Cocukluk yaslarinda baslamisti sevgi kivilcimlari habersizce kucucuk cocuk yuregimde. Masum, saf ve temiz kalbimle sevmistim ben Ali'yi. Ali benim cocukluk askim'di benim icin. Hersey o kadar saf ve temizdiki duygularla anlatilmaz ancak yasanir. O kadar kucuktukki ozamanlar biz bile farkinda degildik birbirimize duydugumuz sevginin buyuklugunden. Aslinda farkindaydik belkide, ama o yasta ask nedir bilmezdik kucucuk kalbimizle. Yasimiz ilerledikce sevmenin, ask'in anlamini daha iyi ogrenmeye baslamistik, yalniz o zaman bir tek engelimiz gurbetti. Birbirimizi sadece bizim yazin memlekete gitmemizle goruyor ve onun disinda gorusmuyorduk. Aradaki mesafe ne sevgimize nede askimiza engel oluyor, hatta yillar gectikce dahada artiyordu. Birbirimize olan askimizi dile getirmesek bile bakismalarimiz yetiyordu bize. Bir bakis bile dunyalari seriyordu ayaklarimizin altina, bir bakis bin sevgi sozcugune bedeldi. Bazen dusunuyorumda keske hersey bir bakista kalsaydi belki farkli olurdu hersey diye. Fakat Ali'le yasadigim her an, iyi ya'da kotu dunyalara bedel benim icin diye dusunuyor lafimi geri aliyorum her defasinda.
Bakismalarimizin ardindan ilk adimi Ali atmisti, 1996 senesindeydi, ben ozaman daha 13 yasinda ve Ali 15 yasindaydi, bizim buraya geri donmeye hazirlandigimiz gundu. Hala o ani ve tabi diger yasananlar gibi daha hersey dun gibi aklimda. Evde herkes bir telas icindeydi, ve ben tam kapidan cikiyordumki Ali geldi yanima ve beni yanagimdan opup iceriye kacti. O anda aslinda pekte ne oldugunun farkinda degildim olanlarin. Ama geriye donuk herseyi birlestirdigimde yapboz gibi hersey yerine oturuyor. Cocuktum ozamanlar daha askin ne oldugunu bilmiyordum tam anlamiyla. Ben geri geldikten sonra aklim basima geldi diye bilirim. Ve o sene kisin babamin halasi izinden dondugunde bana kazak getirmisti hediye olarak. Ve verirken sunu soyledi bana "Ahmet amcangilin magzasindan aldim, Zeynep icin aliyorum diyince Ali Zeynep'e aliyorsan bu ona daha cok yakisir diye sirf senin icin yukardan indirdi bu kazagi" dedi. Tabi bunu duyunca dunyalar benim olmustu ve her firsatta o kazak ustumdeydi.
Ali'ye olan sevgimin, askimin farkinda oldukca icimde olan sevgisini buyuttukce izin gunlerini iple ceker olmustum. Artik ne gunler gecer olmustu nede seneler, hersey artik o kadar yavaslamistiki hayatta. Ona olan sevgimin gun gectikce daha da icimde buyutuyor ve bunun en basindan belli farkli bir sevgi oldugunu daha iyi anliyordum. Ve bu sevginin karsiliksiz olmadigini da biliyordum, tek engelimiz aradaki gurbetti bizim icin.
Ve sonra babam 1998 senesinde evi terk etti, birgun icinde butum hayatim alt ust olmustu. Artik babamiz yoktu yanibasimizda, yoktu artik evimizde bir babamiz gece uyandigimizda yanimiza gelen, o yoktu artik. O sene o kadar zor anlar yasiyordukki ailece burdan biraz olsan uzaklasmak icin gittik annem ve kardesimle memlekete. Az da olsa bizi uzaklastirmisti bizi babamin actigi yaradan acilardan. Kalbim aglasada askimi sevgimi yasamaya engel degildi butun bu acilar. Fazla gorememistik belki birbirimiz, ama yetmisti bize askimizi yasamaya. Gonul tabi isterdi daha fazla gormeyi, birlikte vakit gecirmeyi. Sevgimiz o kadar buyuktuki her gecirdigimiz saniye bin yila bedeldi bizim icin.
