- 25 Aralık 2017
- 200
- 289
-
- Konu Sahibi gormedimduymadim
- #21
Teşekkür ederim :))
Eşinize helal olsun diyorum.Çok şanslısınız.Kendizi hiç üzmeyin.Bebeğinizle eşinizle mutlu olun dışardaki insanlar için kendinizi strese sokmayın.Telefonları da açmayın açsanız zaten can sıkacaklar.Bebeğinizi hayırlısıyla kucağınıza almanız dileğiyle
Cnmmmm sağlıkla kucağına al inş benim eşimde bana destek hep çok şükür kocanın kıymetini bil ve eşinin ailesinin ne olduğunu biliyorsun eşine hiç durdırlanma zaten o neyin ne olduğunun farkında sen bebeğine odaklan huzursuz olma hiç... bebek doğsun sağlıkla zaten herşey bebek sen ve eşin olacak sallamayacaksın kimseyi
Biraz uzun ama okursanız çok çok sevinirim..
Merhaba. Belki hatırlarsınız daha önce konu açmıştım, güneydoğu'da idik eşimin görevi nedeniyle.
Gebeliğimin en başından beri kanamam var ve hala düşük riski taşıyorum. Sürekli ilaç iğne ve istirahat halindeyim. İlk başlarda sürekli yattığım için kayınvalidemi çağırmıştık yanımıza, evinin düzenini vs bahane ederek gelmedi, zaten çokta ilgilenmedi benim hamile olup olmamamla.
En son kanamamın çoğalması ve kimsenin ne olduğunu anlaması nedeniyle biz çıktık ailelerimizin olduğu şehre geldik. Benim annem babam yok, eşimin ailesinin evi bizimle beraber 10 kişi yani baya kalabalıklar, ve rahat edemediğim samimiyet görmediğim biryer. Eşim içinde öyle. Burda teyzelerim var özellikle bir tanesi annemden farksız, eniştemde dünya iyisi kucaklarında büyüdüm desem abartmış olmam.
Neyse, biz gelmeden eşimle konuştuk sen dönene kadar sizde kalırız sonra ben teyzeme geçerim diye, o da zaten öyle düşünmüştü bu planla geldik biz. Ailesinde kaldık 1 hafta, benim sürekli yatmam gerekirken nasılsa birkaç gün diye sürekli akrabalarına akşam oturmasına gittik, eşim 1 saat sonra kalkalım diye kaş göz yaptı sürekli ailesine ama biraz daha biraz daha diye diye oturttular, gece yatarken ağladım çok yorulduğum için, eşimde ailesine söyledi çok yoruluyor bidaha gitmem siz gidin diye ama malesef yine gittik yine yine.. Eşim 5 gün kalacağı için kırmak istemedik gönülleri olsun aylardır görmedik diye ama tepemize bindiler.
Biz onlara benim teyzeme geçeceğimi söylememiştik, yani gerek duymadık bu eşimin ve benim kararım sonuçta diye izin alma diye bi olayımız olamazdı. En son akşam laf arasında geçti benim teyzeme geçeceğim annesiyle konuşurken, annesi itiraz etti önce orda kalması hiç uygun değil getirdin götüremezsin dedi, sonra gitti babasına söyledi gelin teyzesine gidecekmiş diye. Babasıda bizim duyabileceğimiz şekilde ' götürsün bakalım teyzesine götürebiliyorsa birdaha ararsam o.çocuğuyum' dedi açık şekilde.
Eşim bunu duyunca babasının üzerine yürüdü resmen, araya girdik hemen oturttuk. Kavga devam etti, orda kalmam gerekiyormuş teyzemde ne işim varmış teyzemde kalmam hiç uygun değilmiş öyle şey olmazmış vs vs.. gibi deli saçması şeyler.
Eşim gereken cevabı verdi, sakinlikle bende konuştum hamile olan benim,benim rahatım önemli diye.. Annesi başladı ağlamaya, benim içimde kalıyor şuramda bırakıyorsunuz herşeyi diye ama eşim yumuşamadı benim tarafımdaydı şükür ki.. Zaten ailesiyle hiçbir konuda anlaşamayan birisi çok düşkün değildir.
Orda kaldığımız sürece sürekli hastaneme doktoruma karıştılar, ben kalkıp 16 saat yol geldim ve ordaki hastane şartları rezaletti zaten riskli bir durumdayım, özel bir perinatolog bulmuştuk çok memnun kaldık ve devam etme kararı aldık, neymiş gerek varmıymış, kendisi birini tuvalette birini kömürlükte doğurmuş doktor yüzü görmemiş hepsi turp gibiymiş.. Şurda devlet hastanesi var oraya götürüp doğurturmuş beni gerekirse..
