Çok geçmiş olsun hızlıca iyileşsin inşallah yavrunuz.Kızlar selam. Biraz dertleşmek için yazmak istedim. Okuyanlar vardır duvarıma yazmıştım. 1 yaşındaki oğlumun boynundan aşağıya sıcak çay döküldü bu sabaholay eşimle kahvaltı hazırladığımız sırada oldu. Çayı masaya eşim koymuştu ama masanın ortasına yakın bir yerdeydi. Normalde oğlum oraya uzanamıyor. Nasıl olduysa olmaz dediğimiz oldu. Buz dolabini açarken yan gözle oğlumun masadan bir şey çekip düşürdüğünü gördüm tam gülerek yine ne aldın diyecektim ki hala kulağımdan gitmeyen o çığlığını duymamla,titreyen ve bana uzanmış ellerini,korku ve acı dolu gözlerini buna ilaveten hemen önünde yerde boş duran çay fincanını görmemle birlikte aklımı oynatiyordum. Avazım çıktığı kadar "yandı çocuk" diye bağırıp oğlumu kucağıma aldım. Aldım ama sarılmaktan başka bişey yapamadım. Eşim çok mükemmel bir sogukkanlilikla bana ver dedi. Ben yine panik halde bağırınca bu sefer yüksek sesle bana ver dedi. Verdim,çocuğu tamda olması gerektiği gibi yavaşça,yapışma var mı kontrol ederek soymaya başladı ama ben o an bunu farketmeyip hızlıca çıkarmaya çalıştım üstündekileri. O an içeri git diye bağırdı ama ne mümkün. Heralde baktı olmayacak git banyoyu hazırla dedi. Banyoya gittim ama 2-3 dk banyoda boş boş döndüm ne hazırlayacağım ben burda diye. Sonra dank etti ılık suya tutmamız gerektiği ve bu yüzden suyu hazırlamam gerektiği. Oğlumuzu banyoya getirdiğinde ben titremekten duş başlığını bile tutamiyordum. Sonra zaten apar topar hazırlanıp acile gittik. Çok şükür oğlum şu an iyi. Pansuman yapıldı. Kremli sargı 2 gün üstünde duracak. Gelin görün ki ben kendimi ekstra kötü hissediyorum çünkü bu kadar paniklemis olmak beni hem hayal kırıklığına uğrattı,hem korkuttu. Ya yalnız olsaydım? Ya hiç bişey yapamayıp vakit kaybetseydim yada daha kötüsü ya yanlış bir uygulama yapsaydım. Üstelik ilk yardım eğitimi almış biriyim ben. Ona rağmen böyle oldu. Eşim de bu panik halime çok kızdı. Hayatımın en büyük tramvalarindan biri olarak kalacak bugün
Kendinizi kötü hissetmeyin emin olun bir daha bu yada benzer durum olsa bu kadar panik olmayacaksınız.Kızlar selam. Biraz dertleşmek için yazmak istedim. Okuyanlar vardır duvarıma yazmıştım. 1 yaşındaki oğlumun boynundan aşağıya sıcak çay döküldü bu sabaholay eşimle kahvaltı hazırladığımız sırada oldu. Çayı masaya eşim koymuştu ama masanın ortasına yakın bir yerdeydi. Normalde oğlum oraya uzanamıyor. Nasıl olduysa olmaz dediğimiz oldu. Buz dolabini açarken yan gözle oğlumun masadan bir şey çekip düşürdüğünü gördüm tam gülerek yine ne aldın diyecektim ki hala kulağımdan gitmeyen o çığlığını duymamla,titreyen ve bana uzanmış ellerini,korku ve acı dolu gözlerini buna ilaveten hemen önünde yerde boş duran çay fincanını görmemle birlikte aklımı oynatiyordum. Avazım çıktığı kadar "yandı çocuk" diye bağırıp oğlumu kucağıma aldım. Aldım ama sarılmaktan başka bişey yapamadım. Eşim çok mükemmel bir sogukkanlilikla bana ver dedi. Ben yine panik halde bağırınca bu sefer yüksek sesle bana ver dedi. Verdim,çocuğu tamda olması gerektiği gibi yavaşça,yapışma var mı kontrol ederek soymaya başladı ama ben o an bunu farketmeyip hızlıca çıkarmaya çalıştım üstündekileri. O an içeri git diye bağırdı ama ne mümkün. Heralde baktı olmayacak git banyoyu hazırla dedi. Banyoya gittim ama 2-3 dk banyoda boş boş döndüm ne hazırlayacağım ben burda diye. Sonra dank etti ılık suya tutmamız gerektiği ve bu yüzden suyu hazırlamam gerektiği. Oğlumuzu banyoya getirdiğinde ben titremekten duş başlığını bile tutamiyordum. Sonra zaten apar topar hazırlanıp acile gittik. Çok şükür oğlum şu an iyi. Pansuman yapıldı. Kremli sargı 2 gün üstünde duracak. Gelin görün ki ben kendimi ekstra kötü hissediyorum çünkü bu kadar paniklemis olmak beni hem hayal kırıklığına uğrattı,hem korkuttu. Ya yalnız olsaydım? Ya hiç bişey yapamayıp vakit kaybetseydim yada daha kötüsü ya yanlış bir uygulama yapsaydım. Üstelik ilk yardım eğitimi almış biriyim ben. Ona rağmen böyle oldu. Eşim de bu panik halime çok kızdı. Hayatımın en büyük tramvalarindan biri olarak kalacak bugün
Çok teşekkürler. Evden çıkmadan önce aradım 112yi. Önce doktorunu aradım ulaşamadım, acile gitsek mi ikileminde kaldık çünkü onlar da sağolsunlar o şekilde yönlendirdiler.Kendinizi kötü hissetmeyin emin olun bir daha bu yada benzer durum olsa bu kadar panik olmayacaksınız.
