Düğün öncesi depresyon

Onu önceden düşüneceksiniz evlenmeden önce anlatabildim mi? Eşinizle konuşun anlatin durumu belki o çözüm bulur 🤷
Anlatıyorum hemen sinirleniyor neden mutsuz olacagimizi düşünüyorsun diyor. Bana güvenmiyor musunlara getiriyor olayı. İstedigin zaman ailene git ben seni kısıtlamiyorum ki diyo hemen parlayıp çıkıyor. Böyle bi arkadaşla dertlesmek gibi olmuyor
 
Anlatıyorum hemen sinirleniyor neden mutsuz olacagimizi düşünüyorsun diyor. Bana güvenmiyor musunlara getiriyor olayı. İstedigin zaman ailene git ben seni kısıtlamiyorum ki diyo hemen parlayıp çıkıyor. Böyle bi arkadaşla dertlesmek gibi olmuyor
Anlıyorum canım Allah yardımcın olsun🤗
 
Anlatıyorum hemen sinirleniyor neden mutsuz olacagimizi düşünüyorsun diyor. Bana güvenmiyor musunlara getiriyor olayı. İstedigin zaman ailene git ben seni kısıtlamiyorum ki diyo hemen parlayıp çıkıyor. Böyle bi arkadaşla dertlesmek gibi olmuyor

Bence Eşin haklı daha ne desin ki ne diyebilir? Sen biraz inanmak istemiyorsun sadece. Kendini ona kodlamışsın sanki.. Ben de senin gibiyim, seni şuan çok iyi anlıyorum.
Üniversiteden beri birlikte olduğum sevgilim var. Onun her anına şahit oldum. Defalarca çeşitli memurluklara girdi. Elendi. ben hep destekçisi oldum dualar ettim. Son olarak subaylığı kazandı. Benimle gelir misin uzaklara dedi iyi kötü her şeyi her yönü anlattı. Kabul ettim, bu kadar emek bu kadar destek sevgi aşk nasıl bırakılır ki? Gezeriz şehir şehir dedim, napalım hayat bize bunu sunmuş.. Evet çok zor ama onun ekmek kapısı orası, hayatı öyle akacak. Hayatın her alanda bir zorluğu var bize düşen de destek olmak bence. Çünkü çok sevince başka seçenek kalmıyor.
Aile konusuna gelince hep düşünüyorum nasıl ayrılırım nasıl bırakıcam diye. Ama kendi kendimi teselli ediyorum kendi kendime akıl veriyorum. Düşünsene ailenin yanındasın, hiç evlenmedin ama onlar bir gün bu dünyadan göçüp gitti.. Ee? Bi başınasın.. Veya ailenin oturduğu arka sokağa evlendin ama şuanki nişanlın kadar ilgi görmüyorsun, seviliyorsun ama eh işte.. Ama "ailene yakınsın" sevdiğinle değer gördüğünle şehir şejir gezmek daha mantıklı değil mi? Ben böyle düşünüyorum en azından. Gelinir, gidilir.. Bunlar dert edilecek şeyler değil inan. Allah hepimize aşk dolu huzur dolu yuvalar versin
 
Son düzenleme:
Bence Eşin haklı daha ne desin ki ne diyebilir? Sen biraz inanmak istemiyorsun sadece. Kendini ona kodlamışsın sanki.. Ben de senin gibiyim, seni şuan çok iyi anlıyorum.
Üniversiteden beri birlikte olduğum sevgilim var. Onun her anına şahit oldum. Defalarca çeşitli memurluklara girdi. Elendi. ben hep destekçisi oldum dualar ettim. Son olarak subaylığı kazandı. Benimle gelir misin uzaklara dedi iyi kötü her şeyi her yönü anlattı. Kabul ettim, bu kadar emek bu kadar destek sevgi aşk nasıl bırakılır ki? Gezeriz şehir şehir dedim, napalım hayat bize bunu sunmuş.. Evet çok zor ama onun ekmek kapısı orası, hayatı öyle akacak. Hayatın her alanda bir zorluğu var bize düşen de destek olmak bence. Çünkü çok sevince başka seçenek kalmıyor.
Aile konusuna gelince hep düşünüyorum nasıl ayrılırım nasıl bırakıcam diye. Ama kendi kendimi teselli ediyorum kendi kendime akıl veriyorum. Düşünsene ailenin yanındasın, hiç evlenmedin ama onlar bir gün bu dünyadan göçüp gitti.. Ee? Bi başınasın.. Veya ailenin oturduğu arka sokağa evlendin ama şuanki nişanlın kadar ilgi görmüyorsun, seviliyorsun ama eh işte.. Ama "ailene yakınsın" sevdiğinle değer gördüğünle şehir şejir gezmek daha mantıklı değil mi? Ben böyle düşünüyorum en azından. Gelinir, gidilir.. Bunlar dert edilecek şeyler değil inan. Allah hepimize aşk dolu huzur dolu yuvalar versin
Amin aslında mantıklı bi insanim senin bu anlattıklarını kendimde düşünüyorum. Belki yakından biriyle evlenseydim mutlu olmayacaktim diyorum kadere iman ediyorum benimde nasibim böyleymiş diyorum ama duygularıma da engel olamıyorum. Ailemden bu zamana kadar 1 gün bile ayri kalmadım. ama evlendigimde cogu gün ve gece yalniz kalicam evde bi başıma çünkü o görevde olacak
 
