- 29 Aralık 2019
- 18
- 5
- 36
Ben durumu aynn yaşıyorum yardım edin lütfen
Yok cnm geçmedi seninMerhaba geçti mi rahatsızlığınız ben de konuşmak istiyorum
Özelden konuşalım da nerden no yazsam olmaz burdan
Merhaba. Nasıl oldunuz merak ettimB
Yok cnm geçmedi senin
Valla ne iyiyim ne kötü anlamsız bi hayat yaşıyorum eşimden ilgi beklentisi içindeyim sürekli o ilgilenmedikçe sinirlenip ağlıyorum birazda olsa daralmalarım geçti zamanla geçiyo passiflora içiyorum çok darlanırsam abimde kaldım 10 gün değişik ortam ailem sayesinde baya rahatladım kanamamda durdu onunda etkisi olabilir bilemiyorumMerhaba. Nasıl oldunuz merak ettim
İnsanın etrafında anlayışlı insanlar olmazsa bu depresyon bitmiyo. 8. Aydan bildiriyorum
Benim eşim de yanımda olamadı işi dolayısıyla ama bu süreçlerde çok anlayışa ihtiyacımız varken kimimizin yanında değil kimimizin yanında ama paylaşım yapamiyolar. Ah çekiyorum ah ahDoğru diyosun benim sıkıntım eşim diğerleri yardımcı oluyo da eşim çok sessiz sakin biri paylaşımımız yok fazla önceden bi sekilde geçiyo du ben enerjik ve pozitifken şimdi kaldıramıyorum çok ilgisiz doğum yqptım toplasan 1 ayda 15 kelime dertleşmedik
Benim eşim de yanımda olamadı işi dolayısıyla ama bu süreçlerde çok anlayışa ihtiyacımız varken kimimizin yanında değil kimimizin yanında ama paylaşım yapamiyolar. Ah çekiyorum ah ah
Evet kesinlikle . Eşim aylardır görevde resmen ruhum yoruldu .Bence en çok eşin destegi önemli.o yoksa hersey berbat
Sizinki daha zor tabikide allah yardımcınız olsun bi an önce dönsün inşallah benim eşim yanımda ama destek olamıyo ama sizinki gelip hep yanınızda olsun inşallahEvet kesinlikle . Eşim aylardır görevde resmen ruhum yoruldu .
Bende de aynı duygular var. Benim de 3.5 yaşında kızım var onda da depresyona girmiştim ama zamanla geçmişti. Tecrübesizlikten oldu bir daha olmaz diye 2.yi doğurdum. Bu sefer daha kötü oldum. Bebeğimi seviyorum ama düzenimi bozdum diye pişmanlık duyuyorum. Büyüdükçe geçer diye umut ediyorum ama çok korkuyorum. Doktora gittim dün. Bitkisel ilaç yazdı 2 tane. Onları kullanmaya başladım. İnşallah çabuk geçerben bebeğimi kabullenemiyorum sevemiyorum yani çok garip ama ben bunu ilk doğumumdada yaşamıştım ama o zaman çok kısı sürdü ve nasıl başladı nasıl bitti anlayamadım ve doğum sonrası depresyon diye birşeyin olduğunu bilmiyordum eğer ozaman araştırıp böyle bir hastalık geçirdiğimi anlamış olsaydım ikinci bebeğimi düşünmeden önce tedavimi olur ve ona göre hareket ederdim önlemlerimi alırdım ikinci çocuğu ben kendim istedim isteyerek oldu yani olduktan sonra allah affedsin pişman oldum iki küçük çocuk nasıl bakıcam diye hamileykende düşünüp duruyodum ama depresyona girmedim ne zaman doğum günü geldi çattı düşüncelerim attı ve 2 gün hastanede ağladım bebeği istemiyodum çünkü eve geldim depresyon belirtileri başladı.