Neyse ertesi gün eşim gitmeden beni teyzeme bıraktı, yolda konuştuk bu konu hakkımda eşimde ailesiyle çok fazla görüşmek istemiyor zaten daha önce de pek uyumlu değillerdi.
2-3 gündür beni arıyorlar bende açmıyorum, bende teyzeme enişteme anlattım tabiki durumu benim ailemde şu an oraya gitmemi görüşmemi uygun bulmuyorlar.
Şu an duşta bile teyzeme ihtiyacım oluyor bazen. Ciddi zorlanmaya başladım her konuda.
Ve bu riskli durumumda hala bunların sıkıntısını stresini yaşıyorum sürekli kafamın içerisindeler çıldırmak üzereyim.
Sizce ne yapmalı nasıl bi tavır takınmalı benim aklım durdu ilk kez karşılaşıyorum böyle bi durumla ben.
Kalabalıkta yoruluyor insan. İsteseniz de yatamazsınız. Kv ye gitmekle hata etmişsiniz. Ben olsam kendi evimde kalırdım. İş yapmazdım, yatardım. Ne olacak geçici süre. Akşam eşiniz yapabildiği kadar yapar. Bence siz size bakılmasını ummuşsunuz öyle olmamış. Üstüne sinirinizi bozmuşlar. Allah tamamına erdirsin.
Eşinden Allah razı olsun. O yanında olduğu sürece strese girmene gerek yok. Sürekli bu konuyu konuşmayın ki oda strese girmesin. Adam da hem size hem ailesine yetmeye çalışıyor, onada yazık.
Teyzenizde doğumunuzu yapın, 1-2 günde eşinizin ailesnde kalırsınız eğer aranız düzelirse. Bunu şimdiden düşünmeyin. Hayırlı doğumlar diliyorum.
Canim strese sıkıntiya girme bebegini dusun. Takma bak esin en buyuk destekcin, teyzende var yardimci olan. Yanina gelmemis kadin duzeni bozulur diye bosver sallaa. Bak senin dikkat etmeni bastan kontrol altinda tutuyorlar, sanslisin Bak ben ilk cocugumu 26 haftalikken dunyaya getirdim, kuvezlerde yatti hastane hastane gezdik. Cok sukur iyi 3 yasina gircek hic bi sorunu yok. Yaradan rabbim sifasini verdi cok sukur. Ama bende onleyemedik 1 hafta hastanede sanciyla yattim, buyuk ihtimal yorgunluk stress tetikledi (is stresi).
2ci hamileligim cok sukur normal oldu, ama te hamileligimin basindan control altinda oldum, calismadim yasakladi gyneacologum. Dikkat et kendine, bebeginden baska kimse onemli degil senin icin
Ahh canım ya, üzülme senin arkanda kapı gibi teyzen ve enişten var, eşinin ailesinin suratına bile bakma, stres düşük nedeni bana stres yaşatamassınız ya yüzümü güldüren ya da arayıp durmayın diye kestirip at. Terbiyesiz kv bir rahat duramamış ortalığı kaldırmış terbiyesiz. Ama sizin de teyzenlere geçeceğinizi söylemeniz lazımdı onlar sizin büyüğünüz planlarınızdan bahsetmeniz lazım uyar yada uymaz ama söylemeniz lazımdı öyle gerek duymadık olmaz.Biraz uzun ama okursanız çok çok sevinirim..
Merhaba. Belki hatırlarsınız daha önce konu açmıştım, güneydoğu'da idik eşimin görevi nedeniyle.
Gebeliğimin en başından beri kanamam var ve hala düşük riski taşıyorum. Sürekli ilaç iğne ve istirahat halindeyim. İlk başlarda sürekli yattığım için kayınvalidemi çağırmıştık yanımıza, evinin düzenini vs bahane ederek gelmedi, zaten çokta ilgilenmedi benim hamile olup olmamamla.
En son kanamamın çoğalması ve kimsenin ne olduğunu anlaması nedeniyle biz çıktık ailelerimizin olduğu şehre geldik. Benim annem babam yok, eşimin ailesinin evi bizimle beraber 10 kişi yani baya kalabalıklar, ve rahat edemediğim samimiyet görmediğim biryer. Eşim içinde öyle. Burda teyzelerim var özellikle bir tanesi annemden farksız, eniştemde dünya iyisi kucaklarında büyüdüm desem abartmış olmam.
