Canım şimdi nasılsın ? Biraz geçti mi bu duygular
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
doğum sonrası depresyonu yaşayanlar
- Konu Sahibi benil
- Başlangıç Tarihi
Hamileliğin kaçıncı Ayında, haftasındasın bilmiyorum ama cümlelerin benim ilk 3-4 ay kullandığım Cümleler. Zamanla etrafındaki insanların seni gaza getirmesi, çok kutsal bir varlıkmışsın gibi davranması ile kendini bebek alışverişi yaparken buluyorsun ve kalan ayların zor ya da kolay hamilelik farketmez hazırlık aşamasıyla geçiyor. Ben ilk ağır darbeyi sezaryen sonrası odada ilk gözümü açtığımda almıştım. O günkü o perişan salaşlığım, etrafımdaki kalabalık ve uğultu her şey bundan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacak OLDUĞUNU çok güzel Anlattı bana. O an rahatlamak ve iyi hissetmek için ne annem ne bebeğim hiç kimse sadece eşimi aradı Gözlerim. Eşin desteği çok önemli doğum sonrası. Eşin hamileliğin ve bebek hakkında ne düşünüyor, Heyecanlı mı, sana destek mi bilmiyorum. Benim eşim için de en az benim kadar ani bir durumdu. Şuan bebeğim tam 8 aylık. 2-3 ay öncesine göre inan çok çok iyiyim. Peki bu duruma nasılgeldim? Birincisi eşimin desteği, ikincisi işe geri dönüş yapmam, üçüncüsü bebek Büyüdükçe bakımının kolaylaşması ve bir düzen edinmeye Başlaması.Hala eşim destek olduğu, beni anneden çok eşi, kadını gibi gördüğü zamanlar her şey çok güzel.Biraz vurdumduymazlaştığı ve kaytardığı, hödükleştiği zaman her şey benim için başa Dönüyor, isyanlarım ve ağlamalarım hemen Başlıyor. Çalışıyor musun bilmiyorum ama işe dönmek bana annelik dışında da yalana katkılarım OLDUĞUNU hatırlattı ve ister istemez iş hayatıyla daha sosyal, bakımlı ve Özgür oluyorsun.Bebeğin Büyüdükçe de işler kolaylaşıyor, kendi hayatına onu daha rahat dahil ediyorsun, seni tanıması ve tepkileri, seninle oyun oynaması, kendi kendine oyalanabilmesi inanır mısın ahh ilki doğurmuşum bunu dedirtiyor. Geçende ilk kez bebekli bir arkadaşımla bebeklerimizi Alıp gençliğimden beri gittiğim bir kafeye gittik ve vakit geçirdik oradan mağaza gezip alışveriş yaptık. Eskisi gibi tabiki rahat ve galesiz değildik ama etrafın biz 2 genç bakımlı ama bebekli kadına hayranlıkla bakışlarının verdiği ego tatmini ve mutluluğunu anlatamam. Bana bunları hiç kimse anlatmadı. Herkes bebeği şöyle emzir, Çokça battaniye al, aman şu bezi kullan hep bunları Anlattı. Ama yukarıda Yazdığım uzuuunca şeyleri keşke beni karşısına Alıp baştan sona anlatsaydı. En azından bunları tek ben yaşamadığımı baştan bilirdim ve belki de her şey daha kolay olurdu. O yüzden hamileliğinin ve lohusalığının tüm aşamalarında istediğin zaman her şeyi konuşabiliriz. Sak'ın bebeğim benden gitsin deme. Tüm bunlar ne kadar zorsa şimdi Anlıyorum ki bebek sahibi olamamak bundan kat kat daha zor.
Inan çok güzel ifade etmişsin 8. Haftaya girdim çalışıyorum bir süre kendim bakarım yok olmadı ücretsiz izni yarım bırakıp psikolojime göre geri dönerim diyorum.eşim bebeği çok istiyor onu da çok üzüyorum tabi bu tavırlarımla aldırırsan boşanalım diyor malesef. Aynı Dediğin gibi insanlar bir garip davranıyor ya bıraksınlar normal benim işte yok nasılmış bebiş yok süt iç.. Benim bebekli bir arkadaşım bile yok Burda hatta diyorum ki siz ne zaman hamile kalacaksınız ben artık gençte Değilim ki 31 yaşındayım. Ama hiçbir zaman hazır olmayacakmışım onu anladım.çinkü ben sürekli gezen bakımlı alışveriş yapan biriyim ve şimdi bu kadar şeye nasıl vakit bulunan diyorum. şimdi eski yaptığım hiçbir şeyden zevk almıyorum o bekar çok samimi Arkadaşlarımla buluşmuyorum bile düşündükçe sinir oluyorum onlara oh ne rahatlar diyorum. ailem çok destek sen bakmazsan annen bakar bakıcı tutarız biz ona ben okuturum ama aldırma diyorlar. Eşinl
- 11 Şubat 2015
- 526
- 385
- 35
Çok bunaldığım zamanlar hâlâ oluyo fakat daha iyiyim tabi.
