Sabaha kadar mide yanması çektim ve inanin sabaha kadar telefon elimden düşmüyordu herseyi araştırdım aradım bilgi aldım ama kimse bana doğumda şöyle olur diye bilgi vermedi. Ben de bilmediğim bir konuyu açıp arastirmadim. Lavman yapıldığını biliyordum araştırdım öğrendim. Kesi atıldığını duydum onu da arastirdim ama suyun patlatilması vs bunları bilmiyordum ve araştırmadım doğal olarak. Benim kizginligim sadece keşke yapmadan önce ufacık bir bilgi verselerdi. Ben hem internetten araştırdım hem gittiğim yerlere sordum. Yabancı ülkede anne bebek dostu doğumlar devlette bile yapılırken bizim ülkemizde bir de ön görüşme yapılmasına rağmen özel olmasına rağmen hala yapmayanlar var benim yaşadıklarımın telafisi olmayacak. Bana öyle yapılmasına izin vermek zorunda değildim kısmında sadece suni sanciyi baz alıyorum. O an bebeğin geleceği heyecanıyla ben de oyalanmak istemedim her türlü sancı cekicem dedim tek seferde çek kurtul dedim ama o kadarla değilmiş. Diğer uygulamalarda benim hiç fikrim alınmadı zaten öyle bir acı vardı ki tamamen teslim olmuştum ne yaparsanız yapın yeter ki kurtarın gibi.Bizim ülkemizdeki en büyük sorun bilmemezlik aslında, hele de genç annesin keşke doğum hakkında biraz araştırma yapsaydın veya kontrole gittiğinde bilgilendirilseydin...kendin de bilinçli olduğun için sana öyle davranılmasına izin vermezdin.
Yaşayan bilir diyorum başka da birsey demiyorum sagolun tavsiyeleriniz için ama yaşadığımın bilgili olmakla hiç alakası yok biliyor musunuz? Bir yandan sancı çekip bir yandan heyecanla bebeği beklerken seninle çok güzel ilgilenen doktorun birden tuzağına düşürmesi var işin aslındaOkumak, araştırmak bilgi herşeydir inan ! Tabi ki doğum kolay değil ama asıl zorlastiran bilmemezlik, hastanelerde gebe okulları var çok güzel bilgiler anlatıyorlar, bir gün gebe kalırsanız mutlaka araştırın öğrenin,tabi ben çok arastirdim gebe okuluna da gittim aşırı cesaretim vardı ama normal doguramadim orası ayrı3 gün suni sancı ile doğumu başlatmaya çalıştık ama sancım olmadı, doğum da olmadı herkesin doğum hikayesi
yine diyorum kendime sen yine sağ salim kucağına aldın ya ikincide bundan daha kötü olursa diye bu sefer beynimin içinden çıkamıyorum. Spiral taktırdım ama korkuyorum hamile kalicam diye. Rahmimi aldirmakta istemiyorum pişman olurum daha yaşım çok genç 30 umda bile allah izin verirse olabilirim takma diyorum ama bazen bir ağlama krizleri geliyor ben bunu haketmedim diyeTravmatik doğumlar doğumdan hemen sonra anne bebek bağının kurulmasını zedeleyebiliyor. Emin olun pek çok kadın benzer deneyimler ve tecrübesizlikler yaşamıştır ama açıkçası ben uzman desteğine ihtiyacınız olduğunu düşündüm. Çünkü doğumdan bu yana ne kadar süre geçti bilmiyorum ama doğum yaptığınız anları bu kadar yoğun yaşamanız atlatamamanız konusunda kendinizi daha fazla yıpratmadan destek almanızı tavsiye ederim.
