Benim de 17 yaşında kızım var. Bize haber verdiği söylediği sürece istediği kişilerle istediği yere gidebilir. Kız erkek fark etmez, her iki cinsiyetten de arkadaşı olabilir. Telefondan görüyorum zaten nerede olduğunu. Hatta kendisine bir gün canı istemezse okulu bile asabileceğini söyledim. Beni ara anne-kız beraber takılalım veya arkadaşlarınla olabilirsin. Tek şart tek kural var, haber verecek söyleyecek. Kiminle nerede olduğunu, nereye gideceğini hatta plan değişirse onu bile haber vermesi gerektiğini biliyor. Şimdiye kadar güvenimi sarsmadı çünkü yalan söyleme ihtiyacı hissetmedi. Bazen dışarıda arkadaşlarıyla takılırken denk geliyorum bazen de telefondan yakında olduğunu görüp tesadüfen geçiyormuş gibi yapıyorum.
Bir keresinde aç olan gelsin size sofra hazırlarım dedim. Baktım oğlanları sepetliyorlar, hayırdır onların canı yok mu onlar niye gelmiyor dedim oğlanlar da geldi. Kızlardan çok oğlanlar yardım etti sofra kurmaya toplamaya. Ben böyle davrandığım için hiç bir arkadaşı ürkmüyor, saklanma gizlenme gereği duymuyor. Hatta alıştılar, annen ne güzel şeyler hazırlıyor yapar mı yine diye aratıyorlar kızıma. Onlar mutlu ben mutlu. 15 yaşındaki diğer kızım için de bu kural geçerli.
Ben niye böyleyim peki, çünkü benim annem asla izin vermezdi. Bırak erkek cinsinden normal arkadaşlığı, kızlarla bile gezemezdim. Hatta onlar bize gelebilirdi ama ben onların evine gidemezdim. Hep tehlike var, hep elalem ne der, hep adımız çıkar hep başımıza bir şey gelirdi.