Ve son senemiz 1999, unutulmayacak kadar guzel ve bir o kadarda aci bir seneydi. Hersey cok guzel baslamisti. Onceki senelerin acisini cikartarcasina yasiyorduk askimizi, yasadikca sevgimiz dolup tasiyordu. Hatta o son guzel gunumuzde evlenme teklifinde bulunmustu bana. Tabiki bir an bile dusunmeden EVET olmustu cevabim. Dunyalar benim olmustu yanindan bile ayrilmak istemiyordum aslinda, fakat o gunu gitmek zorundaydim. Kardesiyle ciktik o gunu, eve gitmeden once kardesiyle oturduk cay bahcesinde. Kardesi ustelik benim samimi sevdigim saydigim arkadasimdi. Butun olanlari ayrintilariyla anlatmasamda ona aciklamaliydim olan durumu. Zor da olsa abisini sevdigimi soyledim, fakat karsilikli bir sevgi oldugunu soylemedim kendisine. Belki soylerdim fakat arkadasligimizin abisine duydugum ilgiden dolayi oldugunu dusunmesini istemedim. Hic sasirmamisti abisini sevdigimi soyledigimde ve bana 'sen onu unut' dedi. Nedenini sordugumda ise bos ver orasini demekle yetindi sadece. Ne kadar ustune gittiysemde soylemedi neden oldugunu.
Ve sonra butun aile duymustu aramizda birseylerin oldugunu. Kimi dalga geciyor, kimi kiziyor, kimide annemin asla bu isi kabul etmiyecegini soyluyordu. Bir korku sarmisti icimi, gercekten annem karsi cikarsa ben ne yaparim diye. Birden dunyam kararmisti, aklimin ucundan gecmemisti bile annem boyle birseye engel olmazdi, olamazdi benim icin. Fakat durum farkliydi Ali baba tarafindan akraba dusuyordu bize. Annem ve babamin ayrilma nedeniyle annem bu duruma karsi cikabilirdi, ama o ana kadar aklimin ucundan bile gecirmemistim bile bu dusunceyi. Bir an once Ali'yi gormeliydim bu durumu onunla konusmaliydim, onunda yasadiklarini ogrenmeliydim, bilmeliydim onun su anki bu durumdaki dusuncelerini. Sorular bitmek bilmiyordu icimde, neden kardesi sen onu unut demisti, annem engel olurmuydu, Ali su an neler yasiyor kimler ne soyluyor ona, sorular bitmek bilmiyordu icimde. Gecmek bilmiyordu gunler taki onunla gorustugumuz gun, yuz yuze konusamamistik fakat farklilik vardi Ali'nin ustunde. Biraz olsun mesafeli davraniyordu sanki bana, fakat dusundum belki kuzeni vardi yanimizda o yuzden belli etmemek icin bana biraz olsun uzak duruyor diye. Zaten o gunu fazla gorusemedik ve bizi kuzenine biraktiktan sonra kendisi gitti. Benim o gunu hic keyfim yerinde degildi sorular icimde gittikce buyuyordu. Kardesine soramazdim hic birsey, fakat neden bana onu unut dedigini ogrenmem gerekiyordu. Ve ogrenmistimde bana Alinin baska bir kizi sevdigini onunla birlikte oldugunu soyluyordu. O an basimdan kaynar sular dokulmustu adeta. O kadar soru varken beynimde dolasan birde bu eklenmisti, fakat inanmiyordum olamazdi boyle birsey. Ali'nin baska bir sevdigi olsaydi elbet baska bilen olurdu o kadar insan duymusken diyen olurdu. Yuzume karsi demeseler bile Alinin sevdigi var diye, elbet bir yerde sozu gecerdi. Her ne kadar inanmasamda agir gelmisti kardesinin soyledikleri. Ali'yi bundan sonrada birtek teyzemin kizinin duyununde ve birde picknickte gorebilecektim. Ikisinde de konusamiyacaktik bu konulari biliyordum, cunku butun aile olacakti bizimle birlikte. Ve artik butun gozlerde bizim ustumuzdeydi, bu yuzden yan yana gelmemiz bile dikkat cekerdi.
