- 13 Ekim 2022
- 176
- 103
- 23
-
- Konu Sahibi MeltemRuya
- #281
Bilmiyordum teşekkür ederim mutlaka yazacağım
Bilmiyordum teşekkür ederim mutlaka yazacağımValla hic yoktan cimere yazın. Siz suni sanci istemiyorum dediktem sonra vermeleri yasal degildir
Haklısın ne diyebilirim doğumun her türlüsü zordur ama etrafimdakilerin fırtlatıp benim o kadar acı cekmem suni sancı yüzünden diye düşünüyorum ben dayanamadım bu da bana bir ders oldu. Ikinci doğumdan da farklı birsey beklemiyorum artık bu yüzden istemiyorum tekrar tekrar cekemem bu acıyı çok zorduSeni çok iyi anlıyorum inan aynı şeyi 3 kez yaşadım ama suni sancı vermeselerdi de aynı sancıyı çekicektin belki bi tık daha az olacaktı sadece ama olcaktı. Adet sancısı gibi olan sancıda hiçbir şey yok ki keşke doğum sonuna kadar öyle kalsa ama kalmıyor. Ayrıca sezaryen çok mu kolay sanki doğum her türlüsü zor malesef ama hepsi geçiyor.
Yeni doğum yapmışsınız, psikolojiniz de ister istemez değişti.Bebeğinizi yabancı görmeniz,anne hissetmemeniz normal,isterseniz bi psikologla görüsün,yeni doğum yapmış sizin gibi insanlarla beraber olabileceğiniz sitelere vs üye olun.Konunun altına her türlü insan geliyor,boş yere can sıkmayın,zaten şuan hassassınızdır.Herkese cevap vermek zorunda hissetmeyin.Başa gelmeyen bilinmez,hakkınızda atıp tutanlar eminim bunu yaşasa dava ederdi çalışanları.Ayrıca doğumda anneye insan gibi davranmayan çok personel,dr var maalesef ki@Pinkflambe ayrıca ben de sag
Yaşamadan anlayamam ben sezaryen istiyordum belki o zaman da pişman olacak şeyler yasabilirdim kader kısmet. Ama o sancı çok kötü normal sancıyı cekmedim ne kadar ağır ya da hafif bilmiyorum. Ama suni sancı beni şoka soktu. Kendimi nasıl ifade edebilirim bilmiyorum. Şoka girdim tarif edemiyorum çok zordu. Bebeğim doğunca bebeğimden korktum. Bana bunu yaşayacaksın deseler hayatta inanmazdim karnımda heyecanla bekliyordum çünkü. Cocugumdan korkacagimi hiç dusunmezdim. Burdaki çoğu insan da anlamıyor zaten beni. Umrumda da değiller açıkçası. Beni anlayanlar gayet net anladı.
Benim de aynı şekilde başladı anlamadım bile bir haftadır zaten benzer sancılar çektiğim için o da öyle birşeydir dedim meğer acilmam başlamış bile. 7 santime kadar kendi sancinizi çektiniz dimi? Suni sancı mi daha kötüydü peki o sancı mi çok merak ediyorum. Beni bu hale getiren suni sanciydi diye düşünüyorum çünkü. Aynı sanci olduğunu bilirsem belki takmam o kadar. Bana sanki kendi sancım daha az geçecekti de o suni sancı yüzünden şiddetli geçti gibi geliyor ondan soruyorum. Doğum sonrası aileler yüzünden mi kötü geçtiBen adet sancısı gibi bir sancıyla gittim gecenin 3 ünde. Öyle saçma bir ağrıydı ki doğumın başlamış olduğu, düzenli sancı olabileceği aklıma bile gelmedi. Bir sorun var diye gittim ve 3 cm açılmam varmış. Doktora haber verdik. 7de geldiğinde açılmam 7 cm olmuştu ama benim sancılar tavan. Eşime saydırıyorum, alın artık bunu diye diretiyorum. Sonra doktor bakto dayanamıyorum suni sancı ile devam etti, suyumu da patlattı. Doğumhanede nefesimi bir türlü düzenleyemedim, ıkınamadım çok paniktim, oksijen maskesiyle doğurmaya çalışıyordum. Saat 11 gibi de doğum bitmişti. Doğum sonrası plasentayı çıkaracağız dediğinde bir de onu mu doğuracağım diye bayağı ağlamıştımKesiler,dikişler... Benim de fena geçmiş ama doğum sonrası çok daha kötü olduğu için bunları unutmuşum...
