Dokuz aylik bebegim var eşim yardm etmiyor kowdum bosaniyoruz ne olur okuyun dostlar

Boşanıp da ev alıp bakıcı tutmak daha çok zorlayacakmış madem sizi, evinize bir yardımcı alın, her gün gelmese de haftada iki gün gelsin temizlik yapsın yemek yapsın en azından. Siz de temizlik yemek düşünmez sadece bebeğinize bakarsınız, o uyuyunca uyursunuz, en azından rahat bir nefes alırsınız
 
Ayrıca çok fevrisiniz biraz sakin olun, benim bebeğim de 6 aylık ve gece çok uyanıyor, 6 aydır 6 gün doğru dürüst uyumuyorum. Benim de eşim kalkmıyor çünkü bebeğim ne emzik ne biberon almıyor, ben kalkmak zorundayım. Evet bazen çıldıracak kadar yoruluyorum ama herkes nasıl büyüttüyse biz de büyüteceğiz ve geçecek bunlar. Biraz sinirlerinize sahip çıkın, sizin gerginliğinizi anlayan bebek daha da huysuz olur.
 
Canım böyle bodozlama dalıyorum konuya özür diliyorum, trend konularda gördüm yorum yapmak istedim, sen lohusalık dönemini duzgun atlatmamamışsın o dönem çok tehlikeli oluyor kalıcı hasarlar bile olabiliyor, bi psikolojik destek alıp toparlanmanı tavsiye ediyorum öncelikle maddi durumun yeterli gelmezse beyaz masa yetkililerini ara belediyelerin psikolojik hizmetler veren aile danışmanlığı veren hizmetleri var oradan yardım alabilirsin, sen kendin biraz toparlan sonra eşinle görüşürsün ne yapacağınıza o zaman karar verirsin yA da ikna olursa eşinle birlikte gidersin aile danışmanlığına, hem eşinin de ailesi var onlar neden hiç bu hikayeye dahil olmamışlar
 
Bence sizdede hata var tamam lohusayık zor ama sizinki biraz şımarıklık gibi eşinizi ve annenizi kovmak nedir? Annenizde psikolojik hasta sanırım ne olursa olsun sizin ona ihtiyacınız var suyuna gidip işinizi yaptırcaktınız, eşiniz biraz anlayışsız gibi ama erkekler açken çılgı olurlar bence karnını doyurup gelmesi çok iyi , bence ilişkinize bi şans daha verin boşanmayın yazık çocuk var
 
Bana her şeyi fazla büyütmüşsünüz gibi geldi. Ben de doğum yaptım. 2. Sezeryanım. Bebeğim genetik rahatsızlıkla doğdu. Daha ilk geceden annem hastalandı ki öncesinde depresyon tedavisi görüyordu. Bana hiçbir faydası olmadı. Bebeğim ameliyat oldu. Bir yıl çok zor ev tedavisi hep yalnız başımaydım. Doğumdan sonra 1 gün yanımda kimse kalmadı. Üstüne bir de annem daha kötü olmasın diye hastalığı basitleştirdik. Yaşadıklarımın yarısını bilmez. Eşim de seninki gibi spor salonundan çıkmaz. Üstüne bir çocuğum daha var. Sadece siz yaşamıyorsunuz bunları. Bi silkelenip kendinize gelin. Çocuğunuz da sizin bu agresif yapınızdan etkilenip huysuzlanıyordur. Kendiniz başedemiyorsanız psikolojik yardım alın. Maddi durumunuz yoksa devlet hastanesine gidin. Olayları fazla dramatize etmişsiniz. Biraz ortama ayak uydurmaya çalışın. Yalnız korkuyorsanız yanınızdakilerle geçinmeye çalışın. Zaten yarım gün çalışıyormuşsunuz. 70 yaşındaki kadından temizlik bekliyorsunuz. Gelince siz yapın ya da bir süre fazla temiz olmayıverin. Çocuğun olduğu odayı silip süpürün yeter.
 
Etrafınızdaki herkesi potansiyel iş gücü olarak değil de insan olarak görmeye başlasanız. Bebek 9 aylık olmuş ayaklanacak Hale’n lohusa psikolojisine sığınmaya çalışmayın. Düşünce yapınız normal değil. Anneniz 70 yaşına gelmiş ne bekliyorsunuz ki kendisinden sizin ona bakmanız işini yapmanız gerekir. Kaldı ki evden kovuyorsunuz.Kocanız da bir nefes almak ve sizden uzaklaşmak istemiş olabilir açıkçası bir kaç saat bile rahat bırakmıyorsunuz. Çocuğu yük olarak görecekseniz neden yaptınız?
 