Neyse, biz gelmeden eşimle konuştuk sen dönene kadar sizde kalırız sonra ben teyzeme geçerim diye, o da zaten öyle düşünmüştü bu planla geldik biz. Ailesinde kaldık 1 hafta, benim sürekli yatmam gerekirken nasılsa birkaç gün diye sürekli akrabalarına akşam oturmasına gittik, eşim 1 saat sonra kalkalım diye kaş göz yaptı sürekli ailesine ama biraz daha biraz daha diye diye oturttular, gece yatarken ağladım çok yorulduğum için, eşimde ailesine söyledi çok yoruluyor bidaha gitmem siz gidin diye ama malesef yine gittik yine yine.. Eşim 5 gün kalacağı için kırmak istemedik gönülleri olsun aylardır görmedik diye ama tepemize bindiler.
Biz onlara benim teyzeme geçeceğimi söylememiştik, yani gerek duymadık bu eşimin ve benim kararım sonuçta diye izin alma diye bi olayımız olamazdı. En son akşam laf arasında geçti benim teyzeme geçeceğim annesiyle konuşurken, annesi itiraz etti önce orda kalması hiç uygun değil getirdin götüremezsin dedi, sonra gitti babasına söyledi gelin teyzesine gidecekmiş diye. Babasıda bizim duyabileceğimiz şekilde ' götürsün bakalım teyzesine götürebiliyorsa birdaha ararsam o.çocuğuyum' dedi açık şekilde.
Eşim bunu duyunca babasının üzerine yürüdü resmen, araya girdik hemen oturttuk. Kavga devam etti, orda kalmam gerekiyormuş teyzemde ne işim varmış teyzemde kalmam hiç uygun değilmiş öyle şey olmazmış vs vs.. gibi deli saçması şeyler.
Eşim gereken cevabı verdi, sakinlikle bende konuştum hamile olan benim,benim rahatım önemli diye.. Annesi başladı ağlamaya, benim içimde kalıyor şuramda bırakıyorsunuz herşeyi diye ama eşim yumuşamadı benim tarafımdaydı şükür ki.. Zaten ailesiyle hiçbir konuda anlaşamayan birisi çok düşkün değildir.
Orda kaldığımız sürece sürekli hastaneme doktoruma karıştılar, ben kalkıp 16 saat yol geldim ve ordaki hastane şartları rezaletti zaten riskli bir durumdayım, özel bir perinatolog bulmuştuk çok memnun kaldık ve devam etme kararı aldık, neymiş gerek varmıymış, kendisi birini tuvalette birini kömürlükte doğurmuş doktor yüzü görmemiş hepsi turp gibiymiş.. Şurda devlet hastanesi var oraya götürüp doğurturmuş beni gerekirse..
Neyse ertesi gün eşim gitmeden beni teyzeme bıraktı, yolda konuştuk bu konu hakkımda eşimde ailesiyle çok fazla görüşmek istemiyor zaten daha önce de pek uyumlu değillerdi.
2-3 gündür beni arıyorlar bende açmıyorum, bende teyzeme enişteme anlattım tabiki durumu benim ailemde şu an oraya gitmemi görüşmemi uygun bulmuyorlar.
Şu an duşta bile teyzeme ihtiyacım oluyor bazen. Ciddi zorlanmaya başladım her konuda.
Ve bu riskli durumumda hala bunların sıkıntısını stresini yaşıyorum sürekli kafamın içerisindeler çıldırmak üzereyim.
Sizce ne yapmalı nasıl bi tavır takınmalı benim aklım durdu ilk kez karşılaşıyorum böyle bi durumla ben.
Biraz uzun ama okursanız çok çok sevinirim..
Merhaba. Belki hatırlarsınız daha önce konu açmıştım, güneydoğu'da idik eşimin görevi nedeniyle.
Gebeliğimin en başından beri kanamam var ve hala düşük riski taşıyorum. Sürekli ilaç iğne ve istirahat halindeyim. İlk başlarda sürekli yattığım için kayınvalidemi çağırmıştık yanımıza, evinin düzenini vs bahane ederek gelmedi, zaten çokta ilgilenmedi benim hamile olup olmamamla.