Yoksa da artık eminim olmuştur tüm detaylarıyla yorum katarak anlattığınız için.Benim gibi doğumdan korkan ve kendini toparlayamayan oldu mu?
Allah razı olsun beni anladigın için. Insanlar istiyor ki CV' mi yazayım. Ben kısaca yaşadığım şoktan ve psikolojiden bahsetmeye çalıştım yaşayanlar zaten beni anladı. Ama yasamayanlarin herseye burnunu sokması yok mu? Yok çelişkili konuşuyorsun yok hani hiç birşey bilmiyordun. Yahu ben buraya zaten birilerinin gözüne girmek için yazmadım ya da begeni almak için. Ne yazdığımı bile hatırlamıyorum. Kelimeleri nasıl kullandığımı kendimi nasıl ifade ettiğimi. O an o cümlelerle içimi döktüm ben. Bir insan içini dökerken herseye dikkat mi etmesi gerekiyor. Gelmiş kelimelerimi ayikliyor içinden. Gerçekten yaşayanlar ama hiç sorgulamadi farkettiniz mi? Bana beni anlayan yeter. Ben başka yere de gitsem böyle insanlar bitmez bitmeyecek.Yeni doğum yapmışsınız, psikolojiniz de ister istemez değişti.Bebeğinizi yabancı görmeniz,anne hissetmemeniz normal,isterseniz bi psikologla görüsün,yeni doğum yapmış sizin gibi insanlarla beraber olabileceğiniz sitelere vs üye olun.Konunun altına her türlü insan geliyor,boş yere can sıkmayın,zaten şuan hassassınızdır.Herkese cevap vermek zorunda hissetmeyin.Başa gelmeyen bilinmez,hakkınızda atıp tutanlar eminim bunu yaşasa dava ederdi çalışanları.Ayrıca doğumda anneye insan gibi davranmayan çok personel,dr var maalesef ki
Herkes hazırlıklı olsun işte kimse benim gibi düşünmesin bana kimse anlatmadı ben anlattım iyi oldu. Gebe okulunu da herkes alsın kimse benim gibi olmasın. Inşallah unuturum..Yoksa da artık eminim olmuştur tüm detaylarıyla yorum katarak anlattığınız için.
Tüm doğumlar kendine özeldir herkesin acı eşiği,psikolojisi farklıdır öncellikle ve de daha doğum yapalı çok az bir süre olmuş zamanla unutacaksınız.
Kesinlikle öyle maalesef ki,bu huylar asla bitmiyor.Ayrıca rica ederim size yardımım dokunduysa ne mutlu. Kendinize zaman tanıyın ayrıca,bebeği direkt size ait hissedememek gibi durumlar yaşamak normal.Doğum sonrası depresyon diye bi rahatsızlık mevcut mesela,onu araştırın.Yalnız olmadığınızı bilmek iyi gelir. İnanın zamanla hepsi geçecek,annelik duygusunu da evladınızı da hissedeceksiniz,yardım almaktan da asla çekinmeyin.Psikologa gitmek ayıp değil,el alem ne derse desin. Benden tavsiye instagram veya tiktoktan anne olmus kisilerin komik videolarını ya d ahayatlarındna çektiği kesitleri izleyebilirsiniz,buna ek komedi filmleri gibi şeylere yönelmenizi öneririm.Bu bir süreç ve geçecek,emin olun. Şimdiden size mutlu bi yuva ve cocuğunuza hayırlı bi ömür diliyorumAllah razı olsun beni anladigın için. Insanlar istiyor ki CV' mi yazayım. Ben kısaca yaşadığım şoktan ve psikolojiden bahsetmeye çalıştım yaşayanlar zaten beni anladı. Ama yasamayanlarin herseye burnunu sokması yok mu? Yok çelişkili konuşuyorsun yok hani hiç birşey bilmiyordun. Yahu ben buraya zaten birilerinin gözüne girmek için yazmadım ya da begeni almak için. Ne yazdığımı bile hatırlamıyorum. Kelimeleri nasıl kullandığımı kendimi nasıl ifade ettiğimi. O an o cümlelerle içimi döktüm ben. Bir insan içini dökerken herseye dikkat mi etmesi gerekiyor. Gelmiş kelimelerimi ayikliyor içinden. Gerçekten yaşayanlar ama hiç sorgulamadi farkettiniz mi? Bana beni anlayan yeter. Ben başka yere de gitsem böyle insanlar bitmez bitmeyecek.
