Aklımı kaçıracakmış gibi oluyorum nişanlım patronumdu aramızda 5 yaş vardı. İşe girdim bana göz koymuş herşeyimiz 3 ay içinde oldu. Fakat hep beni sevmediğini hisseder gibiydim sanki sırf güzelliğim için birlikteymiş gibi farklı kısıtlamaları vardı, kendisi ailesinin sözünden çıkamayan biriydi. Mesela ailesi atla burdan dese atlıcak biriydi alışverişe gidiyorduk babasının benim üzerimde beğendiği şeyleri alıyordu yeterki ailesi mutlu olsun nişandan sonra düğün tarihimizi koyduk gün aldık herşeyi yaptık gelinliğim hazırdı evim döşeliydi. İplerin koptuğu nokta kına gecesi oldu kına gecesinin nerede olacağı. Bir türlü bunun orta yolunu bulamadık ve erkek tarafı yokuş yaptı kına istemediler annemi istemediler falan aile anlaşamamazlığından nişanı attım. Çok çabuk kabul edip bana veda etmeye bile gelmedi. Ayrıldıktan sonra da zaten hiç aramadı. Ve ben tüm olanlara rağmen kafamı yastığa koyduğumda evim gözümün önüne geliyor benimsemişim acı çekiyorum nişanlıyken onu sevmediğimi düşünüyordum fakat yüzüğü attığımdan beri onu aklımdan çıkaramıyorum. bu dönemin üstesinden nasıl gelebilirim. Benim durumumu yaşamış olanlar var mı?