Bu arada kızlar ben de dün kürtaj oldum
Fiziki olarak korkulacak bir şey değildi uyutuldum. Ama tam ben ciktim odama yatiridim ben kurtaj olurken aynı anda bir kadın dogum yapmis. Bebeğin aglayislari bizim odaya kadar geliyordu gözlerim doldu çok kötü oldum... Artık sokakta bir bebek bir çocuk göreyim içim burkuluyor. Bebegime patik almıştım sadece bir köşede duruyor bakmaya gücüm yok. Hamilelik günlüğüm artık boş kaldı. Umutlar, hayaller hepsi o sayfalarda kaldı... Ne olursa olsun ilk bebeğimi asla unutmayacağım.
Şimdi tekrar hamile kalmaya çalışmak, hamile kalsam bile "yaralı" olmak yine kaybeder mıyım korkusu vs. Her şey çok zor geliyor. Güçlü durmaya çalışıyorum dışardan eşim de üzülmesin diye ama içim parça parça...