En son kanamamın çoğalması ve kimsenin ne olduğunu anlaması nedeniyle biz çıktık ailelerimizin olduğu şehre geldik. Benim annem babam yok, eşimin ailesinin evi bizimle beraber 10 kişi yani baya kalabalıklar, ve rahat edemediğim samimiyet görmediğim biryer. Eşim içinde öyle. Burda teyzelerim var özellikle bir tanesi annemden farksız, eniştemde dünya iyisi kucaklarında büyüdüm desem abartmış olmam.
Neyse, biz gelmeden eşimle konuştuk sen dönene kadar sizde kalırız sonra ben teyzeme geçerim diye, o da zaten öyle düşünmüştü bu planla geldik biz. Ailesinde kaldık 1 hafta, benim sürekli yatmam gerekirken nasılsa birkaç gün diye sürekli akrabalarına akşam oturmasına gittik, eşim 1 saat sonra kalkalım diye kaş göz yaptı sürekli ailesine ama biraz daha biraz daha diye diye oturttular, gece yatarken ağladım çok yorulduğum için, eşimde ailesine söyledi çok yoruluyor bidaha gitmem siz gidin diye ama malesef yine gittik yine yine.. Eşim 5 gün kalacağı için kırmak istemedik gönülleri olsun aylardır görmedik diye ama tepemize bindiler.
Biz onlara benim teyzeme geçeceğimi söylememiştik, yani gerek duymadık bu eşimin ve benim kararım sonuçta diye izin alma diye bi olayımız olamazdı. En son akşam laf arasında geçti benim teyzeme geçeceğim annesiyle konuşurken, annesi itiraz etti önce orda kalması hiç uygun değil getirdin götüremezsin dedi, sonra gitti babasına söyledi gelin teyzesine gidecekmiş diye. Babasıda bizim duyabileceğimiz şekilde ' götürsün bakalım teyzesine götürebiliyorsa birdaha ararsam o.çocuğuyum' dedi açık şekilde.
Eşim bunu duyunca babasının üzerine yürüdü resmen, araya girdik hemen oturttuk. Kavga devam etti, orda kalmam gerekiyormuş teyzemde ne işim varmış teyzemde kalmam hiç uygun değilmiş öyle şey olmazmış vs vs.. gibi deli saçması şeyler.
Eşim gereken cevabı verdi, sakinlikle bende konuştum hamile olan benim,benim rahatım önemli diye.. Annesi başladı ağlamaya, benim içimde kalıyor şuramda bırakıyorsunuz herşeyi diye ama eşim yumuşamadı benim tarafımdaydı şükür ki.. Zaten ailesiyle hiçbir konuda anlaşamayan birisi çok düşkün değildir.
Orda kaldığımız sürece sürekli hastaneme doktoruma karıştılar, ben kalkıp 16 saat yol geldim ve ordaki hastane şartları rezaletti zaten riskli bir durumdayım, özel bir perinatolog bulmuştuk çok memnun kaldık ve devam etme kararı aldık, neymiş gerek varmıymış, kendisi birini tuvalette birini kömürlükte doğurmuş doktor yüzü görmemiş hepsi turp gibiymiş.. Şurda devlet hastanesi var oraya götürüp doğurturmuş beni gerekirse..
Neyse ertesi gün eşim gitmeden beni teyzeme bıraktı, yolda konuştuk bu konu hakkımda eşimde ailesiyle çok fazla görüşmek istemiyor zaten daha önce de pek uyumlu değillerdi.
2-3 gündür beni arıyorlar bende açmıyorum, bende teyzeme enişteme anlattım tabiki durumu benim ailemde şu an oraya gitmemi görüşmemi uygun bulmuyorlar.
Şu an duşta bile teyzeme ihtiyacım oluyor bazen. Ciddi zorlanmaya başladım her konuda.
Ve bu riskli durumumda hala bunların sıkıntısını stresini yaşıyorum sürekli kafamın içerisindeler çıldırmak üzereyim.
Sizce ne yapmalı nasıl bi tavır takınmalı benim aklım durdu ilk kez karşılaşıyorum böyle bi durumla ben.
Öncelikle eşini tebrik etmek lazım her erkeğin harcı değil bu davranış bence sen hamileliğinin tadını çıkar kenarda dur esin ne derse onu yap bence ac derse ac açma derse açma ve dilerim sağlıklı kucağına alirsinBiraz uzun ama okursanız çok çok sevinirim..
Merhaba. Belki hatırlarsınız daha önce konu açmıştım, güneydoğu'da idik eşimin görevi nedeniyle.