En azından eşin bebeği heyecanla bekliyor ondan da manevi olarak şuan destek alabilirsin biz eşimle aynı anda aynı zamanlarda kabullendik her şeyi, baba belli etmemeye çalıştı ama benden daha çok endişeliydi. Ailelerinizin destek olması çok güzel, bizim hep desteklerdi hala öyleler. Ben 1 yaşına girene kadar çalışmayı düşünmüyordum, ben kötü olunca işe Dönme fikrini aklıma sokan kayınpederimdi. Kendi çocuklarını 6-7 aylık olmadan kucağına almayan adamın torununu biberonla beslediğini gördüm benim de etrafımda hiç bebekli arkadaşım yoktu,evli sayısı bile nadirdi. Ama çocukla bir algıda seçicilik yapıyorsun ve illaki etrafındaki bebeklilerle birbirinizi fark ediyorsunuz. Bu süreçte tabiki çocuksuz ya da bekar arkadaşlarınla da görüşeceksin. Yeri gelir bebeği annelere ya da bakıcıya bırakır yalnız görüşürsün, ya bebek seven ve anlayışlı arkadaşlarınla beraber bebeğimle görüşürsün. Ben kendimi toparlamaya başladığım gün kendime bir söz verdim; bebeğimi kendi hayatıma dahil edicem o benimle yaşayacak ben bir bebeğin hayatına dahil olmayacağım diye. Bir çok kişi bunu anlamıyor, bencilce buluyor. Bence bizim gibiler için sağlıklısı bu. Bebeğimle avm de geziyorum, cafeye de gidiyorum, bu yaz kendim ayrı eşimle tatile çıkıcaz inş, bebeğimizi de 2 günlüğüne denize ayrı götürücez, onu anneanne veya babaannesine bırakıp eşimle gece dışarda da takılıyoruz, arkadaşlarımızla da planlar yapıyoruz. (Ailelerin destek OLDUĞUNU söylemeden bunlardan bahsedemezdim.çok şanslısın bunu bil.) yani bebeği için gönüllü olaraktan kendi hayatını, özelini yok sayan ve hayatını bebeğine arayanlardan olmak istemiyorum. Belki onlar benden daha iyi ve layıkıyla annedirler ama etrafımda her ikisinin de Örnekleri var ve benim bebeğimin ileride benden bağımsız ve daha Özgüven sahibi olacağını düşünüyorum.
- 24 Eylül 2007
- 1.205
- 1.379
Gün geçtikçe daha iyi oluyorum sen de öyle olursun merak etme. Bebisimin gülen yüzüne baktıkça keyif alıyorum. Onlar asla bize ayak bağı olmuyor başımızın taci oluyorlar inan. Sende doğunca anlayacaksın inş.
- 11 Şubat 2015
- 526
- 385
- 35
- 22 Nisan 2014
- 1.110
- 335
Dogurdugum ilk zamanlar bi an boyle biseyle karsilascam diye cok korktum cubku surekli icime vesvese geliyodu. Boyle aglamak istiodum. Bebege bakiodum onu sevmedigimi okadar sanciyi cekmedigimi dusunuodum sanki hepsi ruyamis gbi. Annemin yaninda kaliorm bebegm 27 gunluk esim evimize gecelim diyo ama kendisi ise 8 de gidio 11 de geliyo gece ve ben evde o saate kadar yine ayni dusunceler aklima gelecek diye korkuyorum. 
