Nişanlın bir de babası ile ortak iş yapıyor değil mi? Yani finansal olarak ona bağımlı, zaten o yüzden babasının bilgisi, izni ve girişimi olmadan bir şey yapamıyor. Evlenirseniz sülalesi içinden geçecek, kocan olacak adam gık diyemeyecek haberin olsun. Adam varlık gösteremiyor, ailesi olmasa basbayağı bir hiç. İstediği kadar iyi olsun, adam zayıf. Koruyamaz kollayamaz, babası kapıyı gösterirse aç kalır korkusuna. Onlara gık diyemeyecek, hayır dediği sadece sen olacaksın.Merhabalar,
Direkt konuya girmek istiyorum. Ben 24 yaşındayım, nişanlıyım, memur olarak çalışıyorum
Nisanlimla uzaktan akrabayiz, ancak bir akrabalık ilişkimiz olmadi farkli şehirlerde büyüdük yaşadık.
Uzun zaman önce arkadaşça konuşurken aramızda kopmayan bir bağ oluştu. Birbirimizi sevmeye basladik ve çıktık bir yola. Okul bitene kadar uzaktan ilişki yürüttük, aralarda birkac sefer birbirimizi gördük sadece.
Ben evlilik için aileme konuyu actigimda karşı çıktılar, işlerimiz denk olmadığı için (oturmuş isi yoktu serbest calisiyordu)
Ben aileme rağmen onun olduğu şehri tercih listeme yazdim ve buraya geldim.
Nisanim oldu bir şekilde. Nişanlimla da hicbir sorun yaşamadık neredeyse
Ancak bu düğün tarihi hala belli olmadı. Ailesinin maddi durumları normalde iyi ancak bu yıl bir takim zorlanmalar oldu. Babası maddiyat olsa hemen yapalım diyor. Ama nasil deyim cok agirkanli bir insan babası, bir işi erteledikce erteler. Bu yıl düğün yapicaz dendi ama hala tarih belli değil, ben soranlardan utanıyorum. Nişanlım dedi ki borçla da olsa sade bir düğün yapicam ben. Hatta ertesi gün nikah tarihi almaya gidecektik. O gün babasıyla konuşmuş ama bu şekilde düğün yapmaya ikna edememiş. O da bana bütün konuştuklarımız iptal dedi. Ben çok hayal kırıklığına uğradım. Sen babanı ikna etmeye çalıştığını söyleseydin ben söylerdim sana ikna olmayacağını. Baba ben böyle böyle yapmayı düşünüyorum diye karşısına çıkarsın sandim dedim, o mahcup bir sey diyemedi öfkeyle baya bir sey saydım.
Tamam en azından evimizi onceden tutup mobilyaları yavas yavas alalım bari onların taksiti bitsin diye konuştu benimle. Ama ne ev bakmaya gitti benimle, ne de kesin bir şey söylüyor tutucaz tutmicaz. Onun için de kızdım. Ben buraya geldim tek yaşıyorum, evimden memnun değilim ayri bir eve çıkayım desem düğün olur mu olabilir mi bilmiyorum, yaşayacağımız eve geçsem bana bir şey demiyorsun..Beni belirsizlikte birakma ne yapacaksan ya da ne yapmayacaksan soyle dedim. Babamla konuşmadan gidip ben ev tuttum diyemem dedi. Tamam o zaman önce söyle felan dedim, yine öfkeyle bir sürü saydım, sonrasinda özür diledim ama olan oldu.. Onlarin evi ile benim çalıştığım yer arasi uzak. Biz benim işime yakin oturmaya karar verdik. Babasi ona bile karışmış orda ne isiniz var diye. Ya ben bilmiyorum bu yaşadıklarım normal mi? Ben mi abartıyorum, sabırsızlanıyorum
O diyor ki ben de senin istediklerini istiyorum, ben de dedim ki isteyip istememen onemli değil ki istesen de bazi şeyleri yapamayabiliyorsun. Bana söyle beni boş yere umutlandirma ben de ev esya bakmayayim dedim. Tamam babamla konusucam dedi
Bir yandan onu üzmek hiç istemiyorum, bir yandan olanlari mantığım almıyor, babam yanımda değil onun güçsüzlüğü var...Ne yapacağımı nasil düşüneceğimi şaşırdım
Yardımcı olursanız sevinirim, sevgiler
Geçen yıla kadar öyleydi. Ayrıldı babasından is olarak. Öncekine göre az kazansa da bu bağımlılıktan kurtulmak içinNişanlın bir de babası ile ortak iş yapıyor değil mi? Yani finansal olarak ona bağımlı, zaten o yüzden babasının bilgisi, izni ve girişimi olmadan bir şey yapamıyor. Evlenirseniz sülalesi içinden geçecek, kocan olacak adam gık diyemeyecek haberin olsun. Adam varlık gösteremiyor, ailesi olmasa basbayağı bir hiç. İstediği kadar iyi olsun, adam zayıf. Koruyamaz kollayamaz, babası kapıyı gösterirse aç kalır korkusuna. Onlara gık diyemeyecek, hayır dediği sadece sen olacaksın.