Dugun gunu fazla takmadim biliyordum cunku hic bir sekilde gorusemezdik orda. Fakat amcamin nikahindan sonra butun genceler ve bir kac buyuklerimizden picknige gidecektik. Iple o gunu cekiyordum. Nikah olmustu ama Ali hala yoktu, kardesi gelmisti nikah baslamadan once. Bilmiyorum neden ama bir yanim gelsin diyor bir yanimda gelmesini istemiyordu. Duyacagim butun olumsuzluklardan korkuyordum. Hepimiz nikahtan sonra munubuse bindik ve Aliyi bekliyorduk. Ve geldi de, nesesi ne kadar yerinde gorunmeye calissada her halinden belliydi ters giden birseylerin oldugu. Gozlerini benden kaciriyor, insanlara karsi neseli oyunu oynuyordu. Her halinden belliydi yuzundeki maskenin altindan derin huzunlerin yattigi. Ilk firsatta yaklastim o gunu ve sordum neden boyle soguk davrandigini ve bana cevabi sana oyle geliyor olmustu. Yemek felan yedikten sonra gencler bir olup yuruyuse ciktik ve bir yerde oturduk, ben haric herkez eyleniyor turkuler cagriyor cosuyordu. Ali maskesini hala cikartmamis onlara eslik ediyordu. Yengem ve teyzemin kizi fark etmisler benim halimi ve beni ordan goturduler. Bana cok dikkat cektigimi biraz neselenmemi soylediler ve donduk geri aralarina. Dikkatler zaten ustumuzdeyken daha fazla dikkat cekmemek icin bende maskemi taktim ve basladim oyuna. Geri dondugumde nesesi dahada kacmisti sanki Ali nin ve benimde maske takmama saskin ve uzgun bakmisti. O gunu ilk goz goze gelmemizdi belki o an. Ben o andan itibaren maskemi takmis sekilde oyuna devam ediyordum. Bir ara kardesiyle resim cekindik hatta bizim resmimizi cekti Ali ve ben onun kardesimle birlikte resmini cektim. O an o nesesiz Ali den bir eser yoktu sanki, birden eskisi nesesi yerine gelmis gibiydi. Fakat uzun surmedi bu durum. Gitmemize yakin kuzeninin yaninda oturuyordu, ve ben kuzeniyle resmimizi cektirmesini istedigimde bana soguk davraniyordu. Ve kuzenini tek cektigimde beni terslemisti beni cekme diiye. O an zoruma gitmisti orda beni terslemesi ve bende merak etme cekmiyorum zaten deyip terslemistim Aliyi. Geri donuste ikimizde artik maskelerimizi cikartmis agzimizi bicak acmiyor, yuzumuzden huzunden baska hic bir sey okunmuyordu. Bir hancer saplanmisti sanki kalbimize, ayriligin habercisiydi sanki bu sessizlik. Ben halamlarda indim munubusten, halamlarin esyalarini indirmek iicn yardimci oldu Ali'de ve geri binmeden once arkasini dondu ve derin derin bakti gozumun icine. Gozleri; affet beni, seni seviyorum ama baska caremiz yok ayrilmaktan baska diyordu. O bakarken sussada gozleri konusuyordu. Evet o bakis son bakisimizdi, o bakis ayrilikti o bakis kalbime saplanan oktu. Sonra dediler Istanbula gitti, tabi her ne kadar dogruysa. Ve bizde zaten bir hafta sonra Istanbula teyzemlere gittik ve ordan donduk geriye.
