- 28 Kasım 2014
- 2.849
- 4.258
- 168
Ya ön yargili olmayı sevmiyorum onun için yorum yapmakta zorlanıyorum
fakat sen içinde bulunduğun durumun farkındasin bu çok güzel bi şeyi merak ettim şu an onun tarafından durumunuz nasıl acaba
Canım seviyor idim, ayrılmamıza cok yakın bir sürede olmus hesabıma göre. Ayrılmak istedigi, son cırpınısların oldugu bir döneme rast geliyor.
Araya da zaman girince yaran iyilesiyor, o sekilde tekrar basladık, bir yıldır devam etti. Her sey tecrübe. Simdi olsa kesinlikle bir daha kabul etmem, cünkü sürekli aldatılacakmısım hissiyle yasıyorum, bunun sonucunda o bir sey yapmamıs bile olsa bu bir kavga sebebi oluyor, cünkü elimde olmadan sorguluyorum, kanıt istiyorum nerdesin, kimlesin gibisinden. Bu da önce kendime zarar veriyor, ama bunu tecrübe etmesem aldatılmanın sonuclarının ne kadar kötü oldugunu göremeyecektim. Bir musubet bin nasihattan iyidir derler ya o hesap.
Ya ön yargili olmayı sevmiyorum onun için yorum yapmakta zorlanıyorum
fakat sen içinde bulunduğun durumun farkındasin bu çok güzel bi şeyi merak ettim şu an onun tarafından durumunuz nasıl acaba
Ne anlamda canım anlayamadım daha acık söyle diyeyim..
Ya ön yargili olmayı sevmiyorum onun için yorum yapmakta zorlanıyorum
fakat sen içinde bulunduğun durumun farkındasin bu çok güzel bi şeyi merak ettim şu an onun tarafından durumunuz nasıl acaba
Ön yargılı olmak cidden iyi degil, cünkü ben cok ahkam keserdim bilincsizce ve basıma geldi. Basıma gelince iş degisti. İşkembeden atıyormusum.
Ama su an bilincliyim, bunun zararını gördüm ve simdi cidden aldatan insana tahammülüm yok. Onda ikincisini bir baskasında ilkini kaldıramam.
Bir karar verdim; son bir caba. İlgimi komple kesecegim ta ki insan gibi gelene kadar. Gelis sekline göre de kararımı verecegim. Adam olmazsa bırakacagım yoluna gitsin.
İrademin bittigi yerde de bu yazdıklarınızı okuyacagım.
Yani ilişkinize o nasıl bakıyor senin tarafında sıkıntı çok ya ona göre
Ona göre ben her gün kavga cıkaracak bir sey buluyorum, onu bunaltıyorum. Bunalttıktan sonra da güzel laf istiyorum. Bu arada artık ben de küfretmeye basladım, cünkü küfürleri yuttum yuttum, benim üzüldügümü görünce gelir özür diler diye düsündüm, ama onun özür dileyen bir yapısı yok, bana her tür küfürü edip bir de hak ettin diyor, bu yüzden ben de demeye basladım. Karsılıgını alınca acıtabildigimi görünce de o küfür edince susmuyorum artık. Özür dilemedigine göre en azından birz da olsa canı acırsa, beni anlayabilir belki diye düsündügümden. O küfredince ne hissettigimi.
Bu kavgaların kimsinde haksızım (kıskanclıkla ilgili olanlar)
Bazen konusmak istedigim için kavga ediyoruz, o yorgun oluyor aksamdan düsüp uyuyor, ama biz uzagız bana daha fazla zaman ayırması lazım, bana ayırdıgı zaman minimuma düstü. Kendi işini yapıyor vakti var, biliyorum. Gün içinde işi bahane ediyor gibi geliyor.
Bazen telefonu ne istiyorsun diye acıyor bunun için kavga ediyoruz. Kısa kes diyor. Niye böyle yapıyorsun deyince suratıma kapatıyor. Suratıma kapatınca üstüne gidiyorum arıyorum arıyorum. Gecenlerde bir gün içinde 147 kez aramısım, gece dahil. Acmıyor. Daha da sinirlenip saydırıyorum bu sefer. Ben saydırınca da durmuyor, o da saydırıyor. Yani saydırmaya vaktin var madem, o vaktin birazını bana ayırsan? Konusacak konumuz bile kalmamıs gibi sanki.
Ona göre tüm kavgaların sebebi benim. Kavgalardan yılmıs. Sürekli uzaklık sorun dese de, aksam uzaklıgı bile göze aldım sevgimden ama kavgaların cok yıprattı kız yüzü görmek istemiyorum dedi bana.
