1 yılı geçen ilişkim var. Hayatımda aşık olduğum bağlandığım tek insan. Daha önce de uzun ilişkilerim oldu ama bizim bağımız çok farklıydı. Toksik bir ilişkiydi. Her geçen zamanda dozu artan bir toksiklik ama bir o kadar da kuvvetli bir bağ. Aynı yerde çalışıyoruz odalarımız yakın. Sorun ben de mi onda mı biz imkansız mıyız toparlar mıyız ?
Ben geçmiş ilişkilerimde de zor biriydim. Terk edilme korkusuyla çok endişeli davranıp sevdiğime de sevmediğime de triplerimle kendimi sonunda terk ettiren biriydim. Bordoline kişilik bozukluğum var. Bu bahsettiğim aşık olduğum adama da aynı şeyi yaptım. O da çok sevmesine rağmen trip kavga çekemeyen biriydi. En ufak olumsuzluktan tetikleniyordu ve kavgalar kocaman oluyordu. Her zaman dediği şey beni kendine köpek edemezsin ben seviyeli bir ilişki isterim. En son öyle bir kavga ettik ki ben ayrıldığım gün hem ayrılıp hem de beni bırakmaması için iş yerinde kriz geçirdim. Umursamadı. Her zaman umursadığım için bunu yapmaya devam ediyorsun dedi. Öyle böyle değil acillik oldum engelledi beni her yerden. Ailemi araya soktum bizim tarafa gel konuşalım dedim. Gelmedi. Ben gittim. Gittiğim yerde büyük bir kavga çıktı. Ben ağladıkça o delirdi delirdikçe hakaretleri arttı hakaret ettikçe ben daha çok kriz geçirdim ve en son polisler geldi. Bir sorun olup olmadığını sordular. Ben çok sevdim çok kaygılandım benden gidecek diye. O da beni hiç anlamadı hep kibirden öyle davrandığımı sandı. Tek sorun bende değil onda da narsistik özlellikler var. Bana şiddet de uyguladı psikolojik baskı da yaptı yapmadığım şeylerle de suçladı hep kendimi kötü hissettirdi. Zaman geçtikçe birbirimize ait oldukça bu durum arttı. O öyle davrandıkça hakkımda öyle düşündükçe ben gidecek diye daha da huysuzlaştım. Kendime anlatıyorum giderse de onsuz da yaşarımı kabulleniyorum yapabildiğim zamanlar da oldu. Ama bir araya gelince öyle bir bağlıyor ki yeniden tetikleniyor. Son kavgamızda çok saygısızca bitti. Geri dönüşü var mı ben kimseyi böyle sevemem biliyorum. Ama ikimizde de sorun var şu an anlıyorum.
Ben geçmiş ilişkilerimde de zor biriydim. Terk edilme korkusuyla çok endişeli davranıp sevdiğime de sevmediğime de triplerimle kendimi sonunda terk ettiren biriydim. Bordoline kişilik bozukluğum var. Bu bahsettiğim aşık olduğum adama da aynı şeyi yaptım. O da çok sevmesine rağmen trip kavga çekemeyen biriydi. En ufak olumsuzluktan tetikleniyordu ve kavgalar kocaman oluyordu. Her zaman dediği şey beni kendine köpek edemezsin ben seviyeli bir ilişki isterim. En son öyle bir kavga ettik ki ben ayrıldığım gün hem ayrılıp hem de beni bırakmaması için iş yerinde kriz geçirdim. Umursamadı. Her zaman umursadığım için bunu yapmaya devam ediyorsun dedi. Öyle böyle değil acillik oldum engelledi beni her yerden. Ailemi araya soktum bizim tarafa gel konuşalım dedim. Gelmedi. Ben gittim. Gittiğim yerde büyük bir kavga çıktı. Ben ağladıkça o delirdi delirdikçe hakaretleri arttı hakaret ettikçe ben daha çok kriz geçirdim ve en son polisler geldi. Bir sorun olup olmadığını sordular. Ben çok sevdim çok kaygılandım benden gidecek diye. O da beni hiç anlamadı hep kibirden öyle davrandığımı sandı. Tek sorun bende değil onda da narsistik özlellikler var. Bana şiddet de uyguladı psikolojik baskı da yaptı yapmadığım şeylerle de suçladı hep kendimi kötü hissettirdi. Zaman geçtikçe birbirimize ait oldukça bu durum arttı. O öyle davrandıkça hakkımda öyle düşündükçe ben gidecek diye daha da huysuzlaştım. Kendime anlatıyorum giderse de onsuz da yaşarımı kabulleniyorum yapabildiğim zamanlar da oldu. Ama bir araya gelince öyle bir bağlıyor ki yeniden tetikleniyor. Son kavgamızda çok saygısızca bitti. Geri dönüşü var mı ben kimseyi böyle sevemem biliyorum. Ama ikimizde de sorun var şu an anlıyorum.