Geri dondugumde ben acilarimla savasirken bir aci daha katlanmisti, teyzemin ogluna istiyorlardi beni. Annem surekli bana baski yapiyor ustu kapali beni olsem bile Aliye vermiyecegini soyluyordu, ve bu konuda sadece kendini dusunuyordu. Beni hesaba katmadan kendisinin eger teyzemin ogluyla evlenirsem nasil rahat edeceginin hesabini yapiyor, benim nasil abi diye bildigim bir insanla birlikte olabilecegimi hic dusunmuyordu bile. Gunlerce direndim, savastim ama sonunda yenik dustum ve kabul ettim kalbim bir baskasi icin atarken. Zor hemde cok zor gunlerdi benim icin, ne kadar etrafa karsi neseli gorunsemde icim kan agliyordu. Ali bir an olsun aklimdan cikmiyordu ve bir yandanda kendimi teyzemin oglunu sevebilecegime inandirmaya calisiyordum. Fakat tuaf olan teyzemler istemisti beni, telefondan kabul edildigi de iletildigi halde kuzenim beni hic bir zaman aramadi. Sadece bir kac ay sonra aradi ve ayrilmak istedigini soyledi anneme. O zamanlar annemin yatak odasinda da vardi telefon. Bilmiyorum neden boyle birsey yapmak gereyi duydum o anda ama o an merak ettim kim olduguna ve ahizeyi kaldirdim. Ve kulagima dayadigim anda bir ses yankilandi kulagimda 'teyze ozur dilerim ama ben bu isi bitirmek istiyorum' diyordu. Telefonu kapatir kapatmaz hic kiriklara boguldum, onun beni birakmasina degildi gozyazlarim. Aksine seviniyordum bu duruma fakat kendimi o an degersiz hissettim, yalniz hissettim. Kendime 'ben o kadar mi kotu insanim' diye soruyordum daima. Neden butun ayriliklar beni buluyordu, neden bir ayrilik beni en derinden yaraliyordu neden ben. Ilk ayriligi babamin evden gitmesiyle yasamistim ve bu ayrilik Alime kavusamama sebep olmustu, ve ikinci ayrilik Aliyi benden dahada uzaklastirmisti. Fakat ona olan sevgim o kadar buyuktiki onu tekrar kazanmaliydim, bu ask bitmemeliydi suskunluguna yenik dusmemeliydi. Ve ne yapip Aliye ulastim defalarca denedim fakat hic bir zaman bana ayriligimizin sebebini soylemedi. Her defasinda beni Sevdigini, aramizda engellerin oldugunu bana ne evet nede hayir diiye bilecegini soyluyordu. Ne benden vazgecebiliyor nede benimle birlikte olabiliyordu, anlam veremiyordum butun bunlara. Beni gun gectikce daha da kahrediyor, icimdeki sorular buyuyordu. Hatta birinde yazin beni istemeye gelmislerdi, kahveleri verip cikmistim odama. Korkmustum cunku annem beni tekrar zorla verecek diye. Ne yapacagimi kimi arayacagimi sasirmistim, sonunda arkadasimi aramistim aglamistim telefonda istemeye geldiler annem beni verecek ben Aliye yapamam, ikinci defa ona bu aciyi tattiramam diye. Cok sukur ozamanki endiselerim bosunaydi ve annem benim kararima saygi duymustu. Aslinda belki farkli olabilirdi egerki annemin yakin oldugu birileri olsaydi, ama cok sukur diledigim gibi olmustu.
Her defasinda Aliyle kisa kisa mesajlasiyor onun disinda gorusmuyorduk. Ne kadar acik olabilirdiki diye dusundum ve ona mail yazmaya karar vermistim ve iicmde olan butun sorulari dokup gondermistim maili. Ama maalesef cevabi tekrar aramizda engeller var sana ne evet diye bilir neden hayir diye bilirim olmustu. Butun yazdiklarindan belliydi kirgin degildi bana, beni sevmiyorda degildi, fakat o bahsettigi engeller o engellerdi bizi ayri koyan. Neydi onlar benim dusundugum gibi annemmiydi yoksa baska birseymi, ama ne olabilirdiki onun ailesi olamazdi emindim bundan cunku onun ailesi dunden raziydi bizim evlenmemize. Neydi o engeller neydi bizi ayri yollara savuran, neydi o asilmasi mumkun olmayan NEYDI ALI...........
