Buraya yıllar önce bu başlıkla konu açmıştım sağolsun herkes destek olmuştu. Tek basıma ceketimi alıp çıktım o ve sevgilisi iki yıl eşyalarımla yaşadılar. Sadece kendi eşyalarımı aldım mobilyaları almadım.
Kız takılarımı taktı bornoz takımıma kadar kullanmış. Kişisel eşyalarımı bijuteri küpe kolyemi bile takmış.
Çekişmelinin sonunda o eşyaları da onlara bıraktım soyadımı aldım sadece.
Tam 4 yıl geçmiş. Çok şükür gönlüme göre biri çıktı karşıma duygusal zekası olan.. çokta seviyorum onunla bir yuvam olsa benden mutlusu huzurlusu olmaz ama..
Ne nişan ne düğün ne saçma sapan isteme gibi şeyler istemiyorum. Erkek arkadaşımın ilk evliliği o da düğüne sıcak bakmıyor ailem de kararıma saygı duyar diyorda iş ciddiye binince nelerin nelerin değiştiğini kimlerin nasıl insanlara dönüştüğünü çok iyi yaşadım.
Bir evin bir oğlu ilk evliliği olacak , flört döneminde annesini iki saat aramayınca “ güzel oğlum canım neden aramadın merak ettim” diye yazan bi kadın gerçekten anormal derecede değerli.
Annesi tüm birikimini hemencecik gönderdi arabası için.
E ben bunlara nasıl diyeceğim ben düğün düğün salonu istemiyorum. Hele ki sizin şehirde (8 saat uzak) düğün hiç istemiyorum. İkimizde buradayız bi nikah yeter diye. Ay yazarken yoruldum. Neden bizde hiçbir şey sade değil.
Prenses model gelinlik giymeden nişanda kafama kuş kondurmadan dümdüz şeyler istiyorum. Hiç mümkün değil gibi görünüyor.
şimdiye evlenecektik hatta ben erteledim o angaryadan kaçabilirim sandım
napcam bilmiyorum