Merhaba, bende uzun yıllar boyunca anksiyete tedavisi gördüm , şiddetli panik atak krizlerim vardı, kendimi sürekli tehdit altında hissediyordum sanki biri bana bişey yapıcakmış, arkamda biri varmış gibi.. Açıkçası hiç kendime zarar vermek gibi bir düşüncem olmadı benim korkum zaten zarar görmekti... Bir ara ataklarım günde 2ye bile çıkmıştı, bir çok ilaç denedim çoğu uyuttu, bazısı etki etmedi, hatta bir kısmı öyle bir dokundu ki, resmen uyuşturu bağımlıları gibi yoksunluk krizine giriyordum. Bir süre sonra umudumu kaybettim, hatta bir an geldi ailem bile nerdeyse umudunu kesti iyileşceğimden..
En son panik atak krizimin üstünden yıllar yıllar geçti. Benim iyileşmemdeki en büyük 2 etmenden biri dua diğeri spor. Dua ruhumu güçlendirdi, ayakta durmama yardım etti, şükretmeyi öğretti herşeyden önce. Şükürler olsun ki Rabbime bana yol gösterdi, o karanlıkta bana ışık oldu.
İlaç şart ama tek başına olmaz o yüzden vücudunu güçlendirmek için spora, ruhunu beslemek için Allah'ın rahmetine ihtiyacımız var. Sakın umudunu kaybetme İYİLEŞECEKSİN!!