Çok saçma evet...İkimizinde düşüncesi ayni, ikimiz de bu durumu görüyoruz
Ama en ufak bir şeyde babasi defol git o zaman ne yaparsan yapa getiriyor. Dügün isi de öyle olmuyor
Adam daha yeni esnaf. Babası orda 40 yıllık esnaf. İşi ayırdı diye babasından kopabileceğini sanmanız, kusura bakmayın ama biraz saflık. Babası istese ona orda iş yaptırmaz, bunu çok iyi biliyordur.Geçen yıla kadar öyleydi. Ayrıldı babasından is olarak. Öncekine göre az kazansa da bu bağımlılıktan kurtulmak için
Bu sekilde durumlarda benim tecrübem sessizce plan yürütmeden ve söylemeden karsıdan gelecek yorumlari dinlemek olurdu.Nisanlın babasının ya da ailesinin ne istediigini seni tanidigindan ve tepkinden dolayi soylemekte cekiniyor muhtemelen.Ayrılmandan korkuyor belki de?Merhabalar,
Direkt konuya girmek istiyorum. Ben 24 yaşındayım, nişanlıyım, memur olarak çalışıyorum
Nisanlimla uzaktan akrabayiz, ancak bir akrabalık ilişkimiz olmadi farkli şehirlerde büyüdük yaşadık.
Uzun zaman önce arkadaşça konuşurken aramızda kopmayan bir bağ oluştu. Birbirimizi sevmeye basladik ve çıktık bir yola. Okul bitene kadar uzaktan ilişki yürüttük, aralarda birkac sefer birbirimizi gördük sadece.
Ben evlilik için aileme konuyu actigimda karşı çıktılar, işlerimiz denk olmadığı için (oturmuş isi yoktu serbest calisiyordu)
Ben aileme rağmen onun olduğu şehri tercih listeme yazdim ve buraya geldim.
Nisanim oldu bir şekilde. Nişanlimla da hicbir sorun yaşamadık neredeyse
Ancak bu düğün tarihi hala belli olmadı. Ailesinin maddi durumları normalde iyi ancak bu yıl bir takim zorlanmalar oldu. Babası maddiyat olsa hemen yapalım diyor. Ama nasil deyim cok agirkanli bir insan babası, bir işi erteledikce erteler. Bu yıl düğün yapicaz dendi ama hala tarih belli değil, ben soranlardan utanıyorum. Nişanlım dedi ki borçla da olsa sade bir düğün yapicam ben. Hatta ertesi gün nikah tarihi almaya gidecektik. O gün babasıyla konuşmuş ama bu şekilde düğün yapmaya ikna edememiş. O da bana bütün konuştuklarımız iptal dedi. Ben çok hayal kırıklığına uğradım. Sen babanı ikna etmeye çalıştığını söyleseydin ben söylerdim sana ikna olmayacağını. Baba ben böyle böyle yapmayı düşünüyorum diye karşısına çıkarsın sandim dedim, o mahcup bir sey diyemedi öfkeyle baya bir sey saydım.
Tamam en azından evimizi onceden tutup mobilyaları yavas yavas alalım bari onların taksiti bitsin diye konuştu benimle. Ama ne ev bakmaya gitti benimle, ne de kesin bir şey söylüyor tutucaz tutmicaz. Onun için de kızdım. Ben buraya geldim tek yaşıyorum, evimden memnun değilim ayri bir eve çıkayım desem düğün olur mu olabilir mi bilmiyorum, yaşayacağımız eve geçsem bana bir şey demiyorsun..Beni belirsizlikte birakma ne yapacaksan ya da ne yapmayacaksan soyle dedim. Babamla konuşmadan gidip ben ev tuttum diyemem dedi. Tamam o zaman önce söyle felan dedim, yine öfkeyle bir sürü saydım, sonrasinda özür diledim ama olan oldu.. Onlarin evi ile benim çalıştığım yer arasi uzak. Biz benim işime yakin oturmaya karar verdik. Babasi ona bile karışmış orda ne isiniz var diye. Ya ben bilmiyorum bu yaşadıklarım normal mi? Ben mi abartıyorum, sabırsızlanıyorum
O diyor ki ben de senin istediklerini istiyorum, ben de dedim ki isteyip istememen onemli değil ki istesen de bazi şeyleri yapamayabiliyorsun. Bana söyle beni boş yere umutlandirma ben de ev esya bakmayayim dedim. Tamam babamla konusucam dedi
Bir yandan onu üzmek hiç istemiyorum, bir yandan olanlari mantığım almıyor, babam yanımda değil onun güçsüzlüğü var...Ne yapacağımı nasil düşüneceğimi şaşırdım
Yardımcı olursanız sevinirim, sevgiler
Fikirleriniz için çok teşekkür ederim. Küçük yaştan beri birlikte olmanın verdiği bir rahatlıkla birbirimize karşı çok seffafizdir. Hatta o kadar seffaf olmasa ben daha az tepki verirdim muhtemelenBu sekilde durumlarda benim tecrübem sessizce plan yürütmeden ve söylemeden karsıdan gelecek yorumlari dinlemek olurdu.Nisanlın babasının ya da ailesinin ne istediigini seni tanidigindan ve tepkinden dolayi soylemekte cekiniyor muhtemelen.Ayrılmandan korkuyor belki de?