İşte bu alışma sürecinin bizi yıpratmasindan korkuyorum. Cocuk gibi evde aglama krizlerine girecegime eminim. Kendimi biliyorum keşke boyle olacagimi gecmiste tahmin edebilseydim
Ailenle arana sadece km olarak mesafe girecek. İlişkiniz ve aile bağlarınız zarar görmeyecek. Sürekli ağlayıp üzülecek bir şey yok. Kimse ailesinden ayrılmamış olsa anneniz kendi annesini bırakıp gelmezdi. Evlilik adı üstünde, kendi evini kuracaksın artık.
 
Ailenle arana sadece km olarak mesafe girecek. İlişkiniz ve aile bağlarınız zarar görmeyecek. Sürekli ağlayıp üzülecek bir şey yok. Kimse ailesinden ayrılmamış olsa anneniz kendi annesini bırakıp gelmezdi. Evlilik adı üstünde, kendi evini kuracaksın artık.
Annem annesiyle aynı sehirde
 
Aynı şehirde olsa ne farkeder ki. Benim annem evlenip bir alt mahalleye gelin gitmiş. Annesine 6 ay yollamamışlar... Dua ette Allah hayırlı insanlarla karşılaştırsın...
 
bence bu kadar ailesine düşkün insanlar evliliği çok detaylı düşünmeli. açıkçası erkek olsam ve ailesinden uzak oturduğu için mutsuz bir eşim olsa, o evlilik içerisinde kalmak istemem.
belli bir yaştan sonra sürekli aile ile yakın olma isteğini sağlıklı bulmuyorum. herkes kendi hayat düzenini ilerletmek zorunda.
 
bence bu kadar ailesine düşkün insanlar evliliği çok detaylı düşünmeli. açıkçası erkek olsam ve ailesinden uzak oturduğu için mutsuz bir eşim olsa, o evlilik içerisinde kalmak istemem.
belli bir yaştan sonra sürekli aile ile yakın olma isteğini sağlıklı bulmuyorum. herkes kendi hayat düzenini ilerletmek zorunda.
Zaten ileri zamanda bu derece bağımlılığımın olacağını düşünmüyorum. Sadece alışma sürecinde yıpranıp kopmaktan korkuyorum sorunların getirdiği mutsuz evlilikten korkuyorum
 
Zaten ileri zamanda bu derece bağımlılığımın olacağını düşünmüyorum. Sadece alışma sürecinde yıpranıp kopmaktan korkuyorum sorunların getirdiği mutsuz evlilikten korkuyorum

o zaman nişanlınızla mutlu olacağınıza inanmıyorsunuz.
 
Amin aslında mantıklı bi insanim senin bu anlattıklarını kendimde düşünüyorum. Belki yakından biriyle evlenseydim mutlu olmayacaktim diyorum kadere iman ediyorum benimde nasibim böyleymiş diyorum ama duygularıma da engel olamıyorum. Ailemden bu zamana kadar 1 gün bile ayri kalmadım. ama evlendigimde cogu gün ve gece yalniz kalicam evde bi başıma çünkü o görevde olacak

Ben üniversiteyi dışarıda okumam diye ağlayıp sonrasında güle oynaya 4 yıl geçiren ağlayarak dönen biriyim. Yapmam denilen yapılıyor yani :) ailemize bağımlı değil bağlı olalım gerisi hallolur. Kendini boşuna üzme strese sokma. O görevde olunca sen kendine zaman ayırır o yanındayken yapamadığın şeyleri yapar onlara odaklanırsın mesela ne bileyim.. Böyle tatlı ayrılıklar evliliğe daha heyecan katıyor yazmıştı bir defa birisi buraya
 