İki normal doğum yaptım. İkisinin de bazı avantajları ve dezavantajları vardı. Ama kolay olmadı tabi ki. İlk doğumda tecrübesizlik, yaşayarak deneyimlemek ve sancının çaresiz bırakması, anlayışsız ötesi bir ebe, gece birde suyum geldiği için gittiğimiz hastanenin enfeksiyon riski sebebiyle eve geri göndermemesi ve doğum öncesi son gecemin kayınvalidem marifetiyle berbat ve uykusuz geçmesi… (düzenli sancım bile kesildi onun stresinden suni verdiler) ilk tecrübem olmasına rağmen doğumun başladığını hissetmem ve o gerizekalı ebeye dil dökmem… dakikalarca tartışma sonucu bi zahmet kontrol edince gözlerinin ayrılması ve beni hemen doğumhaneye almaları. 2 ıkınma ile 5 dakikada kızımı doğurdum. Dikiş atılırken hissettiğim için sezaryenden hep korkmuştum ama yine dikiş yine uyuşmama
5.5 yıl sonra ikinci doğumumda dünya tatlısı bir doktor ve şefkatli bir ebeye denk geldim ancak başka aksilikler yaşadım. İnsan ne dilediğine de dikkat edecek. İlk doğumda suyumun gelmesi ama doğumun başlamaması yüzünden epey sıkıntı yaşayınca suyum gelmesin dedim hep ve nişanla gittim hastaneye. Ama sizde olduğu gibi suyu patlatmak durumunda kaldılar keşke gelmesin demeseydim de kendiliğinden gelseymiş. İlk doğumda olduğu gibi suni sancı verdiler ama ben ilk doğuma göre çok rahattım sancı çekerken. Doktorum bana “sancı çekerken kitap okuyan ilk ve tek hastam olabilirsin” dedi. Eşim NST cihazındaki sayıları takip edip “neden ilk doğumdaki gibi değilsin? İlkinde 120lerde ne haldeydin şimdi çok rahatsın” dedi. Sancı aynı sancıydı ama süreci bildiğim ve sonucu tecrübe ettiğim için o kadar zorlamadı beni. Gerçekten ilk tecrübede insan neye uğradığını şaşırıyor. Herşey güzel giderken doktor güle oynaya doğumhaneye aldı. Başladık ama yok bir tuhaflık var yapamıyorum. Doktor ve ebe o kadar tatlı o kadar yüreklendirici ki beceremiyorum diye onlardan utandım resmen ama kendimi sorguluyorum. Doğum 40 dakika sürdü ben ve doktorum şok. Çünkü kadın asla ihtimal vermiyor böyle uzayacağına. 2. doğum açılma tam. Ben beceremiyorum itemiyorum çocuğu. Bir ara bebeğin nabzı düştü bana oksijen verdiler. Yine olmuyor aklıma kötü şeyler gelmeye başladı. Bir ara ebe ve doktor bakıştılar doktor tam bişey derken “durun sancı geliyor” dedim. Ebe saçımı okşayıp “bak canım bu iş sende şimdi gücünü topla ve ıkın” dedi. O son ıkınmayı ben de unutamıyorum. Öyle zorladım ki şakağımdaki damarın şiştiğini hissediyorum. Gözümün önünden üçüncü sayfa haberleri geçiyor “doğum esnasında beynine pıhtı aran anne…” gibi. Bir çığlık attım dışardakilerin kanı donmuş annem çok korkmuş.
Velhasıl o son hamlede çocuk doğdu ve zorluğun sebebi anlaşıldı. Bebeğin kordonu bacağına dört kez dolanmış. Ondan yoyo gibi kaçıp duruyomuş. Bi de beyefendi süpermen gibi kolu ilerde gelince omzu çıkmasın diye doktorum çok dikkatle hareket etmiş. Tabi o şekilde gelince kesik atılmamasına rağmen yine dikiş yine etki etmeyen anestezi ve canlı canlı dikilen ben
Doğum sonrası kontrolde doktorum aslında çok zor bir doğum olduğunu ama beni daha fazla korkutmamak için o esnada çaba sarfettiğini söyledi. Son hamleden önce sezaryen için talimat verecekmiş sancı gelince susmuş. Benim de oğlumun da hiçbir komplikasyonu olmadı.
Ablam sizinkine çok benzer ama sizinkinden daha beter bir doğum yaşadı ve bebeğine benzer bir yabancılaşma yaşadı ama geçti gitti şimdi bir problem yok. Fakat doğumdan itibaren 1 hafta on günde tamamen düzelmişti eğer sizde bu süreç uzadıysa lütfen kronikleştirmeden uzman yardımına başvurun.
Evet talihsizlikler yaşamışsınız keşke daha anlayışlı ve ilgili insanlarla bu süreci yaşasaydınız. Demoralize olmuş iyice paniklemişsiniz keşke sizi sakinleştiren güven veren birileri olsaydı. Ama bebeğiniz ve siz sağlıklısınız geçti gitti kafanızda döndürüp durmayın kendinizi yıpratmayın.
