Ben gerçekten anlamıyorum bu beklentileri..Ben en başta kendime yediremiyorum ailemden birşey almayı mesleğimi edinip çalışmaya başladığımdan beri. Evlenmeden önce yalnız yaşarken de böyleydi, yine bekarken borçlandığımda da. Siz çocuk değilsiniz artık meslek sahibi çalışan ayrı bir bireysiniz, aileniz size bakmakla yükümlü değiller artık, eşinizin ailesi de öyle...Dünyanın binbir türlü hali var, bir hastalık olur vs herkes yanında olur tabii ki ama bu kadar da beklentiye girmek ayıp geliyor bana.
Biz eşimle evlendiğimizde ikimiz de çalışıyorduk, dedik ki ne gerek var düğün yapmadık nikah yaptık mis gibi, balayına 5 yıldızlı otele gitmedik, aldık çadırımızı tura çıktık..Üstüne 70 metrekare evde kirada kaldık, küçüktü ama insan istedi mi heryerde de mutlu oluyor. Sonra sıktık dişimizi, paramızı da biriktirdik, evlenirken takılan takıları da arttırdık borcumuz olmayınca, önceki birikimlerimizle de birleştirdik. Evimizi de aldık mis gibi,
tüp bebek tedavimizi de oluyoruz.
Hepsi birden yapılamayabilir ama ne olacak biraz daha bekler para biriktirirdik. Tüp bebeği değil ama evi ertelerdim mesela, bir ev dediğin nedir ki arkadaşım içinde yaşananlar huzur önemli neresi ne kadar büyük olduğu değil..
Demem o ki, sorun yaratmak isterseniz yaratır çok ta güzel büyütürsünüz, evliliğinize de yazık edersiniz..Ama istediğiniz huzursa, kimseden beklentiniz olmadan alçakgönüllülükle musmutlu yaşarsınız...