bide hala bakiorum bebege 1 gun deil 3 gun deil bu bebek artik benm omrun boyunca yanmda olacak dusuncesi bana tuhaf gelio o dusunceler beynime gelince hemen aklimi dagitmaya calisiorm su anda dagtmasi kolay oluyo ama kendi evime gecnce yalniz kalicam korkuyorum ((
bide hala bakiorum bebege 1 gun deil 3 gun deil bu bebek artik benm omrun boyunca yanmda olacak dusuncesi bana tuhaf gelio o dusunceler beynime gelince hemen aklimi dagitmaya calisiorm su anda dagtmasi kolay oluyo ama kendi evime gecnce yalniz kalicam korkuyorum ((Canım doktora gittin mi?Dogurdugum ilk zamanlar bi an boyle biseyle karsilascam diye cok korktum cubku surekli icime vesvese geliyodu. Boyle aglamak istiodum. Bebege bakiodum onu sevmedigimi okadar sanciyi cekmedigimi dusunuodum sanki hepsi ruyamis gbi. Annemin yaninda kaliorm bebegm 27 gunluk esim evimize gecelim diyo ama kendisi ise 8 de gidio 11 de geliyo gece ve ben evde o saate kadar yine ayni dusunceler aklima gelecek diye korkuyorum.
- 22 Nisan 2014
- 1.110
- 335
Hayir gtmm mi gerekiyo yalnz kalmaktan korkuyorum sadece
- 22 Mart 2014
- 79
- 18
ne güzel bir konu açmışsınız halimelikten doğuma doğum sonrasına kadar bebek 7 aylık oldu kendimi sürekli hasta hissediyorum. hastalık hastası oldum ve kurtulamıyorum. psikolojik olarak o kadar güçlü yaşıyorum ki bu rahatsızlığı fizyolojik olarak da sürekli yorgun ve bitkinim. Allah bizlere kolaylık versin
Merhaba öncelikle zor zamanları atlatmaya çalışıyorum bende ocak 20de doğum yaptım ve sudan çıkmış balığa döndüm ömrümde bebek nedir bilmeyen ben küçücük bir bebekle yalniz kaldım yardım edecek kimsem yok esimin annesi geldi kaldı 20 gün sağolsun onlarda çok uzaktalar benim annem Teyzem vs yok ablam var ama oda daha çok köstek olur günlerce sikintilarimin geçmesini bekledim ağladım ağladım ağladım bebeğe baglanamadim zaten sutumde gelmedi emmedi en sonunda 5 aylık olduğunda bende çok az düzelme olunca doktora gittim şimdi ilaç kullanıyorum daha iyiyim ben bebeğin rutin işlerinden bunaliyorum çünkü bekarken sorumsuz ve rahattim kimsemde olmayınca bebek bakımında tam bir işkenceye dönüştü psikolojik olarak esim çok yardımcı sağolsun ama gecesi gündüzü belli olmayan çok yoğun çalışıyor ev işlerine bi yardimci ya da bakıcı tutacak ımkan da olmayınca işler çok karıştı tek dileğim büyüdükçe herseyin daha güzel olmasi ve istediğim kadar uyumak
Selamlar ,bebek sahibi olan herkesin mutluluktan havalara uctugunu sorunsuz bir hayat surduklerini sanirdim.cevremizdeki herkes o sekilde yansitiyor cunku.bende neden ben sorunlar yasiyorum deyip kendimi sucladim uzuldum agladim...zor gunler yasadik,hala da yasiyoruz.ilk zamanlar premature dogan bebegimin yogun bakim sureci ve evdeki bakiminin zorlugu cok yipratti beni.birde esimin asiri titizligi eklenince isler dahada zorlasti.evde karantinaya aldik kendimizi eve hic kimseyi kabul etmedik annelerimizi dahi ,bebegim mikrop kapip hastaneye kaldirilacak diye cok korktuk .butun vaktim pompa yapmak alt degismek biberon sterilize etmek ve bebegimi beslemekle gecti bi beslenme zamani bittiginde,ardindan bi sonraki beslenmenin hazirligi ,surekli ayni dongu gece gunduz .inanin aylarca surdu bu zihnim artik iflas etmisti.bu surecte bebegimin yaninda telefon acamadigimdan evde yapayalniz yorgun uykusuz gunler gecirdim.bu surecte birde esimn eski gorustugu kiza netten bakarken yakaladim .zaten en ufak seylerden dahi kavga ederdik ,siddetlendi iyice kavgalar.tabi olan bana oluyodu o isine gidip gelirken ben evde bu hayati yasadim tek basina.bebegim 5 aylik oldu biraz rahatlamisken cak aci bi olay yasadim cenazemiz oldu ,esimin destegi olmadi yine.simdi bebegim9 aylik biz hala cok fazla tartisiyoruz ,tartismalarimiz benim sikayetlerimle basliyo.yalnizliktan bunaldigimdan yoruldugumdan sikayetleniyorum ,esimden ilgi beklerken o dahada ilgisizlesiyo benim gerginligime oda enaz benim kadar gergin davranarak yanit veriyo ve ben yalnizligimin icinde boguldugumu hissediyorum artik.bosanmayi defalarca konustuk,anlasamadigimizi dusunuyoruz ikimizde ,esim hep beni sucluyo,bende beni anlamayan benim mutsuzlugumu gorup hicbisey yapmayan ama yaptigini iddia eden esimi sucluyorum.isin icinden cikamiyoruz ....
