Çok sakinsin. Yada güçlü durmaya çalışıyorsun. O yüzden senin süreçin uzun sürebilir.
Canm yasam kocu'm benm evliligmle ilgili kisimla degilde kendimi iyi hissetmemle ilgili konusup biseyler yapiyoruz iyi gelior. Eger bu sureco tek atlatamadigimi dusundugum anda psikolojik destek alicam.suan hangi asamadaym tam bilmiyorum inkar,kabullenememe ve asilmaya calisma da olabilir.ama sinirli ofkeli biri deilim madem oyle yakayim gemileri bitireym deilim. O baslatti o bitirsn sureci istyrm
degeriniz tam olarak 89.2 mi yoksa 89200 mu
Ben beş dakikada boşandım :)Ben 5 dakikada boşanma diye bisey hic duymadim
Hukukcu degilim ama benim bildigim bu
Kadin hamileyse zaten cocuk icin hukuki surec degisir
Cocukla ilgili karar alinmasi gerekir
Kaldi ki bunu babadan saklamanin dogru olmadigini dusunuyorum
film gibi89200 değer.
canım bebek tadavisi görürken ayrılma kararı aldım. doktor o ay hamilelik bekliyordu. bir an da bu sürece girdim. boşanmak isteyen bendim. o an da bin tane şey düşündüm. eşimden iyi bir baba olurdu ama ailesi yüzünden evliliğimden bir şey anlamamıştım ki annelikten anlayayım.Sen boşandın mı canımBende söylemek istemiyorum. Nasıl mahkeme vermeyi düşünüyordun tam boşanma anında mı?
Bende öyle düşünmüştüm canm. Bende biraz daha düşüneyim ne yapacağıma karar vereyim.Ama ben söylemezsem hiçbir şekilde öğrenemez.Ben beş dakikada boşandım :)
Hakim öyle bişey istemez normalde, hele de anlaşmalıysa.
Ay ben 56 diye okumuştum 56bin mi, o zaman baya zaman geçmiş hamilelik başlangıcındanÖzel bir hastanede yaptırdım ama bikaç sayfa önce de yazdım 3,4 gün kadar önceki sonucta 56 bin küsürdü onu yanlış sanıp yaptırdım buda böyle çıktı
canım bebek tadavisi görürken ayrılma kararı aldım. doktor o ay hamilelik bekliyordu. bir an da bu sürece girdim. boşanmak isteyen bendim. o an da bin tane şey düşündüm. eşimden iyi bir baba olurdu ama ailesi yüzünden evliliğimden bir şey anlamamıştım ki annelikten anlayayım.
yine de kararımın değişmediğini anladım. dava açma zamanı geldiğinde hamile olmadığımı öğrendim. o kadar üzüldüm ki anlatamam.
o an anladım. tabi ki en güzeli anneli babalı buyumesi ama annelik bir kadının hakkı ve bu bazen tek başına oluyor. her şeyi göze alıyorsun anne olmak için.
belki eşim de akıllanır pişman olurdu bebekle.
şimdi evliyiz ama sorunlar aynı.
konu sacanım bebek tadavisi görürken ayrılma kararı aldım. doktor o ay hamilelik bekliyordu. bir an da bu sürece girdim. boşanmak isteyen bendim. o an da bin tane şey düşündüm. eşimden iyi bir baba olurdu ama ailesi yüzünden evliliğimden bir şey anlamamıştım ki annelikten anlayayım.
yine de kararımın değişmediğini anladım. dava açma zamanı geldiğinde hamile olmadığımı öğrendim. o kadar üzüldüm ki anlatamam.
o an anladım. tabi ki en güzeli anneli babalı buyumesi ama annelik bir kadının hakkı ve bu bazen tek başına oluyor. her şeyi göze alıyorsun anne olmak için.
belki eşim de akıllanır pişman olurdu bebekle.
şimdi evliyiz ama sorunlar aynı.
cocugu aldiriyorum imzan gerekiyormus desenBende öyle düşünmüştüm canm. Bende biraz daha düşüneyim ne yapacağıma karar vereyim.Ama ben söylemezsem hiçbir şekilde öğrenemez.
Şuan birilerinin bana sarılmasına okadar çok ihtiyacım var ki, kimseyle paylaşamıyorum da.Canım benim hamilemisin, tebrik ederim seni. Ya içimde burkuldu gerçekten sana sımsıkı sarılmak istedim. O kafasız kocan napıyor hala aynı kafada mı
konu sa
cocugu aldiriyorum imzan gerekiyormus desen
adamin ogrenmesi lazim bir sekilde daaAy niye öyle diyeyim?