Suni sanci ile normal doguma girdim, uyusmadigim icin sanciya 8 saat dayanabildim. Sezaryene aldilar. Tutmayan kataterden yine anestezi verdiler, dogal olarak uyusmadim. En son Genel anestezi ile sezaryen oldum. Dogum zaten bence keyif alinan birsey degil. Mahremiyet algisi kayboluyor. Neden epidural taktirmadinjz? Eger uyussaydiniz daha kolay olurdu sizin icin.
Sizin istemenize gerek yokki onlar takmak istemedi mi?. Devlet hastanesinde dogum yaptim kimse bana bisey sormadı. Epidural anestezi ve suni sanciyi yapacaklarini soylediler sadece.Heyecandan unuttum yemin ederim. Suni sancidan sonra zaten ben iptal. Doktorumla daha önce de konusmadim böyle birşey istediğimi çünkü ben sezaryen düşünüyordum zaten ama işte planlarım hiç öyle gitmedi
Çok teşekkür ederim o kadar mutlu oldum ki bakış açınız beni çok mutlu etti. Bu konuyu annemle paylaşmak istedim 12 saat suni sanci çekmiş olan bir kadınla. Anne olduğumu hissetmiyorum dediğimde bana saçmalama ne diyosun sen bu çocuğa birsey yaparsın diye tepkiyle geldi şaka şaka diye geçiştirdim. Ne demek zarar verirsin kılına zarar gelse dünyayı yakarım herkesten kiskaniyordum ama o annelik duygusunu kaybettiğim için çok agladim ben ya. Bebeğim yanımda, yüzüne bakıp bakıp ağladım ben sana anne olamadım diye. Çok zordu. Belki hala etkisindeyimdir aklıma geldikçe kötü oluyorum evet destek almalıyım sağolunBen sezeryan doğum yaptım..Şu çektiklerinizin yüzde 1 'ini çekmişimdir fiziksel acı olarak..Hatta acı çekmişimdir dediğim için utanıyorum şuan...Ama sizin ki gibi bir normal doğum hikayesi duymadım..
Hissettikleriniz için kendinizi suçlamayın..Kolay şeyler değil bu yaşadıklarınız..Siz gerçekten çok güçlü bir annesiniz..Hem ruhen, hem de fiziken...Kendinizi her fırsatta övün ,sevin ve ben nelerin üstesinden geldim deyin..Hakediyorsunuz..
Psikolojinizin bozulması normal çünkü bu çok çok zor bir süreç olmuş okurken şok geçirdim...
Kesinlikle destek almalısınız bir psikolog ,psikiyatri bir şekilde destek alın..
Canlı kanlı çektim hiç bir uygulama yapmadılar malesefSizin istemenize gerek yokki onlar takmak istemedi mi?. Devlet hastanesinde dogum yaptim kimse bana bisey sormadı. Epidural anestezi ve suni sanciyi yapacaklarini soylediler sadece.
Dogumda lavman ve sonda standart uygulamadir, ona birsy diyemiyorum. Ancak suni sancinin epiduralsiz verilmesi tuhafıma gitti birde ozel hastaneye gitmissiniz ustelik. Daha once dedigim gibi dogum zor bir surec, travma yaratmasi normal. Travmayi atlatmanın yolu yasanilanlari kabul etmekten geçiyor. Zor bir dogum olsa da gerceklesti ve bebeginizi saglikla kucaginiza aldiniz. Allah bebeginize ailesiyle beraber sagliklo uzun omurler nasip etsinCanlı kanlı çektim hiç bir uygulama yapmadılar malesef
Icimde burukluk var çünkü. Bütün heyecan mutluluk hepsi yalan oldu. Ikincide yaşarsam bu duyguları sanki kızıma ihanet gibi hissedicem. Anlatamadım birazBen epidural yaptım. Çok kolay doğumdu. Neden düşünmüyorsun
Amin çok teşekkür ederim kabullenmek zaman aldı içimde hala geçmeyen travma kaldı sadece umarım o da geçerDogumda lavman ve sonda standart uygulamadir, ona birsy diyemiyorum. Ancak suni sancinin epiduralsiz verilmesi tuhafıma gitti birde ozel hastaneye gitmissiniz ustelik. Daha once dedigim gibi dogum zor bir surec, travma yaratmasi normal. Travmayi atlatmanın yolu yasanilanlari kabul etmekten geçiyor. Zor bir dogum olsa da gerceklesti ve bebeginizi saglikla kucaginiza aldiniz. Allah bebeginize ailesiyle beraber sagliklo uzun omurler nasip etsin
Hayır gitmedim. Emzirme danışmanlığı aldım bir tek. Tek hayalimdi çünkü anne olmak emzirmek. Bunları yaşayacağımı tahmin edemedim çok hazırdım her konuya hakim olduğumu zannediyordum keşke alsaydimGebe okuluna gitmiş miydiniz?