Of ya çok üzüldüm gerçekten bu kadar mı olur ama ya Bebeğinin babası eşin kötü bir şey demek istemiyorum ama nasıl dayanıyorsun bu kadar şeye nasıl sabrediyorsun mesela eski kız arkadaşıyla konuşmasına hiç mi ses çıkartmadın peki ya vefat olayında sana destek çıkmaması... Sen ikinizin bir parçası için çaba sarfederken bebeğinize bakarken onun için bir Şeyler yaparken o nasıl oluyorda bu kadar vicdansız olabiliyor Allah'ım nolur vicdan ver ya insanlara
Yani sen bu kadar zorluk yaşarken hiç şikayet etme hakkın yok muymuş çok sinir oluyorum ya bizim ses çıkartma hakkımız yok onlar nasıl isterse öyle olacak benciller işte kadın Dediğin susacak kadın Dediğin evinin işini yapacak çocuk bakacak erkek Dediğin ise Özgür her şeyi yapar konuşur kadın susacak Yaşadığı hiçbir olumsuzluk olamaz çünkü niye olsun ki dimi ama insan mı ki kadın yazık ya
Senin yerinde olsam hiç konuşmaz susardım şikayet etme sus bence ve ne düşündüğünü söyleme yeri ve zamanı geldiğinde konuşursun yorulmadın mı bu olanlardan hiç yorum yapma onunla konuşma başlarına anlat gir burda dök içini bırak naparsa yapsın bilmiyorum mesleğin var mı çalışma imkanın var mı zamanı vardır her şeyin bir gün gelir devran döner hayat ne gösterir bilemezsin
Ogretmenim ama bebegim olunca izne ayrildim ,kayinvalidemde cok yakinda ama gezmeleri gunleri daha onemli sanirim yarim gun ilk torununa bakamadi.eylulden sonra bakici ayarlayip calismak istiyorum ama esim bakici fikrinede sicak bakmiyor.zaten hayatimin bukadar zorlasmasinin nedenlerinde biride calisamamak sanirim,belki isime gidiyo olsaydim hava degisikligi arkadaslarla biraz sohbet iyi gelecekti bu kadar kendimi yalniz mutsuz ise yaramz hissetmezdim.
Bence çalısmaya Başladıktan sonra duruma bak bu zaman zarfında bebeğinle ilgilen eşinin üzerine düşme biliyorsun ki öğretmensin eninde sonunda çalışacaksın bunun rahatlığı olsun üzerinde kendini bunalıma sürükleme eninde sonunda çalışacaksın böyle bak bir de.gerçekten Tartışma ortamı yaratma eşine bir bak sana ve bebeğinize olan davranışlarına ve bence sonra bir karar ver. Ben çok üzüldüm yazdıklarına
bebeğe bakıcı fikrine bile sıcak bakmıyor hem de yarım gün çok sinir oldum bence kusura bakma ama yazdıklarından anladığımdan sadece bakıcı kısmı değil diğer yazdıklarını da topladığımda sana hiç değer vermiyor bunu gördüm. Ama bilemem tabi aynı evde siz yaşıyorsunuz bana böyle Davranılsa ki davranıldı birebir olmasada benzerlerini yaşadım ben boşanmaya Kalktım ve eşim en sonunda tamam senin istediklerin olsun ben seni çok seviyorum dedi yoksa bitmişti benim için bu evlilik. Sen bilirsin ama çalısmaya hayatına geri döndükten sonra Gözlem yap gerçi hep Gözlem yap baktın olmuyor kararını ver derim çünkü çok şımarmış o ama lütfen gereksiz Tartışma ortamı yaratmaBenzer Konular
- Kilitli