Okurken gerçekten üzüldüm. Siz samimi bir şekilde ilişkiniz için çaba harcıyorsunuz ama maalesef karşınızdaki insan bunu anlayabilecek veya buna değer verebilecek biri değilmiş.
Kaç yıldır birlikte olduğunuzu yazmışsanız da ben görmedim, ama anladığım kadarıyla uzunca bi süre olmuş ki ilişkiniz biterse geçen yıllarınıza hayıflanacaksınız. Bu düşünceyi yanlış buluyorum, çünkü böyle düşünüp hayatınızı birleştirmeye kalkarsanız çok belli ki hayatınızın geri kalanı zehir olacak. İyi kötü günler yaşamışsınız, bırakın güzel şeyler yanınıza kâr kalsın, ama bu gidişata da bir son verin çünkü zararın neresinden dönerseniz dönün o da kârdır.
27 yaşında bir insanı yola getiremezsiniz, zaten buna hakkınız da yok. Karşınızdaki asabi, dengesiz, ve güvenilmez bir insan. Bunların hoş davranışlar olmadığını o da biliyordur ama o öyle davranmayı seçmişse siz sadece bunlara katlanıp katlanmamayı seçebilirsiniz. Şimdiye kadar katlanmışsınız, muhtemelen "değişir, düzelir" umuduyla, ama değişmez arkadaşım. En azından olumlu anlamda değişmez. Anca daha hırçın olur, sözlü şiddet yerini fiziksel şiddete bırakır falan filan. Başka türlüsünü umarsan hayal kırıklığı yaşarsın ve geri dönüşü şimdiki kadar basit olmayabilir.
Eski günlerinize geri dönemezsiniz, arada çok çirkinlikler yaşanmış. Aldatma da var. İkiniz de bunu çok isteseniz bile eskisi gibi olmak çok zorken, sadece sizin çabanızla bir şey olmaz, yıprandığınızla kalırsınız.
Onu sizin kadar seven birinin olup olmayacağını bilemezsiniz, olabilir. Hatta belki o kendisini sizden daha az seven birini çok daha fazla sevip ona daha insanca yaklaşır, belli olmaz. Anlaşmazlıklarınızda, ayrılıklarınızda alttan alan taraf hep siz olmuşsanız ayrılık konusunda ciddi olduğunuzu fark ettiğinde afallayabilir. Evet pişman da olabilir çünkü bir daha -afedersiniz- hayvanca davranışlarını ve aldatılmayı bile tolore edip alttan alarak yaklaşan, üzerinde egolarını tatmin edeceği bir kız çıkmayabilir karşısına. O açıdan büyük bir kayıp olur onun için evet. Kusura bakmayın. Ben sizin sevginizi gerçekten anlıyorum ve buna saygı duyuyorum, ama karşılığı yok işte.
Umarım en azından bir süre için ilgi göstermeme kararınızın arkasında durabilirsiniz. Yoksa inanın zamanla kendinize saygınız kalmayacak.
Okurken gerçekten üzüldüm. Siz samimi bir şekilde ilişkiniz için çaba harcıyorsunuz ama maalesef karşınızdaki insan bunu anlayabilecek veya buna değer verebilecek biri değilmiş.
Kaç yıldır birlikte olduğunuzu yazmışsanız da ben görmedim, ama anladığım kadarıyla uzunca bi süre olmuş ki ilişkiniz biterse geçen yıllarınıza hayıflanacaksınız. Bu düşünceyi yanlış buluyorum, çünkü böyle düşünüp hayatınızı birleştirmeye kalkarsanız çok belli ki hayatınızın geri kalanı zehir olacak. İyi kötü günler yaşamışsınız, bırakın güzel şeyler yanınıza kâr kalsın, ama bu gidişata da bir son verin çünkü zararın neresinden dönerseniz dönün o da kârdır.
27 yaşında bir insanı yola getiremezsiniz, zaten buna hakkınız da yok. Karşınızdaki asabi, dengesiz, ve güvenilmez bir insan. Bunların hoş davranışlar olmadığını o da biliyordur ama o öyle davranmayı seçmişse siz sadece bunlara katlanıp katlanmamayı seçebilirsiniz. Şimdiye kadar katlanmışsınız, muhtemelen "değişir, düzelir" umuduyla, ama değişmez arkadaşım. En azından olumlu anlamda değişmez. Anca daha hırçın olur, sözlü şiddet yerini fiziksel şiddete bırakır falan filan. Başka türlüsünü umarsanız hayal kırıklığı yaşarsınız ve geri dönüşü şimdiki kadar basit olmayabilir.