Ben artik ben degildim, artik saglikli dusunemez hale gelmistim, beni istemeye gelmislerdi, hatta aylar oncesinden haberini almistik. Annemin kiz kardesi gibi sevdigi aile dostunun kardesiydi kendisi. Duydugumuzda buraya geldigini ben ve annem soylenmeye baslamistik gelecekler fakat olursa biz o aileye ayak uyduramayiz felan. Annem ne kadar farkli bir aile desede gonlunun bu isin olmasindan yana oldugu her halinden belliydi. Fakat ben artik ben degildim, arkadaslarimla son gorusmemizde onlarla dalga gecmistim kizlar ben yilbasi tatilinden nisanli olarak donecegim diye. Kizlar o kadar kizmistiki bana nasil olur sacmalama sen Aliyi okadar severken baskasiyla asla yapamazsin diye. Ve o gun geldi ve beni istemeye geldiler, o kadar rahattimki o gunu sanki baska biri gibi hissediyordum kendimi. Oysaki ben hic gormedigim insanlarin yaninda, ve bu erkekse daha da cok bunalir konusmaya bile utanirdim. Fakat o gunu cok ama cok rahattim hatta onunla bir iki saate kadar tanismak icin oturup konusmustum ve en cok konusan, rahat olanda bendim. Konusma sirasinda arkadasim aramisti beni, ve ona kabul edecegimi bile soylemistim. Tabi arkadasim kuplere binmisti biliyordu cunku benim o anki ruhsal halimi, saglikli dusunmedigimi ve en onemlisi Aliye ne kadar buyuk bir tutkuyla asik oldugumu. Ve dedigimide yaptim kabul ettim, kabul ettigim gibi birde herseyi aceleye getirdim. Bir kac ay surmeden dugun tarihi bile alinmisti o kadar hizli gelisiyordu hersey. Herseyin hizli gelismesine ragmen gecen zaman onun nasil bir insan oldugunu gormeme yetiyordu aslinda, fakat benim gozum artik birsey gormuyordu Ben ben Degildim artik. Arkadaslarim beni hayretler icinde izliyordu, yavas yavas yok olusumu seyrediyorlardi uzaktan.
Ve dugune gunler kalmistiki Aliyle karsilastik ustelik onunla birlikteyken. Ilk basta fark etmemistim Aliyi ve tam yanimdan gecerken goz goze geldik. Icimde, beynimde birseyler koptu sanki o an. Nasil olurdu da biz bu hale gelebilirdikki, nasil olurduda iki yabanci gibi gecebilirdik ordan.
En mutlu gunum olmasi gereken en aci gunum gelmisti, dugunum olacakti. Butun hazirliklar bitmis, kuafor fotograf cekimleri derken yol almistik salona dogru. Salonun kapisina varana kadar ben ben degildim. Ve o an kendime geldim, kapida Ali duruyordu, hic kimse yoktu sadece Ali, sadece Ali duruyordu kapida. Uzakti aradaki mesafe, ama gozleri derin derin, bir hancer gibi saplaniyordu kalbime. Yazik oldu askimiza yazik oldu bak gor halimizi Zeynep diyordu. Ve kafasini yere yikti girdi iceriye, oldugumuz gundu o gun. Benim kendime geldigim fakat herseyin gec oldugu gundu. Beyaz gelinligim kefenim olmustu o gunu. Artik donusu olmayan bir yola girmistim, bundan sonrasi hersey bostu benim icin.