aynı zamanda benden 2 gün sonra eltimde doğum yaptı 3,5 yaşındaki kızım 2 tane bebek gelince öyle kıskandıki ben de düşünceler arttı kızım laf söz dinlemiyo ben zaten öncedende kısı süreli depresyon atakları geçirmiş biri olarak sıkıntılarım 5 aydır devam ediyo bebeğimi daha içimden gelerek sevmedim inanmazsınız evimde durmadığım ve düzenli hayatım olmadığı içinde iyileşemediğimin farkındayım aslında ama şuan çouklarla yanlız kalmaya hala cesaretim yok üstelikte çalışıyorum memurum hamileyken hemen ücretsiz izne ayrılacağım diye planlamıştım ama şimdi çalışmak iyi gelirmi diye çalışıyorum işede zorla gelip gidiyorum kızım büyümüştü ve hayatım düzene girmişti nerden çıktı bitane daha çocuk diye düşünüp duruyorum kafamdan böyle saçma sapan düşünceleri atamıyorum işte daha önce depresyon geçirenler bu doğum sonrası depresyonda risk altındaymış ben bunu öğrendim ama iş işten geçti bebeğim şöyle 1 yaşına gelsin düzeleceğimi biliyorum ama eşimi takıyorum bu sefer kafama oda bizimle annemlerde kalıyo ve bu duruma daha ne kadar sabreder bilmiyorum şimdilik bişey demiyo ama bide çocuklarım benim bu ruh halimden etkilenirde onlarda ben gibi depresyon hastası olurmu ki diye korkuyorum anlayacağınız düşünüp duruyom işte oysaki kızımı kendim büyüttüm tabi rabbimin yardımıylada o nun sevgisi bana 2. çocuğu düşünmeme sebep olmuştu anneliğin çok güzel bişey olduğunu düşünüyodum bu sıkıntıyı tekrar yaşayacağımı hiç düşünemedim çok uzun yazdım XESA kusura bakma banan cevap yazdığın için teşekkürlür inşaallah 6. aydan sonra düzelmeye başlarım
Üzüldüm keşke sağlıkla kucağınıza almak nasip olsaydı umarım bundan sonraki süreçlerde nasip olur. Benimde evliliğimin 3.yılında ilk gebeliğim düşükle sonuçlanmıştı. Çok üzülmüş bir bebeğim olursa çok mutlu olur hep şükrederim diye düşünmüştüm . Öyle de yaptım o ayrı mesele tabii ama kırılma noktası şurası sanırım postpartum depresyonu şükürsüzlükten bilgisizlikten nankörlükten ya da şımarıklıktan kaynaklanan bir durum değil tıbbi bir hastalık bir rahatsızlık insanın elinde olan bir durum asla değil. Sanırım bu yanılgı en basit günlük problemleri bile ayy depresyona girdim sözleri ile ifade etmemizden kaynaklanıyor. Günlük can sıkıntıları günlük problemleri bile ay depresyona girdim diye ifade eden insanlardan dolayı tıbbi bir rahatsızlık olan durumları bile öyle sanıyoruz. Oysaki bu yaklaşım o durumu yaşayan anneler için o kadar travmatik bir etki ki anlatamam size. O yüzden bu durumlarda anlayışlı bilinçli aile eş ve çevre desteği artı profesyonel destek şart.önce üye adınızı bencil diye okudum. sonra hem bencil hem yardımsever diye düşündüm. Enson benili farkettigmdeki vicda azabııyla yazıyorum. :)
o duyguları bılmıyorumhiç... 4 bucuk ay hamile kalabildim. 9 ay sonunda cocugumu kucagıma alabılmeyi cok isterdim. ben zaten bebek beklerken isterken gebelikten once bile hamile kalırsam şükürle hiçbir kapris skntı problem yaşamıcam yaratmicam, nazlanmıcam hep sükredecem dedim. kaldıgımdda aynen oyleyaptım ama hep problemlerle geçti gebeliğim yinede şükrettim bebegmı kaybettgimdede en azdan 4 bucuk ayda olsa annelik tattım şükürler olsun dıyorum..
o bunalımları yaşayan anneler içinde inşallah en kısa zamanda toparlanıp cocuklarına faydalı olabilirler ve hayatın tadını alabılecer duruma gelirler en onemlısı de buu ...
Zor durumlar biliyorum. Hele günümüz koşullarında anne olma sorumluluğunu yüklenmek psikolojik anlamda insanı zorlayabilir çok doğal. Yalnız değilsiniz bunu bilin ve bu süreç sonsuza dek sürmeyecek geçecek. Sonuçta iki güzel evladınız ile birlikte kazanan siz olacaksınız.Bende de aynı duygular var. Benim de 3.5 yaşında kızım var onda da depresyona girmiştim ama zamanla geçmişti. Tecrübesizlikten oldu bir daha olmaz diye 2.yi doğurdum. Bu sefer daha kötü oldum. Bebeğimi seviyorum ama düzenimi bozdum diye pişmanlık duyuyorum. Büyüdükçe geçer diye umut ediyorum ama çok korkuyorum. Doktora gittim dün. Bitkisel ilaç yazdı 2 tane. Onları kullanmaya başladım. İnşallah çabuk geçer