Yan yana ayırtılmış iki bilet gibiydik,
Yolculuk, ayrılığın bir başka biçimine...
Kursağında kalan göz ucu yanılgılarıydı şimdiki zaman,
Geçmiş zaman olurdu ki;
'Yanıbaşında olduğu anları hatırlatmaz' bir sevgili...
Hiç terlemediğim bir oyundu aslında,
Sobeleyende, saklananda hep sendin belki...
Ve belki bitebilirdi sesin nefesime değdiği zaman...
Bitti...
Yan yana ayırtılmış iki bilet gibiydik;
Yaş’lılara yer vermek, bana düştü sevgili...
İsmail ÖZMEN