Evliligim ise ilk senesi haric iyi gidiyordu, her ne kadar Aliyi icimden atamazsamda kabullenmem gereken bir hayatim vardi artik onumde. Ve sonra Ali bana mail atti Beni hatirliyormusun hani bir zamanlar Ali vardi diye. O kadar istedimki ona cevap yazmayi, fakat bu defa ona karsi kizgin oldugum icin onu uzecegimden korktugumdan ve yanlis yollara dusmekten korktugumdan zor da olsa yazmadim. Fakat bu mail beni cok dusundurmus ve cok kizdirmisti, daima dusunuyordum neden Ali neden simdi neden daha once degilde simdi diye. Evligim ise gun gectikce kotuye gidiyordu ve bu arada ne Aliden bir haber alabiliyor nede goruyordum. Sadece yasadiklarimizla onu buyutuyordum icimde, bir yandanda firtinali gecen evliligimle mucadele ediyordum. Bu mucadelem boyunca ne Ali cikti aklimdan nede sevgisi azalmisti. Hatta sonrdan internet araciliyla birbirimizle konusma firsati olmustu, fakat eski konulari acmaya cesaretim yoktu. Oysaki o kadar soracagim soyluyecegim seyler vardiki ona. Her gorusmemizde firsatini bekliyordum keske diyordum birsey soylesede konu bizim askimiza gelse diye. Ve cok sukur Allahima bu firsat gecmisti elime. Bana biliyorum senin bana olan sevgini diyordu. Biliyordu hala onu ne kadar sevdigimi ve hala beni sevdigini soyluyordu. Engellerden bahsediyordu yine fakat bu defa acikca soyluyordu ailenin karsi ciktigini hatta bir cok kisiyle bu yuzden kavga ettigini. Ve bu engelleri asmamiz icin cok buyuk acilar cekecektik en cok aci cekende sen olacaktin, senin daha fazla aci cekmeni istemedigim icin boyle oldu diyordu. O konusmadan sonra o kadar cok rahatlamistimki anlatamam. Fakat saatler gectikce ona olan kizginligim dahada artiyor sorular tekrar buyuyordu icimde. Kimdi kimdi o karsi cikan, neden savasmadik neden mucadele etmedik diyordu butun sorular. Acilarim gun gectikce daha da buyuyordu tasiyamaz olmustum acilarimi. Mutlaka konusmaliydim onunla butun herseyi ogrenmeliydim benim yasadiklarimi benim hissettiklerimi butun acilarimi onunla paylasmaliydim. Ayrilmaz olmustum bilgisayarin basindan, bekliyordum gelmesini bekliyordum fakat askerde oldugu icin fazla umudumda yoktu konusabilecegimize. Cok sukur umutsuzlugum bosunaydi gelmisti ve uzun uzun konustuk. Fakat beni engelleyen tek sey onun ozamanki olan bosanma davasiydi. Dikkat etmeliydim soylediklerime sonucta oda ayri bir aci cekiyor ve ben ise evliydim. Cok zor bir durumdaydik her ikimizde birbirimizi olesiye severken bu yasadiklarimiz neydi. Soramadim kimdi engel olan soramadim fakat benim butun yasadiklarimi anlattim ve sonra kendimi tutamadim kizginligimi attim disariya. Neden Ali neden, neden sustun neden konusmadin daha once benimle bunlari, keske Ali keske susmasaydin dedim. Yine sustu birsey diyemedi bende seni sevdim hala seviyorum ama iste keskelerle olmuyor dedi. Beni uyardi yanlis bu yaptigimiz dedi ben bosanma arefesindeyim sen ise evlisin iki evladin var dedi. Bende sustum biliyordum cunku yanlisti belki evliydim onunla konusmamam gerekiyordu fakat butun bu sorular icim icimi yerken susamazdim sormaliydim rahatlamaliydim en azindan. Ama dusundugum gibi olmadi. Ben onca yil hep dusundum sorularima yanit alirsam rahatlarim diye, fakat sordukca sorular artti. Her yataga bas koyusumda yillarca Allahima dua ediyordum Allahim nolur kendisi soylemedi bana nolursun ruyama bari girsin orda anlatsin herseyi diye. Yillarca yalvardim bir gun olsun gormedim ruyamda. Ve sonra konusmamizdan sonra hastalandim yataktan cikmaz oldum, birsey yemez oldum, ise gitmez oldum. Korktum kendimden korktum evliyken yapabilecegim deliliklerden korktum. Bir insana yapabilecegin en buyuk kotuluk evliyken aldatmak, ben oyle biri degilim yapmam diyordum, fakat ozaman o kadar korkuyordumki kendi halimden yapmaktan korkuyordum. Ve sonra Allahima bin sukurler olsunki o yillardir yalvaripta goremedigim ruyayi gordum. O kadar guzel bir ruyaydiki anlatamam. Bana ruyamda butun gercekleri soyluyor ve ailesinin beni istedigini fakat annemin engel oldugunu soyluyordu. O ruyadan sonra kendimi o kadar rahat hissettimki icimdeki butun sorular yok oldu, ona kizginligim yok oldu, anneme olan kizginligim yok oldu. Bir tek ona olan sevgim yok olmadi asla olmazda biliyorum bunu cunku herzaman icimde kocaman bir umut var bir gun gelecek ve biz kavusacagiz diye.