Çok daraldiysaniz keşke eşiniz varken mama ya gecseydiniz. bana burda çocuk mamayla buyur ama sağlıksız aile ile büyüyemez demislerdi hak veriyorum. ben mamayi hazirlarim eşim içirir. lohusaligim benim de kabus gibi geçti inanin o günlerde çoğu anne el oluyor nedensizce. Allah yardımcınız olsun suan ek gıdaya geçmiş olmalısınız biraz kendinize vakit kalacak şekilde yok tutan besinler verin derim. eşiniz de adam olsun siz keyfen ayrılmak istemediniz mücadele edip pişman olacağına kararlı olmak nedir ? suan kimin evindesiniz bence kendi evinize dönüp gerekirse yardım alıp emzirmeyi sabah akşam a düşürüp hatta hap verilirse kullanıp piskolojinizi duzeltmeye bakın derim. acımasız yorumlara da uzulmeyin herkesin kaldirabilecegi yük farklıdır
 
Çok üzüldüm sana.annen sinir hastasiymiş birde artik cok yaşli ,onun sinirleri nasil dayansin bir bebeye.Benim annem 50 yaşindayken bir gün bile bakmadi ama sitem etmedim .Annende yipranmiş kende haliyle ,o hastaliği ceken bilir.Sen annende çok fazla şey beklemişsin .
Bence sende lohusa depresonuna girmişsin bunu tam farkind değilsin şimdilik.Acilen bir tedavi olmaya bak yoksa annen gibi olursun .Hiç olmak istemediğin tahamüllün olmayan insan olur cikarsin .Bende senin gibi yaşadim .
Benim annemde sinir hastasi ve asabi bağiran cağiran insandir .Üstüne vardinmi beddua eder.
Bu hastalik genetik oluyor maalesef onun için sende bunu gördüm .Sen yakalanmişsin.
Eşinin maasi evi gecindirmek için yetiyorsa çalişmayi birak .Kendin bak çocuğuna daha sakinleşirsin .Gündüzleri al gezdir başka bebekli hanimlarla sohbet et .Bu seni acayip rahatlatir.yalniz değilsin böyle sorunlarla yaşayan.
Lütfen çalişmayi birak.
Lütfen jendine iyi yoksa böyle devam edersen senin çocuğunda seni sevmeyecek
 
Evet lohusalik zordur hele ki sezeryanliysan ama sorun hep insanlar senin etrafinda pervane olmadiklari icin farkinda misin. Sen cocugunu dogururken annem gelir evimi temizler kocam da cocuga bakar ben de dinlenirim gibi bir dusunceyle dogurduysan hatayi bastan yapmissin. Kaldi ki 70 yasindaki annen kendine zor bakarken bi de yarim gun de olsa cocuguna goz kulak oldugu icin sukretmen gerekirkensen daha bir de is bekliyor memnuniyetsizlik yapiyorsun. Bence senin psikolojik yardima ihtiyacin var. Ben sana lohusalik donemimde yasadiklarimi anlatssam oturup haline sukredersin biraz elinizdekinin kiymetini bilin sen o cocugu dogurduysan ona bakmak senin gorevin annenin degil
 
Oncelikle.
Esini taaa evlenmeden once iyi olcup bicip tartmaliydin ki bu adama hayatini omrunu emanet edebilesin.
Ikincisi madem bi hata ettin farkindasin da anlasamiyorsunuz; neden cocuk yaptin?
Yaptin diyelim; ona niye bel bagladin?
O cocugu yaparken tum sorumluluk sana aitmis en basindan beri belli.
O sorumlulugu guclu bir halde alman lazimdi.
Kimse dort dortluk yasamiyor ben de cok sey yasadim su hayatta belki anlatsam "benimki de dert mi?" dersin.
Ama oyle bir anlatiyorsun ki sasirdim..
Esini en basta def etmen cocuk da yapmaman gerekiyordu ki yapmissin; simdi onune bakmalisin.
Annen anne olmayi becerememis , o sana ders olsun; ileri de sen de anne olarak ayni hatalara dusmezsin.
Her kotu olayi kendine ders cikarilacak iyi bir ders haline getir.
Bundan sonra hayatina birini alacaksan da iyice inceleyerek alirsin.
Ama simdi ayakta durmali ve bebegine yetebilmelisin kimseye muhtac olmadan.
 
Ben seni de suçlu buldum tamam lohusalık zor ama sen prensesler gibi muamele istemişsin... agır depresyon atlattım ne annem ne kayınvalidemi aramadım gelin diye.
 
Derdiniz şımarıklık. Başka birşey değil. Annemden sevgi görmedim gösteremem.

Annem 1 yaşında evlatlık verilmiş alanlar sevgi göstermediği gibi de dövmüşler. Hem de kulağı patlayana kadar. Evlerinde yangın cıkmış. Evlenmiş çocuğu olmuyor diye 9 sene herkesin dedikodusu iftirası ile uğraşmış. Sizin mantığa göre annem sevgi falan veremez. Ne bir kere el kaldırmıştır ne de bi agir soz söylemiştir. Ben ilkokulda ile major depresyon artı panik atak olmasına rağmen de bu hiç değişmedi.