Bende konu açıp bizzat tecrübe ettim,buradaki hanımar eleştirmeyi baya seviyor.Ayrıca illa eleştiriye açık oacaksınız diyr bi durum yok,şuan hassas bi haldesinşz,insanlar size nazik olmalı.R ruhuolmuskadin
Burada bir üvey anne üvey kızını istemiyordu. Herkes neler neler yazmıştı. Ben yaşadığım tanık olduğum bir olayı anlatıp Empati yapmasını istedim ve o kadın hakkında dua ederek mesaj yazdım çekildim. Ama burda kadınınkine benzer birşey de yazmadım benim gibi kaldıramayan insanlardan akıl almak istedim. Bana burasının açık bir yer olduğunu eğer yazdiysam eleştiriyi de kaldırmam gerektiğini söylüyor birisi. Burası kadınlar kulübü mü yoksa hepimiz bir yarış atı mıyız anlamadım ben. Herkes birbiriyle yarışıyor herkes bi ayıklama tersleme peşinde. Allah akıl fikir versin
Evet google a yazmıştım doğum sonrası diye zaten direkt depresyon çıkıyor ve kadınlar kulübü. O vesileyle buraya girdim sonra konudan konuya girdim durdum ne için girdiğimi de unuttum o sırada. Sonra kayıt oldum ve tekrar buradaki arama kısmına yazdım yok benim gibisi çıkmadı ben de kendim yazdım. Neye niyet neye kısmet. Tekrar girip bakacağım internete. Unutmustum hatırlamış oldum nokta atışınızla. Şu sıra aşı zamanımız yaklaştı. Kızımın kontrolleri bitsin kendim için gerekenleri yapacagim. Film konusunda da tavsiyenizi uygulayacağım. Kısaca kendini mutlu et diyosunuz sanırım ben de o yolda ilerleyecegim sağolun ❤❤Kesinlikle öyle maalesef ki,bu huylar asla bitmiyor.Ayrıca rica ederim size yardımım dokunduysa ne mutlu. Kendinize zaman tanıyın ayrıca,bebeği direkt size ait hissedememek gibi durumlar yaşamak normal.Doğum sonrası depresyon diye bi rahatsızlık mevcut mesela,onu araştırın.Yalnız olmadığınızı bilmek iyi gelir. İnanın zamanla hepsi geçecek,annelik duygusunu da evladınızı da hissedeceksiniz,yardım almaktan da asla çekinmeyin.Psikologa gitmek ayıp değil,el alem ne derse desin. Benden tavsiye instagram veya tiktoktan anne olmus kisilerin komik videolarını ya d ahayatlarındna çektiği kesitleri izleyebilirsiniz,buna ek komedi filmleri gibi şeylere yönelmenizi öneririm.Bu bir süreç ve geçecek,emin olun. Şimdiden size mutlu bi yuva ve cocuğunuza hayırlı bi ömür diliyorum
Kendi sancımdı ama çok kötüydü. Suni sancıdan sonra belirgin bir fark görmedim açıkçası neden verildiğini bile anlamadım.Benim de aynı şekilde başladı anlamadım bile bir haftadır zaten benzer sancılar çektiğim için o da öyle birşeydir dedim meğer acilmam başlamış bile. 7 santime kadar kendi sancinizi çektiniz dimi? Suni sancı mi daha kötüydü peki o sancı mi çok merak ediyorum. Beni bu hale getiren suni sanciydi diye düşünüyorum çünkü. Aynı sanci olduğunu bilirsem belki takmam o kadar. Bana sanki kendi sancım daha az geçecekti de o suni sancı yüzünden şiddetli geçti gibi geliyor ondan soruyorum. Doğum sonrası aileler yüzünden mi kötü geçti
Demek her türlü o şoku yiyecektim. Doğum her türlü zormuş bunu anlamış oldum en azından. Sebebi suni sancı değilmiş. Insanin kendini anne gibi hissetmemesi zaten üzüyor. Ben de bunun sebebi doğum diye düşünüyordumKendi sancımdı ama çok kötüydü. Suni sancıdan sonra belirgin bir fark görmedim açıkçası neden verildiğini bile anlamadım.
