1 senedir nişanlıyım ve düğünüme 2 ay kaldı. Başta bu kadar üzgün degildim ama her geçen gün düğün yaklaştıkca üzüntüm pişmanlığım artıyor. Çünkü uzak şehirde yaşayacağım hep. Eşim askeri personel başta hic sorun etmiyodum ama şimdi keşke ailemle aynı sehirde kalsaydım diyorum. Bu düğün hazırlıkları zulüm gibi geliyor her gün ağlıyorum isteksizim bi bitse de kurtulsam hatta hic olmasa daha mutlu olacakmisim gibi. Aslında seviyorum eşimi ama bilmiyorum aile daha ağır basıyor. Evlendikten sonra onlardan uzakta mutlu olamayacak gibiyim. Kimseye de anlatamıyorum çünkü beni anlayacak kimse yok. Tüm kuzenlerim şehir içinde evlendiler ailelerine yakınlar keza arkadaşlarımda öyle. Aileme de anlatamıyorum gizli gizli agliyorum onlarda 1 yıldır çok üzgün sırf ben seviyorum diye evlenmeme müsade ettiler. Benimle aynı durumu yaşayıp toparlanan var mı gerçekten deneyimlerinize o kadar ihtiyacim var ki. Yoksa psikolojik destek almak zorunda kalicam