Her bir satır tane tane okudum, üstüne düşündüm... benim doğumum da benzer şekilde oldu. Sıfır savcıyla gittim, bana verilen gün ve saatte tamamen suni savcıyla 4 saatte doğurdum. Bebek iri olduğu ve günü dolduğu, ben de sonuna kadar normal doğum istediğim için senide karar kaldık. Evet, sizdeki gibi 2 defa çubuk sokup idrar boşalttılar, suyum gelmedi yine onlar çubuk sokup patlattılar. Lavman yapıldı. Alttan muayene sık sık. Ve dayanılmaz sancılar. Beni öldürün ya da epidural yapın demelerimm... olmaz , bebek kanala girdi demeleri.... nasıl başaracağım yook yok ven yapamayacağım, ya bebek ölecek ya ben öleceğim...diye düşüncelerim.... sonrasında son ikinmalarda ebenin üstüme çıkıp var gücüyle abanmasi, bebeğin çıkışı.... evet, sizdeki gibi bebeği bana tuttuklarında hala içimde bir şeyin olduğunu hissetmem...millet ağlıyor, öpüp kokluyor bebeği ilk verdiklerinde ben hala inanamıyorum ve çok acı hissediyorum. Sonrasında 30 dakika kadar kesik yerin dikisi, dikisin tutmaması ve tekrar dikilmem...üstünden 5 yıl geçti, doğum anını asla unutmadım ama tramvaya da sokmadim. Yine olsa yine normal yaparım çünkü sonrası büyük rahatlık, göbek kalmadı çok hızlı kilo verdim, eve geçtim tüm işimi yaptım. Bakıma muhtaç asla olmadım. Ve doğumdan önce yıllardır çektiğim bağırsak sorunum vardı, son buldu... üstelik bebeğim 4 kg 300 gr doğdu. Sizin de başınıza gelen benzer şeyler, çok da abartmamak lazim... adı üstünde normal doğum kim demiş ki çok kolay olacak diye.... 30 saat sancı çekip sonrasında suni desteği alan arkadaşım var, daha mı iyi yani... güçten takarken düşüyorsun, ac susuz onca saat.. niye ? İlla suni almayacağım diye... bana doktorun işine karışmak gibi geliyor ... Ben suni aldığım için hiç pişman değilim... dedim ya yine olsa yine normal ve dr suni verelim dese tamam derim.Ben doğumumu asla unutamam. Bir gün önceden sancı çekmeye başladım evde sabaha kadar uyuyamadım kasılmalar oluyordu ama adet sancısı gibi, çok şiddetli değil. Yalancı sancidir dedim tahmin etmedim doğum yapacağımı.
Nişan geldi ben de acaba nişan mı yoksa kan mı kötü birsey olabilir diye hastaneye gittim özele. Direkt yatisimi yaptılar 3 cm aciklik var dediler. Çatı muayenesi filan yapmadılar hiç. Yatışimi yaptılar. Ben nasıl mutluyum ama doğum o kadar kolay ki Güle oynaya bebeğim doğacak sonunda kavusucam diye girdim odaya.
Lavman yaptılar. Sonra suni sancı için geldiler ben de istemiyorum dedim. Hemşire ikna etti böyle günlerce sancı cekersin gel bir kaç saatte doğur dediler ben de kabul ettim ama hiç niyetim yoktu. Keşke dinlemeseydim. Taktilar. Yaklaşık yarım saat içinde bana bir sancılar girmeye başladı. Zaten çok zayıfım yaşım küçük diye basaramam kafasıyla girmiştim ama çocuk benim kararimi bekler mi geldi işte.
Gelen muayene ediyor giden muayene ediyor alttan insan rahatsız oluyor ama inanır misiniz o kadar büyük bir sancı vardı ki hiç birşey hissetmiyordum.