Doğum sonrası bir türlü kabullenememiştim anne olduğumu o sebeple kötü geçti cidden.
Aslında Türkiye'de bu mesele saçma değil sadece anne adayları biraz vurdumduymaz olabiliyor. Devler ve şehir hastanelerinde inanılmaz güzel, işlevsel, bilgilendirici gebe okulları var ve tamamen ücretsiz. Hatta gebe plates eğitimi var yine ücretsiz verilen. Yalvarıyorlar resmen katılım için, kadın kaç defa aradı beni gel katil diye ve her geceyi arıyorlar. Minnet rica 2 3 kişi anca katılıyor. Ben iki gebeliğimde de katıldım ve çok faydasını gördüm.valla ne yalan söyleyeyim
türkiyede en saçma bulduğum olaylardan birisi bu gebelik /doğum meselesi
kadınların ne doğum hakkında ne doğum eylemi hakkında hiçbir fikri yok
ıkınmayı bilmiyor çoğu kadın...sağlık personelinin tutumları korkunç genel olarak. ebeleri tamamen işlevsizleştirmiş gibiyiz. konuşsam sabaha kadar konuşurum bu konuda.
ama size katılmadığım nokta, bence o ilk şokla 1.yi yapabildikten sonra 2., 3.yü hayli hayli yapar
ama zor doğumu olanların allah yardımcısı olsun, zor doğum gerçekten ölmek ama ölememek gibi bir şey.
aslında yalnız değilsiniz.
ne yazık ki annelik kutsal diye konuşulamayan şeylerden birisi de bu ve pek çok kadın yaşıyor maalesef bunları.
Canım ben çok güzel bir doğum gerçekleştirdim, çünkü her şeyiyle hazırdım doğuma. Normal doğumun çok doğal olduğunu tüm hücrelerimle kabullenmiştim nitekim çok kolay geçti suni sancı almama rağmen. Tüm bunların sonucunda bebeğim ilk doğduğunda ben de çok tuhaf hissettim hatta ilk birkaç ay gerçekten Allah affetsin çok isyan ettim, sevemeyecek diye çok korktum, yargılanma korkusundan bir kişiyle bile paylaşamadım. Bebeğime bile isteye zarar getiririm korkusuyla onunla yalnız kalmaya bile korkuyordum. Ama geçiyor :) hem de öyle bir geçiyor ki dünyada ondan daha fazla sahiplenip sevebileceğin bir şey yok gibi hissediyorsun. Şimdi 2. Oğluma hamileyim son günlerim, acaba diyorum bu bebeği de ilk oğlum kadar sevebilir miyim? Bence sevemem, bir insanı o kadar fazla sevebilmek bir nereye has bir şeymiş gibi hissediyorum. Ama 2. Yi doğuran herkes sevecegımı söylüyor :) eminim seveceğim. Sen de zamanla bu durumu kabullenip kendine inanamayacaksın. Annelik ille içgüdüsel diye bir şey yok. Zamanla öğreniyorsun.Demek her türlü o şoku yiyecektim. Doğum her türlü zormuş bunu anlamış oldum en azından. Sebebi suni sancı değilmiş. Insanin kendini anne gibi hissetmemesi zaten üzüyor. Ben de bunun sebebi doğum diye düşünüyordum
Evet bence de zamanla öğreniliyor. Allah bağışlasın iki yavrunuzu da. Ben de ikinci olursa çok sevemem diye düşünüyordum ama böyle bir düşünceye girmeme gerek kalmadı. Eşimle dün gece ayrıldık ve ailemin evine geldim. Kızımla başbaşa kaldık. Benden başka kimsesi yok bu saatten sonra kendimi anne olarak hissetmesemde mükemmel bir anne olmaya çalışacağım bu benim görevim. Şuan çok kötüyüm ne yapıcam hiç bilmiyorum dua edin bizim için.Canım ben çok güzel bir doğum gerçekleştirdim, çünkü her şeyiyle hazırdım doğuma. Normal doğumun çok doğal olduğunu tüm hücrelerimle kabullenmiştim nitekim çok kolay geçti suni sancı