doğum sonrası depresyonu yaşayanlar

Neden vicdan azabı çekiyorsun ki, doktorum demişti ki her bebek anne sütüyle büyüyecek diye birşey yok, bebek sütleri de yeterince besleyici, anne sağlıklı olacak ki bebeğine sevgiyle baksin faydalı olsun.
Aylarca sütümü sağarak döktüm fışkıran tarzda sütüm vardı o anki psikolojim çok kötüydü
Sen bu foruma uzun zamandır girmiyorum galiba mesaj geldiğini nasıl anlıyorsun
 
Hangi ilacı aliyorsun?
Seraguel 25 mg alıyorum az önce hastaneden aradılar sezeryan tarihini hatirlattilar cuma gunu sabah hastanede ol dediler gece 12 den sonra aç kalacaksın vs.ben biliyodum ama yine de heyecan yaptım carpintim oldu kustum bana dua et lutfen.
Sen hangi ilaclari kullanıyorsun
 
Seraguel 25 mg alıyorum az önce hastaneden aradılar sezeryan tarihini hatirlattilar cuma gunu sabah hastanede ol dediler gece 12 den sonra aç kalacaksın vs.ben biliyodum ama yine de heyecan yaptım carpintim oldu kustum bana dua et lutfen.
Sen hangi ilaclari kullanıyorsun


Benim kadar sezaryenden korkan yoktur sanirim, ameliyathaneye giderken tüm vücudum titriyordu, ağzım bile, konuşamadım sadece titriyordum ve agliyordum, geçti bitti bak :) endişe etme olup bitecek, benim ilac geçmişim cok kabarık, yesil reçeteli kullanmayi daha yeni bıraktım, iyi hissedene kadar bircok antidepresan kullandim, tüm gruplar denendi neredeyse, şuan efexor, paxera ve diazem aliyorum
 
Benim kadar sezaryenden korkan yoktur sanirim, ameliyathaneye giderken tüm vücudum titriyordu, ağzım bile, konuşamadım sadece titriyordum ve agliyordum, geçti bitti bak :) endişe etme olup bitecek, benim ilac geçmişim cok kabarık, yesil reçeteli kullanmayi daha yeni bıraktım, iyi hissedene kadar bircok antidepresan kullandim, tüm gruplar denendi neredeyse, şuan efexor, paxera ve diazem aliyorum
Desteğin icin teşekkür ederim dün akşam forumlardaki yazıları okudum benzer şeyleri yaşadığımız için seni kendimë yakın hissettim sen tamamen mi uyutuldun
 
İlk doğumda sadece kırk gün boyunca hep aglamakliydim.eşimden ilgi gormuyordum ona çok takıyordum sonra ggeçti gitti. Ama bu seferki canima okudu inanki. Benim başka sebeplerin de var o yüzden senin ki sadece uzamış doğum sonrası depresyonu.bunu psikoterapi ile yeneceginden eminim. Benim kaygı ve korkularim varr yenemediğim.daha önce bahsettiğim şeyler.bu kaygılar aklima gelmezse çok iyiyim ama gelirse de kalbim zonklyor.dakikada 100_120 atıyor.sanki bu aralar ritm bozukluğu da başladı.bakalım sonu hayır olsun inşallah. Bu arada ya azim çekmeyi ihmal etme canım.
 
Şunu bilgi yalnız değilsin.seninle ve benimle aynı sorunları hatta daha kotusunu yaşayanlar var.hayat bir gün bir gece değil.inşallah biz de sağlıgimiza kavuşup çocuklarımıza daha iyi anneler olacağız.bu bir süreç Rabbim bizi böyle imtihan ediyor demekki.hepsi geçecek sayılı günler kaldı.ben hayatın ta kendisinin de çok anlamsız ve gereksiz olduğunu dusunmeye başladım artık.o kadar yanı.bir de 35 yaşındayım sanki hayat bitti yaslandim vs.gibi şeyler düşünüyorum anlatamam neler geçiyor aklımdan aah ah
 
