forumda sorunlarımı yazmıştım birkaç kere. altı yıl sonra nişanlandık sevgilimle bir seneyi geçti nişanlılık. Kaynanam ve görümcemden hiç yakınlık göremedim bunca yıldır. Nişanlım 27 yaşında ünv mezunu ama işsiz ve de tembel. Annesinin ağzına bakan tipler olurya aynen onlardan. kayınbabam sessiz sakin dünyalar iyisi bir adam ama kaynanam tam bir otoriterlik abidesi dediğim dedik biri
nişanımın çarşısından şu gününe kadar yüzüm gülmedi hep soğuk bi savaş içinde oldu kaynanam benimle oğlunu doldurdu bana karşı. ne düğünümüz belliydi ne bir şey. Tüm nişanlı çiftler evliliği düşünür plan yapar ama ne oğlunda ne onda asla böyle bi düşünce olmadı.
ne askerliğini yaptı ne bi işi vardı nişanlımın hala da evde oturuyor yediği önünde yemediği arkasında. Biricik annesi biricik oğlunu askere de göndermiyor bahanesi de işi olmadan gidemezmiş. Tabi askere gidip gelseydi biz evliliğe bi adım daha yaklaşacaktık bu da onun korkulu rüyası. Bende atanmayı bekleyen bi öğretmenim bu arada...
Herşeyi burnumdan getirdi o kadın bana çarşıda bi elbise bi ayakkabı aldı o kadar. beğendiğim alyansı alırken bile bu alyans çok pahalı ne gerek var bu kadar para vermeye yarın birgün değiştirirsin fiyatı düşer dedi. Keşke o an bitirseydim...Bu anlattığım kadının da dört beş tane evi var fakir diye düşünmeyin..
Evine gittiğimde hep beş karış surat yapar sanki niye geldin der gibi, oğlunu benden kıskanır.. Nişanlım evlenme teklif ederken harçlıklarıyla küçük bi pırlanta yüzük almış ama şu 200 300 lira olanlardan çok sevindim dünyalar benim oldu çünkü ilk defa ondan bu kadar büyük bi hediye alıyordum hemde çok anlamlıydı. Kaynanama gösterdiğimde hemen surat asıldı hayırlı olsun çok güzelmiş diyeceğine daha benim bi pırlantam yok niye önce sana almış dedi ciddi ciddi. Hep içime attım yedi yılda tek saygısızlık etmedim. Nişan çarşısında anneme bağırdı sustum ses çıkarmadım..
Ama hem oğlunun hem onun yaptıkları tak etti canıma bugüne kadar içime aattığım ne varsa dört sayfa yazdım bi mektuba postaladım. Bundan dört beş ay önce. Hiç ses soluk çıkmadı aradan kurban bayramı geçti yine ses çıkmadı. Bu arada herkes soruyor ailemden onları tabi nişanlı olduğum için habiere bahaneler üretiyorum...
İşte böyle aradan aylar geçti ama kadından ailesinden tek bir ses dahi çıkmadı. İnsan yazdıklarıma öfkelenir bi tepki verir hiç değilse o da olmadı aylardır. Benim için hiç önemin yok demek istiyor galiba...
En son iki hafta önce oğlu mesaj attı annem soruyor tamamen bitti mi diye yarın cevap vereceğm dedi. Bende aklı neredeymiş aylardır dedim sinirlendim. Mesaj attım kadına merak ediyormuşsunuz biz çoktan bitirdik dedim. Yine ses çıkmadı tabiki. Oğluyla da kestim ilişkimi tamamen. Seviyorum ama olmuyor ne yapayım. Katlanırım eşimin sevgisine sığınırım dedim ama arkamda sapasağlam duracak bir eş de yok...
Bana nişanda iki bilezik takmıştı oğluna söyledim getireceğim diye yok istemiyorum getirme felan dedi. Şeytan diyor verme çatır çatır harca onları.. Ne yapayım bilemedim.
Sizce doğru mu yaptım kızlar, yoksa sevgi her şeyi çözer miydi?