Biraz büyüyün ve sorumluluk alın o bebek sizin kararınızla dünyaya geldi ve bunları yaşatmaya hakkınız yok.
 
Okuyunca aklıma annesı olmayan insanlar geldı bebek yaparken once ona tek basıma bakabilir mıyım dıye dusunmelı ınsan kımse bakma mecburiyetinde degıl ben annemle ayrı sehırdeyım 25 yasından anne oldum sezaryen dogumdan 15 gün sonra kımse bana yardım etmedi herkes gitti oylede olmalıydı zaten esım vardiyalı gece calıstıgında o hafta hıc yok gıbı bırsey yanı sızde de bıraz sınırlılık asabiyet var bırazda rahata duskunsunuz sanırım anladığım kadarıyla erkekler kucuk bebege bakmazlar genelde buyuyunce yardımı olacaktır ama sızın ıcın su dk sonra ne yapılır bılemedım
 
Evet lohusalik depresyonu fena bisey haklisin.. ama 9 ay gecmis artik cik depresyondan ve toparlan..

Sürekli birilerinden beklenti halinde olma.. yok annem evi süpürmedi, yok esim esim telefonla oynadi.. yatili bakici istiyorsunuz filan..

Yani 32 yasindasiniz ve alti üstü minik 9 aylik bi bebeginiz var.. hayat ne kadar zor olabilir? Esiniz ve anneniz dahil herkesten beklentilerinizi düsürün.. kendiniz halledin her isinizi.. minnet etmeyin kimseye...

Ben tanimadigim bi sehirde 2 cocuk büyütüyorum.. kimsenin destegi yok. Esim cok yogun ve vardiyali calisiyor.. bir cok gece yalnizim... ve depresyona girme veya kapris yapma gibi bi lüksüm yok...

Siz de toparlanin ve söylenmeden kapris yapmadan hayatinizi düzene sokun...
 
Bana siz abartmışsınız gibi geldi
Anne çocuğa bakacak, temizlik yapacak, yemek yapacak
Çocuk uyuyunca Müge anlı izliyor demişsiniz ne yapacaktı çocuğu uyutup evini temizlemeye mi girişecekti kaç yaşındaki kadın
Yani beklentilerini okudukça pes dedim
Annem yemek, temizlik yapsın; çocuğa baksın
Yoksa kocam yatılı bakıcı tutsun falan
Siz ne yapmak istiyorsunuz bu arada?

Beklentileriniz biraz uzlaşılacak tarzda olsa herkesi kovmak durumunda kalmazdınız gibi geldi bana açıkcası
 

Annesi neden anne olmayi becerememis?
Senelerce pesinde gezdigim cocugumun 70 yasindaki gucsuz halimle cocuklarina bakacagimi dusunemiyorum.
Asil konu sahibi evlat olamamis, anasi yarim gun cocuguna oturup goz kulak oluyor, hanimefendi neden muge anli izliyor neden tozumu almiyor diyor.
Farkinda misiniz kadin bencilin tuy dikmisi..
 
Sen de az değilsin diyen arkadaşa katılıyorum.

Açıkçası yalnız kalmaya korkan kadınlara şaşıyorum.
Ben kimsemin olmadığı (komşumun bile) çok yabancı memlekette bile abartmıyorum ayın yarısından çoğu gece
yalnızım yıllardır böyle bu düzen. Hiç korkmuyorum üst katlarda olunca ev, sıkı sıkı kapı kilitleyince çok kolay alıştım.

Üstelik baba evinde 10 kişilik kalabalığa alışmış biriyken..

Bebek olsa daha da iyi hissederdim sanırım sonuçta evde bir can bir nefes olur.

Bu kadar büyütecek ne var?

Anneniz ilaçlarla ayakta duruyor ayrıca yaşlı da onu hoş göremiyorsunuz ama kendi lohusalığınızı
bahane gösteriyorsunuz.

Eşiniz öküzdür anlarım. Öküzden hallice bir tane de bende var.

Ama siz kendi ailenize bile tahammülsüzsünüz.

Bu şartlarda işinize nasıl devam edebiliyorsunuz verimli olabiliyor musunuz?
İlginç..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

C
Çocuk ile boşanma
7 8 9
Yorumlar
175
Görüntüleme
28K
ema1
L
Doğum sonrası eşim ve eşimin ailesi yüzünden bunalıma girdim
9 10 11
Yorumlar
214
Görüntüleme
31K
yasmin1987
Y
Kocamla ev arkadaşıymışız ! Boşanıyoruz !
7 8 9
Yorumlar
162
Görüntüleme
24K
pepperony
Esim..Cocuklar..Bosanma...
2 3 4
Yorumlar
78
Görüntüleme
11K
ferideei
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…