Merhabalar Elifezgi, uzun zaman gecmis. Ama sizin yardiminiza cok ihtiyacim var. O donemleri, krizleri nasil atlattiniz. Suan iyiainizdir. Bir daha tekrarlamaz dmi o depresyon? Ben de dogum yapali 1 ay oldu. 1. Kizimla arasi 10 yil. O yuzden mi bilmiyorum hemen dogumun ertesi gun basladi depresyon. Kaygi anksiyete... Gunduz istirahat etmek icin uyumaya calisirken Birden kalp carpintisi basladi ve kotu dusunceler sarmaya basladi. Kendimi cok caresiz hissrtmeye basladim. Allahim o durumdan hic cikamayacakmisim gibi kalbim sikisiyor oyle.kriz baslayinca.Sonra zar zor o fikirleri kovuyorum. Ama hep hayat anlamsiz. Hepimiz bir gun olup gudecegiz. Anne babam yaslaniyor onlari kaybetmekten korkuyorum. Onlari kaybedince dayanamayip aklimi yitirmekten korkuyorum. Allahim bir gun onlar gocup gidecek o zaman onlarin acisini kaldiramayip aklimi oynatir miyim. Suan 2 tane kizim var. Bir de oglan dusunuyoruz Allah izin verirse. Eger boyle olacaksa nasil bir daha hamilelik ve dogum yapabilirim. Dayanamam katlanamam diye daha simdidden uzuluyorum. Durup dururken eski gunleri ozluyorum cocukluk ortaokul univrsite zamanlarimi ve o gunler birdaha gelmeyecek yaslaniyorum diye uzuluyorum. Buyuk kizima artik yeteri kadar vakit ayiramiycam diye ona uzuluyorum. Sanki buyuk kizim artik mutsuz gibi. Oysa en cok o ucuyor mutluluktan. Kardesini sevip duruyor. Sanki uzulmek icin bahaneler arayip duruyormusum gibi. Hatta eski esyalarimi hatirlayip mesela Tirkiyede biraktigimiz bazi esyalari/nesneleri hatirlayip uzuluyorum. Onlar kizim, benim icin cok degerliydi onemliydi keske birakmasaydim. Diye..... Bu durumdan kurtulabilir miyim. Cok cok yardiminiza muhtacim. Yanitlarsaniz sevinirim.
 
Bu arada bebegimi seviyorum. O uyurken cabuk uyansa da onunla zaman gecirsem diyorum. Haa sutum yetmiyor ve ek sut veriyorum bu duruma ilk basta cok Uzulsem de artik kabullendim. Sutumun az olduguna kendimi suclamayi biraktim gibi. Yalniz kriz durumlari genelde gunduz diblenmek icin uyumaya calisirken meydana geldigi icin HIC UYUMAMAYA calisiyorum gunduzleri bu da beni cok yorgun dusuruyor. Nasil normale donebilirim...
 
Hayatta hicbirseyden zevk almiyorum. Yemegi bile sadece kizim icin yiyorum. Kimseyle konusmak istemiyorum. Hayata dair hicbir planim yok. Oysa daha once hergun bir suru planlarla uyaniyrdum. Artik alisveris yapnak bile mutlu etmiyoru. Ilgimi bile cekmiyor. Onxeden AVMler stress atmami sagliyordu. Inatagramdan surekli bebek esyalarina bakiyordum. Suan hiic birsey yapasim gelmiyor ne facebokk ne de baska biseye bakiyorum.
Sadece gunler gelip geciyor. Artik anne babama da bu durumumdan bahsetmiyorum. Cunku annemde aritmi ve bir suru hastalik var. beni dusundukce daha da hastalanmasin diye. Allaha sukur hep yanimdalar destek oluyorlar.
 
J Jiyde Şu bir gerçek ki hepsi geçecek canım.Lütfen önce buna inan.
Burada yazdıklarının tamamını ve inan daha da fazlasını yaşadım.
Şu an nasılım çok iyiyim hamdolsun.Zaman geçtikçe daha da alışacaksın, bu durumu hemen hemen tüm anneler yaşıyor.Ne olur yalnız olduğunu düşünme.
Hayat bitti benim için diyordum, oysa nasıl da yanılmışım.Hayat şimdi başlıyor aslında.
O eski günler evet bir daha gelmeyecek bu bir gerçek.Ama daha güzel günler seni ve çocuklarını bekliyor emin ol.
Hayatımız dönem dönem, ve level atlıyoruz haliyle.İnan ki anne olarak da çok güzel günler göreceksin.
Seninle zamanım oldukça konuşalım.Ben öğretmenim ve bazen boş vaktim olamıyor.Ama seni en iyi ben anlarım. Dolayısıyla senin için elimden gelen her ne varsa burdayım ve hazırım.Özelden de konuşabiliriz canım.
 