Eski günlerinize geri dönemezsiniz, arada çok çirkinlikler yaşanmış. Aldatma da var. İkiniz de bunu çok isteseniz bile eskisi gibi olmak çok zorken, sadece sizin çabanızla bir şey olmaz, yıprandığınızla kalırsınız.
Onu sizin kadar seven birinin olup olmayacağını bilemezsiniz, olabilir. Hatta belki o kendisini sizden daha az seven birini çok daha fazla sevip ona daha insanca yaklaşır, belli olmaz. Anlaşmazlıklarınızda, ayrılıklarınızda alttan alan taraf hep siz olmuşsanız ayrılık konusunda ciddi olduğunuzu fark ettiğinde afallayabilir. Evet pişman da olabilir çünkü bir daha -afedersiniz- hayvanca davranışlarını ve aldatılmayı bile tolore edip alttan alarak yaklaşan, üzerinde egolarını tatmin edeceği bir kız çıkmayabilir karşısına. O açıdan büyük bir kayıp olur onun için evet. Kusura bakmayın. Ben sizin sevginizi gerçekten anlıyorum ve buna saygı duyuyorum, ama karşılığı yok işte.
Umarım en azından bir süre için ilgi göstermeme kararınızın arkasında durabilirsiniz. Yoksa inanın zamanla kendinize saygınız kalmayacak.
Klavyenize bereket tebrik ederim
Cok alttan aldım ve bende de bir sey kalmadı, o son dedigin lafına katılıyorum. Saygım kalmadı kendime, ailemin de sevgisini yitirmisim gibi hissediyorum, sadece pişman olmamak adına son bir caba harcayacagım ve uzak duracagım. Aklını toplamazsa da ki muhtemelen toplamayacak, cok az bir umudum var, artık bu son.
Bu süreci nasıl atlatırsınız, bunu onunla yapabilir misiniz yoksa kendinize yeni bir yol mu çizersiniz bilmiyorum ama umarım hak ettiğiniz güzellikleri yaşarsınız.
Canım sana mesaj attım.
Acıdan beslenmiyorum, düzelsin diye idi kavgalarım.
İsteyip istemediginden emin olmak icin son bir hamle...
Hakkımda hayırlısı..
Okudum canım :)
Evet yap şu son hamleyi
Haberlerini bekliyoruz
Hayırlısı
Hayırlısı canım, cok tesekkür ederim...
Uyuyorum ben, iyi geceler dilerim..
vazgeçmek istemiyorsan böyle kabul edip küfürlere aldatmalara alışacaksın.Paragraflara bölmeye çalışacagım sizleri sıkmamak adına. Uzun olacak cünkü. Sıkılacak olan simdiden baska bir konuya gecebilir. Yeter ki beni kırmayın ay ne uzun konu diyerek. Emek harcıyorum burada, derdimi paylasıyorum...Lütfen...
Deneyimlerinizi paylasırsanız cok mutlu olurum.
Ailem onu biliyor ve istemiyor çünkü tanımıyorlar. Onun da ailesi pek olumlu degil. Ailesiyle tanısmadım ama kız kardesi ve annesiyle telefonda konustum. Yakın zamanda aileme söyledim, su an ailemle aram cok kötü, ama zamanla kabulleneceklerini biliyorum. Benim egitimim ondan üst, ama bu inanın umrumda degil. (Bir kere bile asagılamadım onu, ama o beni asagılamaya basladı son zamanlarda) Arada uzaklık var, ben bu sene kpss'ye hazırlandım ama beni öyle bunalttı ki sonunda olmadı, baska sınavlar denedim, onlarda da aynı baskıyı uyguladı ve sonuc olarak olmadı. Amacımız onun sehri olması ve benim bir ekmek kapım olması idi. Bir iş fırsatım var su an, bu ay bitmeden baslayacagım muhtemelen, onun sehri de olabilir ama ancak minimum 1,5-2 sene sonra ve es durumu ile. Böyle bir sorumlulugun altına girmek istemedigini hissediyorum. İsler ciddiye binince ben aileme deyince kacma egilim gösterdi. Yani dedigi ne varsa lafta gibi.
Erkek arkadasım inanılmaz asabi. Ben de inanılmaz kıskanç ve kuruntulu. Daha önce böyle degildim, ancak biz bir ayrılık dönemi gecirdik, sebebi küçük çaplı aldatılma imiş. O yuzden bir güvensizligim var ve tekrar basladıgımızdan beri bir yıl gecti her süpheli davranısında ben bunu ona sordugumda bagırıyor. Yani bu güvensizligimi gidermeye calısmadı, körüklendi. Aylardır kötü davranıyor; bagırıyor, azarlıyor, tersliyor, küfrediyor, suratıma telefon kapatıyor, güzel bir laf yok. İyice körüklendi. O sevgi dolu, sevkatli adam gitti, yerine bir adet yontulmamıs odun geldi.
