- 27 Mart 2017
- 9.508
- 48.083
- 548
- Konu Sahibi sassyassyy
-
- #1
herkese selamlar umarım iyi bir gün geçiriyorsunuzdur,
bugün doğum günüm. ben 16 yaşımdan beri doğum günümü arkadaşlarımla kutlarım ailemle pek eğlenemiyorum. annemle konuşacak pek bir şeyimiz olmuyor babam da kitaplardan filan konuşuyor. genelde her doğum günümde sabahtan babamla buluşuruz biraz zaman geçiririz. annemle görüşmeyiz o genelde hediyesini gönderir,zaman bulursa arar. ben geceyi arkadaşlarımla geçiririm.
bu yıl sevgilimle kutlayamıyoruz çünkü kendisine anlayış göstermem gereken bir durumun içinde. babasının yanında olması gerekiyor. büyük ihtimalle gece 3 gibi filan gelecek ve biz o zaman karşılıklı bir şeyler içip oo iyi ki doğdum filan yapacağız. ona kesinlikle kırılmıyorum çünkü ailesiyle karşı karşıya gelmesini hiç istemem.
her neyse ben her yıl bu güne babamın telefonuyla uyanırdım. bu yıl öyle bir telefon almadım. işi var herhalde dedim. öğlene doğru beni aradı. çok acil başka bir şehire gitmesi gerektiğini,akşam ankarada olacağını ve x mekanda yer ayırttığını söyledi. ben de benim arkadaşlarımla planım vardı dedim. sonra geçersin dedi neyse dedim kapattım.
yıllardır beni doğum günümde aramayan annem aradı. o da akşam yemek yiyelim dedi. babama ve arkadaşlarıma söz verdim dedim. iptal et birisini dedi. açıkçası bana samimi gelmediği için de iptal etmek istemedim. yıllardır üzerine uğratmıyor kadın ama bu yıl bende beklenmedik bir sağlık sorunu oluşunca ilgili anne olmaya çalıştı ben de kabul etmedim. müsait değilim sen cumartesiye sekersin dedim.
sinirlendi kendi kendisine konuşmaya başladı. sen zaten beni kendine hiç yaklaştırmadın ki,ben senin için sadece banka kartı mıyım,insan doğum gününde annesiyle olmak istemez mi,para istemeye gelince istiyorsun yanımda iki saat geçirmeye tahammül edemiyorsun seni doğurduğum güne lanet olsun filan dedi. ben de cidden beni doğurduğun güne lanet olsun keşke doğurmasaydın dedim. sanki aynı lafı eden kendisi değilmiş gibi tuttu bu sefer bana çok ayıp o nasıl laf dedi. dengesiz deli. bütün moralimi alt üst etti. sinir krizi geçirdim söylememem gereken çok fazla şey söyledim. en son olay senden nefret ediyorumlara kadar geldi. o da ağladı ben de ağladım kapattık telefonu.
sonra babamı aradım sen de kafana göre iş yapma be gelmiyorum akşam git kendin ye yemeğini dedim ne oluyor filan dedi ona da cırladım kapattım yüzüne. arkadaşlarıma işim çıktı diye mesaj atıp yaklaşık 1 saat filan önce kendimi tokatladım,sonra kafamı koltuklara vurdum,kafam acıyınca geri koltuğu tekmeledim. bu sırada devamlı ağlıyorum tabi. sinir boşalması işte. şu an kuş kadar hafifim ama günümü mahvettim. bu arada sevgilim arayınca gereksiz yere ona da bağırıp çağırıp kapattım.
ne yapacağım,nasıl davranacağım ben anneme? hayatımdan tamamen çıkarmanın bir yolu yok mu?
not:öfke kontrol problemim var ve destek alıyorum.
bugün doğum günüm. ben 16 yaşımdan beri doğum günümü arkadaşlarımla kutlarım ailemle pek eğlenemiyorum. annemle konuşacak pek bir şeyimiz olmuyor babam da kitaplardan filan konuşuyor. genelde her doğum günümde sabahtan babamla buluşuruz biraz zaman geçiririz. annemle görüşmeyiz o genelde hediyesini gönderir,zaman bulursa arar. ben geceyi arkadaşlarımla geçiririm.
bu yıl sevgilimle kutlayamıyoruz çünkü kendisine anlayış göstermem gereken bir durumun içinde. babasının yanında olması gerekiyor. büyük ihtimalle gece 3 gibi filan gelecek ve biz o zaman karşılıklı bir şeyler içip oo iyi ki doğdum filan yapacağız. ona kesinlikle kırılmıyorum çünkü ailesiyle karşı karşıya gelmesini hiç istemem.
her neyse ben her yıl bu güne babamın telefonuyla uyanırdım. bu yıl öyle bir telefon almadım. işi var herhalde dedim. öğlene doğru beni aradı. çok acil başka bir şehire gitmesi gerektiğini,akşam ankarada olacağını ve x mekanda yer ayırttığını söyledi. ben de benim arkadaşlarımla planım vardı dedim. sonra geçersin dedi neyse dedim kapattım.
yıllardır beni doğum günümde aramayan annem aradı. o da akşam yemek yiyelim dedi. babama ve arkadaşlarıma söz verdim dedim. iptal et birisini dedi. açıkçası bana samimi gelmediği için de iptal etmek istemedim. yıllardır üzerine uğratmıyor kadın ama bu yıl bende beklenmedik bir sağlık sorunu oluşunca ilgili anne olmaya çalıştı ben de kabul etmedim. müsait değilim sen cumartesiye sekersin dedim.
sinirlendi kendi kendisine konuşmaya başladı. sen zaten beni kendine hiç yaklaştırmadın ki,ben senin için sadece banka kartı mıyım,insan doğum gününde annesiyle olmak istemez mi,para istemeye gelince istiyorsun yanımda iki saat geçirmeye tahammül edemiyorsun seni doğurduğum güne lanet olsun filan dedi. ben de cidden beni doğurduğun güne lanet olsun keşke doğurmasaydın dedim. sanki aynı lafı eden kendisi değilmiş gibi tuttu bu sefer bana çok ayıp o nasıl laf dedi. dengesiz deli. bütün moralimi alt üst etti. sinir krizi geçirdim söylememem gereken çok fazla şey söyledim. en son olay senden nefret ediyorumlara kadar geldi. o da ağladı ben de ağladım kapattık telefonu.
sonra babamı aradım sen de kafana göre iş yapma be gelmiyorum akşam git kendin ye yemeğini dedim ne oluyor filan dedi ona da cırladım kapattım yüzüne. arkadaşlarıma işim çıktı diye mesaj atıp yaklaşık 1 saat filan önce kendimi tokatladım,sonra kafamı koltuklara vurdum,kafam acıyınca geri koltuğu tekmeledim. bu sırada devamlı ağlıyorum tabi. sinir boşalması işte. şu an kuş kadar hafifim ama günümü mahvettim. bu arada sevgilim arayınca gereksiz yere ona da bağırıp çağırıp kapattım.
ne yapacağım,nasıl davranacağım ben anneme? hayatımdan tamamen çıkarmanın bir yolu yok mu?
not:öfke kontrol problemim var ve destek alıyorum.