaz, çalışmaya da çabalamazlar.
bu saatten sonra bence birini düzeltmeye çalışmak yerine, kendi fikir ve düşüncelerinize uyan biriyle ilişki yaşamanızı tavsiye ederim.
Kendimi yanlış ifade ettim sanırım. Kimseyle evlenmeye çalışmıyorum. Kendi işinde gücünde düzenini kurmaya çalışan bir insanım sadece. Olmadık bir zamanda olmadık şekilde karşılaştık ve seviyorum adamı. Evet ne olduğunu görüyorum. Ama seviyorum. Duygularımızı kontrol edebilsek biz insanlar, eminim başka bir seviyede olurduk. Gece yarısı yediğim hamburger gibi. Biliyorum yanlış sonra pişman olacağım ama yiyorum işte. İradesizlik mi? Belki öyle. Belki sadece yaşamaya cesaret edememenin pişmanlığındansa denemenin pişmanlığını tercih ediyorum. Zaten evlenmek istiyorum demedim. O veya başkası. Evlilik beni şahsen korkutan bir şey. Fakat en başından beri o böyle yaklaştı. Ben de ya olabilir mi yapabilir miyim diye düşünmeye başladım. Adam sonra geri çekti kendini. Sevgi Aşk konusunda değil. O evlilik imalarını yapmamış gibi davranmaya başladı. Ben de ne olduğunu anlamaya çalışıyprum. Evlenmek istesem bunu yapmak çok basit. Fakat iki insanın birbirini sevmesi beraber iken mutlu olacaklarının garantisi değil ne yazık ki. Bu yüzden akıl danıştım sizlere. Teşekkür ederim her bir yorum için.
Yazdıklarınızdan anlıyorum ki siz evlilik meraklısı pembik bir gelin değilsiniz sadece bu şekilde yönlendirilmişsiniz ve konuşulanla eylemlerin tutarlı olmaması sizi rahatsız etmiş. Gayet normal. Ama yaptığınız büyük bir hata var: kendinizde suç aramaya başlamışsınız. Sadece iki ilişki tecrübeniz de kendini sorumluluk konusunda geliştirmemiş, elinizi nereye sallasanız çarpacağınız tipik erkeklerden oluşmuş. Bence bu adamı büyütmeye uğraşmayın. Tecrübeleriniz sizi yormasın sizi yükseltsin. Eminim bir sonraki ilişkiniz çok daha oturaklı, bilinçli olacak. Çünkü gayet akıllı bir kadınsınız seçimler azıcık yanlış:)
Benzer Konular
- Kilitli