almama rağmen. Tüm bunların sonucunda bebeğim ilk doğduğunda ben de çok tuhaf hissettim hatta ilk birkaç ay gerçekten Allah affetsin çok isyan ettim, sevemeyecek diye çok korktum, yargılanma korkusundan bir kişiyle bile paylaşamadım. Bebeğime bile isteye zarar getiririm korkusuyla onunla yalnız kalmaya bile korkuyordum. Ama geçiyor :) hem de öyle bir geçiyor ki dünyada ondan daha fazla sahiplenip sevebileceğin bir şey yok gibi hissediyorsun. Şimdi 2. Oğluma hamileyim son günlerim, acaba diyorum bu bebeği de ilk oğlum kadar sevebilir miyim? Bence sevemem, bir insanı o kadar fazla sevebilmek bir nereye has bir şeymiş gibi hissediyorum. Ama 2. Yi doğuran herkes sevecegımı söylüyor :) eminim seveceğim. Sen de zamanla bu durumu kabullenip kendine inanamayacaksın. Annelik ille içgüdüsel diye bir şey yok. Zamanla öğreniyorsun.
3tane bebeğim var 3ude normal doğum. Yaşadıklarını okurken tebessümle okudum o yoldan geçmiş biri olarak. Çok haklısın çünkü. Bende sırf tek olmasın diye iki tane olsun dedm yaptık snra 3.y supriz hamile kaldm tam 7 ay ağladım kimseyle görüşmek istemedim kimseyle hamilelik konuşmak istemedim sırf doğum korkusu ve tabiki bakması falan :) smdi 6 aylık oldu çok şükür büyüyor. İlk doğumda malesef bebeğin ilerlemesi uzun surmemesi için suni veriyorlar bende aldm. Bende 3unu devlette doğurdum hastaneden doktorlardan çalışanlardan coook memnun kaldım çok yardımcı oldular ama tabiki normal doğum adı üstünde bütün herşeyi sen yapıyorsun aslında :) sıkma canını sakın kimseylede konuşma bence bu süreci. Kimisinin kolay olmuştur sana abartiyorsun der canını sıkar kimisi senle yarışır benm daha zordu derBen doğumumu asla unutamam. Bir gün önceden sancı çekmeye başladım evde sabaha kadar uyuyamadım kasılmalar oluyordu ama adet sancısı gibi, çok şiddetli değil. Yalancı sancidir dedim tahmin etmedim doğum yapacağımı.
Nişan geldi ben de acaba nişan mı yoksa kan mı kötü birsey olabilir diye hastaneye gittim özele. Direkt yatisimi yaptılar 3 cm aciklik var dediler. Çatı muayenesi filan yapmadılar hiç. Yatışimi yaptılar. Ben nasıl mutluyum ama doğum o kadar kolay ki Güle oynaya bebeğim doğacak sonunda kavusucam diye girdim odaya.
Lavman yaptılar. Sonra suni sancı için geldiler ben de istemiyorum dedim. Hemşire ikna etti böyle günlerce sancı cekersin gel bir kaç saatte doğur dediler ben de kabul ettim ama hiç niyetim yoktu. Keşke dinlemeseydim. Taktilar. Yaklaşık yarım saat içinde bana bir sancılar girmeye başladı. Zaten çok zayıfım yaşım küçük diye basaramam kafasıyla girmiştim ama çocuk benim kararimi bekler mi geldi işte.
Gelen muayene ediyor giden muayene ediyor alttan insan rahatsız oluyor ama inanır misiniz o kadar büyük bir sancı vardı ki hiç birşey hissetmiyordum.
Idrarı bosalttilar bebeğin gelişini engellemesin diye ben böyle birşeyin yapıldığını bilmiyordum kimse de anlatmadı bana psikolojim bozulmuştu. Idrar deliğine cubuk gibi birsey sokuyorlar. Hala ne olduğunu bilmiyorum araştırmak bile istemiyorum.Üstümde önlük altımda yetişkin bezi kurbanlık koyun gibiyim. Bi odama bi dogumhaneye muayene için.