Idrarı bosalttilar bebeğin gelişini engellemesin diye ben böyle birşeyin yapıldığını bilmiyordum kimse de anlatmadı bana psikolojim bozulmuştu. Idrar deliğine cubuk gibi birsey sokuyorlar. Hala ne olduğunu bilmiyorum araştırmak bile istemiyorum.Üstümde önlük altımda yetişkin bezi kurbanlık koyun gibiyim. Bi odama bi dogumhaneye muayene için.
Ben zannediyorum bebek suyla birlikte gelecek. Doktorum baktı sonra o da cubuk gibi birsey soktu benim suyu patlattı mı. Ben kızdım ona neden bana sormadan yapıyorsun diye. Bebek daha hızlı gelirmiş. Ama insan bi bilgilendirir zaten sancı yüzünden şok geçiriyordum. Sanci 30 saniye sürüyor. 50 saniye nefes alabiliyordum. Dakika bile değil dinlenme sürem. Ve 7 saat sürdü. Her bir dakikası benim için ölüm gibiydi kendimden geçmiştim gözlerim kayiyordu artık. Sezaryene alın diye yalvardim ama bebek geliyor az kaldı diye diye almadılar.
En son dogumhaneye indim doktor geldi. Ikın diyor gözüm öyle korktu ki o sancidan ikinmaya cesaretim yok canım aciyacak diye daha fazlasını kaldiramazdim. Meğer hissetmiyormuşsun zaten bebeğin çıktığını. Sancı gelince Ikın dedi geliyordu yapamiyordum en sonunda ebeler bastırdı tepeden karnima allah nefessiz kaldım. Nefes alınca bebek geri kaciyormus. Ben de zannediyordum bebegi ittiriyorlar nerden bileyim nefesimin kesilecegini gozlerim portledi resmen nefessiz kalmaktan beynim patlayacak gibi oldu. Gözlerim karardı cekildiler derin nefes aldim ve en son dediğim nolur beni kurtarın oldu. Hayatimin en guzel gununde kabus
yaşadım.
Sonra doktor iğne yapmış vajinaya kesmek için. Igneyi hissetmedim bile zannettim beni canlı canlı kesti. Kesmesiyle bir daha bastırdılar tepeden dedim meltem tamam sonun geldi. Derken Kızım doğdu.
Ben kaç ay heyecanla beklediğim Bebeğimi görünce korkudan tir tir titredim bana bu acıyı çektiren bu muydu diye. Lütfen yargılamayın kafayı yedim desem yeridir. Eminim sezaryen de çok zordur ama en azından insan kendi yavrusundan da Korkmaz yani. Öyle bir aciydi ki asla unutamam. Biraz unutmuş olabilirim şiddetini ama hatırlıyorum beni o hale soktuysa herkesi de sokmuştur.
Doğum sonrası çok hızlı toparlandım ama dedigim gibi psikolojim bozuldu o olayda ve Karnımı da inik gördükçe çok ağladım Bebeğimi benden aldılar diye. Sanki yanimdaki bebek başkasının bebeği de alıp gidecekler ben de uykuma kaldığım yerden devam edecekmisim gibi geliyordu. Çok zor oldu alışmam. Evde cekseydim sancıyı daha kolay geçerdi eminim. Son raddede o suni yi almış olsaydım bu kadar kötü olmayacaktim. Kendimi çok geç anne gibi hissetmeye başladım. Hamileyken resmen anne olmuştum. Doğumdan sonra bütün hayallerim suya düştü.
Kime sorsam kendini anne gibi hissediyor musun diye tabi ki öyle saçmalık mi olur diye tepki aldım kimseye anlatamadım ben çok abartiyorum Candan can çıkıyor tabi zor olacak diyorum ama yok bir yandan da unutamiyorum. Allahtan zamanla geçti ama ben o kafada kalsaydım belki hiç atlatamayacaktim. Kendi kendime toparlanmaya çalıştım kendimi dibe suruklemeyi sevmem. Aslinda hala aklima geldikce kotu oluyorum. Kızımın kardeşi olsun çok isterdim ama sanırım tek çocuk olarak kalacak. Ikinci üçüncü çocuğu yapabilenleri cesaretinden öpesim geliyor. Buraya yazmayı düşünmüyordum ama çok baktım benim gibi birsey yaşayan var mı diye de bulamadım yazmak istedim.
Benim gibi doğumdan korkan ve kendini toparlayamayan oldu mu? Kendinizi nasıl toparladiniz ne kadar sürdü toparlanma süreciniz? Paylaşırsanız çok sevinirim❤