1 senedir nişanlıyım ve düğünüme 2 ay kaldı. Başta bu kadar üzgün degildim ama her geçen gün düğün yaklaştıkca üzüntüm pişmanlığım artıyor. Çünkü uzak şehirde yaşayacağım hep. Eşim askeri personel başta hic sorun etmiyodum ama şimdi keşke ailemle aynı sehirde kalsaydım diyorum. Bu düğün hazırlıkları zulüm gibi geliyor her gün ağlıyorum isteksizim bi bitse de kurtulsam hatta hic olmasa daha mutlu olacakmisim gibi. Aslında seviyorum eşimi ama bilmiyorum aile daha ağır basıyor. Evlendikten sonra onlardan uzakta mutlu olamayacak gibiyim. Kimseye de anlatamıyorum çünkü beni anlayacak kimse yok. Tüm kuzenlerim şehir içinde evlendiler ailelerine yakınlar keza arkadaşlarımda öyle. Aileme de anlatamıyorum gizli gizli agliyorum onlarda 1 yıldır çok üzgün sırf ben seviyorum diye evlenmeme müsade ettiler. Benimle aynı durumu yaşayıp toparlanan var mı gerçekten deneyimlerinize o kadar ihtiyacim var ki. Yoksa psikolojik destek almak zorunda kalicam
Düğün öncesi olan durum normal ayni sehirde de olsanız sonuçta ailenden ayrı bir eve geçiyorsun bi çok bayan yaşamıştır aynı durumu benim eşimde egm de ilk zamanlar benimde çok ağrıma gidiyor du aileden ayrı gurbete gidiyorum diye ama kendi evine kendi duzenine alıştıkça zamanla biraz daha özlem duygusunu bastiriyosun alisirsiniz bu kadar üzülme düğününe odaklan
 
Ben üniversiteyi dışarıda okumam diye ağlayıp sonrasında güle oynaya 4 yıl geçiren ağlayarak dönen biriyim. Yapmam denilen yapılıyor yani :) ailemize bağımlı değil bağlı olalım gerisi hallolur. Kendini boşuna üzme strese sokma. O görevde olunca sen kendine zaman ayırır o yanındayken yapamadığın şeyleri yapar onlara odaklanırsın mesela ne bileyim.. Böyle tatlı ayrılıklar evliliğe daha heyecan katıyor yazmıştı bir defa birisi buraya
Bi öğlen annene oturup geleyim veya alışverişe beraber gidelim gibi bi durum yok yapayalnız kalcam ya
 
Düğün öncesi olan durum normal ayni sehirde de olsanız sonuçta ailenden ayrı bir eve geçiyorsun bi çok bayan yaşamıştır aynı durumu benim eşimde egm de ilk zamanlar benimde çok ağrıma gidiyor du aileden ayrı gurbete gidiyorum diye ama kendi evine kendi duzenine alıştıkça zamanla biraz daha özlem duygusunu bastiriyosun alisirsiniz bu kadar üzülme düğününe odaklan
Valla böyle benim gibi asker polis esleri anlattıkça bi nebze rahatlıyorum
 
Mesele uzağa gitmek de değil bence, düğün öncesi illa ki böyle bir hüzün oluyor, ara ara yokluyor insanı, öyle bir an geliyor ki, hiç sebep olmasa bile, o an gelip karşı taraf nişanı atsa, '' oh be '' diyecekmişsin gibi geliyor.
Anlık duygu değişimleri, yeni bir hayata başlamak bazen insanı endişelendirebiliyor.
Geçici bir durum yani, kafana takma.
 
Mesele uzağa gitmek de değil bence, düğün öncesi illa ki böyle bir hüzün oluyor, ara ara yokluyor insanı, öyle bir an geliyor ki, hiç sebep olmasa bile, o an gelip karşı taraf nişanı atsa, '' oh be '' diyecekmişsin gibi geliyor.
Anlık duygu değişimleri, yeni bir hayata başlamak bazen insanı endişelendirebiliyor.
Geçici bir durum yani, kafana takma.
Umarım geçer tek temennim o
 
Umarım geçer tek temennim o
Yıllarca ailen ile yaşayıp, sonra bir adamın peşinden başka bir eve gidiyorsun, farklı bir hayata farklı bir düzene alışmaya çalışıyorsun, aile güvendir, alıştığın ortamdan çıkmak tabii ki seni endişelendirebilir.
 
