Merhabalar,
bir senedir evliyim ve eşimide çok seviyorum. Eşimde beni sever, sayar. Çok bekledi beni kavuşabilmek için. Gözlerimin içine bakar ve hep istediğimi yapar. Ailesinide sever ve sayar. Çok vakit geçirir ailesiyle. Benim ailemlede vakit geçirir bol bol. Kaynanam huy ve karakter olarak bana çok sıt. Hatta eşimin nasıl annesi olur onuda anlamıyorum. Ama saygı çerçevesinde iyi anlaşırız. Eltimide çok sever. Oğlunuda yani eltimin kocası (benim gözlemlediğim kadarıyla) en sevdiği, kendisinede çok benzer. Nasıl anlatsam bilmiyorum ama hep eltimi över. Her konuşmada konu ona gelir. Çok bakımlıdır ve fiziğine çok dikkat eder. Bende spor yaparım ve hiç bir zaman balık etli yada kilolu değilimdir. Ama onun (kocamın yanındada) güzelliğini konuşur “maşallah inceciktir. Kendisine çok dikkat eder”. Eltim becerikli değildir, çok ev işi (yemek, temizlik) yapamaz ama çalışıyor ve iyi parada kazanıyor. Meslek yapmasına rağmen. Hep nekadar iyi kazandığını, nekadar severek çalıştığını konuşur. Hep nekadar akıllı olduğundan bahseder. Yani anlayacağınız hayranlıkla hep ondan bahseder. Ben yüksek lisansımı yaptım, mühendisim ve alanımda çalışıyorum. Kendime görede iyi kazanıyorum ama daha yeni başladığım için maaşım çok yüksekde değildir. Ben ama severek okudum, istediğimide okudum. Benim ailemde çoğu kişi okumuş, güzel mesleklere atanmışlar. Ben paradan haric rahat ve iyi mesleğim olsun diye okudum, kendimi geliştirmek istedim. Başlarda neden erkeksi mesleği seçtiğimi bile sormuşlardı. Oysa iş alanımdan çok memnunum ve başka işlere değişmem.
Ben ailemin tek kızıyım ve hep el bebek gül bebek yetiştim. Annem ve Babam hiç bir zaman benim çok para kazanmama, aşırı bakımlı olmama (bakımlıyımdır ama sadeyimdir. Çok makyaj yapmam, sade ve klasik giyerim) önem vermemiştir. Çok farklı yetiştirildiğimi fark ediyorum ve kendimi eşimin ailesine ait değilmişim gibi hissediyorum. Komik olanda eşim benim gibidir, okumuştur ve çok sade, sakin takılır. Gösterişli değildir. Ve ilk evlendiğimde onum ailesi bunu anlamadığını ve birazda dışladığını hissetmiştim ve hep üzülürdüm kendisine. Şimdide kendim o durumdayım. Eltimi çok kafaya takmaya başladım, hep kıyaslıyorum kendimle. Kendimi aşırı ezik, değersiz hissediyorum. Yanlış mesleği seçmişimde çok aptalca bişey yapıyorum gibime geliyor. Yada çok bakımsız ve çirkinmişim gibi. Hatta kilo takıntım bile başladı, oysa arkadaşlarımın yanında incelerdenim. Ama uzun giyindiğim içinde çokta belli olmuyor. Özgüvenim yerlerde. Ne yapmalıyım sizce?
Aynı fakülte mezunu olduğumuza emin miyiz, işini yap, juniorsan yükselmeye bak sonra da yardır gitsin bak keyfine elti KV muhabbetleri gibi varoşça işlerle ne işin var
. Mühendis, doktor veya avukat olman sökmüyor. Bildiğin hayat törpüsü
