Merhabalar,
Arkadaşlar kafama takılan bir sıkıntım var , farklı görüşlere ihtiyacım var .
30 yaşındayım erkek arkadaşımda 32 yaşında . 1 senedir birlikteyiz. Herhangi bir sıkıntımız yok çok iyiyiz aradığımı buldum diyebilirim her anlamda. Benim için iş,kariyer,aile yapısı,merhamet ,sakinlik,kibarlık önemli kriterler ve bu konuda iyiyiz. Sadece şöyle bir durum var kendisi çocukluktan beri şeker hastası (tip 1 diyabet. Öncelikle hastalığından bahsedeyim, günde 4 kez insülin iğnesi vurur ve sağlıklı beslenir. Şimdiye kadar hiç takmadım sonuçta kimin başına ne zaman ne gelir bilemeyiz benim için iyi niyet şu devirde çok daha önemli çünkü.
Şimdi ne değişti ne kafana takıldı derseniz şöyle anlatayım. Artık adım atmayı planlıyoruz evlenmek istiyoruz. Fakat şöyle bir durum var tip 1 diyabeti olan bireyşn çocuğunda çıkma oranı da %5-6 civarı . Evet erkek arkadaşım artık yaşam biçi olarak benimsediği için daha az zorlanıyor ve bilincinde . Ama minicik çocuklarda çok çok zor bir durum. 1-2 yaşındaki çocuğa iğneler vurmak şekerini kontrol altında tutmak, onu yeme bunu yeme demek, şekeri düşünce farkına varmasını sağlamak kolay bir durum değil. (Evet şimdiden kötü düşünme diyeceksiniz ama bu düşük bir ihtimal de değil ne yazık ki). Öyle bir durımda işimi dahi bırakmam gerekecek. Evet belki allah korusun bu hastalıktan daha beter bir durum ileride çocuğum olursa çıkacsk evet o ihtimaller hepimiz için var . Ama o ihtimaller onbinde bir ise bu yüzde 6 bildiğimiz hir durum. Canımı sıktı bu durum sadece
Yorum yapanlara şimdiden teşekkür ederim . Eleştiriye de açığım:)