Hic elestirmeden konustugunda belki acılır cozulur.
Bu sekilde düşkünlüğü evlendikten sonra devam ederse kötü yalnız.Benimki evliligimizin ilk aylarinda akraba ziyaretlerinde babam kalkmadan kalkamayiz o ne zaman gidelim derse o zaman evimize gideriz onlarla kalkıp dediginde cinnet geciriyordum icten ice .Törpülemedim yonttum direkt ben.İyi olc tart derim.
Dışardan görünen şu arkadaşım: ailesine gerekince resti çekebilen dik duruşlu bir kadın ve ezik pısırık hevessiz ve güçsüz bir erkek. Yok ben çekerim, sinirlerim çelik gibidir derseniz buyrun, afiyet olsun.
Merhabalar,
Direkt konuya girmek istiyorum. Ben 24 yaşındayım, nişanlıyım, memur olarak çalışıyorum
Nisanlimla uzaktan akrabayiz, ancak bir akrabalık ilişkimiz olmadi farkli şehirlerde büyüdük yaşadık.
Uzun zaman önce arkadaşça konuşurken aramızda kopmayan bir bağ oluştu. Birbirimizi sevmeye basladik ve çıktık bir yola. Okul bitene kadar uzaktan ilişki yürüttük, aralarda birkac sefer birbirimizi gördük sadece.
Ben evlilik için aileme konuyu actigimda karşı çıktılar, işlerimiz denk olmadığı için (oturmuş isi yoktu serbest calisiyordu)
Ben aileme rağmen onun olduğu şehri tercih listeme yazdim ve buraya geldim.
Nisanim oldu bir şekilde. Nişanlimla da hicbir sorun yaşamadık neredeyse
Ancak bu düğün tarihi hala belli olmadı. Ailesinin maddi durumları normalde iyi ancak bu yıl bir takim zorlanmalar oldu. Babası maddiyat olsa hemen yapalım diyor. Ama nasil deyim cok agirkanli bir insan babası, bir işi erteledikce erteler. Bu yıl düğün yapicaz dendi ama hala tarih belli değil, ben soranlardan utanıyorum. Nişanlım dedi ki borçla da olsa sade bir düğün yapicam ben. Hatta ertesi gün nikah tarihi almaya gidecektik. O gün babasıyla konuşmuş ama bu şekilde düğün yapmaya ikna edememiş. O da bana bütün konuştuklarımız iptal dedi. Ben çok hayal kırıklığına uğradım. Sen babanı ikna etmeye çalıştığını söyleseydin ben söylerdim sana ikna olmayacağını. Baba ben böyle böyle yapmayı düşünüyorum diye karşısına çıkarsın sandim dedim, o mahcup bir sey diyemedi öfkeyle baya bir sey saydım.
Tamam en azından evimizi onceden tutup mobilyaları yavas yavas alalım bari onların taksiti bitsin diye konuştu benimle. Ama ne ev bakmaya gitti benimle, ne de kesin bir şey söylüyor tutucaz tutmicaz. Onun için de kızdım. Ben buraya geldim tek yaşıyorum, evimden memnun değilim ayri bir eve çıkayım desem düğün olur mu olabilir mi bilmiyorum, yaşayacağımız eve geçsem bana bir şey demiyorsun..Beni belirsizlikte birakma ne yapacaksan ya da ne yapmayacaksan soyle dedim. Babamla konuşmadan gidip ben ev tuttum diyemem dedi. Tamam o zaman önce söyle felan dedim, yine öfkeyle bir sürü saydım, sonrasinda özür diledim ama olan oldu.. Onlarin evi ile benim çalıştığım yer arasi uzak. Biz benim işime yakin oturmaya karar verdik. Babasi ona bile karışmış orda ne isiniz var diye. Ya ben bilmiyorum bu yaşadıklarım normal mi? Ben mi abartıyorum, sabırsızlanıyorum
O diyor ki ben de senin istediklerini istiyorum, ben de dedim ki isteyip istememen onemli değil ki istesen de bazi şeyleri yapamayabiliyorsun. Bana söyle beni boş yere umutlandirma ben de ev esya bakmayayim dedim. Tamam babamla konusucam dedi
Bir yandan onu üzmek hiç istemiyorum, bir yandan olanlari mantığım almıyor, babam yanımda değil onun güçsüzlüğü var...Ne yapacağımı nasil düşüneceğimi şaşırdım
Yardımcı olursanız sevinirim, sevgiler
Heh işte ayyynen durum bu. Dışarıdan bir göz istemişsin ya gördüğümüz bu.Dışardan görünen şu arkadaşım: ailesine gerekince resti çekebilen dik duruşlu bir kadın ve ezik pısırık hevessiz ve güçsüz bir erkek. Yok ben çekerim, sinirlerim çelik gibidir derseniz buyrun, afiyet olsun.