geldim geldim...:) ben biraz zor bi dönem geçirdim ,bunalım mı depresyon mu bilemedim ama hep ağlıyordum son 1 aydır,bulantılarım da geçmemişti,aşırı alıngan oldum,aldığım kilolara alışamadım,kıyafetler çok kötü duruyodu üzerimde,yüzüm bile tuhaf geliyodu ne ev işi ne yemek neredeyse duşa girmek bile istemez olmuştum...
( bi de görümce ve kaynana faktörleri canımı çok sıkıyodu,gerçi başka şehirde onlar ama telefonda bile canıma yettiler..Allaha havale ettim hepsini,sabır duaları falan buldum internetten.artık yediklerime daha dikkat ediyorum üstümdeki şişkinlik geçti,biraz hamur işini tatlıyı abartmıştım çünkü,daha çok sebze yiyorum,biraz kıyafet aldım evi temizledim şöyle bi kendime güvenim geldi..bebişe de alıştım, anlaştık sonunda onunla da:) oğluşum olucakmış bu arada gösterdi pipiyi.oğlanı duyunca görümcem küstü:))) ben zaten hissetmiştim erkek olduğunu ama sağlıklı olsun kız erkek aynı diyodum görümcemle kaynanam diyodu ki yok yok senin kesin kız her halinden belli diye ve daha hamileliğimin başından beri beni görmediler bile..görümcem sanırım kendisi için bi oğul istiyo bilmiyorum Allah gönlüne göre versin gene de... öyle işte uzun zamandır inciyle seni okuyorum ama cevap yazıcak gücüm yoktu ama atlattım şükür.hal hatır sorduğun için çok teşekkür ederim..bi de yürüyüşlere başlasam biraz hareketlerimi arttırsam başka her şey normale döndü sayılır..hafif sporlara başlayıp burdan haberleşelim abur cubur yememek için de birbirimize destek olalım..yemek tarifleri falan belki yazışırız haydi kolay gele hepimize (inci ve canmama)