1 senedir nişanlıyım ve düğünüme 2 ay kaldı. Başta bu kadar üzgün degildim ama her geçen gün düğün yaklaştıkca üzüntüm pişmanlığım artıyor. Çünkü uzak şehirde yaşayacağım hep. Eşim askeri personel başta hic sorun etmiyodum ama şimdi keşke ailemle aynı sehirde kalsaydım diyorum. Bu düğün hazırlıkları zulüm gibi geliyor her gün ağlıyorum isteksizim bi bitse de kurtulsam hatta hic olmasa daha mutlu olacakmisim gibi. Aslında seviyorum eşimi ama bilmiyorum aile daha ağır basıyor. Evlendikten sonra onlardan uzakta mutlu olamayacak gibiyim. Kimseye de anlatamıyorum çünkü beni anlayacak kimse yok. Tüm kuzenlerim şehir içinde evlendiler ailelerine yakınlar keza arkadaşlarımda öyle. Aileme de anlatamıyorum gizli gizli agliyorum onlarda 1 yıldır çok üzgün sırf ben seviyorum diye evlenmeme müsade ettiler. Benimle aynı durumu yaşayıp toparlanan var mı gerçekten deneyimlerinize o kadar ihtiyacim var ki. Yoksa psikolojik destek almak zorunda kalicam
Seni o kadar iyi anlıyorum ki yaşadıklarının hepsini bende yaşadım aileme aşırı düşkün birisiyim ve akrabalarımda dahi kalamazdım onlarsız o derece şansıma eşimde asker olunca okadar çook zorlandım ki düğün zamanı hatta düğün günü kimseye belli etmemeye çalışsamda deli gibi hüzünlüydüm kendimi sıktım koca gün ağlamamak için daha düğüne 3 4 ay öncesinden hatta annem sürekli konuşup yatıştırıyordu beni onuda üzmemek için her zaman bahsetmezdim de kendim ağlardım sürekli gizli gizli eşimlede seneler öncesinden bunun için çok ayrılmışlığımız olmuştu sevgililik döneminde ben hep yapamıcam sen gel işi bırak vs. Derdim ama ne yardan ne aileden derler ya nasıl geçebilecektim bilmiyordum onsuzda olmuyordu bide ben bi uçtan bi uca gelin olmuştum şehir olarak hiç bilmediğim yerler bi köye ve evlendik inanki ilk 1 ay hep ağladım eşimin omuzunda ne yemek yerdim ne başka bişey annemler ararlardı yüzlerini görünce o kadar kötü olurdum ki şimdi bile anlatırken o anı tekrar yaşıyorum konuşamaz kapar yine ağlardım ama eşimden Allah razı olsun ki 1 gün of demedi alışacaksın dedi ve öyle güxel destek oldu ki bana o kadar çok çabaladı ki benimle bende onun için alışacaktım bu duruma ve 1ay sonunda yavaş yavaş alışmaya başladım öyle bişey ki evlilik rabbim öyle güzel benimsetiyor ki onun varlığı yetti sonrasında artık alışmıştım ailemle daha rahat konuşuyordum telefonda ağlamalarım kesilmişti buna alıştım derken tabi ki biliyorsun bi zorlu görevleri daha var göreve gitmeleri şimdi eşimede alışmıştım ve göreve gidecekti 10 günlük kocaevde tek başıma kalıcaktım en korktuğum şeyyalnız kalmak evet en zoruda belki bu kaç gün gittikleri belli olmuyor sürekli değişiyor sürekli ailenede gidemezsin artık ben yine ona yansıtmadım arkasından yine gözyaşı sanki o ilk gün geçmedi delircek gibiydim çok zorlandım seni kötü etkilemek istemiyorum ama zor işimiz çok zor asker eşi olmak başlı başına en zoru geceleri yastığına sarılıp koklayıp uyumak ağlamak ama sebiyorsan giçlü olmayada alışıyorsun tek kalmayada şuan göreve gitti tekim uzun süre gitmeyip sonra yine gidince insan daha kötü oluyor o zamanda rabbime sığınıyorum yapıcak hiç Bişey yok seçimlerimden pişman mıyım çok zorlandım ama hala daha değilim çok seviyorum bir o kadar da güçlü olmayı öğreniyorum ama inan ki zor herkes katlanamaz çok iyi düşün çookk eşine eğer ki güvenin sonsuzsa o zaman daha rahat olur.
 
Ben üniversiteyide ailemin yanında okudum hiç ayrı kalmadım onlardan ve bende düşkünüm aileme. Evlendim yakın bir şehre taşındım 1.5 sene oldu haftada 1-2 gün gidip gelirim bazende haftasonu eşimle gideriz. Bazen ben istemesem bile aldı kendi götürdü getirdi. Eşim bu kadar güzel davranırken benim mızmızlanmaya hakkım yok dedim ve aileme düşkün ama bağımlı olmadığımı farkettim, eşimle mutluyum huzurluyum ailemide istediğim zaman gidip görüyorum🥰 siz de gidip gelirsiniz dert etmeyin elbette üzülceksiniz ama kendi yuvanızı da kurmalısınız
 
X