Ben zannediyorum bebek suyla birlikte gelecek. Doktorum baktı sonra o da cubuk gibi birsey soktu benim suyu patlattı mı. Ben kızdım ona neden bana sormadan yapıyorsun diye. Bebek daha hızlı gelirmiş. Ama insan bi bilgilendirir zaten sancı yüzünden şok geçiriyordum. Sanci 30 saniye sürüyor. 50 saniye nefes alabiliyordum. Dakika bile değil dinlenme sürem. Ve 7 saat sürdü. Her bir dakikası benim için ölüm gibiydi kendimden geçmiştim gözlerim kayiyordu artık. Sezaryene alın diye yalvardim ama bebek geliyor az kaldı diye diye almadılar.
En son dogumhaneye indim doktor geldi. Ikın diyor gözüm öyle korktu ki o sancidan ikinmaya cesaretim yok canım aciyacak diye daha fazlasını kaldiramazdim. Meğer hissetmiyormuşsun zaten bebeğin çıktığını. Sancı gelince Ikın dedi geliyordu yapamiyordum en sonunda ebeler bastırdı tepeden karnima allah nefessiz kaldım. Nefes alınca bebek geri kaciyormus. Ben de zannediyordum bebegi ittiriyorlar nerden bileyim nefesimin kesilecegini gozlerim portledi resmen nefessiz kalmaktan beynim patlayacak gibi oldu. Gözlerim karardı cekildiler derin nefes aldim ve en son dediğim nolur beni kurtarın oldu. Hayatimin en guzel gununde kabus
yaşadım.
Sonra doktor iğne yapmış vajinaya kesmek için. Igneyi hissetmedim bile zannettim beni canlı canlı kesti. Kesmesiyle bir daha bastırdılar tepeden dedim meltem tamam sonun geldi. Derken Kızım doğdu.
Ben kaç ay heyecanla beklediğim Bebeğimi görünce korkudan tir tir titredim bana bu acıyı çektiren bu muydu diye. Lütfen yargılamayın kafayı yedim desem yeridir. Eminim sezaryen de çok zordur ama en azından insan kendi yavrusundan da Korkmaz yani. Öyle bir aciydi ki asla unutamam. Biraz unutmuş olabilirim şiddetini ama hatırlıyorum beni o hale soktuysa herkesi de sokmuştur.
Doğum sonrası çok hızlı toparlandım ama dedigim gibi psikolojim bozuldu o olayda ve Karnımı da inik gördükçe çok ağladım Bebeğimi benden aldılar diye. Sanki yanimdaki bebek başkasının bebeği de alıp gidecekler ben de uykuma kaldığım yerden devam edecekmisim gibi geliyordu. Çok zor oldu alışmam. Evde cekseydim sancıyı daha kolay geçerdi eminim. Son raddede o suni yi almış olsaydım bu kadar kötü olmayacaktim. Kendimi çok geç anne gibi hissetmeye başladım. Hamileyken resmen anne olmuştum. Doğumdan sonra bütün hayallerim suya düştü.
Kime sorsam kendini anne gibi hissediyor musun diye tabi ki öyle saçmalık mi olur diye tepki aldım kimseye anlatamadım ben çok abartiyorum Candan can çıkıyor tabi zor olacak diyorum ama yok bir yandan da unutamiyorum. Allahtan zamanla geçti ama ben o kafada kalsaydım belki hiç atlatamayacaktim. Kendi kendime toparlanmaya çalıştım kendimi dibe suruklemeyi sevmem. Aslinda hala aklima geldikce kotu oluyorum. Kızımın kardeşi olsun çok isterdim ama sanırım tek çocuk olarak kalacak. Ikinci üçüncü çocuğu yapabilenleri cesaretinden öpesim geliyor. Buraya yazmayı düşünmüyordum ama çok baktım benim gibi birsey yaşayan var mı diye de bulamadım yazmak istedim.
Benim gibi doğumdan korkan ve kendini toparlayamayan oldu mu? Kendinizi nasıl toparladiniz ne kadar sürdü toparlanma süreciniz? Paylaşırsanız çok sevinirim❤