J Jiyde Şu bir gerçek ki hepsi geçecek canım.Lütfen önce buna inan.
Burada yazdıklarının tamamını ve inan daha da fazlasını yaşadım.
Şu an nasılım çok iyiyim hamdolsun.Zaman geçtikçe daha da alışacaksın, bu durumu hemen hemen tüm anneler yaşıyor.Ne olur yalnız olduğunu düşünme.
Hayat bitti benim için diyordum, oysa nasıl da yanılmışım.Hayat şimdi başlıyor aslında.
O eski günler evet bir daha gelmeyecek bu bir gerçek.Ama daha güzel günler seni ve çocuklarını bekliyor emin ol.
Hayatımız dönem dönem, ve level atlıyoruz haliyle.İnan ki anne olarak da çok güzel günler göreceksin.
Seninle zamanım oldukça konuşalım.Ben öğretmenim ve bazen boş vaktim olamıyor.Ama seni en iyi ben anlarım. Dolayısıyla senin için elimden gelen her ne varsa burdayım ve hazırım.Özelden de konuşabiliriz canım.
Cevabiniz icin cok tesekkur ederim. Inshallah ben de en kisa surede atlatirim. Dediginiz gibi guzel gunler beni bekliyor bunu dusuneyim... Psikologa da gittim inshalla hem ondan hem buradan destek alarak bu sikintidan kyrtulurum
 
Hayatta hicbirseyden zevk almiyorum. Yemegi bile sadece kizim icin yiyorum. Kimseyle konusmak istemiyorum. Hayata dair hicbir planim yok. Oysa daha once hergun bir suru planlarla uyaniyrdum. Artik alisveris yapnak bile mutlu etmiyoru. Ilgimi bile cekmiyor. Onxeden AVMler stress atmami sagliyordu. Inatagramdan surekli bebek esyalarina bakiyordum. Suan hiic birsey yapasim gelmiyor ne facebokk ne de baska biseye bakiyorum.
Sadece gunler gelip geciyor. Artik anne babama da bu durumumdan bahsetmiyorum. Cunku annemde aritmi ve bir suru hastalik var. beni dusundukce daha da hastalanmasin diye. Allaha sukur hep yanimdalar destek oluyorlar.
 
Ca
Hayatta hicbirseyden zevk almiyorum. Yemegi bile sadece kizim icin yiyorum. Kimseyle konusmak istemiyorum. Hayata dair hicbir planim yok. Oysa daha once hergun bir suru planlarla uyaniyrdum. Artik alisveris yapnak bile mutlu etmiyoru. Ilgimi bile cekmiyor. Onxeden AVMler stress atmami sagliyordu. Inatagramdan surekli bebek esyalarina bakiyordum. Suan hiic birsey yapasim gelmiyor ne facebokk ne de baska biseye bakiyorum.
Sadece gunler gelip geciyor. Artik anne babama da bu durumumdan bahsetmiyorum. Cunku annemde aritmi ve bir suru hastalik var. beni dusundukce daha da hastalanmasin diye. Allaha sukur hep yanimdalar destek oluyorlar.



Canım bunlarin hepsi geçecek ben 5 ay önce doğum yaptım. Kendi ailemden kimse yanımda yoktu. Allah razı olsun kayinvalidem ve eşimin akrabaları sayesinde atlattım. Eşimin de desteği çok oldu. Hayattan hiçbir zevk almiyodum yemek bile yemek aklıma gelmiyodu. Annemle sorunum var ve gelmedi yanıma. Sürekli agliyodum. Ama geçti düzeldi hepsi eski hayatıma döndüm. Hatta şimdi kızım yokken ne yapiyomusum diyorum geçecek merak etme
 
Bende o haldeyim bebegbebegimi olmasını öyle cok istedim ki ama şimdi mutsuzluk eski hayatımı özlüyorum. Bugunlerin geçeceğini umuyorum. Eşimle bu dönemde problemler yaşadık bu dönemde kadının kendini bir şekilde güvensiz hissetmesi durumu daha da zorlaştırıyor . Allahın bize verdiği bu emanetleri sabırla sahip çıkmak nasib olsun. Sürekli forumalra bakıp kendime teskin etmeye çalışıyorum. Sağ gögus ucu doğum yapalı yaklaşık 2 ay olmasına rağmen geçmedi. Gerektiği kadar sezeryan doğumdan kaynaklı kilo veremedim. Hersey üstüme üstüne geliyor. Eşimle hala beraber olmadık beni artık beğenmediğini düşünüyorum. Hayat her açıdan zor suan umarım rabbim sabrını verir ve herşey yoluna girer bebekkerimizin canı sağolsun
 
X