Adam yaşama sevinci içinde
Masaya anahtarlarını koydu.
Bakır kâseye çiçekleri koydu.
Bütünü,yumurtasını koydu.
Pencereden gelen ışığı koydu.
Bisiklet sesini,çıkrık sesini,
Ekmeğin,havanın yumuşaklığını koydu.
Adam masaya;
Aklında olup bitenleri koydu.
Ne yapmak istiyordu hayatta,
İşte onu koydu.
Kimi seviyordu kimi sevmiyordu,
Adam masaya onları da koydu.
Üç kere üç dokuz ederdi;
Adam koydu masaya dokuzu.
Pencere yanındaydı,gökyüzü yanında,
Uzandı masaya,sonsuzu koydu.
Bir bira içmek istiyordu kaç gündür,
Masaya biranın dökülüşünü koydu.
Uykusunu koydu,uyanıklığını koydu.
Tokluğunu,açlığını koydu.
Masa da masaymış ha!
Bana mısın demedi bu kadar yüke.
Bir iki sallandı,durdu;
Adam ha babam koyuyordu.
Edip Cansever