Senin yerinde olsam bir saniye düşünmez bu adamı takip ettirirdim. Bu şekilde belirsizce yaşamak çok zor. Senin evde onu beklediğini bildiği içinde bi rahat bence?Şuan birilerinin bana sarılmasına okadar çok ihtiyacım var ki, kimseyle paylaşamıyorum da.Eşim hala aynı bir değişiklik yok ara ara ufak şeyler oluyor ama sonucu değiştirmedi hiç.
Yok canm ben öğrenmesini istemiyorum ki. Öğense geri döner ben onu istemiyorum ben sevdiği, özlediği, pişman olduğu için dönmesini istiyorum. Zorunluluktan değil.adamin ogrenmesi lazim bir sekilde daa
Evliliğinizden ben bile sıkıldım.Merhaba hanımlar,
Bir süredir hep konuları okuyup acaba benim yaşadıklarıma benzer bişeyler var mı ne yapmalı, ne düşünmeliyim diye çırpınıyorum. En sonunda bende yazmaya karar verdim.
Eşimle 1 buçuk yıllık söz, nişan evresinden sonra çok severek evlendik.4 yılımız bitmek üzere. Genel olarak çok uyumlu, iyi anlaşan, maddiyat sıkıntısı olmayan, birbirine her anlamda yakışan etrafımızda çok sevilen bir çifttik. Özellikle en büyük şansımız iki aileninde birbirini ve bizi çok sevmesi olabilir. Kayınvalideme annecim diye hitap ederim okadar iyiyiz. İkimiznde güzel meslekleri var. Bundan 2 ay önce misafir dönüşü eşim ayrılmak istediğini ve kararının çok net olduğunu söyledi, evden ayrıldı. yaklaşık 2 aydır ayrıyız. Ailesi şehirdışında olduğu için bekar bir arkadaşınn yanında kalıyor. Neden olarak beni sevdiğini herşeyin iyi olduğunu fakat içinde bir eksiklik olduğunu ve artık böyle bir hayat istemediği söyledi. Ben hayatımın şokunu yaşıyorum tabiki. 1 yıldır bebek için uğraşıp didinirken ve okadar heves heyecanla beklerken evliliğimin bitiyor olması çok canımı acıtıyor. Eylül sonunda anlaşmalı olarak boşanmak için dava açacakmış. Ailesi, benm ailem herkes perişan tabi ama çok kararlı kimsenin elinden bişey gelmiyor.Tüm ailesi, tüm arkadaşları sırtını döndü, iyi karar ver pişman olacaksın diyorlar ama hala aynı.(Herkes gerçekten beni çok sever, annesi tek suçun çok iyi olmaktı kızım diyor.)
*Eşim maneviyat olarak çok zayıfladı, gerçekten farklı bir hayata doğru gidiyor onu hissediyorum. Hayatında başka bir kadın olmadığına eminim ama bu olmayacak anlamına gelmiyor. Sadece şuan yok onu biliyorum.
*Ben kesinlikle içki kullanan bir eş istemem o da içmiyor inançlı ama ilerde içebilirim diyor sanırım özgür olmak istiyorum diyor.
*Seni çok seviyorum ve özlüyorum ama birbirimiz olmadan daha mutlu olacağız gibi hissediyorum diyor.
*Allah rızasıymış, bana yaptığı haksızlıkmış, herkesin üzülmesiymiş şuan umrunda değil ama çok pişman olabilirim onu da hissediyorum diyor.
*Tüm bunların yanında bazen eve eşya almaya geldiğinde sımsıkı bana sarılıp biraz daha doyayım sana,seni özlüyorum diyor.
*En son eve geldiğinde ikimizde hıçkıra hıçkıra ağladık. Ama yapamıyorum işte diyor ısrarla.
Biz 4 yıllık evliliğimzde bir kere tartıştığımızı, bir kere sarılmadan uyuduğumuzu veya bir kere arkadaşlarımızla ayrı ayrı takıldığımızı bilmem.Tüm hayatımız o da bende istediğimiz için birlikteydi.
Şimdi ben rüya gibi giden evliliğimn bir anda bitiyor olmasına mı, şu saatten sonra hayatıma nasıl devam edeceğime mi, hala çok sevdiğimemi, en büyük hayal kırıklığıma mı,haksızlığa uğramama mı yanayım. İçimde ki ateş sönmüyor, acım dinmiyor.. Sadece dua'larla ayakta durup bunun imtihanım olduğunu kabullenebiliyorum. Ne ailem, ne arkadaşlarım kimseyle görüşemiyorum utanıyorum, eziliyorum kendimi eksik hissediyorum.Yapayalnız bu süreci atlatmak daha kolay geliyor. Çünkü kimse anlayamıyor acımı.
Siz söyleyin bana bişekilde aynı acılar, aynı hisler aynı duyguları yaşamış insanlar olarak.. Acım nasıl dinecek? Nasıl eski ben olabileceğim?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?