Bu konusmalardan sonra bir cok defa daha internetten gorustuk yeri geldi havadan sudan yeri geldi eski konular acildi. O beni her defasinda evli olmami hatirlatirken ayni zamandada eski konulari acanda kendisi oluyordu. Fakat hic bir zaman esiyle neden ayrildiklarini anlatmadi, tek bildigim kendisi askerde oldugu zamanlarda bosanma davasinin gerceklestigi ve uzun zamandir evliliklerinin iyi gitmediydi. Bu arada benim evlilikte tek terafli benim mucadelerimle devam ediyordu. Cok zor gunler geciriyordum bundan once iki defa annemin evine donmus ve onun verdigi sozlerle sabrima sabir katarak geri donmustum. Fakat hic bir zaman evliligimiz duzelmemis aksine dahada kotuye gidiyordu. O kadar kotuye gidiyorduki ne sevgi kalmisti nede saygi ve daima hakaretlerine agir sozlerine kufurlerine maruz kaliyordu. Artik bende dayanamaz hale gelmis onun soylediklerine karsilik veriyordum.
Evliligim beni gunden gune mahvediyordu, piskolojim alt ust olmustu. Okadar beni yaraliyorduki artik doktorlar delirme noktasina geldigimi soyluyordu. Bu durum beni dahada korkutuyordu. Ben evliligimi bunca acilarina ragmen iki evladim icin surdururken, cabalarim ise bosuna giderken ben kendimi kaybediyordum. Kendimle birlikte cocuklariminda piskolojisi alt ust oluyordu. Dur demeliydim butun bunlara. Eger ki saglikli bir karar almazsam ya ben delirecektim cocuklarim beni oyle kaybedecekti yada ben cocuklarimi kaybedecektim. Ve en zor karari verdim kendisini son defa uyardim kendinsin ciddiye almiyacagini bildigim halde uyardim. Fakat butun uyarilarim cabalarim bosunaydi cunku o hale bende ve cocuklarda ne izler biraktiginin bile farkinda degildi. Butun uyarilarima ragmen bana tartismamizda evden def olup annemin evine gidebilecegimi soyledi. Ve o gunu gucumu toplayip yeni hayatima yol aldim iki evladimla birlikte. Su an cok cabaliyor geri don diye tabi hala sarf ettigi sozlere caba denilirse, fakat benim icin artik hersey bitti. Ben onunla buyuk askima ragmen Aliye ragmen bir hayat kurdum ve her zaman icin mucadele etmeyi elimden birakmadim. Ve onun tek yaptigi beni batirmak oldu. HIc bir zaman ne benim icin nede cocuklar icin bir caba sarf etti, hic bir zaman sevgi gostermedi. Oysaki benim ve cocuklarin istedigi biraz olsun sevgiydi, ilgiydi. Artik zor da olsa tek basima cocuklarimla hayatla mucadele edecegim. Olaylarin olmasina daha bir ay gecmesine ragmen kendimi o kadar iyi hissediyorumki, bendeki beni geri kazanacagima inaniyorum. Zor gunler bizi bekliyor olsada sonu guzel olacagina inaniyorum.
- Ve umut ediyorumki bu istede vardir bir hayir diye, umut ediyorumki Ali ve benim yasadigimiz bu ayrilik son ayriligimiz olur hayatta ve bu ayriligin sonu diger ayriliklar gibi bizim birbirimizden uzaklasmamiza sebep olmaz. Umut ediyorumki bu ayriliklar BIZIM KAVUSMAMIZ olur.............[/SIZE][/FONT][/FONT][/SIZE]