herkese merhaba
arkadaşlar ben gecen sene liseden mezun oldum üniversite 2. siniftayim suanda öncelikle belirtmek istiyorum ki kaydolurken kullandığım isim soyisim falan gercek değil gercek adımı vermeye cesaret edemedim,icinde bulundugum rezil duruma da hala alay eder gibi kendimce maskülen bi takma ad sectim kendime :)) kendimle hala alay edebildigime inanamıyorum..
neyse nasıl anlatacagimi bilmiyorum ama beynimden aklımdan gecenlerin herhangi bir süzgeçten geçirmeden parmaklarima döküldüğü gibi sizlere aktaracağım lütfen yersiz eleştiriler yapmayin ve yol gösterin gerçekten çok karışık bir durumdayım
bölümümde neredeyse 8 aydir cok yakin arkadas oldugum bir kiz var,aramizdaki hersey klasik kanka iliskisi gibi,birbirimizle vakit geciriyoruz dedikodu yapiyoruz alisveris yapiyoruz ders calisiyoruz vs..
o kadar saf o kadar duru kötülükten arınmış güzel bir insan ki asla kaybetmek istemiyorum ve dua etme aliskanligi ne yazik ki olmayan bi insan olarak allaha bana böyle bir dost verdiği için defalarca şükrettigimi biliyorum
herseyimi anlatabildigim bana sırdaş olan üzüldüğüm sirada beni eğlendiren birisi
ve ben son aylarda bazı duygularıma hakim olamıyorum,bu duygunun adı ne bilmiyorum ama galiba ona aşık olmaya başladım.uyandığım gibi gözlerimi açar açmaz aklıma o geliyor ve kalbim sancıyor. geceleri onu düşünmeden duramıyorum. içinde bulunduğum durumu asla kabullenemiyorum da,düşündüğüm de kendi kendime sen bu değilsin diyorum çünkü lisede delice aşık olduğum bazı ünlü isimler vardı acun ılıcalıya aşıktım ama gerçek manada hiç erkek arkadaşım olmadı hiç bi erkekle el ele tutuşmadım ama acun ılıcalıya hissettiğim hislerimin gerçekliğini hala hatırlıyorum.aşktı ve karşı cinsimdi. ( biliyorum komik ama çocukluk işte,acuna gerçekten aşıktım)
şimdi bunları hatırladıkça kendi kendime geçecek diye telkinlerde bulunmaktan başka birşey yapamıyordum ama tüm düşündüğüm şeyde arkadaşım olmuştu.ona birşey belli edip benden uzaklaşmasını da istemiyordum ta ki 2 hafta önce olanlara kadar..
vize haftasında benim yurduma geldi bi şekilde idareden izin çıkarttım ve benim yurdumda kaldı gece 2 ye kadar vizelerimize çalıştık beraber sonra da odama çıktık odam 4 kişilik , 2 tane ranza var benim ranzam yukarda ve beraber yatmak zorunda kaldık
arkadaşlar nasıl ifade etsem bilmiyorum,o sırada anladım aşk dediğimiz şey buydu. kalbim yerinden çıkacak gibiydi küt küt atan kalbimi durduramıyor hissettirmeden saçlarını koklamak için can atıyordum üşüyorum bahanesiyle iyice kendimi ona sokuyorum o da malesef benim gibi hissetmeyerek arkadaşça duygularla güle oynaya içime içime sokuluyordu.
bu olaylardan 3 gün sonra vize sinavlarimiz bitti ve ben malatyaya döndüm ailemin yanına ve ailemin yanında geçirdiğim bütün on günüm neredeyse işkence oldu,kafamdan öylece söküp atamıyorum devamlı ona whatsapptan açılıyorum ve sonra tek tek siliyorum gözyaşlarım heba oldu keşke duygularımı silip atabilsem ama ne yapacağımı da bilmiyorum geçici olması için dua etmekten başka çaremde yok ne olur bir fikri olan varsa bana söylesin bana neler oluyor,hasta mıyım? iyileşicek miyim ? yoksa sonsuza kadar bu ısdırapla mı yaşayacağım ? artık kötü birşey yapmaktan korkuyorum dün kendi kendime karşıma cıkan ilk erkekle beraber olacağım belki unuturum dedim ve bu düşüncenin kafamdan geçmesiyle utancımdan kendimle kavga edişim bir oldu çok zor durumdayım