Ben 112 çalışanıyım görmediğim şey kalmadığı halde kızım ilk doğduğunda tıkandığı zaman bayılacak gibi olmuştum bende o günü unutamıyorum, onlarca insana müdahale ettiğim halde kalakaldım eşime fırlattım çocuğu eşim ilk müdahaleyi yaptı.
Kafanızda bazı senaryoları oluşturup çalışın adım adım şöyle olursa şunları yapıcam gibi kural gibi düşünün acil durumlar için eğer donup kalırsanız 112yi arayın doktorla görüşmem gerek diyin bağlandığınız doktor size yapmanız gerekeni anlatacak gerekliyse ekip çıkartacak, evinizin adresini buzdolabına yapıştırın (ezbere bilinsede en çok unutulan şey bu). Özellikle bebekler ve çocuklar söz konusu olduğunda acil yardım konusunda ikilemde kalmayın, çocuğun ayağı taşa takılsa arıyo millet.
İlk yardım eğitimim var aslında ama anneden ilk yardimci olmaz derlerdi doğruymuşAteş(havale sonuçlu olan), tıkanmalar, düşmeler, yanık bu dört durum bebek ve çocuklarda en çok görülen acil vakalar. Bu durumlar için ilk yardım öğrenebilirsiniz hiçbir şey aklınızda kalmazsa adresinizi mutlaka kayıt edin bu çok önemli acil durumlarda sırf bu yüzden dakikalarca zaman kayıp ediliyor.
Acil yardım almaktan çekinmeyin. Allah tüm evlatlarımızı korusun.
Bende çocukken yanmıştım 8 yaşındaydım çay bardağı ile koridorda başkasının elinde de çay vardı ve çarpıştık ışıklar kapalıydı ve görmedik bile birbirimizi benim boynumdan tut kollarım komple yanmıştı soymak çok büyük hata öyle bir şeyde hemen ovmadan soğuk suya tutun ovmak soymak iyi gelmez iyice tahriş olur ve iz kalır. Sonrası zaten belli pansuman yapılıyor merhem sürülüyor felan hergün yenilenmesi gerek çok geçmiş olsunKızlar selam. Biraz dertleşmek için yazmak istedim. Okuyanlar vardır duvarıma yazmıştım. 1 yaşındaki oğlumun boynundan aşağıya sıcak çay döküldü bu sabaholay eşimle kahvaltı hazırladığımız sırada oldu. Çayı masaya eşim koymuştu ama masanın ortasına yakın bir yerdeydi. Normalde oğlum oraya uzanamıyor. Nasıl olduysa olmaz dediğimiz oldu. Buz dolabini açarken yan gözle oğlumun masadan bir şey çekip düşürdüğünü gördüm tam gülerek yine ne aldın diyecektim ki hala kulağımdan gitmeyen o çığlığını duymamla,titreyen ve bana uzanmış ellerini,korku ve acı dolu gözlerini buna ilaveten hemen önünde yerde boş duran çay fincanını görmemle birlikte aklımı oynatiyordum. Avazım çıktığı kadar "yandı çocuk" diye bağırıp oğlumu kucağıma aldım. Aldım ama sarılmaktan başka bişey yapamadım. Eşim çok mükemmel bir sogukkanlilikla bana ver dedi. Ben yine panik halde bağırınca bu sefer yüksek sesle bana ver dedi. Verdim,çocuğu tamda olması gerektiği gibi yavaşça,yapışma var mı kontrol ederek soymaya başladı ama ben o an bunu farketmeyip hızlıca çıkarmaya çalıştım üstündekileri. O an içeri git diye bağırdı ama ne mümkün. Heralde baktı olmayacak git banyoyu hazırla dedi. Banyoya gittim ama 2-3 dk banyoda boş boş döndüm ne hazırlayacağım ben burda diye. Sonra dank etti ılık suya tutmamız gerektiği ve bu yüzden suyu hazırlamam gerektiği. Oğlumuzu banyoya getirdiğinde ben titremekten duş başlığını bile tutamiyordum. Sonra zaten apar topar hazırlanıp acile gittik. Çok şükür oğlum şu an iyi. Pansuman yapıldı. Kremli sargı 2 gün üstünde duracak. Gelin görün ki ben kendimi ekstra kötü hissediyorum çünkü bu kadar paniklemis olmak beni hem hayal kırıklığına uğrattı,hem korkuttu. Ya yalnız olsaydım? Ya hiç bişey yapamayıp vakit kaybetseydim yada daha kötüsü ya yanlış bir uygulama yapsaydım. Üstelik ilk yardım eğitimi almış biriyim ben. Ona rağmen böyle oldu. Eşim de bu panik halime çok kızdı. Hayatımın en büyük tramvalarindan biri olarak kalacak bugün