Herkese selamlar
Öncelikle KK'lar kulübünün bu bölümünü ilgiyle takip ediyordum belki bende kendi sıkıntıma derman bulurum diye düşünerek üye oldum
19 yaşındayım ve kendimi bildim bileli sağlık konusu dışında her türlü konuda sıkıntı çekerek bu yaşıma geldim
Fakat kendimi bildim bileli arkadaş edinme konusunda hep sıkıntı çektim özellikle ortaokul zamanlarımda en çok psikolojik sıkıntı çektiğim zamanlarda derdimi sıkıntımı anlatacağım hiç arkadaşım olmadı bu da yetmezmiş gibi sınıfta bu yüzden oldukça göze batar ve edilen alayların odağındaki kişiydim ağlamadan gecirdigim tek bir gün olmadi
Lisede de belki her şey düzelir diye umdum fakat pek farklı olduğu söylenemez tam arkadas edindim derken onunla da bağlarımız kopmaya mahkum oldu ve ben zaten az olan özgüvenimi de tamamıyla kaybettim
Nedenini çok düşündüm kızım sen eğer arkadaş edinemiyorsan bir nedeni vardır diye önce samimiyetimi ilerlettigim insanların yaninda çocukça davrandigimi düşünüyorum ve değiştir bu huyunu diye düşündüm sonra acaba ben insanları hic mi anlamıyorum dinlemiyorum diye düşündüm sonra da karşımdaki insanin zaten canı sıkkınken dayanamıyorum gidip derdini soruyorum iyi misin seni dinlerim problemin neyse diye fakat ayni şeyi iletişim kurmaya çalıştığım insanlardan göremiyorum bu da benim iyice içime kapanmama neden oldu
Simdi üniversitedeyim ve ister istemez farklı ortamlara girmek gerekecek ve bu yüzden her yeni ortama girmek ve oraya alışmak benim için hic kolay olmuyor ve ne yapmam nasıl davranmak ve bu yalnızlık hissinden nasıl kurtulacağımi bilmiyorum tavsiyelerinize ihtiyacım var
Herkese şimdiden tesekkurler
Öncelikle KK'lar kulübünün bu bölümünü ilgiyle takip ediyordum belki bende kendi sıkıntıma derman bulurum diye düşünerek üye oldum
19 yaşındayım ve kendimi bildim bileli sağlık konusu dışında her türlü konuda sıkıntı çekerek bu yaşıma geldim
Fakat kendimi bildim bileli arkadaş edinme konusunda hep sıkıntı çektim özellikle ortaokul zamanlarımda en çok psikolojik sıkıntı çektiğim zamanlarda derdimi sıkıntımı anlatacağım hiç arkadaşım olmadı bu da yetmezmiş gibi sınıfta bu yüzden oldukça göze batar ve edilen alayların odağındaki kişiydim ağlamadan gecirdigim tek bir gün olmadi
Lisede de belki her şey düzelir diye umdum fakat pek farklı olduğu söylenemez tam arkadas edindim derken onunla da bağlarımız kopmaya mahkum oldu ve ben zaten az olan özgüvenimi de tamamıyla kaybettim
Nedenini çok düşündüm kızım sen eğer arkadaş edinemiyorsan bir nedeni vardır diye önce samimiyetimi ilerlettigim insanların yaninda çocukça davrandigimi düşünüyorum ve değiştir bu huyunu diye düşündüm sonra acaba ben insanları hic mi anlamıyorum dinlemiyorum diye düşündüm sonra da karşımdaki insanin zaten canı sıkkınken dayanamıyorum gidip derdini soruyorum iyi misin seni dinlerim problemin neyse diye fakat ayni şeyi iletişim kurmaya çalıştığım insanlardan göremiyorum bu da benim iyice içime kapanmama neden oldu
Simdi üniversitedeyim ve ister istemez farklı ortamlara girmek gerekecek ve bu yüzden her yeni ortama girmek ve oraya alışmak benim için hic kolay olmuyor ve ne yapmam nasıl davranmak ve bu yalnızlık hissinden nasıl kurtulacağımi bilmiyorum tavsiyelerinize ihtiyacım var
Herkese şimdiden tesekkurler