Gebeliğimin en başından beri kanamam var ve hala düşük riski taşıyorum. Sürekli ilaç iğne ve istirahat halindeyim. İlk başlarda sürekli yattığım için kayınvalidemi çağırmıştık yanımıza, evinin düzenini vs bahane ederek gelmedi, zaten çokta ilgilenmedi benim hamile olup olmamamla.
En son kanamamın çoğalması ve kimsenin ne olduğunu anlaması nedeniyle biz çıktık ailelerimizin olduğu şehre geldik. Benim annem babam yok, eşimin ailesinin evi bizimle beraber 10 kişi yani baya kalabalıklar, ve rahat edemediğim samimiyet görmediğim biryer. Eşim içinde öyle. Burda teyzelerim var özellikle bir tanesi annemden farksız, eniştemde dünya iyisi kucaklarında büyüdüm desem abartmış olmam.
Neyse, biz gelmeden eşimle konuştuk sen dönene kadar sizde kalırız sonra ben teyzeme geçerim diye, o da zaten öyle düşünmüştü bu planla geldik biz. Ailesinde kaldık 1 hafta, benim sürekli yatmam gerekirken nasılsa birkaç gün diye sürekli akrabalarına akşam oturmasına gittik, eşim 1 saat sonra kalkalım diye kaş göz yaptı sürekli ailesine ama biraz daha biraz daha diye diye oturttular, gece yatarken ağladım çok yorulduğum için, eşimde ailesine söyledi çok yoruluyor bidaha gitmem siz gidin diye ama malesef yine gittik yine yine.. Eşim 5 gün kalacağı için kırmak istemedik gönülleri olsun aylardır görmedik diye ama tepemize bindiler.
Biz onlara benim teyzeme geçeceğimi söylememiştik, yani gerek duymadık bu eşimin ve benim kararım sonuçta diye izin alma diye bi olayımız olamazdı. En son akşam laf arasında geçti benim teyzeme geçeceğim annesiyle konuşurken, annesi itiraz etti önce orda kalması hiç uygun değil getirdin götüremezsin dedi, sonra gitti babasına söyledi gelin teyzesine gidecekmiş diye. Babasıda bizim duyabileceğimiz şekilde ' götürsün bakalım teyzesine götürebiliyorsa birdaha ararsam o.çocuğuyum' dedi açık şekilde.
Eşim bunu duyunca babasının üzerine yürüdü resmen, araya girdik hemen oturttuk. Kavga devam etti, orda kalmam gerekiyormuş teyzemde ne işim varmış teyzemde kalmam hiç uygun değilmiş öyle şey olmazmış vs vs.. gibi deli saçması şeyler.
Eşim gereken cevabı verdi, sakinlikle bende konuştum hamile olan benim,benim rahatım önemli diye.. Annesi başladı ağlamaya, benim içimde kalıyor şuramda bırakıyorsunuz herşeyi diye ama eşim yumuşamadı benim tarafımdaydı şükür ki.. Zaten ailesiyle hiçbir konuda anlaşamayan birisi çok düşkün değildir.
Orda kaldığımız sürece sürekli hastaneme doktoruma karıştılar, ben kalkıp 16 saat yol geldim ve ordaki hastane şartları rezaletti zaten riskli bir durumdayım, özel bir perinatolog bulmuştuk çok memnun kaldık ve devam etme kararı aldık, neymiş gerek varmıymış, kendisi birini tuvalette birini kömürlükte doğurmuş doktor yüzü görmemiş hepsi turp gibiymiş.. Şurda devlet hastanesi var oraya götürüp doğurturmuş beni gerekirse..
Neyse ertesi gün eşim gitmeden beni teyzeme bıraktı, yolda konuştuk bu konu hakkımda eşimde ailesiyle çok fazla görüşmek istemiyor zaten daha önce de pek uyumlu değillerdi.
2-3 gündür beni arıyorlar bende açmıyorum, bende teyzeme enişteme anlattım tabiki durumu benim ailemde şu an oraya gitmemi görüşmemi uygun bulmuyorlar.
Şu an duşta bile teyzeme ihtiyacım oluyor bazen. Ciddi zorlanmaya başladım her konuda.
Ve bu riskli durumumda hala bunların sıkıntısını stresini yaşıyorum sürekli kafamın içerisindeler çıldırmak üzereyim.
Sizce ne yapmalı nasıl bi tavır takınmalı benim aklım durdu ilk kez karşılaşıyorum böyle bi durumla ben.
K.k yeni fenomen sorusunu sorarlar birazdan ayni seyi annen yapsaydi teyzen yapsaydi diye
esini tebrik ettim yanliZ. op op basinin ustune koy