Gecen gün aradım aradım aksama kadar acmadı, sonra müzikli bir yerden ses geliyordu, yanında biri oldugunu düsündüm. İşyerindeyim dedi inanmadım (iş yerinde de müzik acıktır) sesini kıs dedim, dısarı cıktı al kapattım diyerek. Defalarca suratıma kapattı pesine. Beni aldatıyorsun dedim burnundan getirdim. Sonra yemin ederimle baslayan cümleleri...Öyle böyle inandım.
Her gün kavga ediyoruz, cogunun sebebi ilgisizligi. Sonra bana kavga cıkarıyorsun diyor, ama kavganın kaynagı kendisi.
En son ara verelim dedi, tamam dedim. Üç gün sonra, yani bugün, dayanamadım, benden uzaklasmasından korktum iyice, özledim dayanamıcam artık diye yazdım. Aksamdan bu vakte kadar kavga ettik gene. Güzel laflar da etti, fedakarsın, özelsin diye...En son yarın işe gidicem diye bagırdı, ben aglarken artık gercekten mi uyudu da yanlıslıkla mı oldu yoksa bilerek mi yaptı bilmiyorum, beklemeye aldı beni. Kapattım telefonu. Su an cok kırgınım. Ne yapacagımı bilmiyorum.
O benim ilk öptügüm insan, onu canım parcalanır gibi seviyorum. Benimsedim...Ayrılırsak belki unuturum, ama böyle güzel bir ask hissediyorken vazgecmek zorunda bırakılmak zoruma gidiyor. Ailemle aram kötü, bu askın sonuclarını tek basıma üstleniyorum ara mara derken, yanımda olmuyor. Yıldı.
Sorularım sunlar;
Bu adamı nasıl yola getirebilirim, vazgecmek yapımda yok, onu cok seviyorum.
Eski ilgili günlerine nasıl döndürebilirim, hep içimden geldigi gibi davrandım, ama taktik mi yapmalıyım? Bu taktikler neler?
Bir daha onu benim kadar seven olmayacagını nasıl fark ettirebilirim? Ayrılırsak pişman olacagını biliyorum, ama küçük degiliz, bu sefer ayrılırsak ikimizin de hayatı baska yöne gider ve bu fırsatımız bir daha olmayabilir.
Ara vermek cidden ise yarar mı?
bu ilişkimi savaşmı.Ona göre ben her gün kavga cıkaracak bir sey buluyorum, onu bunaltıyorum. Bunalttıktan sonra da güzel laf istiyorum. Bu arada artık ben de küfretmeye basladım, cünkü küfürleri yuttum yuttum, benim üzüldügümü görünce gelir özür diler diye düsündüm, ama onun özür dileyen bir yapısı yok, bana her tür küfürü edip bir de hak ettin diyor, bu yüzden ben de demeye basladım. Karsılıgını alınca acıtabildigimi görünce de o küfür edince susmuyorum artık. Özür dilemedigine göre en azından birz da olsa canı acırsa, beni anlayabilir belki diye düsündügümden. O küfredince ne hissettigimi.
Bu kavgaların kimsinde haksızım (kıskanclıkla ilgili olanlar)
Bazen konusmak istedigim için kavga ediyoruz, o yorgun oluyor aksamdan düsüp uyuyor, ama biz uzagız bana daha fazla zaman ayırması lazım, bana ayırdıgı zaman minimuma düstü. Kendi işini yapıyor vakti var, biliyorum. Gün içinde işi bahane ediyor gibi geliyor.
Bazen telefonu ne istiyorsun diye acıyor bunun için kavga ediyoruz. Kısa kes diyor. Niye böyle yapıyorsun deyince suratıma kapatıyor. Suratıma kapatınca üstüne gidiyorum arıyorum arıyorum. Gecenlerde bir gün içinde 147 kez aramısım, gece dahil. Acmıyor. Daha da sinirlenip saydırıyorum bu sefer. Ben saydırınca da durmuyor, o da saydırıyor. Yani saydırmaya vaktin var madem, o vaktin birazını bana ayırsan? Konusacak konumuz bile kalmamıs gibi sanki.
Ona göre tüm kavgaların sebebi benim. Kavgalardan yılmıs. Sürekli uzaklık sorun dese de, aksam uzaklıgı bile göze aldım sevgimden ama kavgaların cok yıprattı kız yüzü görmek istemiyorum dedi bana.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?